واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: سياست - شمارش معكوس براي تصميم بزرگ
سياست - شمارش معكوس براي تصميم بزرگ
سجاد سالك:در گفتمان پر حجب و حيا و تعارفآميز ايرانيان، عبارت «برويم سر اصل مطلب» جايگاه خاصي دارد. همه مقدمه چينيها، كنايهها، شوخيها و تعارفات، جايي پايان مييابد و آن وقتي است كه يكي از بزرگان و ريشسفيدان، با لحني جدي عبارت كليدي را بر زبان جاري ميكند: «برويم سر اصل مطلب».
اين «سر اصل مطلب رفتن» روي بعضيها را قرمز ميكند، برخيها را خجالت زده ميسازد و برخي ديگر را سرفهكنان به اتاق مجاور فراري ميدهد. آنها كه رودربايستي و شرم و حيايي دارند كمي خودشان را جمع ميكنند و در واكنش نشان دادن محتاط و محافظهكار ميشوند؛ اما گريزي نيست جز آنكه وارد «اصل مطلب» شد و پيشنهاد يا درخواست بحثبرانگيز را با بياني شفاف ارائه كرد.
اين روند انگار سه سال پس از روي كار آمدن دولت احمدينژاد در محفل اصولگرايان در حال رقم خوردن است و همه قرار است بروند «سر اصل مطلب». در آستانه انتخابات رياستجمهوري، همه خوشوبش كردنها خاتمه ميبايد و حالا محور بحثها مشخص است. ريشسفيدي كه پس از ماهها بحث حاشيهاي به خود جرأت داد تا به صراحت از همه بخواهد وارد اصل مطلب شوند كسي نبود جز محسن رضايي كه چندي پيش به صراحت از احتمال تكرار رياستجمهوري احمدينژاد ابراز نگراني كرده و از ديگر بزرگان و ريشسفيدان قوم خواست تا به فكر تشكيل كابينه ائتلافي باشند. اين كابينه ائتلافي چيزي نيست جز كنار زدن احمدينژاد و كنار گذاشتن او در نزد گروههاي اصولگرا، چيزي نيست جز همان «اصل مطلب». به خاطر همين جسارت در ورود به اصل مطلب بود كه بلافاصله بعد از سخنان محسن رضايي، برخي ديگر از اصولگرايان كه از حالا آمادگي ورود به اين بحث را نداشتند، خجالتزده لب گزيدند يا سرفهكنان چشم غرهاي رفته و خواستار عوض كردن بحث و طرح موضوعاتي ديگر شدند.
صورت مسئله اما در بين اصولگرايان منتقد دولت روشن است. «محمدباقر قاليباف»، «احمد توكلي»، «غلامعلي حدادعادل»، «علي لاريجاني» و بالاخره محسن رضايي همگي ميدانند كه به چه چيزي اعتراض دارند. ايما و اشارههاي اين چند وقته هم مشخص كرده كه همگي دنبال چه ميگردند. دغدغه اصلي فقط اين بود كه ريشسفيدان اصولگرا چه زماني بروند سر اصل مطلب كه محسن رضايي چندي پيش با انتقاد از دولت و نشان دادن راهكار پيشنهادياش سر بحث را در محفل اصولگرايان باز كرد اما گويي مستمعان هنوز آمادگي ورود به بحث را نداشتند و از اين شتابزدگي در طرح بحث آشفته شدند.
نماي اول: نگرانيهاي آقاي رئيسجمهور
شايد هيچ چيز براي محمود احمدينژاد بدتر از اين نباشد كه ببيند در ميانه تورم و مشكلات اقتصادي اخير، افزايش نارضايتيهاي عمومي و كاهش شديد قيمت نفت، برخي اصولگرايان در جلسات داخلي خود دنبال جايگزيني براي وي بگردند. محسن رضايي البته صادقترين و رو راستترين آنهاست كه چندي پيش حاضر شد نگرانياش را از بابت رياست جمهوري مجدد احمدينژاد ابراز كرده و پيشنهاد تشكيل كابينه ائتلافي را مطرح كند. ديگران و به ويژه طيفهاي سنتي و تكنوكرات، از سياستهاي اقتصادي احمدينژاد دلخوشي ندارند، رويكرد سياست خارجي دولت را قابل نقد ميدانند و نسبت به حلقه بسته مديريتي و انحصاري كردن اصولگرايي اعتراض دارند اما ميكروفن و واكمن كه روبهروي خود ميبينند واژگان تشويقي به زبانشان ميآيد و كف و سوت نثار دولت ميكنند. با اين حال از خدا پنهان نيست از خود احمدينژاد و مشاورينش هم قطعا پنهان نيست كه در جلسات در بسته خيابان خردمندجنوبي، موتلفهايها چه نقدها بر دولت بستهاند و چه مخالفتها با احمدينژاد نشان دادهاند.
در همين ساختمان بهارستان كه رنگ و بوي تعامل با دولت ميدهد اصولگرايان ناراضي از عملكرد دولت، هم به استيضاح وزيران فكر ميكنند و هم سوال از رئيسجمهور را همچنان روي ميز دارند و هم نقشه ميريزند كه چگونه ميتوان دوره بعد اصولگراي معتدل و تكنوكراتي راهي خيابان پاستور كرد. در شهرداري تهران، مشاوران قاليباف برنامههاي انتخاباتي خود را آماده كردهاند و فقط منتظرند تا «خلبان قاليباف»اجازه پرواز صادر كند. آيا احمدينژاد بايد از «اصل مطلب» خشنود باشد؟
نماي دوم: دغدغههاي جناح اصولگرا
يكي از تفاوتهاي جبهه اصلاحات و جبهه اصولگرايان اين است كه در جبهه اصلاحات همه نخبگان، فعالان سياسي و جريانات اجتماعي در تلاش و اصرارند كه خاتمي كانديداي انتخابات رياستجمهوري شود اما خاتمي در ترديد و تامل علامتي براي آمدن نشان نميدهد اما در جناح مقابل بخشي از اصولگرايان با ايما و اشاره و فرستادن پيغام و نشانه خواستار معرفي فرد ديگري به عنوان كانديداي جناح اصولگرا ميشوند اما احمدينژاد محكم و استوار مصمم به آمدن است و حتي يك درصد به نيامدن فكر نميكند. در اين ميانه كسي جرات مخالفت رسمي و سفت و سخت با رئيسجمهور يك دورهاي را ندارد. ميزان حمايتهاي مقامهاي عاليرتبه نظام از احمدينژاد هم اينقدر زياد هست كه كسي فكر و خيال علني كردن مخالفتهايش را نداشته باشد. با اين حال منتقدان دنبال راهكار و مكانيسمي ميگردند تا مشروع و دموكراتيك از احمدينژاد گذر كنند و چهره ديگري را بر جاي وي بنشانند. همه مطلب همين است.
نماي سوم: نقشههاي برخي حضرات
برخي اصولگراياني كه به نحوي ساز مخالفت با احمدينژاد كوك كردهاند دغدغه و نگراني از بابت مشكلات و گرفتاريهاي مديريتي ندارند. مسئله بعضيها فقط بسته بودن راه ورود به قدرت و عدماستفاده احمدينژاد از تمام نيروهاي اصولگرا است. طبيعتا اگر روزي روزگاري احمدينژاد چراغ سبزي نشان دهد، وزارتي، مشاورتي، معاونتي يا حتي مديريتي تقديم اين دسته از اصولگرايان كند و جلسات مشاورهاي نيز با آنها برپا شود همه خرده حسابها به كناري ميرود و مشتهاي گره كرده اعتراضآميز آنان جاي خودش را به حركت مواج و حمايتآميز انگشتان دست ميدهد.
به خاطر همين خصوصيت است كه احمدينژاد هنوز فرصت دارد تا زمان مشخص شدن كانديداهاي اصولگرا، امتياز و پست و مقامي براي اين دسته از معترضان كنار بگذارد تا به وقت خود، نقش برگ برنده را بازي كند و عدهاي را از تصميم بزرگ برگرداند.
نماي پاياني: در انتظار بحث
گرچه زمزمههاي در گوشي و جلسات خصوصي طيفهاي سنتي و تكنوكرات همگي نشان از اين ميدهد كه اصولگرايان به صورت غير علني وارد «اصل مطلب» شدهاند و در حال سنجش تشكيل يك كابينه ائتلافي مركب از نيروهاي اعتدالگرا هستند اما پس از اشاره ناگهاني محسن رضايي، هنوز كسي جرات نكرده تا به صورت علني موضوع را دنبال كند. وضع موجود قطعا وضع قابل قبول و قابل دفاعي براي جناح اصولگرا نيست و بزرگان اين جناح نميتوانند تحمل كنند كه اين وضع چهارسال ديگر هم ادامه پيدا كند، با اين حال فرهنگ پرحجب و حيا و تعارفآميز ايرانيان آنچنان در جمع اصولگرايان ريشه دوانده كه همه ناراضياني كه ماههاست در اتاقهاي در بسته ميان انبوه تعارفات، ميدانند كه چه ميخواهند، جرات نميكنند به همفكران خود بگويند: «خب، برويم سر اصل مطلب».
چهارشنبه 1 آبان 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]