محبوبترینها
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825608380
نامه جعلی امیر کبیر به ناصر الدین شاه
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > حدادی، نصر اله - یکی از آفاتی که تاریخ نگاری معاصر ما طی سه چهار دهه گذشته دچار آن شده است، پدیده «سندسازی» است . «سندسازان» به دلایل مختلف و به طرزی ناشیانه اقدام به این کار کرده و درصدد برآمده اند با انگیزه های گوناگون، انحراف در تاریخ نگاری را شکل داده و «حقیقت تاریخ» را وارونه جلوه دهند و ضرر دو سویه یی را متوجه خود و جامعه سازند. اول؛ ارزش نوشته خود را مخدوش ساخته و دوم؛ مستمسکی را به دست کسانی می دهند که آشنایی چندانی با تاریخ ندارند و جای دریغ و افسوس است که این گونه اسناد مخدوش مورد استناد قرار گرفته و عجبا که چهره های تابناک تاریخ معاصر ایران را نشانه رفته است و اینجاست که جای تامل و تعمق است؛ از میرزا تقی خان امیرکبیر گرفته تا دکتر محمد مصدق. سند ارائه شده در نوشته دوست خوبم مهدی غنی تحت عنوان «امیری که جایش خالی است» در ضمیمه روزانه شماره 2149، صفحه 14، از این گونه اسناد است که چنانچه با دقت مطالعه شود، چهره تابناک این مرد بزرگ را به شکلی موذیانه مخدوش ساخته و ادب، فراست، کیاست و دقت نظر او را زیر سوال برده است. در این سند جعلی که گویا برای اولین بار روی سایت های اینترنتی آمده است، چنین می خوانیم؛ « قربانت شوم، الساعه که در ایوان منزل با همشیره همایونی به شکستن لبه نان مشغولم، خبر رسید که شاهزاده موثق الدوله حاکم قم را که به جرم رشا و ارتشا معزول کرده بودم به توصیه عمه خود ابقا فرموده و سخن هزل بر زبان رانده اید. فرستادم او را تحت الحفظ به تهران بیاورند تا اعلیحضرت بدانند که اداره امور مملکت با توصیه عمه و خاله نمی شود. زیاده جسارت است. تقی» این سند مخدوش و جعلی، هر چند به ظاهر، نشانه اقتدار امیر در زمان صدارتش است، اما به دلایل مختلف جعل مطلق است و بهانه یی است برای کسانی که می گویند و می نویسند؛ امیر، با تندروی های خود و تخفیف مقام سلطنت - چنان که همین گفته را در مورد قائم مقام و محمدشاه نیز تکرار می کنند - اسباب سقوط خود را فراهم آورد و چنانچه با سیاست با شاه جوان رفتار می کرد، چنین بلایی به سرش نمی آمد؛ گفته یی خام از سوی کسانی که کمترین آشنایی را با روحیه امیر داشته و دارند و براساس جو حاکم زمان و مکان خود، ابراز رای و عقیده می کنند. سیاست امیر آمیخته با صداقت، درستکاری، عدم رشوه خواری و بر پایه عدل و انصاف بود. چرا سند جعل می کنند پاسخ این سوال می تواند دلایل گوناگون داشته باشد. درباره سند مورد اشاره شاید جاعل قصد آن داشته تا چهره دیگری از امیر ارائه داده و اصلاً هم در ظاهر امر سوءنیت نداشته باشد و از سر شیفتگی دست به چنین کاری زده باشد، اما همواره اینچنین نیست و گاهی برای انحراف تاریخ، منظور حلیت یک چهره سیاسی و مخدوش کردن چهره مقابل آن باشد. اما سند جعلی و مخدوش درباره امیرکبیر 1- این سند در هیچ یک از کتب معتبری که درباره مرحوم امیر نگاشته شده یا اسناد و مدارک و نامه هایی که از او به چاپ رسیده است تا به امروز مشاهده نشده است. از جمله در دو کتاب نامه های امیرکبیر، تصحیح و تدوین سیدعلی آل داوود، نشر تاریخ ایران، 1371 و همچنین اسناد و نامه های امیرکبیر، نگارش و تدوین سیدعلی آل داوود، سازمان اسناد ملی، 1379، هیچ گونه اشاره به این نامه نشده است. 2- در دو کتاب معتبر «امیرکبیر و ایران» مرحوم دکتر فریدون آدمیت و «امیرکبیر» مرحوم دکتر عباس اقبال آشتیانی نیز ردی از این نامه دیده نمی شود و حتی عباس امانت در کتاب «قبله عالم» نیز اشاره یی به این سند ندارد و این در حالی است که عباس امانت با سعی بلیغی حلیتی برای چهره ایران بر بادده ناصرالدین شاه قاجار در کتاب خود طلبیده و ترسیم ساخته و «برای خراب کردن یک حقیقت، خوب به آن حمله نکرده، بلکه بد از آن دفاع کرده است»1 و با صغری کبری چیدن، چهره مخدوشی از امیر را به تصویر کشیده است و این سند به رغم این تلاش عبث در این کتاب هم نیامده و این خود دلیل دیگری بر مخدوش بودن و جعل مطلق آن است. 3- هیچ شباهتی بین خط اصلی مرحوم امیر، با این سند جعلی وجود ندارد. در این باره می توانید در مقام مقایسه نگاه کنید به سند شماره 14 در کتاب اسناد و نامه های امیرکبیر با نامه و سند فوق که هیچ شباهتی با هم ندارند. 4- امیر حتی در روزگار تبعید نیز نامه عتاب آلود و تهدیدآمیز و ملامت انگیز نیز به شاه ننوشت، چه رسد هنگامی که در اوج قدرت بود. اکثر نامه ها با جمله؛ «قربان خاک پای همایونت شوم» شروع می شد و با جمله «زیاده جسارت نورزید، باقی الامر همایون مطاع» خاتمه می یافت و این در حالی است که در این نامه جعلی آمده است؛ و سخن هزل بر زبان رانده اید. چنانچه حتی اگر امضانامه فوق را در نظر آوریم و زیاده جسارت است را ملحوظ نظر داشته باشیم چه جسارتی از این بالاتر؟ این دو آیا جمع اضداد نیست؟ 5- نامه فاقد تاریخ است و اکثر نامه های امیر - آن هم در صورت صحت - در شرایط خلاف رای همایونی رای جستن، چگونه قید تاریخ ندارد؟ 6- استفاده از علاماتی مثل نقطه، ویرگول و... در مکاتبات عهد قاجار و به خصوص در دوران امیر مرسوم نبوده است. جاعل دو بار پس از کلمه «رانده اید» و در انتها پس از کلمه «نمی شود» نقطه گذاشته است. در آن هنگام کلمات با فاصله گذاری افاده مرام می کرد و مطلقاً علامت های مرسوم امروزی در مکاتباتی که دست نوشته بود به کار برده نمی شد. به عنوان مثال به دستخط های متعدد امیر به کتاب هایی مورد اشاره می توانید مراجعه کنید. 7- نام شاهزاده معزول اولاً مغشوش نوشته شده و می توان آن را موثق الدوله، مؤیق الدوله و مویق الدوله خواند که چنانچه موثق الدوله درست باشد دو نقطه زیر آن برای چیست؟ آیا در میان 32 حرف فارسی می توان چنین حرفی را یافت؟ اگر «یـ» باشد پس سه نقطه بالا چیست و اگر «ث» منظور نظر بوده باشد دو نقطه زیر آن برای چه گذاشته شده است؟ 8- با تمام جست وجویی که در میان کتاب های معتبر عصر قاجار به عمل آمد به چنین نامی- حتی موثق الدوله- برنخوردم. گویا جاعل به خوبی دریافته است اسباب عزل امیر از ماجرای سفر به اصفهان فراهم آمد و بنا به دستور شاه، عباس میرزا ملک آرا باید در قم می ماند. امیر با آنکه با اقامت عباس میرزا و مادرش در قم موافق نبود ولی مخالفتی هم نکرد. او نظرش را این گونه به شاه نوشت؛ «اگر به عقل ناقص خود در دولتخواهی چیزی را بفهمم... عرض نمایم. آن هم معصوم نیست گاه هست درست فهمیده باشم. حالا امر با سرکار همایون است.» و این در حالی بود که شاه به امیر نوشته بود «بدون نظر امیر آب نمی خورند» و در ادامه امیر چنین نوشت؛ «قربان خاک پای همایونت شوم. دستخط همایون را زیارت کردم. مقرر فرموده بودند که فرمان حکومت قم را هم نواب عباس میرزا نوشته شود. حکم همایون را به مالک الکتاب رساندم که فرمان را نوشته به نظر مبارک برساند که به مهر همایون مزین شود. میرزا فضل الله بعد از حکومت چطور به پیشکاری داخل خواهد شد. زیاده جسارت نورزید. باقی الامر همایون مطاع.»2 با توجه به اشاره به نام «میرزا فضل الله» به خوبی می توان دریافت او حاکم قم بوده است. مهدی بامداد در مجلد سوم کتابش درباره او می نویسد؛ «میرزا فضل الله در اوایل سلطنت ناصرالدین شاه یعنی پیش از سال 1268 ه ق حاکم قم بود.»3 او برادر میرزا آقاخان نوری صدراعظم خیانت پیشه عهد ناصری است که لقب «وزیر نظام» را داشت و یادتان باشد امیر در اول رجب سال 1267 در رکاب شاه به قم و اصفهان رفت و در هشتم ذیحجه همین سال به تهران بازگشتند و 40 روز بعد یعنی در 19 محرم 1268 از صدارت معزول شد. به احتمال زیاد جاعل این سند با این صبغه و سابقه دست به چنین کار خلاف اصول تاریخ نگاری زده بود و به ضرس قاطع می توان گفت شخصی با لقب موثق الدوله در دوران ناصرالدین شاه که حراج القاب و گرفتن پول رواج بسیار داشت وجود خارجی نداشته و در تمامی شش مجلد شرح حال رجال ایران و کتاب معتبر روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه اشاره یی به این لقب نشده و این اسم جعلی ساخته و پرداخته ذهن جاعل است. 9- امیر همواره همسر دومش و خواهر ناصرالدین شاه را ملک زاده خانم خطاب می کرد و در مراسلات از او نام می برد. 4 و گاهی نیز عبارت «خانم» را به کار می برد5 و هیچ گاه در هیچ یک از مراسلات او به شاه حتی هنگام گله از عزت الدوله او را «همشیره همایونی» خطاب نمی کرد. 10- امیر همواره نامه هایش را با رقم مهر «میرزامحمدتقی خان»، «محمد تقی بن محمد قربان»، «المتوکل علی الله محمدتقی»، «عبده الراجی محمدتقی» و «لا اله الا الله الملک الحق المبین محمدتقی» ممهور می ساخت و دیده نشده که در مراسلاتی که از او باقی مانده، «تقی» مهر و امضا کند. جاعل ناشی، حتماً یک بار هم به نامه های امیر نگاهی نینداخته بود تا گاف بزرگی اینچنین ندهد و گناه خود را به این وسیله زیادتر نسازد. 11- در نامه جعلی فوق «شکستن» بدون نقطه حرف ش و به صورت سکستن آمده است که فاقد معناست و دو بار کلمه «به» را جدا نوشته است. او به تهران را «بتهران» نوشته و حال آنکه «به» جدا از کلمه «توصیه» نوشته شده و جناب جاعل این نکته را فراموش کرده است. 12- دلایل دیگری نیز برای جعلی بودن این نامه و سند همچون «شکستن لبه نان» که کاملاً بدون معناست، می توان ارائه داد. اما با توجه به موارد ذکرشده، به خوبی - البته به زعم نگارنده - می توان دریافت این نامه جعل مطلق است و حرکتی است در جهت مخدوش ساختن چهره یگانه دوران؛ میرزا تقی خان امیرکبیر. در پایان ذکر دو نکته را ضروری می دانم. ابتدا طلب مغفرت و آمرزش برای روح بلند آن مرد بزرگ و ایران دوست و عرض پوزش به محضرش. پوزش به خاطر نعل وارونه هایی چون «قبله عالم» عباس امانت. پوزش برای نصب عکس نقاشی شده قاتل او حاج علی خان فراشباشی در موزه مقدم و افتتاح موزه به وسیله رئیس بزرگ ترین دارالفنون کنونی کشور - دانشگاه تهران - و پوزش به بی اعتنایی به اعتراض استادان تاریخ دانشگاه های مختلف تهران و شهرستان ها نسبت به نصب تمثال بی مثال جناب حاجب الدوله قاتل و ریشخند بزرگ مردی که نخستین گام های اصلاحات را در ایران برداشت و سرانجام جان بر سر آن نهاد. پوزش از تمامی کسانی که امیرکبیر و ایران را دوست می دارند و از دشمنان این آب و خاک بیزارند و سرانجام پوزش از آنانی که با این نعل وارونه ها، دل شان به درد می آید. اما نکته دوم؛ چرا در روایت تاریخ دقت کافی و وافی به خرج نمی دهیم؟ آیا صرف اینکه در این روزگار عجیب و غریب، سندی روی صفحه کامپیوترمان از طریق اینترنت هویدا شد، باید از آن استفاده کنیم؟ پس دقت و مداقه چه می شود؟ با یک جست وجوی وافی و قدری دقت و غور، می توانیم به جعلی بودن برخی از اسنادی که گاه و بیگاه در زمانه ما مورد استفاده قرار می گیرند، پی ببریم. کار سختی نیست، فقط قدری دقت می طلبد و اندکی نیز اشراف بر تاریخ. وقتی ما به افتخارات ملی خود چنین بی اعتنا هستیم، جعل که سهل و ساده است، بعید نیست تا چندی دیگر نامی هم از این مردان بزرگ تاریخ باقی نماند. این کار را دور از ذهن و بعید ندانید. کتاب «قبله عالم» عباس امانت را بخوانید تا صدق گفتارم بر شما آشکار شود. پی نوشت ها؛ 1- روایتی از شادروان، معلم انقلاب، مرحوم دکتر علی شریعتی 2- امیرکبیر و ایران، صص 5-684 3- بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، ج 3، ص 106 ، زوار، 1363، تهران 4- امیرکبیر و ایران، صص 49-48 5- همان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 708]
-
گوناگون
پربازدیدترینها