واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: جامعه - تفاوت جنسيتي در زانوان زخمي
جامعه - تفاوت جنسيتي در زانوان زخمي
اغلب بررسيها نشان ميدهند كه مردان و زنان بهطور مساوي از فعاليت جسمي سود ميبرند، اما تفاوتهاي مهمي از اين لحاظ ميان مردان و زنان وجود دارد. براي مثال زنان به طورمعمول هنگامي كه ورزش ميكنند، به اندازه مردان از لحاظ افزايش ميزان HDL (كلسترول خوب) سود نميبرند، زيرا به طور ميانگين آنها از ابتدا ميزان HDL بالاتري دارند. زنان در حين ورزشهاي استقامتي چربي بيشتر و كربوهيدرات و پروتئين كمتري را نسبت به مردان ميسوزانند و نيز آنها به ضربه مغزي آسيبپذيرتر هستند. ورزشكاران زن معمولا دچار ميزان بالاتري از ضربه مغزي ميشوند.
زانوهاي زخمي
اما بزرگترين تفاوت ميان مردان و زنان ممكن است در زانوها باشد، و دقيقتر، رباط صليبي قدامي (ACL) است، رباط كوتاه و سفتي كه مانع از آن ميشود كه درشتني(تيبيا) پشت استخوان ران بلغزد. يك ACL قوي براي پايداركردن زانو در حين حركات پيچشي، پرشي و مانند آن ضروري است. زنان ژيمناست، فوتباليست و بسكتباليست (به ترتيب فراواني) ميزانهاي بالاتر پارگي رباط صليبي قدامي را نسبت به مردان دارند. آمار انجمن ملي ورزشكاران كالجهاي آمريكا نشان ميدهد كه ميزان پارگي رباط صليبي قدامي در ميان زنان بسكتباليست و فوتباليست سه برابر بالاتر از مرداني است كه به اين ورزشها ميپردازند. پارگي رباط صليبي قدامي آسيب شديدي به حساب ميآيد. رباط پارهشده را نميتوان دوباره بخيه كرد، بنابراين در جراحي تنها خارج كردن رباط پارهشده و جايگزيني آن با نواري از رباط به دست آمده از زانوي فرد (رباط كشككي) يا از عضله هامسترينگ در عقب ران است. اين جراحي براي كودكان و نوجواناني كه هنوز در حال رشد هستنند، با مشكلاتي روبهرو است، زيرا آنها هنوز در حال رشد هستند، و بايد سوراخ كردن استخوانها از طريق صفحات رشد در انتهاي استخوانهاي اطراف زانو انجام گيرد. و براي بزرگسالان هم جراحي ساده نيست. دوره نقاهت پس از عمل ممكن است بيش از يكسال طول بكشد شما ميتوانيد زير عمل جراحي براي پارگي اين رباط برويد، و شش تا هشت هفته بعد ظاهرا به حالت طبيعي برگرديد. اما فرد داراي يك زانوي بدون رباط صليبي قدامي گرچه ميتواند تقريبا به راحتي راه برود يا دوچرخهسواري كند، اما فعاليتها كه نياز به متوقف شدن و چرخيدن دارند، ممكن است باعث شود به اصطلاح زانو زير پاي فرد خالي شود. چندين دليل كالبدشناختي وجود دارد كه زنان نسبت به مردان بيشتر در معرض پارگي ACL هستند. زنان لگن پهنتري دارند و وزن بدن را به نحوي توزيع ميكند كه وزن بيشتر روي بخش داخلي زانو ميافتد، كه در نتيجه فشار بيشتري روي رباط صليبي قدامي ميافتد شياري در استخوان ران كه محل اتصال رباط صليبي قدامي است در برخي از زنان كاملا باريك است، و اين «شيار بينكنديلي» باريك خطر پارگيACL را در زنان ميافزايد. برخي از بررسيها نشان ميدهند كه ACL به خودي خود در زنان كوچكتر است. زنان ممكن است رباطها و عضلات حمايتكننده اطراف زانوي شلتري داشته باشند و بسياري از زنان در وضعيت نسبتا قائم ميدوند يا ميپرند كه اين امر وزن بيشتري را بر زانو تحميل و اثر حمايتي عضلات اطراف زانو را تضعيف ميكند. هورمونها ممكن است در اين زمينه نقشي داشته باشند. برخي شواهد حاكي از آن است كه زنان در دوره پيش از تخمكگذاري در دوره ماهانهشان بيشتر دچار پارگي ACL ميشوند. فعاليت گيرندههاي استروژن روي ACL ممكن است رباط را در حين اين دوره آسيبپذيرتر كند. اغلب برنامههايي كه به هدف كاهش شمار پارگيهاي ACL طراحي شدهاند، شامل تمرينهاي كششي، سرعتي و تعادلي هستند.
منافع خاص براي زنان
اغلب زنان بزرگسال دوچرخهسواري، شنا يا ورزشهايي مانند اينها را انجام ميدهند و دادههاي پراكنده در مورد تفاوتهاي جنسيتي در آسيبهاي ورزشي نشان ميدهند كه در مورد اين ورزشها تفاوت چنداني ميان مردان و زنان وجود ندارد. در حقيقت فعاليت جسمي منافع خاصي براي زنان بزرگسال ايجاد ميكند. فعاليت جسمي خطر بروز بيماري قلبي، قاتل شماره يك زنان، را كاهش ميدهد. ورزش، زنان را در برابر سرطان پستان، كه به طور اوليه بيماري زنان است، محافظت ميكند و نيز احتمالا سرطان تخمدان را نيز كاهش ميدهد. و برخي از بررسيها نشان دادهاند در زناني كه سرطان پستان دارند، با سه ساعت ورزش ملايم در هفته- مانند پيادهروي با سرعت توصيهشده 5 كيلومتر در ساعت- خطر عود يا مرگ ناشي از سرطان را به نصف ميرساند. زنان بيشتر از مردان در معرض پوكي استخوان هستند، اين ضعف كه ممكن است به شكستگيهاي بيشتر بينجامد، بنابراين ورزشهاي تحميلكننده وزن كه استخوان (و عضلات) را تقويت ميكنند به خصوص براي زنان مناسبند.
Harvard Health Watch – September 2008
يکشنبه 14 مهر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]