روشهای بکارگیری واکسن در طیور

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: روشهای بکارگیری واکسن در طیور

بکارگیری روشهای نامناسب واکسیناسیون ، معمول ترین دلیل شکست این عملیات در مزارع پرورش طیور صنعتی میباشد . توجه داشته باشید که نتیجه ی برنامه ریزی مناسب و توجه به جزئیات ، مدیریت بهتر ، کنترل موثر بیماریها و در نتیجه راندمان اقتصادی بهتر خواهد بود . متن حاضر ، نگاهی کلی به اصول واکسیناسیون طیور صنعتی میباشد .

تکنیکهای واکسیناسیون گروهی : تعداد جمعیت گله های طیور صنعتی ، میتواند به بزرگی 45000 قطعه پرنده در هر سالن باشد . به همین دلیل در مزارع پرورش طیور صنعتی بایستی واکسیناسیون ، بصورت گروهی صورت پذیرد . هدف از انجام چنین عملیاتی ( واکسیناسیون ) ، واکسینه نمودن تعداد بالایی از پرندگان موجود در گله به منظور جلوگیری و یا به حداقل رساندن تاثیرات یک بیماری خاص می باشد . میزان پرندگانی که بصورت موثر واکسینه میشوند ، با توجه به عوامل عفونی موجود در مزرعه و همچنین موقعیت همه گیر شناسی مرتبط با عامل واکسیناسیون ، متفاوت می باشند . در بسیاری از مواقع ، واکسیناسیون ممکن است تنها به منظور به حداقل رسانی تاثیرات اقتصادی یک بیماری و در جهت پیگشیری کلی تمامی جمعیت گله صورت پذیرد . واکسنهای تجاری زیادی اکنون در دسترس میباشند که برای گله هایی با جمعیت زیاد تهیه شده اند . انواع واکسنهای مورد استفاده : در حال حاضر و بطور کلی ، دو نوع واکسن مختلف برای استفاده در طیور صنعتی وجود دارد : 1 . واکسن های زنده تخفیف حدت داده شده : با توجه به جمعیت و بزرگی گله ، واکسنهایی حاوی ویروسهای تخفیف حدت داده شده ، ( با وجود محدودیتهای محیطی موجود ) بصورت گسترده مورد استفاده قرار میگیرند .

استفاده از این واکسنها با استفاده از تکنیکهای عملی موجود صورت می پذیرد . بطور معمول ، روشهای آب آشامیدنی و یا اسپری ، برای واکسیناسیون این واکسنها استفاده میشوند . اما برخی از واکسنهای زنده را بایستی با روشهای اختصاصی چون قطره چشمی و یا تزریق ، استفاده نمود . 2 . واکسنهای غیرفعال : این دسته از واکسنها ، بطور معمول در واحدهای پرورش مرغهای مادر یا تخمگذار استفاده میشوند و نیازمند مدیریت اختصاصی میباشند . تمامی اینگونه واکسنها ، واجد انواع تقویت کننده ها در جهت متعادل سازی پاسخ ایمنی بدن پرنده به آنتی ژنها میباشند . در ساخت این واکسنها ، عموما از تقویت کننده هایی چون روغن های معدنی و هیدروکسید آلومینیوم استفاده میشود . تکنیکهای استفاده از واکسنها : oآب آشامیدن oاسپری ( در یکروزگی و یا بر روی پرندگان حاضر در سالن ) . oقطره چشمی . oسوراخ کردن ( بصورت جلدی WingWeb و یا از طریق پا ) . oتزریقی ( داخل ماهیچه ایی یا زیرجلدی ) . oداخل جنینی ( In-Ovo ) . روش آب آشامیدنی : روش آب آشامیدنی ، راهی مناسب برای عرضه اغلب واکسنهای زنده و بخصوص واکسنهای بیماریهایی چون گامبورو و همچنین Encephalomyelitis ، میباشد . ارگان هدف در واکسیناسیون علیه این بیماریها ، روده میباشد . وجود شکاف Choana در طیور ، این امکان را فراهم میکند که اکثر واکسنهای ویروسی تنفسی را از طریق شکاف یاد شده و از طریق دهان به سیستم تنفسی ( بینی ) ارائه نمائیم .

واکسنهای زنده با توجه به رفتارهایشان ، قلمرو زندگی محدودی دارند که در حین انجام عملیات واکسیناسیون بایستی مدنظر قرار گیرند . یکی از مهمترین نکات استفاده از این واکسنها ، دوره زمانی یک ساعت و نیم تا دو ساعته ارائه واکسن میباشد . فرضیه ایی وجود دارد مبنی بر این که واکسن موجود در آب ، در خلال این دوره زمانی ، برای تمامی پرندگان حاضر در سالن ، قابل استفاده میباشد . این نکته را بخاطر داشته باشید که بایستی از نوشیدن آب توسط تمامی پرندگان موجود در سالن ، طی دوره زمانی یاد شده اطمینان یابیم . این در حالیست که یکی از محدودیتهای روش فوق دقت در انجام مناسب نکته یاد شده میباشد . روشهای مختلفی برای اطمینان از موضوع فوق ( مصرف آب توسط تمامی پرندگان طی دوره زمانی 2 ساعته ) وجود دارد . از میان این روشها میتوان به : oکنترل نور . oکنترل غذا . oایجاد محدودیت در آب مصرفی پرندگان . اشاره نمود . غذا و آب دریافتی توسط پرندگان ، قویا با یکدیگر در ارتباط میباشند ، بطوریکه وجود غذا ، پرنده را به مصرف آب نیز تشویق میکند . اگرچه ایجاد محدودیت در ارائه آب به پرنده میتواند مفید واقع گردد ، توجه داشته باشید که تشنگی بیش از حد نیز درجاتی از استرس را به پرنده وارد میکند که میتواند زمینه ساز بروز بیماری ها باشد . این در حالیست که مورد فوق ، مغایر با انجام مناسب عملیات واکسیناسیون میباشد . کنترل نور نیز بر مصرف آب تاثیرگذار خواهد بود . در واقع ، کنترل نور از طریق تاثیر بر انجام فعالیتها و همچنین تغییر الگوی مصرف غذا توسط پرنده ، بر مصرف آب ، تاثیرگذار خواهد بود .

واکسنهای زنده به عوامل ضدویروسی که در اغلب مزارع پرورش طیور استفاده میشوند ، حساس میباشند . بنابراین پیش از استفاده این دسته از واکسنها بایستی اطمینان یابیم که واکسن در مجاورت مواد ضدعفونی کننده ، آب کلره و یا مواد شوینده و پاک کننده مورد استفاده در مزارع ، قرار نمی گیرد . در جهت کاهش خطر احتمال مجاورسازی واکسنهای فوق با این دسته از مواد شیمیایی ، مقدماتی را بایستی فراهم نمود و برخی نکات را نیز بایستی به خاطر داشت . از این مقدمات میتوان به شستشوی صحیح دستها ( بدون استفاده از صابون ) و قراردهی واکسن در ظروفی که هیچ استفاده قبلی از مواد شوینده و یا ضدعفونی کننده در آنها نشده است ، اشاره نمود . میزان آب مورد نیاز برای انجام عملیات واکسیناسیون بایستی محاسبه گردد و از نفوذ آب موجود در منبع اصلی به درون مخزن واکسن ، تا تکمیل عملیات واکسیناسیون جلوگیری به عمل آید . آب کلره برای ویروس واکسن ، شدیدا نابودکننده بوده و میزان واکسن ارائه شده به پرنده را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد . اضافه نمودن پودر شیر بدون چربی به آب ، راهی موثر برای غلبه بر تاثیرات نابودکننده کلر میباشد . توجه داشته باشید که پودر شیر ، با ذرات واکسن ارتباط برقرار کرده و از این طریق اثرات محافظتی خود را ایجاد می نماید .

برای انجام اینکار بایستی 2 تا 2.5 گرم پودر شیر را به ازای هر لیتر آب و یا 10 گرم از پودر شیر را به ازای هر گالن ، به آب مورد استفاده برای واکسیناسیون اضافه نمود . توجه داشته باشید که این کار را بایستی حداقل بیست دقیقه قبل از اضافه نمودن واکسن به آب انجام داد . برداشت شیر و آب مخلوط شده با واکسن را بایستی توسط یک سطل پلاستیکی تمیز انجام داد . کلاهک فلزی ویال واکسن را برداشته و هر شیشه را مقداری قبل از برداشت درپوش لاستیکی آن ، در آب فرو برید . سپس محتوای هر شیشه را بخوبی در زیر آب مخلوط نمائید و در واقع ، شیشه را بخوبی بشوئید . زمانیکه واکسن را به آب مخزن اضافه کردید ، بایستی از توزیع یکنواخت واکسن در آب مخزن اطمینان یابید . آماده نمودن سیستم آبخوری ، قبل از شروع عملیات واکسیناسیون ، از اهمیت ویژه ایی برخوردار میباشد . اهمیت این نکته از آن جهت است که لوله ها ممکن است حاوی آب بدون واکسن باشند . خطوط آبخوری نیپل با توجه به نوع طراحی اشان ، باقی مانده آب بالایی را در خود ذخیره میکنند . این حالت را میتوان حتی زمانی مشاهده نمود که تمامی آب موجود در آبخوری توسط پرندگان مصرف شده باشد . یکی از مزایای استفاده از پودر شیر آن است که بعنوان نوعی نگهدارنده اختصاصی برای ذرات واکسن عمل میکند .

توجه داشته باشید که خطوط آبخوری ، تا زمانیکه ذرات شیر در آن قابل مشاهده میباشند بایستی واجد آب باشد . استفاده از رنگهای مخصوص مشخص کننده نیز در جهت بهبود عملیات ، پیشنهاد میگردد . افزایش شدت نور ، شروع عملیات غذادهی و همچنین راه رفتن در میان پرندگان همگی از روشهایی میباشند که در نوشیدن آب توسط پرندگان ، پس از انجام واکسیناسیون ، موثر میباشند . یکی از راههای مناسب برای ارائه دوز مشخص از واکسن به پرندگان ، پر کردن آبخوریها بصورت دستی میباشد . این در حالی است که آب تامین شده بایستی کاملا با پودر شیر مخلوط شود . از سوی دیگر ، اطمینان از مخلوط شدن مناسب واکسن در هر آبخوری ، از اهمیت ویژه ایی برخوردار میباشد . بدلیل وجود تنوع و گستردگی در طراحی سیستمهای آبخوری و مجاری انتقال آب در سالنهای پرورش طیور ، انتخاب روش مناسب واکسیناسیون با توجه به تجهیزات ، اهمیت ویژه ایی دارد . روش اسپری : استفاده از اسپری به منظور عرضه واکسنهای ویروسی تنفسی از روشهای بسیار موثر میباشد . این روش به دو صورت استفاده میشود : oاستفاده از روش اسپری در جعبه های تحویل جوجه در سن یکروزگی . oاستفاده از روش اسپری برای پرندگان حاضر در سالنهای پرورش . استفاده از اسپری در یکروزگی : قرارگیری جوجه های یکروزه در جعبه ها ، شرایطی مناسبی را به جهت کنترل مناسب پرندگان برای انجام عملیات واکسیناسیون ایجاد میکند . پرندگان در گروههای 80 تا 150 قطعه ایی در داخل جعبه ها قرار داده شده اند و ارتباط نزدیک آنها با یکدیگر ، انتقال جانبی و فیزیکی واکسن را مقدور می سازد . اندازه فیزیکی پرندگان ، تحویل مستقیم واکسن به سیستم تنفسی را غیرممکن میکند و از سوی دیگر ، تجهیزاتی که امروزه در دسترس میباشند ، توانایی ایجاد اندازه مناسب ذرات واکسن را برای تحویل استنشاقی واکسن به پرنده ، ندارند .

فرض بر آن است که واکسنهای فوق ، در گروهی از پرندگان از طریق چشم و در گروهی دیگر از طریق دهان وارد بدن پرنده میشوند . ولی اغلب پرندگان ، واکسن را از طریق دهان دریافت میکنند . در چنین حالتی ، جوجه های یکروزه ، واکسن دریافتی را به یکدیگر و همچنین دیواره های صاف جعبه انتقال می دهند . واکسن استفاده شده را بایستی بخوبی بر روی پرندگان اسپری نمود . همچنین ، حجم واکسن مورد استفاده را نیز بایستی به دقت محاسبه نمود . حجم فوق ، با توجه به نوع واکسن و همچنین تجهیزات مورد استفاده از 7 تا 40 میلی لیتر برای هر 100 قطعه جوجه متفاوت میباشد . بدلایل کاربردی ، قطراتی با اندازه 100 تا 300 نانومتر برای پوشش پرندگان با اسپری ، ایده آل میباشد . قطراتی با اندازه های کوچکتر ، بدلیل سبکی ، با حرکت هوا براحتی همراه شده و به جعبه ها نخواهند رسید . توجه داشته باشید که کیفیت آب مورد استفاده در این نوع واکسیناسیون نیز از اهمیت ویژه ایی برخوردار میباشد . آب مورد استفاده ، بایستی تازه و خنک باشد زیرا ، حرارت بالا بر روی عملکرد واکسن تاثیر منفی خواهد گذاشت . درصورتیکه آب مورد استفاده در واکسیناسیون ، گرم باشد ، تیتر واکسن کاهش می یابد .

اگر قصد دارید با استفاده از روش اسپری ، گله خود را واکسینه نمائید به خنکی و تازگی آب مورد استفاده نیز توجه داشته باشید . اگر اسپری مورد استفاده شما ، تمامی پرندگان موجود در جوجه را پوشش دهد ، به یک واکسیناسیون ایده آل دست خواهید یافت . توجه داشته باشید که تجهیزات طراحی شده برای چنین واکسیناسیونی به بهبود عملکرد شما کمک شایانی خواهد نمود . بنابراین از این تجهیزات نیز میتوان در مواقع مورد نیاز بهره برد . تجهیزات مورد استفاده در واکسیناسیون بایستی از نظر عملکرد صحیح مورد بازبینی قرار بگیرند . چنین تجهیزاتی را اصولا بایستی قبل از استفاده کالیبره نمود . کالیبره کردن نیز بر اساس نوع واکسن و دوز مورد استفاده ، در واحد زمان صورت می پذیرد . درصورتکیه یک واکسیناسیون ایده آل مدنظر شماست ، نبایستی حدود و اندازه ها را حدس بزنید و بایستی تمامی این فاکتورها را به دقت اندازه گیری نمائید . توجه داشته باشید که تجهیزات اسپری کننده تحت فشار ، بایستی واجد عامل اندازه گیر فشار و همچنین زمان باشند .

از سوی دیگر ، به کیفیت هوای مورد استفاده نیز بایستی توجه نمود و مراقبتهای لازم را مبذول داشت . این هوا بایتسی عاری از آلودگیهای روغنی و باکتریایی تولیدی در کمپرسور باشد . استفاده از اسپری در سالنهای پرورش طیور : امروزه طیور صنعتی واجد سرعت رشد بسیار بالایی میباشند . این نکته بدین معناست که سرعت رشد فوق سبب رشد فیزیکی پرنده ها و بزرگی آنها نسبت به یکروزگی می شود . این رشد فیزیکی سبب میشود در سنی که نیازمند استفاده از واکسنهای استنشاقی ویروسی هستیم ، پرندگان رشد قابل ملاحظه ایی کرده باشند . به همین دلیل ، اکنون این امکان وجود دارد که در صورت نیاز ، از واکسنهای استنشاقی ، بصورت مستقیم استفاده شود استفاده از دستگاههای اسپری فشار بالا : این دستگاهها متشکل از بخشهایی چون اطاق فشار ، نیزه و در نهایت ، دهانه میباشند . فشار دستگاه از یک سو و دهانه آن از سوی دیگر ، اندازه ذرات تولیدی را مشخص می سازند . بطور کلی ، این دسته از تجهیزات ، ذراتی با اندازه ایی بین 50 تا 1000 نانومتر را تولید می کنند . ذرات تولیدی توسط این دستگاهها ، نهایتا تا پنجاه سانتی متری دهانه دستگاه منتشر میشوند . نکته اخیر ، از مشکلاتی است که در حین کار با این قبیل دستگاهها ، بصورت عملی با آن روبرو خواهیم بود . بنابراین ، به منظور انجام واکسیناسیون مناسب تمامی پرندگان ، بایستی دهانه دستگاه را تا پنجاه سانتی متری گروههای مختلف پرندگان آورده و واکسیناسیون را انجام دهیم . ذرات تولید شده به طرق مختلفی توسط پرنده دریافت میشوند . در واقع ، ذرات تولیدی کوچک ، مناسب با سیستم تنفسی پرنده میباشند و سایر ذرات از طریق حفره دهانی و یا چشم پرنده دریافت می شوند . در این دستگاهها از مقادیر بسیار زیادی ، آب استفاده میگردد . دلیل آن نیز تلاش در جهت پوشش تمامی پرندگان میباشد . بعنوان مثال ، برای هر دسته از پرندگان ، بین 15 تا 30 لیتر آب مصرف میشود .

استفاده از دستگاههای قابل کنترل قطره ساز : بطور کلی ، تکنولوژی اسپری ، جهت استفاده در مصارف باغبانی و همچنین کنترل حشرات ، توسعه یافته است ولیکن از این تکنولوژی میتوان بصورت مستقیم نیز ، به منظور واکسیناسیون طیور استفاده نمود . این قبیل تجهیزات ، برای تولید گروهی از ذرات کوچک با اندازه از پیش تعیین شده مناسب میباشند . اسپری تولیدی از طریق سانتریفیوژ آب و سپس برخورد آب به یک صفحه در حال چرخش بوجود می آید . واکسنی که بصورت اسپری درآمده است ، از طریق هواکش به پرندگان تحویل میگردد . از مزایای این نوع تجهیزات ، تولید ذراتی با اندازه 80 تا 100 میکرومتر میباشد که سبب استنشاق ذرات توسط پرنده و تاثیر آن در بخشهای فوقانی مجاری تنفسی میشود . این دسته از تجهیزات ، واکسن را در فضایی به عرض یک و طول سه متر ، منتشر میسازد و بنابراین ، کاربر را قادر میسازد که واکسن را به تمامی پرندگان موجود در سالن برساند . از سوی دیگر ، استفاده از این روش نیازمند حجم آب اندکی بوده و این نکته بدان معناست که بیش از سی هزار پرنده را میتوان تنها با 900 میلی لیتر آب واکسینه نمود . این نکته را بار دیگر متذکر می شویم که آب مورد استفاده بایستی خنک ، تازه و تمییز بوده و فاقد هرگونه آلودگی باشد . بهرحال ، پیشنهاد میشود که با شرکت تولیدی دستگاه خریداری شده تماس گرفته و اطلاعاتی را در مورد بکارگیری اسپری برای واکسن های مختلف ، اخذ نمائید .

اطمینان از دریافت واکسن توسط تمامی پرندگان ، از نکات مهم در واکسیناسیون توسط این دسته از تجهیزات است . خاموش نمودن سیستمهای تهویه در حین انجام عملیات واکسیناسیون ، حرکت هوا در گله را به حداقل رسانیده و از اتلاف بیهوده واکسن ، جلوگیری می کند . کاهش شدت نور ، در جهت کاهش حرکات پرندگان ، ضروری به نظر میرسد . با استفاده از دو روش یادشده میتوان امیدوار بود که واکسن مورد استفاده ، بصورت مناسب به تمامی پرندگان می رسد . از سوی دیگر ، ارزیابی مناسب و صحیح میزان دریافت واکسن توسط پرندگان ، بطور حتم مفید واقع خواهد شد . استفاده از قطره چشمی : روش فوق به احتمال بسیار بالا ، از بهترین و موثرترین روشهای ارائه واکسنهای ویروسی زنده تنفسی به پرندگان میباشد . در این روش ، هر پرنده بطور اختصاصی یک دوز کامل از واکسن را دریافت میکند . پروسه واکسیناسیون ، ایمنی همورال و محلی را بدلیل حضور Harderier Gland در پشت پلک سوم چشم پرنده ، فعال میسازد . مواد رقیق کننده قطره های چشمی ، در دسترس استفاده کنندگان این دسته از واکسنها میباشد . استفاده از این رقیق کننده ها در مواردی در جهت تسهیل انجام عملیات و در مواردی نیز بدلیل رنگ موجود در آنها ( جهت بررسی کیفیت عملیات صورت گرفته ) استفاده میشوند . رنگ موجود در این واکسنها ، اندکی پس از واکسیناسیون ، در Nores پرندگانی که واکسن را بخوبی دریافت کرده اند ، قابل مشاهده میباشد .

توجه داشته باشید که در حین انجام عملیات و پس از چکاندن قطره در داخل چشم پرنده ، حرکات شدید صورت ، سبب خارج شدن واکسن از چشم پرنده نگردد . هر پرنده نیز بایستی تا زمان پلک زدن ، نگه داشته شود . در انجام این عملیات ، نبایستی عجله نمود زیرا با اینکار از تاثیرات یک واکسیناسیون مناسب بی بهره خواهید ماند . استفاده از روش سوراخ کردن ( زیرجلدی ) : در این روش ، واکسن در پوست نازک پرنده تزریق میشود . روش فوق ، بصورت اختصاصی برای واکسیناسیون آبله پرندگان بکار برده میشود . اگرچه واکسن Encephalomyelitis پرندگان نیز بطور معمول ، با واکسن آبله ترکیب میشود . برای انجام این نوع واکسیناسیون ، عموما از پوست بال ( Wng Web ) استفاده میشود . از طریق سوراخ کردن پوست ران و همچنین پاها نیز میتوان این نوع واکسیناسیون را انجام داد . توجه داشته باشید که از تماس واکسن با دهان و چشم پرنده ، جلوگیری نمائید . این نکته از اهمیت ویژه ایی برخوردار است زیرا در صورت عدم توجه به آن ، ضایعاتی در چشمها و دهان ایجاد خواهند شد . در هنگام انجام این نوع واکسیناسیون ، با مشکلات مختلفی مواجه خواهید شد . اگر واکسن در پوست بال ، درست در مکانی که پرنده در هنگام خواب سر خود را آنجا قرار میدهد ، تزریق گردد ، متعاقبا ضایعاتی در سر پرنده ایجاد خواهد شد . ضایعات در این ارگانها ، در مواردی آنچنان شدید است که بر روی تغذیه پرنده ، تاثیرگذار میباشند . از سوی دیگر ، تمامی ویال ها و همچنین وسایل استفاده شده در حین واکسیناسیون ، بایستی به دقت از محیط فارم جمع آوری گردند .

احتمال میرود که پرندگان به این وسایل نوک زده و ضایعات دهانی یاد شده ، در آنها بروز نماید . استفاده از روش تزریقی : تزریق زیرجلدی یا داخل عضلانی ، معمول ترین روش جهت واکسیناسیون با واکسنهای حاوی روغن یا هیدروکسید آلومینیوم و همچنین برخی واکسنهای زنده ، میباشد . بطور معمول واکسنها را میتوان در ویالهای 500 تا 1000 دوزی تهیه نمود . این درحالیست که با استفاده از انواع واکسنهای اتوماتیک ، توانایی واکسینه نمودن تعداد بالایی از پرندگان را خواهیم داشت . بطور معمول ، سینه ، پاها یا پائین گردن جهت تزریق استفاده میشوند . دقت در نحوه صحیح ورود سوزن به بدن از اهمیت ویژه ایی برخوردار بوده و در واقع ، حیاتی میباشد . در صورت عدم ورود مناسب سوزن به بدن ، ممکن است شاهد ایجاد حالت گرانولوما بوده و متعاقب آن ، با توجه به محل تزریق ، فلجی یا تورم سر را مشاهده نمائید . از سوی دیگر ، دقت در گرفتن پرنده برای انجام عملیات واکسیناسیون نیز نقش مهمی را ایفا میکند .

در واقع ، در صورت اهمال در انجام صحیح عملیات فوق ، ممکن است شاهد فلجی طیور پرورشی باشید . به منظور پیشگیری از پخش آلودگیهای ویروسی و باکتریایی ، پس از واکسیناسیون 200 پرنده ، سوزن دستگاه تزریق را بایستی تعویض نمائید. در حال حاضر ، ضمیمه هایی برای سرنگهای اتوماتیک ساخته شده اند که سوزن را بین هر واکسیناسیون بصورت اتوماتیک ضدعفونی نموده و کمک شایانی را در جهت کاهش خطر آلودگی پرندگان خواهد کرد . از سوی دیگر ، از سیستم تزریق فاقد سرنگ نیز میتوان استفاده نمود .

این سیستم در حال حاضر تنها برای برخی از واکسنها قابل استفاه بوده و به طرز چشمگیری ، احتمال بروز عوارض مرتبط با سوزن را در پرنده کاهش میدهد . استفاده از روش داخل جنینی : در این پروسه ، واکسن با استفاده از دستگاهی خاص و از طریق اتاقک هوایی در سن 17.5 تا 19 روزگی دروه انکوباسیون تخم مرغهای واجد نطفه ، وارد تخم مرغ میشود . موثر بودن این نوع سیستم واکسیناسیون در بیماریهایی چون مارک به اثبات رسیده است . از سوی دیگر ، واکسنهایی نیز جهت استفاده با این سیستم بر علیه بیماری بورس عفونی پرندگان ، ساخته شده است . تلاش در جهت تهیه واکسنهایی از این دست ، به سرعت در حال پیشرفت است و پیش بینی میشود که در آینده ، واکسنهای بیشتری برای استفاده در این سیستم ساخته شوند

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 572]