بايد كـاري كرد!

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: بايد كـاري كرد!

هنوز صد سال نشده، هنوز از خاطرها نرفته كه چگونه ترياك جاي خود را در ميان ايرانيان باز كرد، انگليسي‌ها سوخته آن را مي‌خريدند و مردم به ترياكي شدن تشويق مي‌شدند، چپق و قليان از مد افتاده بودند و ترياك و وافور مد شد، اما همان گونه كه زمان از توقف باز نمي‌ايستد و هر روز اختراع و اكتشاف جديدي مي‌شود و هر روز چيزي براي تعجب كردن و انگشت حيرت به دهان گرفتن انسان‌ها پيدا مي‌شود، مخدرها هم به روز شدند و نشئه شدن‌ها هم به روزتر شدند، روزگاري با پك زدن‌هاي عميق به وافور، زماني ديگر با استنشاق گردهاي سفيد هروئين بر روي زرورق يا تزريق آن! اسم‌ها هم به روز شدند ترياك سنتي و طبيعي رو به فراموشي مي‌رود چون هم قديمي و هم بي كلاس است و كراك و شيشه و پان مدرن و صنعتي طرفدار پيدا كرده است. جوانان هم، ترياك و هروئين را مخدر مي‌دانند و كراك و شيشه را مخدر نمي‌دانند. شايد چيزي مي‌دانند در حد يك قليان آن هم از نوع ميوه‌اي اش. پس ترس و ابايي براي مصرف آن ندارند و مي‌خواهند با يك قرص نشاط آور تا ساعتي به اصطلاح خوش باشند و حال كنند.

سلامت نيوز در نگاهي كوتاه به معرفي و بررسي عوارض مصرف كراك كه مصرف آن امروزه بين جوانان 17 تا 25سال رو به افزايش است، مي‌پردازد. كراك ايراني خطرناكتر از كراك خارجي! كراك اصل نوعي از موادمخدر از الكالوئيدهاي دسته كوكائين، انرژي‌زا و شادي آور است و هيچگونه اعتيادي را در فرد مصرف كننده ايجاد نمي‌كند، ولي موادي كه با نام كراك در ايران توزيع مي‌شود كراك اصل نيست، بلكه هروئين غليظ شده است كه توسط مافياي روسيه، توليد و در ايران پخش مي‌شود. در ايران كراك در آزمايشگاه‌هاي مخفي و خانگي با فشرده‌كردن هروئين و بدون در نظر گرفتن هر گونه استانداردي توليد مي‌شود و هر آزمايشگاهي بسته به نوع امكانات و سليقه توليدكننده متفاوت است، همين موضوع، وضعيت بازار كراك و مصرف آن را آشفته‌تر كرده است. در برخي موارد نيز از ضايعاتي كه نمي‌توان از آن هروئين خالص به دست آورد، كراك توليد مي‌شود. اين نوع كراك يكي از قويترين مواد مخدر محسوب شده و به شدت اعتياد ايجاد مي‌كند، بطوري كه طي يك ماه اول مصرف دائم از آن مقدار مصرف به 3 يا 4 برابر روز اول مصرف رسيده و تعداد دفعات مصرف روزانه به 10 بار در روز (تقريباً هر 2 ساعت يكبار) مي‌رسد. هرچند كوكائين زماني به عنوان ماده مخدر طبقه ممتاز شهرت داشت، اما اعتياد به كراك محدود به يك گروه سني يا شرايط اجتماعي يا اقتصادي خاص نيست و ارزان بودن و در دسترس بودن آن، كراك را همگاني كرده است. اين ماده مخدر صنعتي به دليل نداشتن بو و سهولت استفاده نسبت به ساير مواد مخدر باعث جذب مصرف كنندگان ساير مواد مانند ترياك شده است.

سال گذشته از تعداد معتادان مراجعه‌كننده به مركز تخصصي ترك اعتياد تهران، 59درصد معتاد به ترياك و 24‌درصد معتاد به مصرف كراك بوده‌اند. در بين جوانان، كراك به صورت ماده‌اي كم‌خطر با ميزان نشئگي بالا معرفي شده و 95درصد از مصرف‌ كنندگان، آن را به اسم روان‌گردان مي‌شناسند؛ اما پس از شروع به مصرف، مشخص مي‌شود كه كراك ماده‌اي بسيار اعتيادآور است و تنها سه بار مصرف بسيار اندكي از كراك، اعتياد به آن را حتمي خواهد كرد و پس از اين زمان بسيار كوتاه، شخص را به شدت به خود نيازمند و وابسته مي‌كند. تقريباً هرگونه حالت تحرك و نشاط روحي و جسمي كه توسط مواد اعتياد آور ايجاد شود، با حس بيحالي و لختي همراه خواهد بود و هر چقدر مقدار به اصطلاح «پرواز» شادمانه حاصل از اين سوء مصرف، بالاتر باشد، «سقوط» و احساس خماري و افسردگي پس از آن شديدتر و طولاني تر خواهد بود. تدخين كراك براي شخص حس نشاط ظاهري شديدي به دنبال دارد كه حدود 5 تا 7 دقيقه طول مي‌كشد. اما پس از آن با افسردگي حاد، احساس بي‌ارزش بودن و ولع فراوان براي مصرف مجدد اين ماده، ادامه مي‌يابد. در يك دوره زماني بسيار كوتاه، اين ماده كنترل مصرف كننده را در دست مي‌گيرد و اين الگوي رفتاري به اعتياد شديد مي‌انجامد. در يك دوره مصرف فرد تا جايي كه پول و يا كراك در اختيار دارد و يا تا زماني كه به اغما فرو رود، به مصرف ادامه مي‌دهد. به طور كلي اثرات كوتاه ‌مدت مصرف كراك مشابه آمفتامين است ولي با مدت زمان كوتاه‌تر. احساس افزايش انرژي، چابكي و سرخوشي زياد ايجاد مي‌كند. افزايش ضربان قلب، نبض، تنفس، درجه حرارت بدن، فشار خون، گشادي مردمك چشم، پريدگي رنگ، كاهش اشتها، تعرق شديد، تحريك و هيجان، بي‌قراري، لرزش به‌ خصوص در دست‌ها، توهمات شديد حسي، ناهماهنگي حركات، اغتشاش دماغي، گيجي، درد پا، فشار قفسه سينه، تهوع، تيرگي بينايي، تب، اسپاسم عضله، تشنج و مرگ از عوارض مصرف اين ماده مخدر صنعتي است. از جمله نشانه‌هاي اعتياد به كراك مي‌توان به تغييرات بارز در شخصيت و رفتار، از دست دادن توجه و تمركز، كاهش وزن، ناپديد شدن لوازم قيمتي خانه و نداشتن توضيح قانع كننده براي مقدار پول خرج شده، رفت و آمد با افراد معتاد، آشفتگي چشمگير، رفتار كينه توزانه با افراد خانواده و دوستان، برنامه خواب نامنظم، بي‌توجهي به آراستگي ظاهري، پارانويا شديد (سوء ظن به همه)، بي‌قراري و اضطراب اشاره كرد. بايد كاري كرد!

سرهنگ علي تواضعي، مديركل مبارزه با جرايم جنايي آگاهي ناجا معتقد است كه نقش مخدرهاي صنعتي در ارتكاب ديگر جرم‌ها بيش از گونه‌هاي سنتي بوده و براساس آمارها دست كم 2 برابر ديگر مواد است. از آنجا كه رشد سريع مصرف مخدرهاي صنعتي موجب ارتكاب بزه‌هاي ديگري نيز مي‌شود، اقدامي سريع و متناسب با اين آهنگ شتاب، ضروري است. كيانوش شاهرخي، محسن طاهري جبلي، حقوقدان بر اين باور است كه متاسفانه قانون‌هاي موجود در زمينه موادمخدر هنگام مواجهه با مخدرهاي صنعتي، با سكوت و خلأ قانوني روبرو مي‌شوند. اين امر خود عاملي براي گسترش استعمال بيشتر اين مواد و خارج از كنترل شدن جامعه مي‌شود. اما صرف برخورد فيزيكي و قانوني با پديده مخدرهاي نوين نمي‌تواند كارساز باشد، زيرا اين رويه تاكنون جاري بوده و نتيجه كاملي از آن به دست نيامده است. بر همين مبنا، دكتر اصغر مهاجري، جامعه شناس مي‌گويد: براي نسل سوم به اندازه كافي كار فرهنگي صورت نگرفته است و نمود آن را مي‌توان امروز در سرگرداني‌ها و پناه بردن اين نسل به اعتيادهاي خطرناك مشاهده كرد. گام‌هاي رساندن جوانان به قله‌هاي پيشرفت، به درستي انجام نشده و جوان مي‌انديشد كه اين فاصله را با عالم توهم جبران كند. يكي از روزآمدترين راهكارهاي رويارويي با مخدرها در سراسر جهان، رويه پيشگيري است.

سرهنگ علي سماواتي، رئيس مركز آموزش پليس مبارزه با موادمخدر ناجا تاكيد دارد هنگامي كه بيشترين تبليغات قاچاقچيان و فروشندگان مخدرهاي صنعتي با عنوان‌هايي همچون بي‌خطر بودن، اعتياد آور نبودن و... در كنار ارزاني و آساني تهيه آنها قرار مي‌گيرد، براي رويارويي با اين مواد، هيچ راهكاري بهتر از پيشگيري نيست.

اين كارشناس مبارزه با مواد مخدر ناجا مي‌افزايد: هم اكنون از 15 ميليون دانش آموز سراسر كشور، 7/13 درصد در معرض مستقيم اعتياد قرار دارند كه اين موضوع اهميت آموزش و پيشگيري را دوچندان مي‌كند. از مهم‌ترين و شاخص‌ترين مكان‌هاي مناسب براي پي‌ريزي بحث پيشگيري از گرايش به مخدرهاي صنعتي، خانواده‌ها به عنوان نخستين كانون و گروه حضور فرد در اجتماع هستند.

سيما اسفندي، روانشناس تصريح دارد كه خانواده ها به عنوان نخستين جايگاه شكل گيري و جهت دهي به شخصيت، با فقر آموزشي، آموزش ناقص و... كه دارند، نقش اصلي را در گرايش نوجوانان و جوانان به مواد مخدر جديد ايفا مي‌كنند، اما بايد توجه كرد كه هميشه راهي براي هر مشكلي وجود دارد و اعتياد به كراك نيز مستثني نيست؛ هر چند كه راهي سخت و مشكل و البته طولاني دارد اما بهتر آن است كه مسئولان و مخصوصا والدين با آگاهي و تصميمات و رفتارهاي درست با نوجوانان و جوانان برخورد كنند.

سه شنبه 26 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 122]