گورامی دارف

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: گورامی دارف

نام رایح این ماهی نامی است کاملا مناسب، چرا که این ماهی بیش از دو اینچ ( پنج سانتیمتر ) رشد نمی کند. ماهی نر اندکی بزرگتر از ماهی ماده است و به علاوه رنگ ماهی نر، نارنجی-قرمز درخشان با راه راههای آبی فیروزه ای است که تا باله ها ادامه می یابند. باله پشتی ماهی نر تیزتر از باله پشتی ماهی ماده می باشد. رنگ ماهی ماده آبی-خاکستری نقره ای کدر باقی می ماند و هرگز به شفافیت رنگ ماهیهای نر نمی رسد. رنگهای ترکیبی زیادی هم در این نوع از ماهیها دیده می شود. مثلا : آبی/ آبی پودری، نئون، رنگین کمان و سرخ. در ماهیهای آبی پودری، آبی رنگ غالب می باشد که البته روی بدن این ماهیها کمی رنگ قرمز هم دیده می شود. در ماهیهای به رنگ نئون، رنگ آبی نسبت به حالت معمول شفافتر است. ماهیهای رنگین کمانی، رنگ نارنجی-قرمز درخشان به همراه نوارهای آبی رنگی دارند که با برق سبز-طلایی فلزی همراه می باشند. ماهیهای قرمز اغلب قرمز یکپارچه با باله های آبی رنگ می باشند .
شرایط زیست و نحوه مراقبت: گورامی کوتوله در زادگاه اصلیش هند، بنگال غربی، آسام و بنگلادش در آبهایی با پوشش گیاهی متراکم یافت می شود. این ماهیها اکثرا با سایر انواع ماهیهای کولیسا یافت می شوند. در جلگه های رودخانه های شمالی هند این ماهیها یکی از فراوانترین انواع ماهیها هستند و در بسیاری از فروشگاهها به صورت خشک شده و یا به عنوان یک وعده غذایی سرو می شوند. گورامیهای کوتوله به خاطر طبیعت صلح جویشان بسیار مناسب آکواریومهای کوچک می باشند همانطور که برای آکواریومهای اجتماعی هم مناسب هستند. این ماهیها نباید با ماهیهای خیلی بزرگ و یا ماهیهای خشن نگهداری شوند. باید مقدار زیادی گیاه برایشان فراهم شود که مقداری از آنها باید گیاهان شناوری باشند که بخشی از سطح آکواریوم را بپوشانند. مقدار بهینه PHبرای این ماهیها محدوده خنثی می باشد و سختی آب باید 4 تا 10 dGH باشد. بهترین دمای آب هم 77 درجه فارنهایت ( 25 درجه سانتیگراد ) است. گورامیهای کوتوله ممکن است چنانچه در برابر شلوغی و سر و صدا قرار بگیرند بترسند و باید در یک جای ساکت نگهداری شوند.
تغذیه: در طبیعت گورامیها حشرات کوچک و لاروهای سطح آب را می خورند و از جلبکهایی که بر روی سایر گیاهان می رویند تغذیه می کنند ولی در اسارت این ماهیها غذاهای پولکی، غذاهای خشک منجمد، غذاهای منجمد و قرصهای سبزی می خورند. برای فراهم کردن سلامتی مناسب، این ماهیها باید به صورت دوره ای، از غذاهای زنده نظیر کرمها هم تغذیه شوند. همچنین برای زوجهای در حال تولید مثل هم باید از غذاهای زنده استفاده شود.
تولید مثل: پایین آوردن سطح آب تا 6 الی 8 اینچ ( 15 الی 20 سانتیمتر ) و بالا بردن دمای آب تا 20 الی 30 درجه سانتیگراد زمینه ساز تولید مثل خواهد شد. پوشش گیاهی واجب است چرا که ماهیهای نر برای ساخت لانه از مصالح گیاهی استفاده می کنند که آنها را با استفاده از حبابها به هم می چسبانند. این لانه ها با جزئیات خیلی زیاد و بسیار محکم ساخته می شوند که عرضشان به چندین اینچ ( یا سانتیمتر ) و عمقشان به یک اینچ ( دو و نیم سانتیمتر ) می رسد. Limnophila aquatica،Riccia fluitans ، Ceratopteris thalictroideو Vesicularia dubyanaانتخابهای مناسبی برای مخزن زایشگاه می باشند. الیاف زغال هم می تواند به عنوان مصالح ساختمانی به کار رود.
به محض آماده شدن لانه ماهی نر شروع به خواستگاری از ماهی ماده می نماید که این موضوع اغلب در بعد از ظهر یا غروب اتفاق می افتد. ماهی نر قصد خود را با شنا کردن در اطراف ماهی ماده در حالیکه باله هایش را کاملا گشوده است، می رساند و تلاش میکند که ماهی ماده را به لانه اش بکشاند و خواستگاریش را در آنجا ادامه دهد. چنانچه ماهی ماده این خواستگاری را بپذیرد شروع می کند به شنای دایره وار در زیر لانه حبابی. هنگامی که ماده آماده تولید مثل می شود پشت یا دم ماهی نر را با دهانش لمس می کند. با این علامت ماهی نر ماهی ماده را بغل کرده، ابتدا به پهلو و سپس به پشت می چرخاند. در این لحظه ماهی ماده تقریبا شصت تخم رها می کند که به سرعت توسط ماهی نر بارور می شوند بیشتر تخمها به سمت بالا داخل لانه حبابی شناور می شوند. تخمهای سرگردان توسط ماهی نر جمع آوری می شوند و به لانه حمل می شوند. وقتی که تمام تخمها در لانه جمع آوری شدند، این زوج دوباره شروع به جفت گیری می کنند. چنانچه بیش از یک ماهی ماده در مخزن زایشگاه باشد، ماهی نر می تواند با همه این ماهیها جفت گیری کند. این تولید مثل بین دو تا چهار ساعت طول می کشد و بین 300 تا 800 تخم تولید می شود. با تمام شدن تخم ریزی ماهی نر برای اطمینان از اینکه تخمها در لانه باقی می مانند، یک لایه نازک از حباب در ریر تخمها ایجاد می کند. در چنین زمانی، ماهی ماده باید از مخزن خارج شود.
از این به بعد ماهی نر به تنهایی مسوولیت تخمها را بر عهده می گیرد و به شدت از لانه و محدوده اطرافش محافظت می کند. بعد از دوازده تا بیست و چهار ساعت نوزادان از تخم خارج می شوند، ولی همچنان در حفاظ حبابها به رشدشان ادامه می دهند. پس از سه روز بچه ها به حدی از رشد می رسند که بتوانند آزادانه شنا کنند. وقتی ماهیهای کوچک از لانه حبابی خارج می شوند ماهی نر باید از مخزن خارج شود چرا که در غیر اینصورت ماهی نر آنها را خواهد خورد. ماهیهای کوچک باید در هفته اول با غذاهای خیلی ریز نظیر infusoria، rotifer، یا غذاهای تجارتی که ویژه بچه ماهیها تولید می شوند، تغذیه شوند. پس از آن می توان آنها را با میگوی پخته و غذای خشک پودر شده تغذیه نمود.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 382]