رژيم غذايي براي زخم معده و روده‌

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: رژيم غذايي براي زخم معده و روده‌
جام جم آنلاين: اين روزها زخم معده و انواع بيماري‌هاي گوارشي سن و سال نمي‌شناسد و بيشتر اقشار جامعه را فرا گرفته است، اما براي درمان آن چه بايد كرد؟ در دستگاه گوارش، مكان زخم مشخص‌كننده نام آن است. به عنوان مثال اگر زخم در معده باشد به آن زخم معده و اگر زخم در دوازدهه باشد به آن زخم دوازدهه يا اثني‌عشر گويند.

در اغلب موارد هر دو را تحت يك عنوان كلي زخم پپتيك نام مي‌برند زيرا اساس درمان و مراقبت‌هاي هر دو يكسان است.

موارد شيوع زخم دوازدهه بيشتر از زخم معده است و شيوع آن در مردان و در سنين 30 تا 50 سال بيشتراست. زخم معده بيشتر در سنين بالاي 60 سال و در زنان شايع است.

در حالت طبيعي، غشاي مخاطي معده و دوازدهه توسط عواملي مانند ترشحات موكوس و توليد بي‌كربنات از تماس با اسيد و پپسين معده محافظت مي‌شود.

پپتيك اولسر زخم يا سايشي است كه در اثر عدم فعاليت درست اين مكانيسم‌هاي دفاعي، در ديواره معده يا دوازدهه ايجاد مي‌شود. زخم‌ها مي‌توانند باعث ايجاد سوراخ شدگي و درگير شدن بافت‌هاي ديگر شوند.

علائم زخم پپتيك‌

زخم پپتيك، هميشه باعث ايجاد علامت در فرد نمي‌شود. گاهي اوقات، خونريزي يا سوراخ شدگي اولين علامت زخم است.

شايع‌ترين علامت زخم پپتيك، درد شكمي در ناحيه مياني شكم، بالاي ناف و زير جناغ سينه است كه ممكن است به پشت بزند.

علائم زخم معده و دوازدهه يكسان است به جز زمان بروز درد كه در زخم‌هاي معده با فاصله كمي پس از غذا خوردن، زماني كه معده پر است بروز مي‌كند؛ ولي در زخم‌هاي دوازدهه درد 2 تا 5 ساعت پس از صرف غذا و در زماني كه معده خالي است آغاز مي‌شود و در نيمه شب و نزديك صبح بدتر مي‌شود.

ممكن است چند دقيقه تا چندين ساعت نيز ادامه داشته باشد و معمولا پس از صرف غذا يا آنتي‌اسيد يا استفراغ تسكين مي‌يابد.

علائم ديگر زخم پپتيك شامل نفخ، آروغ زدن، تهوع و استفراغ، بي‌اشتهايي و كاهش وزن است. زخم‌هاي جدي‌تر، باعث خونريزي معده يا دوازدهه نيز مي‌شوند.

گاهي اوقات خونريزي تنها علامت وجود زخم است كه به صورت استفراغ خوني يا مدفوع سياه و قيري رنگ (ملنا) بروز مي‌كند.

توصيه‌ها

- افزايش تعداد وعده‌هاي غذايي و كاهش حجم هر وعده.

- با آرامش غذا خوردن و پرهيز از استرس.

- پرهيز از مصرف حجم زياد مواد غذايي پيش از خواب.

- پرهيز از مصرف سيگار، الكل و قهوه؛ زيرا از طريق افزايش ترشح اسيد و ضعيف نمودن غشاي مخاطي، باعث توسعه يافتن زخم و كند شدن روند بهبودي مي‌گردند.

- افزايش مصرف اسيدهاي چرب امگا3 و امگا6 كه اثر حفاظتي دارند.

- در صورت عدم تحمل ميوه‌ها مي‌توان از كمپوت يا آبميوه استفاده كرد.

- عسل براي معده مفيد است؛ زيره ضدنفخ است و شيرين‌بيان، نعناع و بابونه ضد اسپاسم هستند.

مواد غذايي غيرمجاز

- غذاهاي تند و ادويه‌دار بخصوص فلفل سياه و قرمز (فلفل در مقادير كم از طريق افزايش توليد مخاط باعث افزايش محافظت مخاط مي‌گردد، ولي در مقادير زياد باعث تخريب آن مي‌گردد)‌

- شورها و ترشي‌ها

- كافئين‌

- نوشابه‌هاي گازدار

- سرخ كردني‌ها و غذاهاي پرچرب و سس‌ها

- سوسيس و كالباس‌

- حبوبات‌

- سبزيجات نفاخ مانند كلم، ترب، تربچه، خيار، شلغم، پياز و پيازچه‌

- ميوه‌هاي نفاخ مانند هندوانه، گيلاس، گوجه سبز، هلو، چاقاله بادام و زيتون‌

- غذاهاي خيلي سرد و خيلي گرم‌

- آجيل در صورت عدم تحمل‌

- شكلات در صورت عدم تحمل‌

- مواد غذايي اسيدي مانند مركبات در صورت عدم تحمل‌

- سير در برخي بيماران كه تحمل نمي‌كنند.
چهارشنبه 24 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 262]