اختصاصي ايسكانيوز فرزند طلاق ، تنها شاهد جنايت خونبار

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: اختصاصي ايسكانيوز فرزند طلاق ، تنها شاهد جنايت خونبار

تهران - خبرگزاري ايسكانيوز : مرد بندرنشين ، همسر پيشين خود را جلوي چشم پسر خردسالش از پا درآورد و بلافاصله خودكشي كرد.

به گزارش روز جمعه گروه حوادث ايسكانيوز : عقربه هاي ساعت 13 ظهر پنجم مهر 1387 را نشان مي داد كه زنگ تلفن همراه بازپرس كشيك جنايي بندرعباس به صدا در آمد و خبر رسيد يك مرد و همسر پيشينش درخانه اي در گلشهر شمالي كشته شده اند.
سپس بازپرس «جاويد اماني» و كارآگاهان جنايي به قربانگاه رفتند و در حياط خلوت خانه با جنازه هاي خونين مرد 34 ساله به نام «محمد مهدي» و همسر پيشينش «سيما» 30 ساله رو به رو شد.ند.شواهد از جنايت كينه جويانه حكايت داشت و جنازه ها پس از نمونه برداري هاي لازم به پزشكي قانوني فرستاده شد.
در آن ميان پدر «محمد مهدي» با چشم گريان اظهار داشت: شش ماه پيش پسرم ، سيما را طلاق داد و سرپرستي پسر شش ساله اش «ابوالفضل» را به عهده گرفت.سيما هم به خانه پدرش در كرمان رفت اما «محمد مهدي» پشيمان شد و به خاطر ابوالفضل كوچولو تصميم گرفت با زن سابقش آشتي كند.به همين خاطر چندين بار با سيما تماس گرفت اما عروس سابقم ديگر حاضر نبود با محمد مهدي زندگي كند.
مرد سالخورده ادامه داد: چند روز پيش بود كه از پشت در ، صداي محمد مهدي را شنيدم كه تلفني با سيما حرف مي زد و التماس مي كرد به خاطر پسرش به بندرعباس برگردد تا با هم اشتباهات گذشته را جبران كنند اما اين زن باز هم قبول كرد.
وي اضافه كرد : به هر صورت ، سيما براي ديدن نوه ام به خانه ما آمد و به گرمي پذيرايي شد اما صبح روز بعد كه با فرياد ابوالفضل از خواب پريدم فهميدم روزگارم سياه شده است.نوه ام جيغ مي زد و كمك مي خواست و تا پا به حياط خلوت گذاشتم با جنازه هاي خونين محمد مهدي و سيما رو به رو شدم.
با حرف هاي اين مرد، كليد معما به دست آمد و بازپرس «اماني» به بازجويي از تنها شاهد جنايت پرداخت.
ابوالفضل كوچولو كه همچنان شوكه بود بريده بريده گفت: بابام به مامانم التماس مي كرد كه به خاطر من براي هميشه پيش ما بماند اما قبول نكرد.بابا محمد هم كه خيلي عصابي شده بود با چاقو به مامان زد و بعد هم به شكم خودش كوبيد.گزارش ايسكانيوز مي افزايد،به دنبال اظهارات تكان دهنده پسربچه ، پزشكي قانوني تائيد كرد محمد مهدي پس از زدن چهار ضربه چاقو به همسر پيشينش ، خودزني كرد و در دم جان باخت. بدين ترتيب پرونده اين زندگي تلخ براي هميشه بسته شد و ابوالفضل كوچولو ماند و يك كابوس تكان دهنده.او ايا اين صحنه هاي دلخراش را فراموش خواهد كرد؟!
خشونت‌هاي خانگي و مصداق هاي آن از جلمه همسر آزاري، همسركشي ، كودك آزاري و ... پديده‌ شومي است كه طي ساليان اخير در برخي خانواده‌هاي ايراني ريشه دوانده و به نظر مي‌رسد چنانچه هر چه زودتر تدبيرهاي اصولي و اساسي به كار گرفته نشود بايد شاهد روز افزون آن بود.
خشونت به ويژه عليه زنان ، تنها ويژه ايران نيست و در بسياري از كشورهاي جهان مشهود است.آمارهاي سازمان بهداشت جهاني بيانگر اين است كه 16 تا 25 درصد زنان جهان از همسر خود آزار جسمي ديده‌اند.بنابراين پر واضح است كه شناسايي و حل معضلي با اين پيچيدگي، جنبه‌هاي متفاوتي داراد.
آسيب شناسان اجتماعي در تقسيم بندي خشونت عليه زنان در ايران ، به سه نوع خانوادگي ، عمومي و شغلي معتقدند.
علاوه بر اين وجود خانواده‌هاي سنتي با باورهاي غلط و مردسالارانه كه هر كاري ، حتي خشونت را از سوي مرد ، لازمه غيرتمندي و نهايت مردانگي قلمداد مي‌كنند به نوعي زمينه ساز ترويج خشونت عليه زنان و عامل تحميل بسياري از فشارهاي روحي و رواني بر آنان است.
پديده خشونت عليه زنان در ايران ، البته از جنبه هاي ديگري مانند آزار جسمي ،‌ رواني، اجتماعي ، اقتصادي و جنسي ، حايز اهميت و قابل تعمق است.
يافته‌هاي طرح ملي بررسي خشونت عليه زنان كه در 28 استان كشور انجام شده از وجود متغيرهاي گوناگوني چون ناسزاگويي ، تحقير ، منت تامين معاش ، بهانه گيري و محدوديت در معاشرت از سوي مردان حكايت دارد.
براساس اين پژوهش ، خشونت عليه زنان در موردهاي پيشرفته‌تر منجر به جلوگيري از استقلال فكري ، اجبار به برخي كارها، زنداني كردن،‌اخراج از خانه ، كتك زدن و ....مي شود اما بخش تاسف بارتر ، آسيب جاني ، سقط جنين و همسركشي است.
از سوي ديگر بررسي‌ها بيانگر اين است كه برخي اقدام ها در كاهش ميزان خشونت موثر بوده اند.متغيرهايي چون تحصيلات زوج، گرايش به همسر ، بهره گيري از مشاوره ، مساعد بودن بهداشت رواني خانواده‌ها ، تفاهم ، تعادل وضعيت اقتصادي و تقويت باورهاي ديني از اين جمله‌اند.
با نگاهي گذرا به آنچه گذشت ، به نظر مي‌رسد زمان معكوس براي تبديل خشونت عليه زن از يك خصيصه فرهنگي پيش پا افتاده به معضل اجتماعي آغاز شده است.
از همين رو اطلاع‌رساني ، آگاهي عمومي و تحذير و تقبيح درباره باورهاي غلطي مانند برتري مرد بر زن ، معاشرت زن با ديگران ، تبعيت محض ازدواج و دخالت خانواده زوج را نبايد به تاخير انداخت.همچنين همسويي و تمركز برنامه‌هاي فرهنگي و اجتماعي سازمان‌هاي ذيربط در اين باره و يكپارچه سازي الگوهاي پيشگيري از خشونت عليه زنان در جامعه نيز از مسائلي است كه بايد در امحاي خشونت عليه زنان مورد توجه جدي تر قرار گيرد.525
جمعه 19 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]