زنان ايران راه مقابله با موانع را كشف مي كنند

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: زنان ايران راه مقابله با موانع را كشف مي كنند

سرمايه : اگرچه زنان ايراني در برخي موارد در پيشبرد برنامه ها و فعاليت هاي شان با موانعي مواجه مي شوند اما طي سال ها تجربه و كوشش و خطا توانسته اند به خوبي راه هاي برون رفت از مشكل را پيدا كنند. زنان ايراني كه در سمينار «تصوير امروز زن ايراني » كه با همكاري انجمن دوستي ايران و اتريش در وين برگزار شد، تلاش كردند تا هر كدام از زاويه ديد كاري خود به بررسي وضعيت فعاليت زن ايراني در دهه هاي اخير و ارائه گزارش خود از رشد و توسعه حضور آنان در عرصه هاي مختلف بپردازند.

هدف برگزاركنندگان سمينار اين بود تا تصوير واقعي از زن امروز ايران براي افكار عمومي شكل گيرد، تصويري كه شايد با آنچه در رسانه هاي ديگر درباره آنها نقل مي شود متفاوت و ديگرگونه است. شهلا لاهيجي نخستين زن ناشر ايراني بعد از انقلاب از حضور زنان ناشر در صحنه ادبيات ايران مي گويد و حضور پررنگ اين گروه از زنان را در ايجاد گفتمان زنان در ادبيات امروز ايران موثر مي داند. او نوشتار زنانه اي كه طي دهه گذشته در ايران توسعه يافته را از دلايل تاثيرگذار بر ايجاد و خلق گفتمان زنانه در عرصه ادبيات مي داند. به گفته وي اين روزها مي بينيم كه علاوه بر افزايش تعداد نويسنده هاي زن و طرح سوژه هاي مرتبط با حوزه زنان تعداد ناشران زن نيز رشد چشمگيري داشته به شكلي كه در حال حاضر بيش از 500 زن ناشر در جامعه ايران حضور دارند. لاهيجي در بخشي از سخنانش به تجربه راه اندازي نخستين اتحاديه زنان ناشر اشاره مي كند: «سال 1375، زنان ناشر اتحاديه اي به راه انداختند كه امروز 12 ساله شده است، براي راه اندازي اين اتحاديه در آغاز كار 12 نفر بوديم اما در كمتر از يك سال تعدادمان به 45 نفر رسيد. آن زمان 114 پروانه نشر به نام زنان وجود داشت كه البته همه آنها فعال نبودند و در موارد متعدد فقط پروانه نشر به نام زنان بود و مردان به جاي آنها كار مي كردند اما حالا وضع فرق كرده و خيلي از زنان ناشر را مي بينيم كه به جرگه ناشران موفق ايران پيوسته اند.» چيستا يثربي كارگردان تئاتر نيز در همين زمينه حضور زنان در عرصه تئاتر ايران را توام با توسعه و طرح مسائل زنان در عرصه فرهنگ و هنر مي داند و تاكيد مي كند: «ما بعد از مشروطه تئاتر مدرن داشتيم اما بعد از انقلاب رشد زنان در تئاتر كشور چه در عرصه هاي كارگرداني و چه در حوزه نويسندگي، طراحي صحنه و بازيگري حضور چشمگيري يافت، چنانچه اين روزها مي توان كارگردانان زن تئاتري را ديد كه افراد زيادي براي ديدن كارهاي آنان پشت درهاي فروش بليت صف مي كشند و استقبال خوبي از سوژه هاي آنان مي شود.» او همچنين توسعه نهادهاي دانشگاهي و افزايش حضور دختران در رشته تئاتر را از ديگر عوامل تاثيرگذار در رشد زنان ايراني در عرصه تئاتر، كارگرداني، بازيگري و صحنه پردازي عنوان مي كند. او بر اين باور است كه زنان به سوژه هاي تازه و واقع گرايانه تري مي پردازند چرا كه زنان به مسائل ريز زندگي و آنچه در اطرافشان مي گذرد با دقت نگاه مي كنند و مي توانند هم مسائلي را كه در خانواده اتفاق مي افتد و هم مسائلي را كه در اجتماع رخ مي دهد به خوبي روايت كنند اما مردان مدتي است كه در سوژه پردازي هاي خود دچار يك ركود شده و مدام به گذشته و روايت تاريخ گذشته گريز مي زنند اما روايت زنان محصول رخدادهايي است كه در حال اتفاق مي افتد، زنده است و مسائل اجتماعي روز در آن طرح مي شود.»
او اگرچه برخي موانع و مشكلات پيش روي زنان را موجب كند شدن روند توسعه حضور زنان در عرصه تئاتر مي داند اما تاكيد مي كند زنان تئاتري ايران مي توانند از راه كارهاي مختلف براي خروج از اين موانع استفاده كنند و همين نوآوري ها موجب مي شود آنها به ايده هاي تازه و گفتاري تازه در حوزه تئاتر ايران دست پيدا كنند. فيروزه صابر رئيس هيات مديره انجمن زنان مدير كارآفرين درباره برخي موانع پيش روي زنان كارآفرين اشاره مي كند: «مطالعات نشان مي دهد علاوه بر موانع پيش روي مردان كارآفرين در دنيا، زنان با چالش هاي مضاعفي چون محدوديت هاي خانوادگي و موانع محيطي در كسب و كار مواجهند. موانع سازماني، محدوديت هاي ناشي از محيط درون كسب و كار كه به اجزاي ديگري همچون موانع مالي، فيزيكي، پرسنلي، بازاريابي تقسيم مي شوند از سويي و موانع محيطي نيز كه محدوديت هاي فرهنگي- اجتماعي و حقوقي را شامل مي شود از سوي ديگر در ايجاد برخي موانع براي حضور زنان در حوزه كارآفريني موثر است.» به گفته وي مطالعه زنان كارآفرين ايراني نشان مي دهد آنان از اين حصارها و موانع عبور كرده و با خلق اثر و به كارگيري تدابير نو، مسير كار آفريني خود را گشوده اند كه اين تجارب قطعاً براي توسعه كارآفرينان زن در ايران موثر است. او همانطور كه در ارائه گزارش خود به پخش برخي فيلم ها از زندگي تعدادي از زنان كارآفرين مي پردازد، تاكيد مي كند زنان از آنجا كه به دنبال قدرت آمرانه نيستند، توانسته اند تا بر موانع پيش روي شان غلبه كنند و در خيلي از مواقع زنان همسران خود را به عنوان مديرعامل و ديگر سمت هاي مديريتي برمي گزينند تا از عنصر محدويت آفريني همسر در اجراي برنامه ها دوري كنند. » او البته توسعه شبكه كارآفريني زنان را مستلزم حمايت بخش دولتي و سياستگذاري ها در جهت تسهيل كارآفريني زنان مي داند.
صابر همچنين درباره آمار زنان كارآفرين مي گويد : « تاكنون 400 زن كارآفرين شناسايي شده اند كه اين آمار به معني تمام زنان كارآفرين كشور نيست بلكه اينها كساني هستند كه انجمن زنان، به عنوان مدير كارآفرين شناسايي كرده است.»
به گفته او زنان كار آفرين بدورن پشتيباني سازمان يافته توانسته اند با اتكا به ظرفيت هاي خودشان نسبت به اشتغال و كسب و كار اقدام كنند و در فرآيند اين عمل نيز در منطقه شهر و روستاي محل فعاليت خود به سرمايه اجتماعي منطقه زندگي شان تبديل شده اند. آمنه شيرافكن نيز كه به عنوان روزنامه نگار در اين سمينار شركت كرده بود در ادامه به نقش زنان روزنامه نگار در روايت آنچه اين روزها در حوزه مسائل زنان جامعه ايران اتفاق مي افتد، اشاره كرد و گفت كه زنان روزنامه نگار ايران نقش رصدكننده مسائل اجتماعي را دارند چنانچه زنان روزنامه نگار وقتي كه مجلس بر آن شد تا لايحه حمايت از خانواده را به تصويب برساند با همراهي گروه هاي مختلف در جنبش زنان تلاش كردند تا به شكل منسجم در برابر اين اقدام بايستند.
همچنين در ادامه به پيوندي اشاره كرد كه ميان زنان روزنامه نگار و جنبش زنان ايران به وجود آمده است. چنانچه خيلي از روزنامه نگاراني كه اين روزها به سوژه ها و مسائل مطرح در حوزه زنان مي پردازند در بخش هايي هم كه مورد نياز است به فعال جنبش زنان تبديل مي شوند. اين موضوع را از اين جهت تاثيرگذار اعلام كرد طرح هايي اين روزها از سوي برخي نهادها به مجلس ارائه مي شود كه قطعاً توام با حضور كمتر زنان در عرصه هاي اجتماعي خواهد بود و به همين خاطر لازم است تا گروهي مدام اخبار و مسائل مربوط به زنان را رصد كنند و از سوي ديگر بتوانند با ديگر نهادها و گروه هاي فعال در حوزه حقوق زنان پيوند داشته باشند. كاهش ساعت كار زنان، لايحه حمايت از خانواده و طرح بومي پذيري دانشجويان دختر كه به تازگي از سوي مجلس اعلام وصول شده همه از جمله مواردي است كه قطعاً به حضور زنان در عرصه هاي مختلف آسيب مي زند و در اين ميان رسانه ها هستند كه مي توانند با آگاه ساختن افكار عمومي در جهت مقابله با تصويب چنين طرح هايي اقدام كنند همانند آنچه در موضوع لايحه حمايت از خانواده و طرح مربوط به كاهش ساعات كار زنان به وقوع پيوست. پديده «خبرنگار جنبشي » از ديگر دستاوردهايي است كه روزنامه نگاري ايران از سويي و جنبش زنان ايران از سوي ديگر به تولد آن كمك كرده است. آناهيد ترابي نيز در ادامه نشست به بررسي وضعيت زنان معمار در ايران مي پردازد. او به آماري اشاره مي كند كه نشان مي دهد 70 درصد از ورودي هاي سال هاي اخير رشته معماري دانشگاه ها را دختران تشكيل مي دهند اما بر اساس آمار ديگري كه او در ادامه به آن مي پردازد تنها 17 شركت معماري به مديرعاملي زنان در ايران اداره مي شود كه اين موضوع از دغدغه هاي كنوني و پيش روي زنان معمار است.
ترابي در ادامه تاكيد مي كند: «آينده معماري ايران؛آينده مثبتي براي حضور زنان است چرا كه در هر صورت افزايش حضور زنان معمار در سال هاي آينده قطعاً حضور آنان را در عرصه هاي مديريتي نيز توسعه مي دهد كه اين اتفاق نيازمند سياستگذاري هاي حمايتي و البته گذشت زمان است. » وي همچنين به ساختار معماري مدرني اشاره مي كند كه اين روزها با توجه به محدوديت فضا وارد عرصه معماري ايران شده است. به گفته وي معماري كنوني كه اين روزها در ايران مي بينيم معماري مردانه است و جاي طراحي هاي زنان در اين ميان خالي است چرا كه حضور زنان به عنوان معمار و طراح ساختماني چه در شهر و چه در فضاي خانه مي تواند به خواسته ها و ويژگي هاي آنان در ساخت سازه كمك كند.
دوشنبه 29 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 280]