نابرابري مسئول مرگ انسانها در مقياس وسيع است

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: نابرابري مسئول مرگ انسانها در مقياس وسيع است
برزيل، كانادا ، شيلي، ايران، كنيا، موزامبيك، سريلانكا، سوئد و انگليس اقدامات اساسي براي بهبود بخشيدن به سياست دولت ها به عهده گرفته اند.
سازمان جهاني بهداشت هشدار داد كه نابرابري كيفي سلامت در كشورها نه تنها به طور غير منصفانه ، ناعادلانه و اجتناب ناپذير ، باعث تهديد سلامت مردم مي شود بلكه مسئول مرگ انسانها در مقياس وسيع است.
متولدين در منطقه گلاسكو(حومه اسكاتلند)به مدت 28 سال كمتر از متولدين همسايگان(13 كيلومتري گلاسكو) خود شانس زندگي دارند.دختران متولد در لسوتو(جنوب افريقا)42 سال كمتر از هم جنسان خود در ژاپن اميد زندگي دارند.
در كشور سوئد ، خطر مرگ زنان در دوران بارداري و زايمان از نسبت 1 به 17400 پيروي مي كند در حاليكه در افغانستان اين نسبت 1 به 8 است. علم زيست شناسي در اين رابطه توضيحي ندارد.. در حاليكه محيط اجتماعي يعني جايي كه فرد به دنيا مي آيد، زندگي مي كند و به مرحله رشد و كمال مي رسد مي تواند نقش اساسي در اين تفاوتها داشته باشد.
اين شاخص تعيين كننده در كيفيت سلامت افراد، طي سه سال مطالعه مامورين سازمان بهداشت جهاني كشف شده است.اين تركيب سمي از اقتصاد و سياست نادرست در مقياس وسيعي بر سلامت و كيفيت زندگي افراد جهان تاثير گذاشته و لذت يك زندگي سالم و ارزشمند را از افراد ساقط كرده است.
نابرابري در كيفيت سلامت نقش موثري در زندگي و مرگ افراد دارد. اما سيستم سلامت به طور ذاتي به سمت برابري سوق پيدا نمي كند. بلكه مديريت فوق العاده در اين حوزه لازم است تا تمام فاكتورهاي موثر در كيفيت زندگي سالم را در حد متعادل و ايده آل و متوازن حفظ كند. توجه به يك سيستم سلامت موثر كه بتواند در تمام سياست هاي دولت در اولويت و توجه قرار بگيرد ، جان مايه رسيدن به وضع ايده آل است.به گفته مامورين بررسي سازمان بهداشت جهاني ، مهمترين و اصلي ترين كار خلق شرايطي است كه در آن افراد بتوانند زندگي در حال رشد و مترقي را به طور آزادانه خلق كنند.
نابرابري در بين كشورها
نابرابري كيفي سلامت در كشورها به طور غير منصفانه ، ناعادلانه و اجتناب ناپذير ، باعث تهديد سلامت مردم مي شود. براي مثال : شانس زندگي براي مردان بومي استراليايي 17 سال كمتر از ساير مردان همين كشور است.
مرگ مادران در بين مردم فقير نشين اندونزي 3 الي 4 برابر بيشتر از زنان مرفه است.
مرگ كودكان در كوچه هاي كثيف نايروبي 5/2 برابر بيشتر از ساير نقاط شهري است. احتمال مرگ نوزادان مربوط به مادران بي سواد بوليوي 10% و نوزادان مربوط به مادران باسواد 4/0درصد است. در اوگاندا سرعت مرگ كودكان زير 5 سال در يك پنجم خانواده هاي ثروتمند ، 106 مورد در هر 1000 تولد گزارش شده است و اين مقدار در بين خانواده هاي فقيراين كشور به ميزان 192 مورد مرگ در هر 1000 تولد است. در حاليكه در مورد كشورهاي با درآمد بالا اين مقدار 7 مورد درهر 1000 گزارش شده است.
تحقيقات سازمان بهداشت جهاني نشان مي دهد كه ارتباط معني داري بين درآمد و سلامت وجود دارد. به اين ترتيب كه هر چه كشوري فقيرتر باشد در وضعيت بدتري از نظر سلامت به سر مي برد. و اين قانون در مورد تمام كشور ها صادق است.
ثروت ضرورتا تعيين كننده سلامت نيست
رشد اقتصادي باعث افزايش درآمد كشورها مي شود. اما افزايش ثروت ملي ضرورتا به معناي افزايش سلامت نيست.بدون توزيع منصفانه مزايا، رشد اقتصادي حتي مي تواند باعث بدتر شدن اين نابرابري شود. با وجود افزايش چشمگير ثروت جهاني ، تكنولوژي و استانداردهاي زندگي در سال هاي اخير، اما همچنان اين سوال وجود دارد كه چگونه اين ثروت به طور منصفانه در بين كشورهاي با درآمد پايين براي ارائه خدمات بهداشتي توزيع شود. درآمد ناخالص ملي ثروتمندترين كشورها در سال 1980، با 10% جمعيت، 60 مرتبه بيشتر از فقيرترين كشورها با 10% از جمعيت جهاني بود.با گذشت 25 سال از پديده جهاني شدن ،اين تفاوت به 122 مرتبه رسيده است. بنابراين ثروت به تنهايي نمي تواند شاخصي براي تعيين سطح سلامت جمعيت هاي ملي باشد. بعضي از كشورهاي با درآمد پايين نظير كوبا، كاستاريكا، چين، ايالت كرالا در هند و سريلانكا علي رقم درآمد ملي كم با اين حال به سطح سلامت مقبولي دست يافته اند. بنابراين مهم اين است كه از ثروت ملي به طور عاقلانه اي استفاده شود.
براي مثال كشورهاي اسكانديناوي سياستي را دنبال مي كنند كه در پي آن تساوي در مزايا و خدمات ، استخدام همگاني ، تساوي جنسي و كاهش محروميت اجتماعي تشويق كنند. اصلاح عمده در مورد نابرابري سلامت بايد در بخش هاي مختلف حوزه سلامت صورت گيرد. براي مثال بيماري هاي منتقله از طريق آب آلوده به دليل فقدان آنتي بيوتيك ها نيست، بلكه به دليل آب آلوده است و قوه ناكارآمد سياسي، اجتماعي واقتصادي ملت ها براي توزيع آب سالم در همه نقاط كشور است. چاقي و اضافه وزن بدليل سستي اخلاقي براي مقابله با پر خوري نيست، بلكه بدليل توزيع فراوان غذاهاي چرب و سرشار از كربو هيدرات است. ما تكيه قابل توجهي بر مداخلات پزشكي براي افزايش شانس زندگي داريم، در حالي كه موثرترين روش براي دست يابي به اين هدف به طور عمده بسته به سياست دولت ها و نوع برنامه ريزي آنها براي ايجاد تساوي در بحث سلامت است.
پيشنهادات
بر اساس شواهدي بسيار جالب، سازمان بهداشت جهاني سه پيشنهاد عمده براي غلبه بر اين نابرابري پشنهاد مي كند.
- بهبود بخشيدن به شرايط زندگي روزانه ، شامل چگونگي و كيفيت تولد، رشد، زندگي ، كار و ....
- غلبه بر توزيع ناعادلانه قدرت، پول و منابع در سطح جهاني، ملي و منطقه اي
- اندازه گيري و تشخيص مشكلات در رابطه با سلامت و غلبه بر آنها با فعاليت هاي موثر
پيشنهاد براي زندگي روزانه
ارتقا سطح كيفي زندگي بايد از همان ابتداي زندگي انجام شود. براي مثال سازمان بهداشت جهاني پيشنهاد مي كند كه با ايجاد يك مكانيسم ميان سازماني براي دستيابي به همكاري موثر و منسجم در تمام بخش هاي حوزه سلامت به منظور ارتقائ كيفيت زندگي نوزادي انجام شود. و اين بهترين روش مقابله با نابرابري سلامتي از همان ابتداي زندگي است. شواهد نشان مي دهد كه سرمايه گذاري بر روي تعليم مادران نقش موثري در همين زمينه ايفا مي كند. يا درموردي زندگي ميليون ها نفر بدون سر پناه مناسب و آب سالم بايد گفت كه سياست صحيح دولت ها براي توزيع آب سالم ، سيستم بهداشتي و برق براي تمام اين مناطق بهترين راه مقابله براي مبارزه با بيماري هاي مزمن و اپيدميك اين مناطق مي تواند باشد. سازمان بهداشت جهاني همچنين گزارش مي دهد كه 100 ميليون نفر به خاطر پرداخت هزينه هاي سرسام آور مراقبت هاي بهداشتي و باليني فقير و ناتوان مي شوند. و اين كليد اصلي نابرابري سلامتي است. بنابراين بايد يك سيستم بهداشتي موثر براي ايجاد تساوي ، پيشگيري از بيماري ها و ارتقا سلامت در مقياس جهاني ايجاد شود.
توزيع منابع
در ادامه پيشنهاد سازمان بهداشت جهاني براي بهبود بخشيدن به كيفيت زندگي روزانه ، توزيع عادلانه و مساوي منابع نيز توصيه مي شود. و اين نيازمند يك برنامه ريزي بلند مدت و فعاليت هاي سيستماتيك است.براي رسيدن به اين هدف ، ابتدا بايد موانع پيشرفت در اين سي سال اخير را شناسايي كرد و از بين برد. همچنين نياز اساسي به تعليم و آموزش قانون گذاران ، كاركنان حوزه سلامت و ساير بخش ها براي فهم نوع نياز و فعاليت روي شاخص اجتماعي سلامت پيشنهاد شده است. همان طور كه تحقيق بيشتر در اين زمينه لازم است ، آشنايي كافي مسئولين با نوع عملكرد صحيح نيز لازم و ضروري است .از جمله نقش موثر اين تغييرات را مي توان با آوردن چند مثال نشان داد. مثلا مصر در سي سال اخير توانسته ميزان مرگ كودكان را از نسبت 235 در هر 1000 نفر ساليانه به 33 نفر كاهش دهد. يا كشور كوبا در سال 2000 به ميزان 90% توانسته در جهت ارتقا سلامت كودكان توفيق يابد.
سازمان بهداشت جهاني اخيرا اقدامات روحبخش و حمايتي براي رسيدن به اين هدف در سطح جهاني انجام داده است. برزيل، كانادا ، شيلي، ايران، كنيا، موزامبيك، سريلانكا، سوئد و انگليس به عنوان كشورهاي همكار با سازمان بهداشت جهاني اقدامات اساسي براي ارتقا برابري سلامت و بهبود بخشيدن به سياست دولت ها در اين راستا به عهده گرفته اند. اين مثال ها نشان مي دهد كه ايجاد تغيير براي رسيدن به هدف امكان پذير است، اگر سياست اجازه دهد. راه رسيدن به هدف طولاني است، اما هدف مشخص و ثابت است.
سه شنبه 2 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]