صدمات زايماني در بروز بيماري اسكيزوفرنيا موثر است

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: صدمات زايماني در بروز بيماري اسكيزوفرنيا موثر است
اجتماعي. روانشناسي . اسكيزوفرنيا
يك روانشناس باليني گفت: صدمات هنگام زايمان به سيستم اعصاب مركزي همچون فشار بر جمجمه، طولاني شدن مدت زايمان، كم خوني مغز نوزاد و اختلالات تنفسي بعد از زايمان كه مغز نوزاد را با كمبود اكسيژن مواجه مي‌كند، در بروز بيماري اسكيزوفرنيا موثر است.

دكتر ژاله افشار منفرد روز يكشنبه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعي ايرنا افزود: عفونت‌هاي دوران حاملگي و ابتلاي زن باردار به برخي از عفونت‌هاي ويروسي مي‌تواند جنين وي را مستعد ابتلا به اين بيماري كند.

وي اظهار داشت: فشارهاي رواني، سوء تغذيه در ماه‌هاي اول بارداري و مسايل ارثي نيز از ديگر عوامل موثر در بروز اين بيماري است.

وي با بيان اينكه بيماري اسكيزوفرنيا به دنبال اختلال در عملكرد سيستم اعصاب آغاز مي‌شود اما تاكنون علت اين تغييرات مشخص نشده است، توضيح داد:
ساختمان مغز اين بيماران طبيعي است اما برخي از مواد شيمياي آن عملكرد طبيعي ندارد، به گونه‌اي كه افزايش و يا كاهش ترشح اين مواد اختلالاتي را در رفتار، تفكر و هيجانات بيمار ايجاد مي‌كند كه مجموعه اين علائم بيماري اسكيزوفرنيا را بوجود مي‌آورند.

عضو انجمن روانشناسان ايران گفت: اسكيزوفرنيا از جمله بيماري‌هاي عصبي رواني است و يك درصد جمعيت جهان را شامل مي‌شود.

افشار منفرد افزود: امكان ابتلا به اين بيماري تقريبا در تمام طول عمر وجود دارد اما شايع‌ترين سن ابتلا به آن ‪ ۱۵‬تا ‪ ۳۰‬سالگي است.

وي اظهار داشت: در فرد مبتلا به اسكيزوفرنيا فعاليت ذهني و رواني دستخوش تغيير شده و در مرحله حاد بيماري فعاليت‌هاي هيجاني، رفتاري و فكري عملكرد طبيعي خود را از دست مي‌دهد كه البته درمان به موقع همراه با حمايت‌هاي خانوادگي عملكردهاي رواني بيمار را حفظ كرده و در بازگشت توانايي‌هاي رواني وي موثر مي‌باشد.

وي تاكيد كرد: فقدان انگيزه يا كم شدن آن، عدم رسيدگي به بهداشت فردي، كناره‌گيري از محيط و انزوا طلبي، كندي عواطف و احساسات، كم صحبت كردن و كاهش تمركز از علائم اصلي ابتلا به بيماري اسكيزوفرنيا هستند.

افشار منفرد، با بيان اينكه درمان اين بيماران معمولا از طريق درمان دارويي انجام مي‌شود، گفت: داروهايي كه براي درمان بيماري اسكيزوفرنيا بكار مي‌روند در واقع مقدار مواد شيميايي مغز همچون دوپامين، سرتونين و گلوتامات را تنظيم مي‌كنند كه به دنبال آن اختلالات رفتاري و هيجاني بيمار نيز كاهش مي‌يابد.

وي با اشاره به اثرات درمان خاطر نشان كرد: كنترل هذيان و توهم، پيشگيري از عود بيماري، كاهش انزوا و گوشه گيري، كنترل رفتار پرخاشگرانه، كاهش يا قطع دفعات بستري، افزايش توان بيمار در برابر فشارهاي رواني زندگي و توانايي فرد در انجام فعاليت‌هاي روزمره زندگي از اثرات درمان به موقع بيمار است.
يکشنبه 28 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]