نغمه دل انگيز تار فرهنگ شريف‏

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: نغمه دل انگيز تار فرهنگ شريف‏

بعد از نوازندگاني چون مرتضي خان ني داوود و علي اكبر خان شهنازي (نوازندگان نسل اول راديو) و ظهور نوازندگاني چون لطف‌ا... مجد، غلامحسين بيگچه‌خاني و جليل شهناز، تحولي در مكتب تار نوازي ايران پديد آمد.

اين سه هنرمند با الهام و بهره‌گيري از رديف‌هاي موسيقي ايراني به سبك و اسلوبي بديع و برخاسته از خلاقيت و نوآوري دست يافتند كه متمايز با شيوه‌ي قدما بود. هنرمندان صاحب سبكي كه از اولين برخورد زخمه‌هايشان به تار، حتي بدون اعلام مجري برنامه، نام آن‌ها مشخص مي‌شد. از ديگر هنرمندان صاحب سبك در فن تارنوازي بايد از استاد «فرهنگ شريف» نام برد. (متولد 1310 ـ آمل)

وي نخست تحت تاثير پدر با اين ساز آشنا شد. و توسط او به محضر علي اكبرخان شهنازي راه يافت و رديف‌ها را به خوبي مي‌آموخت. همچنين از محضر عبدالحسين شهنازي (برادر حاجي علي اكبرخان) كه با پدر وي دوستي داشت و به منزل آنها رفت و آمد مي‌كرد بهرة فراوان برد. شريف معتقد است سازش تحت تاثير ساز عبدالحسين خان بوده و از سبك او الهام گرفته است. زيرا عبدالحسين خان شهنازي به دليل مسافرت‌هايي كه به كشورهاي شمالي، از جمله منطقه قفقاز داشت با شيوه و اسلوب نوازندگي نوازندگان آن ديار آشنا شده و از آنان تأثير گرفته بود. به هر حال فرهنگ جوان، مسير آموزش را پله، پله طي كرد تا آنجا كه در دوره‌اي كه دانش‌آموز سال سوم دبيرستان بود، برنامه‌هاي او به صورت سوليت تار از راديو به گوش رسيد. شمار آثار تكنوازي و همنوازي ايشان از حيث شمارش خارج است. از اوان تأسيس «برنامه گلها» همكاري خود را با اين برنامه، هميشه مانا و جاودان آغاز كرد و در ساير برنامه‌هاي راديويي آن زمان نظير تكنوازان، نوايي از موسيقي ملي، بزم شعرا و ... حضوري پررنگ داشت.فرهنگ شريف هنرمند نام آشنا و شهير اين ديار است. شريف‌با ساز خويش سخن مي‌گويد خالصانه و متواضعانه به دور از هرگونه عقده و ريا و خودنمايي. نواي سازش برخاسته از احساس و خلاقيت او با فواصل موسيقي ايراني همراه است كه با بهترين سونوريته به گوش اهل دل مي‌رسد و با روح و ضمير آنان پيوند مي‌خورد. ايشان در مورد ويژگي‌هاي موسيقي ايران و سازهاي آن معتقد است: «... موسيقي ايراني يك نوع موسيقي ذوقي و احساسي است و مثل موسيقي كلاسيك غربي فرمول‌بندي شده نيست. آلات موسيقي ما هم همين‌طور هستند. ببينيد يك ساز فرنگي مثل پيانو را هركسي بعد از فراگيري يك سري قواعد مي‌تواند به خوبي بنوازد؛ امّا سازهايي مثل ني و تار صداي استانداردي ندارند و صدايشان بستگي به حالات دست و پنجه و حس و حال نوازنده دارد. بنابر اين با اين شرايط تنها كساني مي‌توانند در اين راه به موفقيت برسند كه علاوه بر داشتن استعداد ذاتي، داراي روحي لطيف و حساس باشند. پشتكار و تمرين با اين كه لازم است، كافي نيست....»1

از ايشان تصانيف و ترانه‌هايي نيز به يادگار مانده است كه از جمله آنها مي‌توان به ترانه «گل گريه» با شعري زيبا از بيژن ترقي و با صداي هميشه جاويدان اكبر گلپايگاني اشاره كرد. وي مسافرتهاي بسياري را در جهت اشاعه موسيقي ايراني انجام داده است و در محافل و مجامع معتبر فرهنگي، هنري سابقه اجرا و تدريس دارد.استاد فرهنگ شريف از نوازندگان برتر نيم قرن اخير ايران است و ابتكار و نوآوري وي در تار نوازي ستودني است به گونه‌اي كه سبك و اسلوب نوازندگي‌اش منحصر به خود او بوده و از ساز هيچ نوازنده‌اي به غير از ساز خودش شنيده نشده است. نوايي هميشه ماندگار از هنرمندي با فرهنگ و شريف.

پي‌نوشت:

1. زمزمه‌هاي پايدار ـ فروغ بهمن پور ـ ص157

دوشنبه 25 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 268]