خود درماني

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: خود درماني و عدم مراجعه به پزشك حتي در مواقع خطرناك يكي از عادات مرسوم و غلطي است كه اكثريت مردم جامعه به آن مبتلا هستند. اگر چه در بسياري از كشورها و حتي در كشورهاي پيشرفته اين شيوه درماني وجود دارد ولي طبق تحقيقات وزارت بهداشت در ايران 50 درصد بيماران در مواقع ضروري هم به مراكز درماني مراجعه نمي كنند. همين تحقيقات حاكي از آن است كه ايراني ها تنها در هنگام بروز بيماري هاي عفوني، شكستگي ها و سرطان ها به سرعت به پزشك مراجعه مي كنند و در مواردي مثل سرماخوردگي، سردرد و... سهل انگاري و يا خوددرماني مي كنند.
با اين كه طبق آمار وزارت بهداشت براي هر 1500 نفر يك پزشك وجود دارد بنابر اين دسترسي به پزشك بايد آسان باشد، اما مراجعه به پزشك و بررسي وضعيت سلامت قبل از بروز بيماري در سبد هزينه هاي خانوار جايگاهي ندارد و نتايج تحقيقات مختلف كارشناسان امتناع از رفتن به نزد پزشك و روي آوردن به سيستم خوددرماني و استفاده از داروهاي در دسترس را بر چند عامل مرتبط مي دانند. دكتر ابوالقاسم مهري نژاد، روان شناس و عضو هيأت علمي دانشگاه الزهرا ضمن اشاره به سه عامل مهم در افزايش فرهنگ غلط خوددرماني مي گويد: فقر و گرفتاري اقتصادي مهمترين عاملي است كه باعث شده براي بسياري از خانواده ها پرداخت هزينه هاي پزشكي مشكل شود. طبيعي است خانواده اي كه از تأمين بسياري از ضروريات زندگي خود ناتوان است در هنگام ابتلا به بيماري به جاي پرداخت هزينه ويزيت، پزشك و تهيه دارو سعي مي كند به شيوه هاي قديمي استفاده از داروهاي گياهي و يا مصرف داروهاي در دسترس بپردازد. دكتر مهري نژاد ضمن اشاره به افزايش قيمت داروها اضافه كرد: يكي از مشكلات اساسي مردم در تهيه دارو، گراني آنها و عدم حمايت هاي مالي بيمه هاست. حتي در صورت حمايت بيمه ها نيز فرانشيزي براي بيماران در نظر گرفته مي شود كه به علت قرار گرفتن اغلب خانواده ها در زير خط فقر امكان پرداخت اين فرانشيز از بين مي رود.
وي افزود: البته وجود اطلاعات كافي و آگاهي در مورد بيماري حساسيت بيماران را نسبت به خطرناك بودن بيماري بالا مي برد. متأسفانه در كشور ما، افراد با اين كه يك داروي خاص بر بيماري خاصي تعلق مي گيرد، اقدام به تهيه آن دارو بدون در نظر گرفتن عوارض آن مي كنند كه اين خود خطرات سوء و زيان بار بعدي را به دنبال دارد .
كمبود وقت علتي است كه حتي بسياري از بيماران مراجعه كننده به داروخانه ها نيز به آن اشاره مي كنند. يكي از اين بيماران مي گويد: وقتي در مطب پزشك هستم احساس مي كنم به جز هدر دادن وقتم هيچ اتفاق ديگري نمي افتد. وقتي مي دانم كه پزشك بعد از چند دقيقه معاينه قرار است چه دارويي را برايم تجويز كند، در حالي كه آن دارو را در اختيار دارم، پس مراجعه به پزشك از نظر من كار بيهوده اي است. تهيه يك قرص مسكن احتياج به تجويز پزشك ندارد.
علاوه بر تمامي اين عوامل كه باعث شده مردم به نقش بيماري هاي جزيي در ايجاد بيماري هاي بزرگتر حساس نباشند، دكتر مهري نژاد ضمن اشاره به عوارض بسيار خطرناك مصرف خودسرانه داروها مي گويد: بسياري از بيماري هاي حاد و طولاني در دراز مدت متوجه اين افراد مي شود. ابتلا به انواع سرطان ها، بيماري هاي مفصلي، ناباروري ها، نقايص جسمي در نوزاد به هنگام تولد، از كار افتادگي كبد و كليه ها و ... بخش كوچكي از لطماتي است كه فرد در نتيجه مصرف بي درنگ اين داروها بدون مشورت با پزشك در معرض تهديد آنها قرار دارد. اين در حالي است كه 90درصد بودجه بهداشت و درمان كشور نيز صرف درمان بيماري ها و عوارض ناشي از آن مي شود.
در ميان تمامي اين عوامل نقش پزشكان را در ارتباط با ميزان مراجعه بيمار به مراكز درماني نبايد از نظر دور داشت. در تمامي جوامع نحوه و كيفيت خدمات رساني به بيمار است كه او را ترغيب به ادامه روند درمان مي كند و يا اين كه بالعكس او را از ادامه اين روند بازمي دارد. دكتر مهري نژاد در مورد نقش پزشكان در تأمين سلامت به معناي واقعي بيان مي كند: متأسفانه برخي پزشكان اين حرفه را براي كسب درآمد و به عنوان تجارت در نظر گرفته اند و آن قدر كه در اين شغل به دنبال منافع خود هستند به بيمار به عنوان يك فرد نيازمند به خدمات درماني نگاه نمي كنند. مادامي كه مردم پزشك را به عنوان يك تاجر نگاه كنند و تا زماني كه پزشك بيمار خود را به دنبال هزينه هاي غيرضروري درمان مانند انواع آزمايش ها و تهيه داروهاي گران كه شايد واقعاً ضرورت نداشته باشد بفرستند هر چقدر هم كه پزشك به تعداد كافي وجود داشته باشد بيماران و بخصوص اقشار ضعيف جامعه تنها از روي ناچاري و در مواقع بسيار ضروري به پزشك مراجعه مي كنند.
دكتر مهري نژاد با اشاره به اين كه خوددرماني و مصرف خودسرانه دارو زماني كاهش پيدا مي كند كه رابطه بين بيمار و پزشك دلسوزانه شود، ادامه داد: نظارت بيشتر بر روي خدمات پزشكي، عملكرد حرفه اي پزشكان و در دسترس بودن آنها، آگاه كردن و اطلاع رساني به مردم از طريق رسانه ها و مسئولان وزارت بهداشت نسبت به اهميت بيماري ها و دادن هشدارهاي لازم به مردم و همچنين وجود پزشك خانواده كه بتواند حمايت هاي كافي را در مواقع ضروري به بيمار ارائه دهد و ... همگي مي توانند در فرهنگ سازي و اشاعه فرهنگ صحيح استفاده از دارو در ميان مردم مؤثر باشند. همچنين نظارت و كنترل قيمت ويزيت پزشكان و هزينه هاي درماني و در نهايت تعديل هزينه هاي بهداشت و درمان به طوري كه به نفع اقشار كم درآمد جامعه باشد، دسترسي به خدمات درماني و جلوگيري از آثار سوء مصرف خودسرانه دارو را ميسر خواهد كرد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]