زوال عراق

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: زوال عراق
71 - در نشست ناصريه در آوريل 2003، جى‌گارنر طرح‌هايى را براى يك كنفرانس ملى بزرگ اعلام كرده بود. زمانى كه برمر قدرت را در دست گرفت. او كنفرانس را به مدت يك ماه به تعويق انداخت و سپس آن را لغو كرد. برمر همچنين وعده گارنر براى تشكيل يك دولت موقت عراق را ناديده گرفت. او در عوض يك كميته مشاوره‌اى را اعلام كرد كه فقط قدرت محدودى داشت. مشاركت‌كنندگان در گروه كارى اصول دموكراتيك احساس خيانت كردند؛ قاسم عطيه، عضوى از كميته هماهنگ‌كننده اين گروه پرسيده «آيا اين آزادى است؟» دولت موقت ائتلافى تلاش‌هاى خود را بر تشكيل دولت محلى متمركز كرد.برمر در مورد انتخابات محلى با احتياط توصيه كرد: من مخالف نيستم انتخابات به روشى برگزار شود كه دغدغه‌هاى ما نيز مورد توجه قرار گيرد.انتخاباتى كه خيلى زود برگزار شود مى‌تواند مخرب باشد.بايستى با دقت اين انتخابات را برگزار كرد.در چنين موقعيتى اگر شما انتخابات را آغاز كنيد،افرادى كه طردگرا هستند پيروز مى‌شوند. اعضاى شوراى شهر گزينش شده بودند نه اينكه در انتخابات عمومى انتخاب شوند.دولت موقت ائتلاف به جاى يك فرد،يك راى تلاش كرد نتيجه را با تكيه بر رهبران محلى دستچين كنترل كند تا در شوراهاى محلى نفوذ كند.شوراهاى محلى به نوبه خود يك شوراى استانى را گزينش و دستچين كردند كه در نهايت يك فرماندار را برگزيدند.بسيارى از عراقى‌ها به سيستم انتخابات غير مستقيم اعتراض كردند.هر تصميمى بايد توسط فرماندهان نظامى آمريكا تصويب مى‌شد،وضعيتى كه بيزارى عراقى‌ها را تشديد كرد.انتصاب بعثيون سابق به برخى پست‌هاى مهم اوضاع را وخيم تر كرد.براى مثال،يك كلنل سابق در گارد جمهورى صدام به عنوان رئيس تيپ فلوجه منصوب شد تا اينكه كشف شد وى مرتكب جنايات جنگى در سال 1991 شده است. در مواردى كه عراقى‌ها تلاش مى‌كردند انتخابات خودشان را سازماندهى كنند، ايالات متحده مداخله مى‌كرد. رى اديرنو، فرمانده تيپ چهارم زرهى دستور توقف انتخابات محلى را به نفع شوراهاى شهر صادر كرد. درست همانطورى كه جف باتلر از تيپ امور غير نظامى ارتش آمريكا در سامرا تصريح كرد، مايل هستيم شاهد نوعى نظام دموكراتيك باشيم، اما اكنون عراقى‌ها بايد با گام‌هاى كودكانه راضى باشند. انكار نقش مستقيم عراقى‌ها در انتخاب مقامات شهر باعث خشم رهبران دينى و شهروندان عادى شد. ترتيبات خودگردانى مديريت خرد نيز باعث شد بسيارى از عراقى‌ها بر اين باور باشند كه ايالات متحده در وعده‌هاى آزادى بيش‌تر و دموكراسى صداقتى از خود نشان نمى‌دهد. اعتراض‌ها گاهى شكل خشونت به خود مى‌گرفت. پس از آنكه دولت موقت ائتلاف خبر تشكيل يك شوراى شهر را در بغداد اعلام كرد، مقتدى صدر ، رهبر روحانى عراقى و رهبر ارتش المهدى ده‌ها هزار شيعى را در شهرك صدر بسيج كرد. آنها مانع ورود شوراى شهر منصوب شده آمريكا به ميدان اصلى شهر شدند و شوراى رقيب را در برابر شوراى انتخابى آمريكا معرفى كردند. به رغم اعتراض‌ها در شهرك صدر، دولت موقت ائتلافى نداى دموكراسى مردمى را در شهر‌ها و روستاهاى سراسر كشور سر داد. برخى فرماندهان نظامى با توزيع و پخش هداياى كوچك براى اعضاى شوراهاى محلى به خاطر پروژه‌هاى برق رسانى و سيستم فاضلاب در پى اعتماد سازى برآمدند. در نقاط پر آشوب نظير كركوك ، كلنل مايوويل از تيپ هوايى آمريكا تلاش كرد از طريق همكارى با شوراى شهر به آرام كردن اوضاع كمك كند. به رغم پيشرفت در سطح مردمى عراقى‌ها از بى ميلى برمر براى تقسيم قدرت با دولت موقت عراق در بغداد بيزار بودند. زمانى كه عراقى‌ها به شدت معترض اين امر شدندف برمر مجبور به دادن امتيازاتى از قبيل نامگذارى مجدد شوراى مشاوره به عنوان شوراى حكومتى عراق شد. هر چند شوراى حكومتى از استقلال كامل برخوردار نبود، اما پيشرفت بزرگى براى طرح اصلى برمر بود. زمانى كه در 13 جولاى 2003 شوراى حكومتى معرفى گرديد، بسيارى آن را يك گام پيشرفت و روبه جلو در اداره امور عراق تلقى كردند. تركيب قومى ، دينى و جنسيتى شوراى حكومتى بيش از هر نهاد ديگر عراقى نمايانگر بود.بيست و پنج عضو اين شورا شامل سيزده شيعى مذهب ، چهار سنى عرب ، شش كرد ، يك تركمن و يك مسيحى آشورى بود. سه تن از اعضاى آن نيز زن بودند.براى نخستين بار در تاريخ عراق ، اكثريت شيعى كشور يك صداى واحدى در سياست داشتند؛ محمد بحرالعلوم يك روحانى شيعى ميانه رو و هشتادساله عضو ارشد اعضاى شورا بود. ديگر اعضاى برجسته شامل احمد چلبى ، اياد علوي، رئيس توافق ملى عراق ؛ عبدالعزير حكيم ، رهبر سياسى شوراى عالى انقلاب اسلامى عراق و برادر محمد باقر حكيم؛ ابراهيم جعفرى ، پزشك و سخنگوى حزب الدعوه اسلامى ؛ و موفق الربيعي، نماينده حزب الدعوه در لندن و مشاور امنيت ملى عراق در آينده بودند. مهم‌ترين نمايندگان سنى عرب عدنان پاچه چى كه در دهه 1960 به عنوان وزير امورخارجه خدمت مى‌كرد و نيز غازى ياور‌، رهبر قبيله با نفوذ شامار در موسل بود.مسعود بارزانى و جلال طالبانى نيز از ديگر اعضاى اين شورا بودند. قطعنامه 1500 شوراى امنيت سازمان ملل متحد كه در 14 آگوست به تصويب رسيد، شوراى حكومتى را به عنوان نماينده مردمى توصيف كرد و تشكيل آن را گامى مهم در جهت تشكيل حكومت مردمى عراق مورد تحسين قرار داد. سرگى ويرادى ميلو تشكيل اين شورا را به عنوان يك حركت روشنى توصيف كرد كه عراق را به جايى باز مى‌گرداند كه واقعا سزاوارش بود: صلحى با خويشتن و مشاركت كامل در جامعه جهاني. داگلاس فيث نيز در اين رابطه افزود :اين ماه ، نقطه عطف سياسى براى مردم عراق خواهند بود. ما شاهد آغاز فرايند ايجاد خود مختارى عراق پس از سه دهه حكومت خودكامه خواهيم بود .
دوشنبه 1 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]