شهید آیه الله صدوقی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: زادگاه
یزد شهر عالمان دین پیشه زادگاه اوست. شهری تاریخی با مردمی اصیل و فرهنگی كه در طول تاریخ عالمان فرزانه ای را تقدیم نموده است. از جمله این صاحبان اندیشه و عمل می توان به حاج شیخ عبدالكریم یزدی معروف به آیه الله مؤ سس (بنیانگذار حوزه علمیه قم) و آیه الله سید محمد كاظم یزدی صاحب كتاب «عروه الوثقی» اشاره كرد.
تولد و نیاكان شهید صدوقی
روز هشتم ماه صفر 1327 قمری فرزندی در خانه میرزا ابوطالب به دنیا آمد كه مایه چشم روشنی اهل خانه شد و لبخند شكر و رضا را بر لبان میرزا ابوطالب نشاند. پدر نام او را «محمد» گذاشت و وجودش را به نام مبارك رسول گرامی اسلام تبرك نمود.
میرزا ابوطالب خود فرزند میرزا محمد رضا كرمانشاهی و او فرزند آخوند ملامحمد مهدی كرمانشاهی بود. آخوند ملامحمدمهدی به دلیل افشاگری و ستم ستیزی اش توسط فتحعلی شاه قاجار از كرمانشاه به یزد تبعید شد. او در این شهر امور دینی مردم را به دست گرفت و پس از فوت او فرزندش میرزا محمدرضا كارهای پدر را دنبال نمود و اداره امور شرعی مردم را به عهده گرفت.
آیه الله صدوقی در هفت سالگی پدرش را از دست داد و در نه سالگی مادر را و بدینسان در اولین مراحل حیات دو یاور خود را از دست داد. با از دست دادن پدر پسر عمویش میرزا محمد كرمانشاهی سرپرستی او را به عهده گرفت.
تحصیل
آیه الله صدوقی تحصیل را از مكتب خانه های قدیم آغاز كرد و از همان ابتدا هوش سرشارش موجب اعجاب همگان بود در سن 13 سالگی وارد مدرسه عبدالرحیم خان یزد شد و به كسوت اهل علم و روحانیان در آمد. مقدمات علوم اسلامی را تا لمعه (شهید اول) و قوانین الاصول (میرزای قمی) فراگرفت پس از آن به اصفهان رفته و در مدرسه علوم دینی امام صادق چهار باغ ساكن شد اما بروز برخی مشكلات از جمله كبود امكانات و شدت سرما و یخ بندان آن سال او را مجبور به بازگشت به یزد كرد و تحصیل در حوزه علمیه اصفهان بیش از یكسان نپایید.
حدود سال 1348 بود كه با دختر عموی خود «میرزامحمد كرمانشاهی» ازدواج نمود. در سال 1349 روانه شهر قم شد تا تحصیل را ادامه دهد. در حوزه پرعظمت قم دانش و امانتداری او مورد توجه بزرگان قرار گرفت و آیه الله شیخ عبدالكریم حائری یزدی در قسمتی از كارها از او كمك گرفت. یكی از كارهای او تقسیم شهریه حاج شیخ عبدالكریم بود.در آن زمان رسم چنین بود كه افراد وجیه و سرشناس شهریه را تقسیم می كردند تا پرداخت شهریه به بزرگان محترمانه صورت گیرد و این انتخاب خود نشان دهنده شخصیت اوست. حافظه ای قوی داشت به طوری كه در روز عده زیادی را شهریه می داد و نام و مقدار پرداختی را شب یادداشت می كرد و تمام افراد و مبالغ را كاملا به خاطر داشت.
استادان
شهید صدوقی در ایام حیات پر بركت علمی خویش از استادانی بهره گرفته است كه به ذكر نام آنان این اوراق را متبرك می نماییم.
1. امام خمینی ؛ حضرت امام رضوان الله علیه از كسانی بود كه معاصر تاءثیرپذیری فراوانی از این شخصیت برجسته قرن داشته است و چنین است كه امام نیز در زمره استادان شخصیت اوست.
2. آیه الله شیخ عبدالكریم یزدی
3. آیه الله سید صدر الدین صدر
4. آیه الله سید محمد تقی خوانساری
5. آیه الله سید محمد حجت كوه كمره ای
از جمله استادانی كه شهید صدوقی در یزد از محضرشان بهره برده است می توان از: سید علی محمد كازرونی كه ایشان از این استاد فرزانه با عنوان سید الاستاد یاد می كرد و نیز آقا شیخ غلامرضای فقیه خراسانی كه از روحانیان خدوم و نیك سرشت آن دیار بوده، یاد كرد.
تدریس و شاگردان
شهید صدوقی علاوه بر تلاشهای ارزشمندی كه در حوزه انجام می داد تحصیل و تدریس علوم اسلامی را در اولویت زندگی خودش قرار داده بود و در مسند تدریس از استادان برجسته و ارزشمند حوزه به حساب می آمد او در مدت تدریس شاگردان فراوانی را تربیت كرد كه به ذكر نام چند نفر از آنان بسنده می كنیم:
1. استاد علامه محمد تقی جعفری تبریزی
2. متفكر شهید مرتضی مطهری
3. شهید قدوسی
4. آیه الله جنتی
5. آیه الله فاضل لنكرانی
6. آیه الله صانعی
7. آیه الله سید هاشم رسولی محلاتی.
دوران مبارزه و اندیشه های سیاسی
روح شهید صدوقی یك روح ناآرام و پرخروش بود، سستی و آسوده طلبی در شخصیت او محلی نداشت او برای تلاش، خدمت و مبارزه آفریده شده بود مبارزه او از زمان رضاخان آغاز شد. دسیسه های رضاشاه ضربه های سهمگینی بر تشكیلات مذهبی و حوزه های علمیه زد و از این رهگذر سختی های فراوانی را بر روحانیان و اقشار مذهبی هموار كرد در این جو یاس و ناامیدی شهید صدوقی چهره پرنشاط و مقاوم حوزه بود كه در جلسات ؛ روح امیدواری و مقاومت را در روحانیان حوزه می دمید و این خصوصیتی بود كه بسیاری از عالمان آن زمان توجه داشتند و در شرح زندگی آن بزرگ مرد بیان شده است.
در سال 1320 رضاخان در راه خروج از ایران در اطراف قم ماشینش خراب می شود و بدون اجازه وارد باغ ایشان می شود و آیه الله صدوقی با بی توجهی و اعتراض او را از باغ بیرون می كند این شجاعت و جسارت ایشان به محمد رضا پهلوی می رسد و در زمان سلطنت روزی در عبور از یزد قصد انتقام گرفتن از ایشان را داشت اما خدا نخواست و او از نفوذ آن روحانی تلاشگر یزد هراسید و از این كار صرف نظر كرد.
پس از آن هر روزی از زندگیش به گونه ای با مبارزه گره خورده بود و این پیوند تا پایان عمرش ادامه یافت و شهادت نقطه جدائی این مبارزه با ورود حضرت امام به مبارزه به صورت جدی و منسجم ادامه یافت و وارد مرحله جدیدی شد و او در همه این مراحل با امام خمینی ارتباطی تنگاتنگ و سعی در اجرای نظر ایشان داشت.
در حمایت از گروه فداییان اسلام از هیچ كاری فروگذار نبود به طوری كه سید عبدالحسین واحدی برای پنهان شدن به خانه او پناه می برد و ایشان او را دو روز پشت آینه دیواری اتاق پنهان می كند و او را از دست ماءموران رژیم نجات می دهد.
با رسیدن سال 1330 و فوت رهبر مذهبی یزد عالم پرهیزگار و عابد پاك طینتی آقا شیخ غلامرضا فقیه خراسانی با درخواست مردم و توصیه حضرت امام و بزرگان ایشان به یزد هجرت می كند و در آنجا نیز مبارزات را ادامه می دهد و چنان وسیع و فراگیر عمل می كند كه تمامی استان یزد و بخشی از مناطق دیگر ایران به صحنه مبارزان علیه رژیم كشیده می شوند. از آن پس در اكثر مقاطع مهم علما و روحانیان یزد به همراه شهید صدوقی اعلامیه می دادند و یا شهید صدوقی خود به تنهایی به افشاگری می پرداخت.
در پانزدهم خرداد در مبارزه با مظاهر فساد و تمدن غرب، كشف حجاب، تبدیل تاریخ شمسی با تاریخ شاهنشاهی كه مورد اعتراض بسیاری از روحانیون بود و همچنین جشنهای هنر و در خیلی از وقایع سیاسی و اجتماعی آن روز این پیر روشن ضمیر یزد؛ صدوقی بزرگ بود كه به میدان می آمد فریاد می زد. اعلامیه می داد و شجاعانه حرف خود را می زد. در اوج حركت های انقلاب خروشی فزونتر یافته بود و از هیچ ت***** فروگذار نبود. در آن زمان در حدود 70 سال عمر داشت اما برای همدردی با تبعیدیان به آنان سرمی زد و یا فرزندش حضرت حجه الاسلام و المسلمین حاج شیخ محمد علی صدوقی را به عنوان نماینده می فرستاد تا از مبارزان دربند دلجویی كند. مقام معظم رهبری حضرت آیه الله خامنه ای كه در آن ایام در ایرانشهر تبعید بودند از این روحیه ایشان چنین یاد می كند: «این كار (سرزدن به تبعیدیان) از روحانی ارزشمند، محترم و معمری مثل ایشان خیلی نادر و كم نظیر بود. علمای شهرستانها خیلی به این كار نمی پرداختند كه راه بیفتند و به دید و باز دید تبعیدیها بروند اما ایشان این كار را كردند و از تعقیباتی كه ممكن است داشته باشد هرگز هراسی نكردند.»
پس از پیروزی انقلاب نیز تلاش خستگی ناپذیر ایشان ادامه یافت تا اینكه در پی درخواست مردم با حكم حضرت امام به امامت جمعه یزد منصوب شدند. حكم حضرت امام چنین است:
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب مستطاب حجه الاسلام و المسلمین آقای صدوقی دامت افاضاته
پس از اهداء سلام و تحیت در این موقع حساس كه لازم است مسائل اجتماعی و سیاسی اسلام گوشزد ملت شود مقتضی است جنابعالی در یزد اقامه نماز جمعه نموده و مردم را به وظائف شرعی و ملی آنان آشنا فرمایید از خداوند تعالی عظمت اسلام و مسلمین را خواهانم.
والسلام علیكم و رحمه الله و بركاته
روح الله الموسوی الخمینی
جلوه های ویژه نستوه كویر
در وجود گرانبهای شهید محراب آیه الله صدوقی زیباییهای گرد آمده بود كه ذكر آن مسئله آموز است.
1. صداقت و پاكی: درون و برونش یكی بود آنچه می خواند و می دانست عمل می كرد، قرآن كتابی بود كه هیچگاه از او جدا نمی شد. شبها بدون استثنا برای نماز شب بر می خاست، ادب و متانت او كم نظیر بود و روزهای عید مردم و مسئولان به دیدارش می شتافتند و او بدون استثنا برای همه بر می خواست و این كار را نه از روی اكراه و بی میلی كه با نشاط و اشتیاق انجام می داد.
2. مطیع امام: مقام رهبری در این باره می فرمایند: «او تسلیم و مطیع امام بود، فكرش عقیده اش و عملش در جهت و در خط فكر و عقیده و عمل امام بود و هیچگونه راءی و فكری را بر رای و فكر امام ترجیح نمی داد. به همین دلیل بود كه از اول انقلاب تا آخر مواضع ایشان یك مواضع صد در صد صحیح و دوست بود ...»
3. روح رهبری: قاطعیت، بررسی زوایای هر كار در ابتدای تصمیم گیری، اراده و ایستادگی در مرحله عمل و شجاعت كه از اركان مهم رهبری است در شهید صدوقی جمع بود.
4. همگان با جوانان: او به جوانان بها می داد، جذب می كرد و سپس به تربیت آنها می پرداخت، هنر او با اینكه یك عالم با تقوا و مسن و پرتجربه بود تحمل احساسات پرشور و گاه بی تجربه جوانان و این تلفیق بسیار مشكل برای ایشان كار ساده ای بود. در حدود 45 سالگی به یزد رفت اما چنان با جوانان دبیرستانی و دانشجویان صمیمی بود كه «مسجد حظیره» محل اقامت نماز ایشان داری یك نماز جماعت متشكل از جوانان شد. و این چیزی بود كه بسیاری از مساجد و امام جماعتها نداشتند.
5. شجاعت و دریادلی: او چون خود ساخته بود از مرگ نمی هراسید و چون از مرگ نمی هراسید وظیفه اش را انجام می داد و هیچ چیز او را از هدفش جدا نمی كرد. مقام معظم رهبری فرمودند:
«بنده از تبعید برمی گشتم از طریق یزد آمدم رفتم مسجد ایشان (آیه الله صدوقی) دیدم مثل اینكه اینجا جزء محیط اختناق كشور ایران نیست توی مسجد اعلامیه هایی زده بودند خیلی آزاد همه می آمدند می خواندند ... و یا طریقه ساختن كوكتل مولوتف یا نارنجك دستی كه اینها زده بودند پشت شیشه مسجد نیروی انتظامی جراءت نمی كرد برود اینها را بكند. در منبرها به طور صریح بر علیه مقامات سخن می گفتند. این روحیه شجاعانه آیه الله صدوقی مردم یزد را هم شجاع كرده بود.»
6. آگاهی سیاسی: همیشه گامی جلوتر از حوادث بود. آنچه را دیگران در آینه نمی دیدند او در خشت خام می دید و هر جریانی كه می خواست سدی در مقابل نظام و انقلاب باشد در نطفه خفه می كرد.
7. خستگی ناپذیری: «آدمی نبود كه بگوید حالا بالاخره كار خودمان را كردیم برویم گوشه ای بنشینیم چشمش را عمل كرده بودند اما با آن حال به جبهه رفت و در آن هوای داغ در میان رزمندگان اسلام بود و براستی حضور مستمر او در جبهه خود حكایتی غیر قابل توصیف است.
8. مردم داری و مستضعف نوازی: اهل حواله دادن و سرگردان كردن مردم نبود و آنها را در بند تشكیلات و تشریفات گرفتار نمی كرد. مردم در نظرش صاحبان اصلی انقلاب بودند و طبقه مردم ارزشمندترین آنها. او می گفت: ناراحتی من این است كه توی خانه در بست هستم و نمی توانم با مردم تماس بگیرم، این برای من زندگی نیست كه از مردم جدا و بریده باشم.
خدمات اجتماعی، مذهبی و عمرانی
او از پیروان «مكتب شمع» بود و از شاهدان بزم «سوختن» و «ذوب شدن». می خواست بسوزد و روشنگر باشد. سختیها را به جان می خرید تا «تن ها» از اسارت فقر رهائی یابند. از زندگی انگلی می گریخت و طلبكارانه در اجتماع راه نمی رفت بلكه تلاش می كرد تا از سفره دیگران نخورد و گره ای را از زندگی خود و همنوعانش باز كند. اگر بخواهیم خدمات اجتماعی، مذهبی و عمرانی آن بزرگ را بر شماریم در حوصله این مختصر نیست و ما به مختصری در این باب بسنده می كنیم. او در بنا و تعمیر 18 مسجد شریك خیر شد و موفق به تاسیس و تعمیر 19 مدرسه علوم اسلامی گردید. سازمانهای خیریه و بیمارستان و خدمات اجتماعی فراوانی را از خود به یادگار گذاشت. برای نشر فرهنگ اهل بیت علیه السلام تلاش می كرد از جمله هزینه چاپ كتاب «تشیید المطاعن» را كه در اثبات حقانیت اهل بیت علیه السلام است به عهده گرفت. برای تحصیل علوم اسلامی خواهران مكتبه الزهراء تاءسیس كرد و برای تربیت جوانان در رژیم طاغوت با همكاری روحانی وارسته و خدوم یزد مرحوم سید علی محمد وزیری «گروه فرهنگ علوی» را اداره می كردند. بنیاد صدوق قم با بیش از 220 هزار متر مربع از خدمات ارزشمند اوست. از جمله اقدامات دیگر ایشان تاءسیس صندوق قرض الحسنه ولی عصر، سازمان خیریه پزشكی سید الشهداء، مركز تحقیقات اعصاب و روان، بنیاد مسكن یزد و صندوق خیریه امام رضا علیه السلام است.
مهم اینست كه او توفیق الهی را با ذوق لطیف و فكر بلند همراه نمود و آثار خیریه فراوانی را به یادگار نهاد برای نمونه مدرسه علمیه ای در شیراز ساخت و علت این كار این بود كه: زمانی بهائیان اقدام به خرید خانه های اطراف خانه علی محمد باب كردند تا بتوانند مركز بزرگی برای تبلیغات فرقه گمراه خود به وجود آورند ایشان برای درهم شكستن این توطئه خانه ای مناسب را در آن محله به قیمت گزافی خرید و به حوزه علوم اسلامی تبدیل كرد. آری این ظرافتها و تلاشهای كم نظیر در زندگی عالمان دین كم نیست.
شهادت و پرواز
سازمان منافقین در راستای هدف پلید از بین بردن نخبگان نظام ترور آیه الله صدوقی را در دستور كار قرار دادند. آنها چندین بار او را مور سوء قصد قرار دادند. بار اول شخصی كه خود را در لباس طلبگی در آورده بود قصد ترور ایشان را داشت كه ماءموران او را با اسلحه و مواد منفجره دستگیر كردند. مرتبه دوم موتور سواری در تهران به آقا حمله كرد كه با محافظان شهید صدوقی درگیر شد و با تیراندازی پاسداران از مهلكه گریخت. مرتبه سوم در تهران به اتومبیلش یورش بردند و ناكام ماند.
در آخرین روزهای حیات آقای كه 75 سال سن داشت، ضعیف و رنجور شده بود. روزی می گفت: آیه الله مدنی را شهید كردند، آیه الله دستغیب را شهید كردند ولی می ترسم من در بستر بمیرم و توفیق شهادت را نیابم مدتها بود در تعقیبات نمازها از خداوند طلب شهادت در راه خودش را می نمود.
از چندین هفته قبل از شهادت آقا جوانی در حدود 25 ساله با لباس بسیجیان در مسجد آقا پیدا شده بود و زاهدانه به مسجد رفت و آمد می نمود این برخورد او باعث می شد كسی به او مشكوك نشود. روز دهم ماه مبارك رمضان سال 1360 با روز جمعه همزمان شد. آیه الله صدوقی غسل جمعه نمود و به طرف مسجد ملااسماعیل حركت كرد. خطبه های نماز جمعه را خواند و سپس به نماز ایستاد چون نماز تمام شد یكی از پاسداران آقا كفشهای آقا را جلو پایش جفت كرد و قبل از اینكه آقا پایش را در كفش كند یكباره همه چیز عوض شد. جوان منافق از پشت سر به آقا هجوم آورد و گردن آقا را گرفت و سخت به عقب كشید. ناله ای از آقا برخاست و ناگاه صدای انفجار مهیبی در فضای مسجد پیچید! شور و غوغا هم مسجد را فرا گرفت، آقا از پشت به زمین افتاد، پهلو و كمرش دریده و مت***** شده و بدینسان پیر خسته دل 75 ساله جام وصال نوشید «ای خوشا با نعش خونین در لقای یار رفتن».
روز شنبه بر جنازه آیت كویر نماز خواندند و در میان انبوه جمعیت تشییع جنازه انجام گرفت و در خانه ابدی خویش قرار گرفت. حضرت امام در پیام تسلیت ایشان فرمودند:
«اینجانب دوستی عزیز كه بیش از سی سال با او آشنا و روحیات عظیمش را از نزدیك درك می كردم از دست دادم و اسلام خدمتگذاری متعهد را و ایران فقیهی فداكار و استان یزد سرپرستی دانشمند را از دست داد ...»
رانش شاد و یادش جاودانه و راهش پر رهرو باد.
منبع:اندیشه قم

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 328]