بهرام بيضايي؛ هنر بازيگري نامحدود است در ايران متكي به غرورهاي نابجا هستيم

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: بهرام بيضايي؛ هنر بازيگري نامحدود است در ايران متكي به غرورهاي نابجا هستيم
بهرام بيضايي گفت؛ تنها مساله يي كه در فرهنگ غرب حسادت مرا برمي انگيزد، نظم و انضباط حاكم بر گروه هاي هنري است و اينچنين است كه يك عده افراد حرفه يي با تمرين، تلاش و ممارست اثر درخشاني را خلق مي كنند و حتي بزرگ ترين هنرمندان هم از تمرين و تلاش دست برنمي دارند اما در ايران متكي به غروري نابجا هستيم و با علم لدني كار مي كنيم، درحالي كه ما نيز بايد از راه تلاش و كوشش به خلق آثار درخشان دست پيدا كنيم. به گزارش ايسنا اين كارگردان تئاتر و سينما كه عصر روز دوشنبه 29 مهرماه درباره «بازيگر درون» در نشست تخصصي انجمن بازيگران در خانه سينما سخن مي گفت، با بيان اين مطلب ادامه داد؛ برخي از بازيگران ما همين كه تصويرشان روي جلد مجلات چاپ شود، تصور مي كنند به پله آخر رسيده اند و خود را بي نياز از كسب دانش و تجربه مي دانند، درحالي كه تازه در پله نخست قرار گرفته اند. بيضايي اضافه كرد؛ به عنوان هنرمند وظيفه داريم آنچه را كه در زندگي به چشم نمي آيد، روي صحنه تئاتر يا پرده سينما به نمايش بگذاريم چراكه روي پرده يا صحنه به حقيقت دست نمي يابيم و تنها مي توانيم آرزوي نزديك شدن به آن را داشته باشيم و مي دانيم به محض انتخاب يك زاويه، از واقعيت دور شده ايم چون واقعيت هزاران زاويه دارد كه ما به آنها بي توجه بوده ايم. او با اشاره به حضور عوامل گوناگون در خلق يك اثر هنري خاطرنشان كرد؛ همه عوامل دخيل در يك اثر از جمله بازيگر در فرمت فكري هستند كه آن اثر قصد ارائه آن را دارد، بنابراين در اينجا تكيه به نبوغ فردي كارآمد نيست. بيضايي با بيان اينكه با اصطلاح «نابازيگر» مشكلي ندارد، عنوان كرد؛ اين اصطلاح سال هاست كه وجود دارد. گاه يك نابازيگر محدود، چيزي محدود را به ما ارائه مي دهد و گاه يك نابازيگر نامحدود، اثري فوق العاده ارائه مي دهد. چون به تمام ابعاد نقش دست يافته است و گاه نيز يك بازيگر حرفه يي نقش خود را آنچنان خوب بازي مي كند كه اين تصور را پديد مي آورد كه او تبديل به خود نقش شده است. بيضايي همچنين درباره ضرورت آموزش بازيگري مطرح كرد؛ دوره هاي آموزشي مي توانند كمك رسان باشند اما نمي توانند از كسي كه گوهر بازيگري را در خود ندارد، بازيگر بسازند. به گزارش ايسنا اين كارگردان سينما و تئاتر با اشاره به درهم آميختن عقل و احساس در كار بازيگري افزود؛ عقل، احساس و فن به كمك بازيگر مي آيند تا او بتواند با آنچه غيرواقعي است، واقعيات را به تماشاگر نشان دهد. اين پژوهشگر در توضيح «بازيگر درون» گفت؛ در وجود هر بچه يي از همان بدو تولد، بازيگري است كه در او رشد مي كند و در اين معنا همه ما بالقوه بازيگر هستيم. اين بازيگر درون به ما كمك مي كند در موقعيت هاي گوناگون، مصون، موفق و در امان باشيم و در چشم ديگران خوشايند جلوه كنيم و اين گونه است كه هريك از ما براساس موقعيت، نقش هايي را كه از پيش تعيين نشده بازي مي كنيم تا به آنچه دلخواهمان است، برسيم. او تصريح كرد؛ بازيگر درون با ما رشد مي كند و حال بايد ببينيم هنگام بازي روي صحنه يا در برابر دوربين چگونه بايد آن را به سطح آگاهي و شعور خود بياوريم تا به ما كمك كند، نه اينكه مانعي بر سر راه مان باشد.
چهارشنبه 1 آبان 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]