تيم هسته يي حسن روحاني دفاعيه خود رامنتشر كرد كارنامه يك ديپلمات

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: تيم هسته يي حسن روحاني دفاعيه خود رامنتشر كرد كارنامه يك ديپلمات
گروه سياسي؛ حسن روحاني دبير اسبق شوراي عالي امنيت ملي كه تا سه سال پيش عالي ترين ديپلمات هسته يي ايران هم به شمار مي رفت اين روزها به مرد سياسي منتقد محمود احمدي نژاد تبديل شده و دولت نهم را به فرصت سوزي طلايي متهم كرده است؛ اتهاماتي كه با پاسخ متقابل حاميان محمود احمدي نژاد مواجه شده است. به خصوص اينكه حاميان احمدي نژاد، حسن روحاني و تيم هسته يي اش را به انفعال در مقوله مذاكرات اتمي متهم كرده اند اما در عوض حسن روحاني هم دولت نهم را به تندروي در عرصه سياست خارجي متهم كرده و نتيجه اين تندروي را هم صدور سه قطعنامه در شوراي امنيت سازمان ملل متحد دانسته كه به گفته او قطعنامه هاي ياد شده اين روزها براي ايران مشكل ساز شده است. دعواي روحاني و احمدي نژاد درست چند ماه مانده به برگزاري انتخابات رياست جمهوري سال آينده آغاز شده است و البته شهريورماه امسال هم سومين سالي است كه روحاني از مسووليت مذاكرات هسته يي كنار رفته و بيشتر به منتقد هسته يي تبديل شده است. البته هر بار كه انتقادات هسته يي روحاني شروع مي شود متقابلاً حاميان دولت هم از حسن روحاني مي خواهند كارنامه هسته يي خود و افرادي چون حسين موسويان از اعضاي ارشد تيم هسته يي اش را ارائه دهد. از ديدگاه حاميان احمدي نژاد كساني چون حسين موسويان در دوران مسووليت شان قاطعانه عمل نكرده اند و زمينه را براي پذيرش تعليق موقت فراهم كرده اند. بعدها حسين موسويان به اتهام جاسوسي چند روزي بازداشت شد ولي دادگاه او را تبرئه كرد. اين در حالي است كه حسن روحاني معتقد است زماني كه مسووليت مذاكرات هسته يي را برعهده داشت بدون وارد شدن به جنجال هاي سياسي يا تبليغاتي در راستاي ايجاد شكاف ميان قطب هاي سه گانه طرف هاي خارجي مذاكره كننده با ايران در حركت بوده است و از همين رو مانع از اجماع ميان چين و روسيه و اروپايي ها و امريكا درباره پرونده هسته يي شده است. كساني چون حسين موسويان با انتشار كارنامه فعاليت هاي گذشته خود به رد اتهامات و دفاع از عملكرد خود پرداخته اند. چنانچه موسويان معتقد است حتي پس از دوران مسووليت خود هم كار دفاع از فعاليت هاي هسته يي ايران را انجام داده است و مستند آن هم مجموعه سخنراني هايي است كه در سمينارهاي مختلف داخلي و بين المللي به انجام رسانده است. هم از اين رو است كه تيم هسته يي حسن روحاني با انتشار سوابق فعاليت هاي خود به حاميان محمود احمدي نژاد پاسخ داده اند و در واقع مناظره يي مكتوب را با آنان آغاز كرده اند به اين اميد كه مسوولان هسته يي دولت محمود احمدي نژاد هم كارنامه فعاليت هاي خود را منتشر كنند تا افكار عمومي به قضاوت درخصوص عملكرد دو گروه ياد شده بپردازد. در اين ميان حسين موسويان كه بيشتر مورد توجه حاميان دولت قرار دارد، پيشقدم شده و مكتوب سخنراني هاي خود را منتشر كرده است. براساس اين مكتوب او در سمينار بين المللي مركز تحقيقات گلف(GRC) كه يازدهم و دوازدهم ژانويه 2007 برگزار شد به ريشه يابي و تحليل ماجراي پرونده هسته يي ايران پرداخت و گفت؛ رفتار خصومت آميز امريكا با جمهوري اسلامي ايران، از معضلات مهم منطقه يي و بين المللي است. پس از سقوط نظام خودكامگي در ايران در سال 1979 و وقوع انقلاب مردمي در ايران، امريكاييان براي ناكارآمد كردن نظام جمهوري اسلامي دست به هر اقدامي زدند. اين كشور در طول هشت سال جنگ تحميلي عراق عليه ايران، حمايت هاي همه جانبه يي از صدام و اقدامات تجاوزگرايانه وي به عمل آورد. پس از پايان جنگ نيز طيف وسيعي از فشارها، از جمله تحريم را به ايران وارد آورد. به عنوان مثال، درحالي كه ايران به عنوان يك كشور در حال توسعه قصد دارد حق خود را براي استفاده صلح آميز از انرژي هسته يي طبق معاهده عدم اشاعه اعمال كند، امريكا قصد دارد با اقدامات خصومت آميز، ضمن آنكه ايران را از حق قانوني و مشروع خود محروم كند، فعاليت هاي صلح آميز هسته يي ايران را به عنوان تهديدي نسبت به صلح و امنيت بين المللي در چارچوب شوراي امنيت سازمان ملل دنبال كند. اين در حالي است كه ايران هيچگاه هيچ عضوي از سازمان ملل متحد را تهديد نكرده و عليه هيچ كشوري نيز متوسل به زور نشده است.

ايران معاهده عدم اشاعه سلاح هاي هسته يي (NPT) را در سال 1970 به تصويب رساند و در سال 1995 به تمديد نامحدود آن راي مثبت داد. اين كشور از سال 2003 كليه اقدامات لازم جهت اعتمادسازي را انجام داد. ايران به طور داوطلبانه براي دو سال پروتكل الحاقي را به اجرا درآورد. تاسيسات هسته يي ايران از دسامبر 2003 تا فوريه 2006 توسط بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي با انجام بيش از 2500 هزار نفر روز، مورد بازرسي قرار گرفته اند، كه نتيجه آن دسترسي به كليه سايت هاي مورد درخواست آژانس و نيز حدود 100 دسترسي تكميلي بوده است. با اين وجود ايران آمادگي خود را براي موافقت با نظارت هاي قوي تر نيز اعلام كرده است. آژانس نيز در گزارش هاي متناوب خود به صراحت اعلام كرده است شواهدي دال بر انحراف در برنامه هسته يي ايران ديده نشده است. تمامي اين اقدامات نشان دهنده اراده ايران براي حداكثر اعتمادسازي است، اما نهايتاً درحالي كه رژيم اسرائيل به صراحت از در اختيار داشتن سلاح هاي هسته يي سخن مي گويد، شوراي امنيت با تصويب قطعنامه 1737 برنامه هسته يي ايران را به عنوان تهديد صلح و امنيت جهاني قلمداد كرده و با اعمال ماده 41 منشور ملل متحد وارد موضوع تحريم شده است. اين حركت شوراي امنيت، ضربه بزرگي را بر كارآمدي رژيم هاي بين المللي وارد خواهد آورد.

وي سپس به انتقاد از تصويب قطعنامه تحريم ايران در شوراي امنيت مي پردازد و مي گويد؛ تصويب قطعنامه 1737 شوراي امنيت سازمان ملل متحد اقدامي كاملاً غيرعادلانه در ممانعت از پيشرفت كشورهاي در حال توسعه جهان است.

حافظه تاريخي به ما يادآوري مي كند كه 55 سال قبل و در زمان ملي شدن صنعت نفت در ايران، يكي از اعضاي دائم شوراي امنيت موضوع ملي شدن صنعت نفت در ايران را به عنوان تهديدي عليه صلح و امنيت بين المللي مطرح كرده و آن را به شوراي امنيت كشاند. در نهايت نيز حكومت ملي ايران با كودتاي امريكايي- انگليسي سرنگون و خودكامگي مورد حمايت اين دو كشور به ايران بازگشت.

اكنون نيز واضح است كه قصد امريكا و برخي همپيمانان اين كشور از طرح مساله ايران در شوراي امنيت، ايجاد بحران جديد در خاورميانه، و براي تحقق طرح خاورميانه بزرگ است. در نتيجه اين روند، چالش هاي به وجود آمده باعث بي ثباتي در بسياري از كشورهاي منطقه و بحران ها و آشوب هايي خارج از كنترل مي شود. چنين شرايطي بهترين وضعيت براي تحقق اهداف امريكا براي تغيير در نظام هاي منطقه است كه امريكاييان بارها و در گزارش هاي متعددي به آن اشاره كرده اند.

همچنين موسويان طي سخنان مشابه ديگري در سمينار امنيت منطقه يي انستيتو بين المللي مطالعات استراتژيك، 19-17 آذر 1385كه در منامه پايتخت بحرين برگزار شد، مي گويد؛ رژيم اسرائيل تنها كشور دارنده سلاح هاي كشتار جمعي در خاورميانه است كه هيچ يك از معاهدات خلع سلاح را نيز نپذيرفته است. استفاده اين رژيم از بمب هاي فسفري و شيميايي و نقض صريح و فاحش كنوانسيون ژنو در حمله به لبنان و به ويژه فاجعه انساني قانا، اين رژيم را به تهديدي جدي براي تمامي كشورهاي منطقه تبديل كرده است. نكته مهم آنكه اسرائيل سلاح هاي كشتار جمعي را به عنوان آخرين وسيله در بازدارندگي نمي بيند، بلكه چتر امنيتي است براي ادامه اشغال غيرقانوني سرزمين هاي اشغال شده بنابراين فعاليت هاي هسته يي اسرائيل در منطقه نگران كننده است، ضمن آنكه اسرائيل استفاده از اين گونه تسليحات را در شرايط جنگي مجاز مي شمارد. در نتيجه عاري سازي منطقه خليج فارس و خاورميانه از سلاح هاي كشتار جمعي ضرورت اصلي و اساسي است. اما بايد توجه داشت با حضور نظامي قدرت هاي بزرگ در منطقه نمي توان به طرح عملي در اين مورد فكر كرد. قدرت هاي بزرگ حاضر در منطقه دارنده ذخاير اصلي سلاح هاي كشتار جمعي در جهان هستند. يكي از نتايج مهم عاري سازي منطقه خليج فارس و خاورميانه از سلاح هاي كشتار جمعي بايد حذف حضور نظامي كشورهاي خارجي از اين منطقه باشد در غير اين صورت اين طرح به معني تسلط ابدي قدرت هاي خارجي بر منطقه خواهد بود يا اينكه وي طي يك سخنراني ديگر كه در برلين پايتخت آلمان برگزار شد، به واقعيت هاي داخلي ايران در موضوع هسته يي مي پردازد و مي گويد؛

- مساله هسته يي يك مساله ملي است و همه جناح ها، گروه ها، احزاب و شخصيت هاي كشور با سليقه هاي كاملاً متفاوت سياسي، در مورد حق ايران در بهره مندي از چرخه سوخت اجماع دارند.

- مساله هسته يي به موضوع غرور ملي ايرانيان تبديل شده است و لذا نمي توان به دنبال راه حلي بود كه دربرگيرنده تضييع اين حق باشد. پس نبايد ملت ايران به اين نتيجه برسد كه اروپايي ها به دنبال محروميت ايران از تكنولوژي پيشرفته و تبعيض عليه ايران در مقايسه با ساير اعضاي NPT هستند. از طرفي عدم اعتماد موجود بين ايران و اروپا به مساله هسته يي محدود نمي شود و حل اين مساله نيز موجب حل كليه مسائل بين ايران و اروپا نخواهد بود، لكن دستيابي به راه حلي براي مساله هسته يي از طريق مذاكره، مسير حل ساير اختلافات و مسائل را تسريع خواهد بخشيد. او سپس از بزرگنمايي پرونده هسته يي ايران در رسانه هاي جهاني استفاده مي كند و مي گويد؛ مساله هسته يي ايران در حد افراط در سطح جهاني بزرگ و سياسي شده و اين واقعيت حل موضوع را دشوارتر و پيچيده تر كرده است. تعديل اين بزرگنمايي لازم است تا راه براي حل مساله تسهيل شود.

وي سپس در سمينار بحران هسته يي ايران و راه هاي برون رفت؛ بنياد كروبر آلمان، 20 فوريه 2006، برلين- آلمان به مساله راه برون رفت از بحران هسته يي ايران مي پردازد و پيشنهادش را اين گونه ارائه مي دهد؛

- اروپايي ها به ايران اطمينان دهند اجراي بدون تبعيض حق قانوني و مشروع ايران در مورد چرخه سوخت را در قالب NPT مي پذيرند (مطلبي كه در اولين بند توافق پاريس پذيرفته اند) و لذا اروپا درخواستي خارج از محدوده قانوني NPT مبني بر تعليق مطرح نكند. از طرفي سه كارگروه همكاري- تكنولوژي، سياسي- امنيتي و هسته يي پيش بيني شده در توافقنامه پاريس يك دور جديد مذاكرات براي سه ماه را آغاز كنند. همچنين دو كارگروه همكاري- تكنولوژي و سياسي- امنيتي از دستاوردهاي مذاكرات قبلي در مورد همكاري هاي مذكور استفاده كنند. طرح پيشنهادي EU3 در جولاي 2005 حاوي نكات باارزشي در مورد همكاري هاي سياسي- امنيتي- اقتصادي- تكنولوژي بود كه مي تواند در اين دور جديد از مذاكرات نيز ارتقا يافته و تكميل شود.

ضمن اينكه كارگروه هسته يي به همكاري هاي ايران و اروپا در زمينه انرژي هسته يي بپردازد و در مورد حداقل احداث يك نيروگاه هسته يي توسط اروپايي ها توافقات لازم را به عمل آورند و نهايتاً مذاكرات TCA ظرف يك سال نهايي شود.

- ايران نيز متقابلاً بپذيرد كه در طول دوره سه ماه مذاكره جديد محصول اصفهان را به يك كشور خارجي مثل آفريقاي جنوبي صادر كرده و متقابلاً كيك زرد مصرف شده را دريافت كند.

- ايران بپذيرد بعد از نهايي شدن چارچوب فوق در طول دور جديد مذاكرات سه ماهه، پروتكل الحاقي را تصويب كند.

- ايران داوطلبانه حضور دائم بازرس هاي آژانس در مركز غني سازي را بپذيرد.

- ايران متعهد شود تا زماني كه حقوق مشروع و قانوني اش در بهره مندي از تكنولوژي صلح آميز هسته يي در چارچوب NPT محترم شمرده شود، به معاهده NPT پايبند بماند.

- ايران بپذيرد كه توليد صنعتي سوختش را با زمان مصرف هماهنگ كند تا اين شبهه اروپايي ها نيز برطرف شود.

- طرح عملياتي را كه ايران در آوريل 2005 ارائه كرده مي توان با طرحي كهEU3 در جولاي 2005 ارائه كرده تلفيق كرد.

موسويان سپس در كنفرانس بين المللي «تهديدات اشاعه» كه در آسكوناي سوئيس در تاريخ 24 مارس 2007 (3 فروردين 1386) برگزار شد از عملكرد امريكا انتقاد مي كند و مي گويد؛ مسير اعمال فشار، تقابل و زورگويي عليه ايران در شوراي امنيت سازمان ملل، نتيجه يي به جز غم و اندوه در برنخواهد داشت. مساله هسته يي ايران بايد در چارچوب قوانين و مقررات آژانس و با در نظر گرفتن انصاف حل و فصل شود. نمي توان مانع توانمندي ايران در بهره مندي از تكنولوژي صلح آميز هسته يي شد. مساله هسته يي ايران از مسير شوراي امنيت سازمان ملل به نتيجه و راه حل مرضي الطرفين نخواهد رسيد و بايد مسير مذاكره را دنبال كرد. وي در كنفرانس عاري سازي خاورميانه از سلاح هاي كشتار جمعي، دانشگاه SOAS، لندن، 7 نوامبر 2006 هم مي گويد؛ كشاندن پرونده هسته يي ايران به شوراي امنيت توسط امريكا، بخشي از سياست هاي خصمانه امريكا عليه انقلاب اسلامي ايران در دوران سال هاي بعد از انقلاب است. فشارهاي امريكا بر آژانس بين المللي انرژي اتمي، روسيه، چين و اروپايي ها موجب شده يافتن راه حل از طريق ديپلماسي و مذاكره مشكل تر شود. رفتارهاي دوگانه امريكا در برخورد با موضوع عدم اشاعه بايد متوقف شود. امريكا از يك طرف يك كشور مثل ايران را براي برخورداري از تكنولوژي صلح آميز هسته يي تحت فشار قرار داده و از طرف ديگر كشوري مثل اسرائيل را در توسعه سلاح هاي اتمي مورد حمايت گسترده قرار مي دهد يا اينكه با كشوري مثل هند كه عضويت در معاهده NPT را نپذيرفته و سلاح هاي هسته يي را گسترش داده است قرارداد هسته يي استراتژيك امضا مي كند. رفتار امريكا مغاير معاهده NPT و قطعنامه هاي شوراي امنيت سازمان ملل است.
يکشنبه 24 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 213]