محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802975419
رؤیای احمدینژاد – خط قرمز علماء
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دولت - «محمدرضا رحیمی» معاون اول احمدینژاد در «قم» با اعلام کمک مالی «دولت» به «حوزه»، جبهه ضددولتی حوزویان را مستحکمتر کرد. فرید مدرسی: او در اجلاس «نماز» گفت: «در دولت نهم ارقامی که برای تربیت یک دانشجو هزینه می‌شود همان مبلغ برای طلاب در نظر گرفته شده است.» رحیمی آرزویی را تکرار کرد که رئیس‌اش سال‌ها پیش آن را عیان کرده بود. «محمود احمدینژاد» در سال‌های آغازین ریاستش، در واکنش به اولین گلایه‌های علما برابر اقدامات‌اش؛ به جای رفع آن، حوزه را به دریافت کمک‌های دولتی ترغیب کرد: « دولت و خزانه عمومی نمی‌تواند خود را از مسئولیت ترویج فرهنگ اسلامی دور نگه دارد. . .» او در جمع طلبه‌ها و روحانیون استان فارس در 29 فروردین 86 به صراحت مبحث کمک اقتصادی دولت به مراکز دینی را تشریح کرد و به انتقاد از مخالفان این کمک‌ها پرداخت: «از اوایل انقلاب برخی از اندیشه‌های انحرافی آگاهانه و از روی برنامه‌ریزی مطرح شد که یکی از آنها این بود که دولت نباید به مراکز دینی کمک کند، چرا که این مراکز دولتی می‌شوند، ولی به نظر من این حرف غلطی است. مگر می‌شود دولت اسلامی خود را از حوزه دین بیرون بکشد؟ قبلاً جایی در بودجه برای مسائل دینی و مراکز آن دیده نشده بود، اما از سال گذشته این مسئله در بودجه در نظر گرفته و به استانداری‌ها ابلاغ شد.» از این رو بود که «سقای بی‌ریا»، مشاورش در امور روحانیت همچون او، به دنبال آن بود تا منشوری تحت عنوان «تعامل دولت و حوزه» به سرانجام برساند؛ چرا که به قول او: «تقویت فعالیت‌های مرکز خدمات حوزه و افزایش بودجه آن و حمایت از تأمین مسکن طلاب از اهم برنامه‌های دولت خدمتگزار در جهت جهش فرهنگی و علمی طلاب بوده است.» اما این منشور هم با توجه به مخالفت علمای قم در میانه راه باز ایستاد و اجرایی نشد. با توجه به این پیشینه، بار دیگر معاون اول رئیس دولت، سخنانی را بر زبان راند که در حوزه جزو «گفتار ممنوعه» است. به همین دلیل است که آیت‌الله «مرتضی مقتدایی»، رئیس حوزه علمیه قم که در موضع‌گیری برابر دولت کنونی احتیاط فراوانی می‌کند و کمتر مقابل آن می‌ایستد؛ بلافاصله واکنش نشان داد و به صراحت این سخنان را تکذیب کرد و با اعتماد به نفسی مثال‌زدنی اعلام کرد: «حوزه مستقل است و روی پای خود ایستاده. . .» یا حجت‌الاسلام «محسن قرائتی» که در میان منتقدان حوزوی احمدینژاد قرار ندارد، این بار بی‌درنگ منکر اظهارات رحیمی شد و آن را رد کرد؛ چرا که این دو می‌دانند، این ادعا «دشنامی» به حوزه است و بزرگان آن. *** داستان تاریخی واکنش امام خمینی(ره) به کمک حکومت به حوزه، موقعیت این مسئله را در این نهاد نشان می‌دهد. ایشان در 13 خرداد 66 در پاسخ به نامه «حاج احمدآقا خمینی» تأکید کرده بود که «من با تشریفات مخالفم و برای حوزه علمیه مضر می‌دانم. اساس، اسلام و تحصیل است که با این نحوه زیاده‌روی‌ها منافی است.» داستان این موضع‌گیری در نامه «حاج احمد آقا» روشن‌تر دیده می‌شود که امام اینگونه واکنش نشان می‌دهد. روز قبل او به پدرش، پیرو دیدار برخی اعضای شورای مدیریت حوزه علمیه قم و تقاضای کمک مالی آنان می‌نویسد: «پدر و مراد بزرگوار. پس از سلام، زمانی که شورای مدیریت حوزه علمیه قم خدمت حضرتعالی رسیده بودند تقاضای کمک برای پیشبرد امور مربوط به حوزه را کرده بودند، حضرتعالی فرموده بودید: مسئله را به احمد بگویید تا او دنبال کند. قرار بر این شد که شورا در نامه‌ای به حضرتعالی مقدار احتیاجاتشان را بنویسند، آنان پس از بررسی، نامه‌ای برای حضرتعالی نوشتند... که در صورت عدم پرداخت پول از طرف شخص جنابعالی از بنیاد مستضعفان به آنها کمک گردد. نامه مذکور خدمت‌تان تقدیم شد.» حضرتعالی فرمودید: «چنین کاری را انجام نمی‌دهید و از طرف شماها به بنیاد چیزی گفته نشود. هرچه پول و ساختمان زیاد گردد درس و معنویت کم می‌شود.» و چند بار دیگر هم تقاضای برادرانمان را عنوان نمودم. باز فرمودید: «من خیال می‌کردم آقایان 50 هزار تومان احتیاج دارند.» خدمت‌تان عرض کردم: «اگر چنین بود خودشان می‌پرداختند. . .» برای آقایان شورا مسئله حل نشده است و عقیده‌شان این است که «تو (احمد) نخواسته‌ای نظر مبارک حضرت امام را که با این مسئله موافق بوده است به مسئولان حوزه ابلاغ کنی و یا شما یاد امام نیاورده‌ای که حضرت امام در این قضیه پول مورد احتیاج شورا را بپردازند. . .» آیت‌الله العظمی «محمد فاضل لنکرانی» نیز دیدگاه امام را فراتر از این می‌دانست و کمک از موقوفات به حوزه را بر اساس نظر امام رد کرده بود. آیت‌الله محمدجواد فاضل لنکرانی اینگونه واکنش ایشان را در گفت‌وگویی در روزنامه جمهوری اسلامی روایت کرده است: «در جلسه‌ای که مقام معظم رهبری و ایشان داشتند و من حضور داشتم، بحث تقویت بنیه مالی حوزه‌های مطرح شد و ایشان همین مطالب را گفتند و اضافه کردند حضرت امام (ره) اجازه نمی‌دادند موقوفات برای حوزه‌ها مصرف شود. حوزه‌ها فقط باید با وجوهات شرعیه‌ای که مؤمنین با جلب‌خاطر و خلوص نیت می‌پردازند، اداره شود و راهی غیر از این راه مشروع نیست.» او درباره کمک دولت به حوزه‌ها هم خاطره‌ای دیگر را به یاد دارد: «(آن سال‌ها) یکی از مسئولان و شخصیت‌های بزرگ نظام در مصاحبه‌ای که با مجله‌ای حوزوی داشت، گفت: ایرادی ندارد که حوزه‌ها از بودجه دولتی استفاده کنند تا بهتر اداره شوند. وقتی ایشان (آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی) از مطالب باخبر شدند، بنده را نزد آن مسئول محترم که با نیت خیر آن مطالب را گفته بود، فرستاد که این راه پیشنهادی شما برای آینده حوزه‌ها خطرناک است و در نهایت به حوزه‌ها لطمه می‌زند و به هیچ‌وجه صلاح نیست، بودجه دولت در حوزه‌ها مصرف شود. باید فرهنگ‌سازی شود تا مؤمنین با آگاهی و اخلاص دیون شرعیه خودشان را بپردازند تا امور دین بهتر اداره شود. . .» پیش از این نیز آیت‌الله‌العظمی لطف‌الله صافی‌گلپایگانی در کتابش با نام «سیر حوزه‌های علمی شیعه» که در سال 74 توسط انتشارات «جامعه مدرسین» تجدید چاپ شد، نوشت: «حوزه‌های علمیه شیعه دارای استقلال مالی و اقتصادی می‌باشند و از حکومت‌ها و دولت‌ها چیزی و کمکی دریافت نمی‌کنند و در هر کشوری که باشند تحت نفوذ مالی و اقتصادی دولت آن کشور قرار نمی‌گیرند و از دریافت کمک‌های دولتی ابا دارند و فقط خود را به حضرت ولی‌عصر (ارواح العالمین له الفدا) و عنایات و الطاف ایشان وابسته می‌دانند و وظایف شرعی خود را با کمال استقلال انجام می‌دهند و لذا ناچار نیستند برای دریافت پول و حقوق، سیاست اسلامی و روش علمی، تبلیغی و ارشادی خود را با سیاست حکومت‌ها وفق دهند و وظایف خود را زیر پا بگذارند یا نصوص و برنامه‌های دین را به نفع استضعاف و استعمار تفسیر نمایند.» *** آنچه امروز در قم بیان شد و معاون اول احمدینژاد سراینده آن بود؛ همان رؤیایی است که رئیس جمهور از ابتدا به دنبال آن بود و همچنان دنبال می‌کند. محمود احمدینژاد «مخالفت با کمک مالی دولت به حوزه» را «اندیشه انحرافی» می‌داند و دوست دارد که به‌جای تمکین برابر خواسته‌های کلان بزرگان این نهاد، بگوید: «دولت و خزانه عمومی نمی‌تواند خود را از مسئولیت ترویج فرهنگ اسلامی دور نگه دارد.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 264]
-
گوناگون
پربازدیدترینها