زندگي رفت!

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: زندگي رفت!
زندگي چيزي را گم كرده! اين را من نمي گويم بلكه خط به خط دفتر خاطراتم فرياد مي زنند. شايد زندگي را باد برد يا شايد هم خود زندگي از اين دنيا خسته شد و كوله بار بست تا برود. شايد رفته؛ كره اي ديگر يا شايد از زمين رفته و حالا در آسمان، روي ابرها قدم مي زند!
اين را من نمي گويم؛ دست هاي من كه مدتي است فراموش كرده اند الفبا را، مي گويند. اين را لبهاي من كه از ياد برده اند هجاها را، مي گويند. اما من نمي توانم سكوت كنم. مدتهاست كه با حنجره ي خود، پيمان آشتي بسته ام. نمي توانم حرفي نزنم... زندگي دارد مي رود و من چه ناتوانم از نگه داشتن او!
زندگي بزرگ شده. ديگر نمي شود مثل بچه هاي كوچك دستش را گرفت و گفت: نرو! زندگي خودش كفش هايش را مي پوشد و محكم بندهايش را مي بندد.
من نمي دانستم كه مي خواهد برود. صبح كه از خواب، بيدار شدم، ديدم نيست. فهميدم ديشب ساعت كوك كرده بود و خودش صبح زود بيدار شده و رفته.
زندگي بزرگتر از اين حرف هاست؛ با آبنبات چوبي نمي شود نگه اش داشت و به خاطر يك پفك ناقابل، حرف گوش نمي دهد. من حتي نتوانستم برايش اسپند دود كنم و قرآن بگيرم و آب پشت سرش بريزم تا زود برگردد. زندگي به ساعت اش نگاه كرد و رفت انگار خيلي ديراش شده بود. نمي دانم كجا رفت... لب هايش را هميشه به سكوت فرا مي خواند و چشم هايش را از من مي دزدد تا از نگاهش چيزي را نفهمم.
زندگي خوشحال بود. مي خواست برود و نيمه گمشده اش را پيدا كند. زندگي جلوي آينه ايستاد؛ دكمه پيراهنش را بست بعد موهايش را شانه كرد و بدون اينكه كسي را از خواب بيدار كند رفت...
زندگي چيزي را گم كرده بود! اين را من نمي گويم... قلب بي قرار زندگي هنگام رفتن، از شوق تندتند مي زد!
«به اميد ديدار»
خدانگهدار
ياسمن رضائيان. 16 ساله. تهران
شنبه 13 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]