پنجره اي رو به اميد

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: خواندني:پنجره اي رو به اميد

در بيمارستاني، دو بيمار در يك اتاق بستري بودند، يكي از بيماران اجازه داشت كه هر روز بعد از ظهر يك ساعت روي تختش كه كنار تنها پنجره اتاق بود، بنشيند ولي بيمار ديگر به سبب بيماريي كه داشت امكان اينكه حركتي داشته باشد نبود بطوريكه مجبور بود هميشه پشت به هم اتاقيش روي تخت بخوابد، آنها ساعتها با هم صحبت مي كردند ، از همسر، خانواده ، خانه، سربازي يا تعطيلاتشان با هم حرف مي زدند و هر روز بعد از ظهر بيماري كه تختش كنار پنجره بود ، مي نشست و تمام چيزهائي كه بيرون از پنجره مي ديد براي هم اتاقيش بدينصورت توصيف مي كرد :

پنجره رو به يك پارك بود كه درياچه زيبائي داشت . مرغابي ها و قوها در درياچه شنا مي كردند و كودكان با قايقهاي تفريحيشان در آب سرگرم بوده اند. درختان كهن به منظره بيرون زيبائي خاصي بخشيده بود و تصويري زيبا از شهر در افق دور دست ديده مي شد.

همان طور كه مرد كنار پنجره اين جزئيات را توصيف مي كرد، هم اتاقيش چشمانش را مي بست و اين مناظر را در ذهن خود مجسم مي كرد و روحي تازه مي گرفت. روزها و هفته ها سپري شد تا اينكه روزي مرد كنار پنجره از دنيا رفت و مستخدمان بيمارستان جسد او را از اتاق بيرون بردند. مرد ديگر كه بسيار ناراحت بود تقاضا كرد كه تختش را به كنار پنجره منتقل كنند.
پرستار اين كار را با رضايت انجام داد . مرد به آرامي و با درد بسيار خود را به سمت پنجره كشاند تا اولين نگاهش را به دنياي بيرون از پنجره بيندازد. به اين فكر مي كرد كه بالاخره مي توانست آن منظره زيبا را با چشمان خودش ببيند ولي در كمال تعجب با يك ديوار بلند خشك و بي روح مواجه شد.

مرد متعجب به پرستارگفت كه هم اتاقيش هميشه مناظر دل انگيزي را از پشت پنجره براي او توصيف مي كرده است ولي الان نشاني از آن مناظر نيست !؟
پرستار به او پاسخ داد: چگونه ممكن است ؟ چون آن مرد كاملاً نابينا بود !
بينايي دل از چشم بينا برنمي خيزد عزيز
هميشه و همه وقت اميد واري را به ديگران هديه كن!

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]