رسانه قدرت نرم

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: رسانه قدرت نرم
رسانه‌ها- دكتر رها خرازي‌آذر:
والتز، متفكر و تئوريسين آمريكايي «جنگ»، در نوشته‌هاي خود به اين نكته اشاره مي‌كند كه «پيش از آنكه جنگ به‌طور فيزيكي بين دو طرف آغاز گردد، اين نزاع در اذهان دو طرف ايجاد مي‌شود.»

پيش از جنگ، كشورهاي خواهان جنگ با استفاده از رسانه‌ها و مديريت آنها تلاش مي‌كنند تا كشورمقابل را در مركز فعاليت‌هاي رسانه‌اي قرار دهند. آنها زمينه مناسب براي شروع جنگ رواني را در قالب 3 نقش فراهم مي‌كنند:

تسهيل‌كنندگي: در اين نوع اثربخشي، رسانه‌ها نه تنها فرآيند تصميم‌گيري در مورد جنگ را كوتاه مي‌كنند، بلكه به مثابه يك نيروي تقويت‌كننده تصميمات، به ايفاي نقش مي‌پردازند.
بازدارندگي: اين نوع اثرگذاري به دو شكل انجام مي‌شود؛ شيوه نخست ايجاد فشارهاي احساسي است كه در اين سناريو ممكن است پوشش وسيع و قوي تلويزيوني به حكومت و اخلاق سياسي ضربه وارد كند. اما شيوه دوم پوشش رسانه‌ها درزمان واقعي است كه احتمال دارد تهديدي براي امنيت عمليات باشد.

اجباركنندگي: تحت‌تأثير اين نوع تاثيرگذاري، حكومت‌ها وادار به دخالت و انجام عمليات نظامي مي‌شوند. در اين شيوه مسائل جهاني پوشش داده شده و نمايي از حوادث به شكل سياسي ارائه مي‌شود.

در تمامي نقش‌هاي نامبرده، تسلط به دو حوزه رسانه و موضوعات امنيتي، سياسي، نظامي و ديپلماتيك، در ارائه تحليل‌هاي تخصصي ضروري است.

با اين ديدگاه، روزنامه نگاري امنيتي – نظامي، به مانند روزنامه‌نگاري ديپلماتيك، نوع خاصي از روزنامه نگاري بين‌المللي محسوب مي‌شود كه موفقيت در آن، به تسلط بر محتواي تخصصي امنيتي – نظامي بستگي دارد. تحليل‌هاي سياسي – امنيتي – نظامي- ديپلماتيك كه از اينگونه خبرنگاران و روزنامه نگاران حرفه‌اي انتظار مي‌رود، اين امر را ضروري مي‌سازد كه آنها علاوه بر تخصص روزنامه نگاري بين‌المللي، تسلط مناسبي به اطلاعات تخصصي و اغلب به روز در حيطه‌هاي نامبرده داشته باشند.

حال آنكه روزنامه نگاري امنيتي– نظامي در بسياري از موارد، نظير جنگ اخير ميان روسيه و گرجستان، با روزنامه‌نگاري سياسي اشتباه گرفته مي‌شود و در آن به جاي آنكه خبرنگاران و روزنامه‌نگاران بين‌المللي با عينك امنيتي و راهبردي به تحليل وقايع و پيش‌بيني آينده جنگ، براساس استراتژي‌هاي بلندمدت نظامي – امنيتي كشورهاي درگير و حاميانشان بپردازند، به ارائه تحليل‌هاي سياسي مبتني بر شرايط سياسي در كوتاه مدت مي‌پردازند.

نكته قابل تامل ديگر اين است كه خبرنگاران سياسي و امنيتي در راه كسب اطلاعات موثق، به اشتباهات قابل توجهي دچار مي‌شوند. به‌عنوان نمونه، در وضعيت مطلوب، خبرنگاران هنگامي كه با مسئله‌اي ديپلماتيك روبه‌رو هستند، بايد به سراغ ديپلمات‌ها بروند و هنگامي كه با مسئله‌اي امنيتي مواجهند سراغ مقامات وزارت دفاع بروند. اما در اكثر اوقات، خبرنگار ممكن است موضوعي امنيتي را با يك ديپلمات طرح مسئله كند و موضوعي ديپلماتيك را با يك مقام امنيتي - نظامي.

از اين‌رو مبناي تحليل كه تغيير مي‌كند، تحليل شرايط نيز نتايج و پيش‌بيني‌هاي درستي ارائه نخواهد داد. اين نكته بسيار ظريف، اشتباهات فاحش بسياري از تحليل‌هاي نظامي– امنيتي را دامن مي‌زند.
سه شنبه 9 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]