براي فقر، عدد بده، عدد

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: براي فقر، عدد بده، عدد
وزير رفاه معتقد است كه خط فقر نبايد اعلام شود يا به تعبير خودش اعلام عمومي آن چندان مناسب نيست.
هر جا سخن از وزارت رفاه است، نام خط فقر مي‌درخشد! كمي بامزه به نظر مي‌رسد وقتي كه در همه مصاحبه‌ها و نشست‌ هاي خبري وزير رفاه، سوال خط فقر مطرح مي‌شود و جواب‌هاي جالب وزير رفاه تكرار مي‌شود.
وزير رفاه معتقد است كه خط فقر نبايد اعلام شود يا به تعبير خودش اعلام عمومي آن چندان مناسب نيست. شايد حرف عبدالرضا مصري كه عملكرد وزارتخانه تازه به وزارت رسيده‌اش! زير سوال است، درست باشد اما توجيه او براي اعلام نكردن خط فقر كمي غيرعلمي است.
مصري روز گذشته در گفتگو با ايسنا [توجيه موجه كرده و گفته است كه] حق نداريم مهر فقر بر پيشاني كسي بزنيم و بگوييم تو «فقيري»!
مصري گفته است: اگر در جامعه عدد اعلام كنيم و به بچه محصلي بگوييم، اگر پدرت X ريال درآمد نداشته باشد زير خط فقر است، از همان بچگي او را با يك عدد خودساخته روبه‌رو كرده‌ايم. چرا بايد با معناي فقر و غنا آن گونه كه ما معنايش مي‌كنيم ذهن آن كودك را آلوده كنم؟ اين موضوع در روابط اجتماعي اثر مي‌گذارد، به طوري كه اگر من فقير باشم، چگونه با كسي كه وضعش بهتر است، ارتباط برقرار كنم و همين باعث مي‌شود تا آن فرد كم‌كم از ارتباطات اجتماعي بترسد.
اين تعبير غيرمنطقي به نظر مي‌رسد. يعني كودك يا همان بچه‌محصل فرضي آقاي مصري كه دست خالي پدرش را مي‌بيند، كه سفره خالي خانه را مي‌بيند، كه دربه‌دري و خانه به دوشي و كرايه عقب‌افتاده پدرش را مي‌بيند، فقر و فقيري پدرش را با پوست و استخوان لمس نمي‌كند؟
يعني براي همان بچه‌محصل‌هايي كه تعدادشان در خبرهاي حوادث زيادتر هم شده و با اثاث و اثاثيه زير فلان پل و گوشه فلان خيابان شهر چادر زده‌اند، نمي‌فهمند عدد و رقم و ثروت و فقر يعني چه؟ وزير رفاه در مورد آمار منتشر شده بانك مركزي كه 14 ميليون ايراني را زير خط فقر اعلام كرده، گفته است: آمارهايي كه در كشور اعلام مي‌شود، بر اساس برداشت‌هاي مقطعي و محدود آدم‌هاست!
به اعتقاد او، بانك مركزي يك جامعه نمونه مثلا 10 يا 15 هزار نفري و غيره انتخاب مي‌كند و نتايج به دست آمده را به كل كشور تعميم مي‌دهد. نمي‌دانم در ذهن وزير رفاه چه روش و راه‌حل رياضي يا آماري براي تعيين خط فقر و فقراي جامعه به نظر مي‌رسد، اما همين كه مي‌گويد «به فردي كه درآمد و هزينه زندگي‌‌‌اش يكي نيست، فقير نمي‌گوييم» ، نشان مي‌دهد كه آقاي مصري دنيايي غيرواقعي را در ذهنش مي‌پروراند.
حق با وزير رفاه است، ما حق نداريم به همسايه فقيرمان كه مثلا مي‌دانيم به قول قديمي‌ها، به نان شب محتاج است، بگوييم: تو بيچاره‌اي، تو فقيري
! يا طبق تعابير ديني‌مان، حق نداريم با شكم پر سر به بالين بگذاريم و همسايه گرسنه را فراموش كنيم. اما حق داريم به عنوان رسانه، مردم يا خبرنگار از وزير رفاه مملكتمان بپرسيم و پاسخ درست بشنويم كه چند همسايه فقير داريم!
وزير رفاه حق دارد، ما حق نداريم به كسي بگوييم تو فقيري؛ اما حق داريم در كشوري زندگي كنيم كه با اين همه پتانسيل و توان اقتصادي، فقيري نداشته باشد.
يکشنبه 7 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 146]