نشست هاي ساليانه مجمع عمومي سازمان ملل و ايران

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: نشست هاي ساليانه مجمع عمومي سازمان ملل و ايران
ولي اله حامي كلوانق
منشور ملل متحد شش ارگان براي سازمان ملل متحد در نظر گرفته است كه مهم ترين و بزرگترين آنها مجمع عمومي مي باشد. مجمع عمومي به عنوان ارگان اصلي سازمان ملل متحد از نمايندگان همه كشورهاي عضو تشكيل شده است كه هر كدام از اعضا يك رأي دارند. تصميم در باب مسايل مهمي مانند صلح و امنيت، پذيرش اعضاي جديد و مسائل بودجه اي در اين مجمع مستلزم اكثريتي معادل دو سوم اعضا است كه در ساير مسايل با اكثريت ساده هم تصميم گيري مي كنند.
اجلاسهاي عادي مجمع عمومي هر سال در سومين سه شنبه ماه سپتامبر آغاز و تا نيمه دسامبر ادامه مي يابد. در آغاز هر يك از اين اجلاسها، مجمع يك رئيس جديد، 21 نايب رئيس و رؤساي شش كميته اصلي مجمع انتخاب مي كند.
در آغاز هر كدام از اجلاسهاي عادي مجمع، بحث كلي در مورد نظرات اعضا شكل مي گيرد و نهايتا بحثها در قالب چند بند خلاصه مي شود.
ايران پس از پيروزي انقلاب اسلامي در اوايل به دليل درگير شدن در مسائل جنگ تحميلي و اوضاع نابسامان داخلي از شركت در اجلاسهاي ساليانه مجمع عمومي بازماند. اولين حضور جدي مقامات رسمي ايران در سازمان ملل متحد سفر شهيد رجايي، نخست وزير ايران به تاريخ 1359.7.26 در شوراي امنيت بود كه ايشان جهت ارائه گزارش جنگ به شورا و نشان دادن حقانيت و مظلوميت ايران در قبال تجاوز رژيم بعث عراق به آن جلسه رفته بودند.
حضرت آيت الله خامنه اي اولين رئيس جمهور ايران بودند كه در تاريخ 31 شهريور 1366 در چهل و دومين اجلاس مجمع عمومي سازمان ملل شركت كردند.
ايشان با ترسيم تصويري از واقعيت هاي ايران كه بر اثر تبليغات سوء غربي ها در جهان كشوري خطرناك جلوه داده شده بود، درصدد شناساندن واقعيت هاي ايران از تريبون جهاني سازمان ملل برآمدند و با اشاره به تجاوز عراق به ايران خواهان محاكمه رژيم صدام به عنوان متجاوز شدند. ايشان با اشاره به تجربه دادگاه نورنبرگ كه بيش از 40 سال صلح و امنيت اروپاي جنگ خيز را تأمين كرده بود، اجراي چنين دادگاه بين المللي در مورد صدام را تأمين كننده امنيت منطقه اي و جهاني دانستند. ايشان از سكوت و حتي كمكهاي آشكار و نهان غرب به رژيم صدام پرده برداشته و رويكرد ناعادلانه و بي توجهي شوراي امنيت را در محكوم نمودن متجاوز، تقبيح كردند. «ايران حداقل از شوراي امنيت توقع داشت كه بي طرف بماند» اين جمله اي است كه حضرت آيت الله خامنه اي در اجلاس بيان كرده و خيانت هاي سازماني كه مي بايست حافظ صلح جهاني باشد را بر عليه صلح و عدالت، نشان دادند.
در ادامه ايشان با اشاره به خصومت دولت آمريكا عليه ايران، از حق وتو و عضويت دائم به عنوان موانع صلح جهاني و عامل فتنه انگيزي و جنگ افروزي در جهان نام بردند. ايشان در پايان خواستار اتحاد كشورهاي جهان سوم در جهت دفاع از خود (و نه جنگ با ابرقدرت ها) در راه صيانت از حقوق ملل مستضعف شدند و بر حفظ حقوق خانواده و به خصوص حقوق زنان تأكيد كردند.
در دوره هاي بعدي اجلاس هاي مجمع عمومي، دولت جمهوري اسلامي ايران به دليل كارشكني هاي آمريكا و غرب و به دليل نشان دادن اعتراض هاي خود به كاركرد منفي سازمان ملل و تبعيض اين سازمان در برخورد با برخي كشورها و از جمله ايران، از شركت در اجلاسهاي مجمع امتناع ورزيد.
پس از انتخاب سيدمحمد خاتمي به رياست جمهوري ايران در خرداد 1376 و اعلام برخي شعارها كه به نوعي بهانه هاي غرب را از بين مي برد، بار ديگر رئيس جمهور ايران در اجلاس مجمع عمومي شركت كرد.
خاتمي پس از 12 سال كه از آخرين سفر يك رئيس جمهور از ايران به نيويورك مي گذشت در شهريور 1377 راهي مقر سازمان ملل متحد در آمريكا شد.
خاتمي در شرايطي به نيويورك عازم بود كه دولتمردان آمريكا اين سفر را فرصت طلايي برقراري رابطه گسيخته شده بين دو كشور قلمداد مي كردند. اما خاتمي در جلسه افتتاحيه كه كلينتون نيز در آن سخنراني مي كرد، شركت نكرد و برخلاف انتظار آمريكايي ها عصر راهي جلسه مجمع عمومي شد.
در اين سفر نيز مانند سفر آيت الله خامنه اي، گروهك منافقين با جنجال آفريني و ايجاد اغتشاش در مقابل مقر سازمان ملل سعي در جوسازي و تحريك افكار عمومي عليه ايران كردند.
بالاخره خاتمي سخنراني خود را در صحن مجمع عمومي آغاز كرد و ابتدا به فلسفه آزادي و به حقوق مردم در زمينه هاي مختلف اشاره نمود. او از مردم سالاري و دشمنان آن نام برد. وي با اشاره به تحول نظام بين الملل و اوضاع جهاني گفتگو و مذاكره را تنها راه كارآمد برقراري صلح و امنيت دانسته و از قول رهبر معظم انقلاب خواهان اختصاص يك كرسي دائم شوراي امنيت با حق وتو به جمعيت يك ميليارد و اندي مسلمانان جهان شد.
خاتمي از مردم مظلوم فلسطين حمايت كرده، از وضع اسفبار افغانستان و تحركات طالبان عليه همسايگان افغانستان ابراز نگراني كرد. در نهايت ايشان نيز سخنان خود را با لزوم توجه مضاعف به حقوق زنان و اعتماد به جوانان به پايان رساند.
در طي اين سفر و سخنراني هاي آن بود كه خاتمي خواستار نامگذاري سال 2002 به عنوان سال گفتگوي تمدنها شده و اصل اساسي سياست خارجي ايران را گفتگو و تنش زدايي در رابطه با همه دولت ها توصيف كردند.
حضور مهم بعدي ايران، سفر يكم تا ششم شهريور 1386 آقاي دكتر احمدي نژاد به نيويورك بود.
اين سفر به نوعي براي جهانيان مهم و منحصر به فرد جلوه گر شد، چرا كه احمدي نژاد براي اولين بار از گفتمان عدالت به جاي زور، كرامت هاي انساني، حاكميت خداپرستي سخن گفت و ديدگاه سكولار حاكم بر سخنراني هاي مجمع عمومي را درهم شكست.
آقاي احمدي نژاد با اين سفر در شصت و دومين نشست ساليانه مجمع عمومي شركت مي كرد. وي قبل از سخنراني در صحن مجمع عمومي در ديدار با ايرانيان مقيم آمريكا پس از ارائه گزارشي از پيشرفت هاي نوين در عرصه هاي مختلف در ايران، با اشاره به عناد غربي ها و نقطه اوج آن در ساخت فيلم «300» خاطر نشان كردند كه ايران در آن زمان نه با بمب اتم كه با فرهنگ و تمدن والاي خود ملت 42 كشور را جذب خود كرده بود.
ايشان عليرغم توهين هاي از پيش برنامه ريزي شده در دانشگاه كلمبيا، با توسل به حضرت ولي عصر(عج) با لحني آرام و اطميناني خاص به سوالات حاضران جواب داده و حيرت همگان را برانگيخت و با رفتاري هوشمندانه نقشه هاي شيطاني صهيونيست ها را نقش بر آب نمود.
رئيس جمهور در سازمان ملل سخنان خود را با جلب توجه حاضران نسبت به خطر فروپاشي خانواده به عنوان هسته اصلي جوامع بشري و كاهش منزلت و حقوق زنان، شروع كرد.
ايشان با اشاره به وحشي گري هاي صهيونيست ها در فلسطين، به ناكارآمدي شوراي امنيت اشاره نمودند. احمدي نژاد تنها راهكار برقراري صلح را تشكيل جبهه برادري، دوستي و صلح پايدار برپايه خداپرستي تحت عنوان «همبستگي براي صلح» دانستند.
سپس از موضوع هسته اي ايران و تلاش مغرضانه غربي ها در جهت ايجاد تنش در اين مورد سخن گفت و در پايان نيز با دعوت همه مردم جهان به سوي عدالت و خداپرستي از حاميان حق ملت ايران در مساله هسته اي تشكر كرد.
امسال نيز همزمان با تشكيل شصت و سومين نشست ساليانه مجمع عمومي، احمدي نژاد به سازمان ملل رفت و بار ديگر با اشاره به تحول در عرصه هاي انديشه اي جهان، ناكارآمدي زور و پايان عصر حاكميت قدرت را اعلام نمودند.
احمدي نژاد در سخنان خود از حقوق ملت ايران در عرصه فناوري هسته اي دفاع نمود و منحصر كردن جامعه جهاني به چند ابرقدرت داراي حق وتو را كاري غيرعقلاني دانستند.
ايشان با برشمردن جنايات اخير صهيونيست ها در محاصره غذايي، دارويي مردم مظلوم فلسطين، آن را نشانه سفاكي و خوي وحشيانه صهيونيست ها دانستند.
حال اگر به مجموعه حضور و سخنراني هاي روساي جمهور ايران در مجمع عمومي توجه نمائيم، مي توان به رئوس تقريبا ثابت و مستمري كه ايران در مقر سازمان ملل متحد بدانها پرداخته است، دست يافت:
- دعوت جهانيان به خداپرستي و عدالت
- دفاع از حقوق حقه ملت ايران و انتقاد از حاكميت قدرت به جاي همكاري
- دفاع از حقوق ملت فلسطين كه مظلومانه در رسانه هاي عمومي جهان مسكوت مانده است.
- توجه خاص به حقوق زنان
در حاشيه اين سخنراني ها و سفرها مي توان به عناد خبري و تبليغاتي غرب نيز اشاره كرد كه همواره با ذكاوت روساي جمهور و پاسخ هاي عقلايي آنان به سوالات كاملا جهت دار رسانه هاي غربي، توطئه ها به فرصت و شفاف شدن چهره ايران در مجامع بين المللي منجر شده است.
رسانه هاي غربي يكسال تمام تبليغات سوئي را عليه ملت و دولت ايران به راه مي اندازد كه با چند ساعت شفاف سازي روساي جمهور همه آن تبليغات نقش بر آب مي شود.
در پايان بايد گفت پايبندي به گفتمان الهي و انقلابي- كه تقريبا ثبات داشته است- بزرگترين عامل موفقيت روساي جمهور ايران در بزرگ ترين تريبون جهاني بوده است.
منبعirdcir :
سه شنبه 23 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 407]