ابن شهر آشوب

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: سرآغاز
دانشمند بلند آوازه شیعه «ابن شهر آشوب» یكی از بزرگمردان تاریخ است كه زندگی او آثارش سراسر درس عبرت، معنویّت، شور و شوق و الگوی ایمان و تلاش است.
او در طول زندگی پربار خویش همواره در راه احیای مكتب انسان پرور اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ و رشد و استحكام حوزه‌های علوم اسلامی كوشش فراوانی از خود نشان داد. دانشمندی كه در تمام علوم اسلامی مقامی بس بلند به دست آورد و در تربیت شاگرد و تحقیق و تصنیف تا واپسین لحظات زندگی تلاش كرد. حال و زندگی او را به اختصار مرور می‌كنیم.
میلاد
ابوعبدالله محمد بن علی بن شهر آشوب سَرَوی مازندرانی معروف به «رشید الدین» از عالمان بزرگ و معروف شیعه در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری است.
این فقیه فرزانه در جمادی الثانی سال 488 ق. (و به قولی 489 ق.) [1] به دنیا آمد. [2] از اینكه به «ابن شهر آشوب»، پدرش و جدش نسبت «سَرَوی»[3] داده‌اند، برمی‌آید كه اصل این خاندان بزرگ از ساری مازندران بوده است، امّا درباره تولد خود وی كه آیا در ساری بوده یا بغداد، نمی‌توان به یقین اظهار نظر كرد. [4] البته بعضی از محققان تولد «ابن شهر آشوب» در بغداد را ترجیح داده‌اند. [5]
جد او شیخ شهرآشوب بن كیاكی، از دانشمندان بزرگ شیعه و از مردم ساری بود كه در گروه شاگردان نامی و ممتاز شیخ طوسی (متوفی 460 ق.) به شمار می‌رفت. [6]
پدرش شیخ علی فرزند شیخ شهرآشوب نیز از فقیهان و محدثان فاضل و از دانشمندان بزرگ شیعه محسوب می‌شد[7] كه در تربیت فرزند خویش از جان و دل تلاش كرد.
شكوفایی
محمّد رفته رفته همچون دیگر كودكان همسن و سال خود رشد می‌كرد و بزرگ می‌شد. امّا فرقی كه او با دیگران داشت این بود كه در دامن خانواده‌ای روحانی، دانش پرور و تربیت شناس پرورش می‌یافت. او چون به هشت سالگی رسید تمام قرآن را حفظ كرده بود و از این به بعد او را «حافظ» (حافظ قرآن) لقب دادند. [8]
ابن شهرآشوب بعد از فراگیری قرآن و دروس مقدماتی و ادبی به تحصیل علوم و معارف دینی مثل فقه و اصول، حدیث، رجال، كلام و تفسیر پرداخت.
آغاز و انجام تحصیلات عالی او دقیقاً معلوم نیست، امّا همین قدر معلوم است كه در نزد پدر و جدّش و بزرگانی چون شیخ طبرسی، عبدالواحد آمدی و قطب الدین راوندی سطوح عالی علم و ادب را گذراند. ولی از آنجا كه آن بزرگان هر یك در شهر و دیاری دور از هم زندگی می‌كردند به این نتیجه می‌رسیم كه ابن شهر آشوب در راه كسب علم و معرفت و برای استفاده از محضر دانشوران بزرگ شیعه در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری سالها از این شهر به آن شهر و از این دیار به آن دیار در حال مهاجرت و گشت و گذار بوده است.
اساتید
1. شیخ شهر آشوب (جد بزرگوار وی) [9]
2. شیخ علی (پدر دانشمندش). [10]
3. واعظ نیشابوری[11] (متوفی 508 ق.) معروف به «صاحب روضه الواعظین» و «فتّال نیشابوری». این عالم بزرگ شیعه را در سال 508 ق. در شهر نیشابور به شهادت رساندند.
4. شیخ ابوعلی فضل بن حسن طبرسی (متوفی 548 ق.) مفسر بلند آوازه شیعه و از عالمان و محدثان بزرگ قرن ششم هجری است[12] كه دارای تألیفات زیادی چون: تفسیر مجمع البیان و جوامع الجامع، اعلام الوری و ... می‌باشد.
5. ابومنصور طبرسی، نویسنده كتاب ارزشمند «الاحتجاج». ابن شهرآشوب در كتاب رجالی خود «معالم العلماء» به بزرگی از او یاد كرده و درباره آثارش می‌نویسد:
«استادم احمد بن ابی طالب طبرسی، كتابهای مختلفی دارد از جمله: الكافی در فقه و ...»[13]
6. قاضی سید ناصح الدین آمُدی (متوفی 550 ق.) صاحب كتاب ارزنده «غرر الحِكم و دِررُ الكلم». [14]
7. ابوالفتوح رازی (متوفی 552 ق.) [15]
8. عبدالجلیل رازی قزوینی (متوفی 560 ق.) از علمای بزرگ عصر خود و از اساتید بلند پایه ابن شهر آشوب بود كه دارای كتاب معروفی به نام «النقض» می‌باشد. [16]
9. سید ضیاء الدین فضل الله راوندی كاشانی (متوفی 562 ق.) [17]
10. قطب الدین راوندی (متوفی 573 ق.). [18]
11. ابوالحسن علی بن ابی القاسم بیهقی، معروف به ابن فندق (متوفی 565 ق.) او مورخ شهیر خطه دانش پرور سبزوار و خراسان و یكی از علمای بزرگ شیعه در قرن ششم هجری است. [19]
ابن شهرآشوب همچنین در محضر گروهی از علمای اهل سنت نیز تحصیل كرده است كه مشهورترین آنها عبارتند از:
1. ابوعبدالله محمد بن احمد نطنزی، مؤلف كتاب «الخصائص العلویه علی سائر البریه». [20]
2. جارالله زمخشری معتزلی (متوفی 538 ق.)، ابن شهر آشوب در نزد او كتاب «تفسیر كشّاف» و «ربیع الابرار» و «الفایق فی غریب الحدیث» را كه همه از تألیفات خود زمخشری است، خوانده و ازاین استاد اجازه نقل روایات آن كتابها را نیز گرفته است. [21]
موفقیت
ابن شهر آشوب پس از سالیانی اقامت در حوزه‌های علمیّه ایران و استفاده از محضر دانشمندان و اساتید بزرگ و مسافرتهای علمی در سرزمینهای مختلف ایران (مازندران، مشهد مقدّس، نیشابور، سبزوار، ری، كاشان، اصفهان و همدان) در سال 547 ق. با كوله‌باری از دانش و معنویت از شهر همدان به بغداد عزیمت كرد. [22] وی در بغداد كه پایتخت بنی عبّاس و مشهورترین مركز علوم اسلامی آن روزگار بود. و دانشمندان زیادی در آن زندگی می‌كرد اقامت گزید و به تدریس علوم و فنون مختلف پرداخت و هم در آن رشته‌ها كتابها نوشت. [23] ابن شهرآشوب در همان سالهای جوانی كه در ایران و عراق مشغول تحصیل بود، تدریس هم می‌كرد. «وی هر علمی از علوم اسلامی را كه به حدّ كمال دارا بود، شروع به تدریس آن علم می‌كرد». [24]
با اینكه در زمان ابن شهرآشوب دانشمندان و عالمان بزرگی وجود داشتند كه مورد احترام مردم و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بودند، در این میان ابن شهرآشوب امتیاز و برجستگی خاصّ داشت و مقام علمی و موفقیّت او از دیگران نمایان‌تر بود. او به هر شهری از ممالك اسلامی كه حوزه علمیه داشت، می‌رفت در رأس آنان قرار می‌گرفت و كار تدریس و بحث و پرورش شاگردان را به صورت جدّی و چشمگیرتری آغاز می‌كرد.
شاگردان
وی زمانی كه در شهرهای بغداد، حلّه و موصل می‌زیست و در اواخر عمر كه در شهر حلب اقامت داشت و در دیگر شهرهای اسلامی، شاگردان زیادی تربیت كرد كه ازاین میان به افراد ذیل می‌توان اشاره كرد:
1. علامه سید محمد بن زهره حلبی (متوفی پس از 585 ق.).
2. شیخ جمال الدین ابوالحسن علی بن شعره حلّی جامعانی (متوفی 581).
3. شیخ تاج الدین حسن بن علی دربی.
4. شیخ یحیی بن محمّد سوراوی.
5. یحیی بن ابی طی حلبی.
6. سید كمال الدین حیدر حسینی.
ابن شهرآشوب یكی از اساتید علم حدیث و اجازه نقل حدیث بوده است. وی از اساتید خویش اجازه نقل روایت داشته و از آنها روایت می‌كرده است، از جمله ایشان: شیخ ابومنصور طبرسی، محدث شیخ علی ابن شهرآشوب، شیخ شهرآشوب، شیخ ابوعلی فضل بن حسن طبرسی (صاحب تفسیر «مجمع البیان»)، شیخ جمال الدین ابوالفتوح رازی، قطب‌الدین راوندی‌ و ... می‌باشند.
هجرت
اوائل دوران خلافت مستضیئی (547ـ566) ابن شهرآشوب در بغداد بود و مستضیئی در تقویت افكار و گسترش عقاید و اقتدار علمای حنبلی سعی و كوشش می‌نمود. رفته رفته فعالیتهای چشمگیر ابن شهرآشوب از سوی مخالفان نادیده انگاشته می‌شد و او را تضعیف می‌كردند. از این رو بغداد دیگر مكان مناسبی برای ارائه فعالیت ابن شهرآشوب نبود. وی بغداد را به قصد شهر تاریخی و عالم پرور حلّه ترك كرد و به آن دیار مهاجرت نمود. ابن شهرآشوب در سال 567 ق. كرسی درس خود را در حلّه رونق بخشید و شروع به تدریس و تربیت شاگرد نمود و پس از سالیان دراز، حلّه را ترك كرد و به شهر موصل رفت و پس از اقامت زیادی در موصل سرانجام به شهر حلب (شهر ستارگان) هجرت كرد.
نویسنده روضات الجنات می‌گوید:
«علت انتقال ابن شهرآشوب از عراق به شهر حلب آن بود كه شهرستان مزبور در آن روزگار مجمع رجال و بزرگان بوده و مردم آنجا هم عموماً با امامی مذهبان بخوبی رفتار می‌كرده و به مناسبت اینكه شهرستان حلب تحت نظر آل حمدان بود كه امامی مذهب بوده‌اند ... نسبت به علمای شیعه احترام می‌كردند.»[25]
آثار جاودانه
ابن شهرآشوب قهرمان عرصه قلم و نگارش بود. او در اكثر علوم اسلامی ـ اعم از فقه، اصول، كلام، حدیث، تاریخ، تفسیر، رجال و ... تألیفات و تصنیفاتی ارزنده، آموزنده و بی‌سابقه از خود به یادگار گذاشته كه هر یك در نوع خود مهمّ و نشانگر نبوغ فكری و مقام والای علمی نویسنده آن است؛ آثاری كه همواره مورد توجّه و عنایت عالمان و دانشمندان قرار گرفته است.
اینك به معرّفی برخی از آثار پر ارج آن دانشمند بزرگ شیعه می‌پردازیم:
1. متشابه القرآن و مختلفه: كتابی است تحقیقی كه مؤلف آن را در سال 570 ق. در شهر حلّه به پایان برده است. [26]
2. مناقب آل ابی طالب ـ علیه السّلام ـ: ابن شهر آشوب در این اثر گرانقدر مناقب و فضایل چهارده معصوم ـ علیه السّلام ـ را یكایك مورد بحث و شرح قرار داده است.
3. معالم العلماء: او در این كتاب كم حجم و پربار پس از برشماری نام 1021 تن از دانشمندان شرح حال كوتاهی از زندگی آنان و آثارشان را ذكر كرده است.
4. مثالب النواصب.
و شانزده اثر ذیل:
المخزون المكنون فی عیون الفنون، الطرائق فی الحدود و الحقائق، مائده الفائده، امثال فی الامثال، الاسباب و النزول علی مذهب آل الرسول، الحاوی، الاوصاف، المنهاج، الفصول فی النحو، الجدیده، انساب آل ابی طالب، الاربعین حدیثا (در مناقب حضرت فاطمه ـ‌علیهما السّلام ـ)، نخب الاخبار، الخصایص الفاطمیه، بیان التنزیل، الموالید. [27]
از نگاه دیگران
گفته‌ها و اظهار نظرهای دانشمدان اسلامی چراغی است تا ما در پرتو آن، شخصیت علمی و شأن و منزلت معنوی مردانی چون ابن شهرآشوب را بهتر بشناسیم. پس با گفتار دیگران عظمت روحی و مقام علمی او را به نظاره می‌نشینیم:
1. علامه میرمصطفی حسینی تفرشی (متوفی 1021 ق.) نقل می‌كند:
«رشید الدین محمد ... شهرآشوب، پیشوای طایفه شیعه و فقیه آنان، شاعری بلیغ و نویسنده بود ...»[28]
2. شیخ ابوعلی حائری (متوفی 1251 ق.) می‌نویسد:
«ابن شهرآشوب شیخ الطائفه است و پایه فضل او گفتگو ندارد.»[29]
3. شیخ حرّ عاملی (متوفی 1104 ق.) می‌گوید:
«ابن شهر آشوب عارف به رجال و اخبار و احادیث، شاعر و ادیب و جامع همه خوبیها بود.»[30]
4. علامه میرزا حسین نوری (متوفی 1320 هـ . ق) می‌نویسد:
«فخر شیعه، تاج شریعت، افضل الاوائل و دریای متلاطم ژرفی كه ساحل ندارد، احیاء كننده آثار مناقب و فضائل، رشید المله و الدین شمس الاسلام و المسلمین ابن شهرآشوب فقیه، محدث، مفسر، محقق و ...»[31]
5. دانشمند رجالی و محقق ملا علی قراجه داغی دیزماری علیاری (متوفی 1327 ق.) می‌نویسد:
«ابن شهر آشوب مازندرانی، پیشوای طایفه شیعه ... و نویسنده بود.»[32]
چنانكه از كتابهای نویسندگان برمی‌آید دانشمندان اهل تسنن آن طور كه از ابن شهرآشوب تجلیل و به بزرگی یاد كرده‌اند، در حق كمتر كسی از علمای شیعه چنین كرده‌اند. اینك به گفته‌های یكی از آنان اشاره می‌كنیم تا از این رهگذر اندكی به شخصیت علمی و قدر و منزلت و شأن او بیشتر پی بریم.
صلاح الدین صفدی، یكی از عالمان بزرگ اهل سنت می‌نویسد. :
«محمّد بن علی بن شهرآشوب ... یكی از سرشناسان شیعه است. او درهشت سالگی قرآن را حفظ كرده بود و در علم اصول شیعه به حد نهایی رسید. وی در علوم قرآنی و مشكلات حدیث و اخبار و لغت و نحو و موعظه در منبر ـ در زمانی كه مقتفی خلیفه عبّاسی در بغداد بود از دیگران تقدم داشت.»[33]
وفات
سرانجام ابن شهرآشوب، فقیه فرزانه اهل بیت عصمت و طهارت ـ علیهم السّلام ـ پس از گذراندن صد سال عمر و حدود هفتاد سال خدمت پر تلاش به تشیّع، با تحصیل، تعلم و تربیت، تحقیق و ترویج احكام الهی و تحمّل محنتهای بسیار در راه دین و استحكام حوزه‌های علوم دینی و رفع مسائل اجتماعی مردم و مشكلات شخصی زندگی، در شب جمعه 22 شعبان سال 588 ق. در شهر حلب به دیار باقی پركشید و پیكر عزیزش را در نزدیكی شهر در دامنه كوه جوشن، در جوار مرقد حضرت محسن بن ابی عبدالله الحسین ـ علیه السّلام ـ دفن كردند. [34]
[1] . لؤلوه البحرین، شیخ یوسف بحرانی، ص 340.
[2] . مقدمه كتاب غرر الحكم، عبدالواحد آمدی.
[3] . سَرَوی بر وزن غَرَوی و منسوب به «ساری» مازندران است.
[4] . دائره المعارف، بزرگ اسلامی، ج 4، ص 90.
[5] . علامه سید محمد صادق آل بحر العلوم می‌گوید: از اینكه پدر و جد ابن شهر آشوب در بغداد زندگی می‌كردند برمی‌آید كه تولد این دانشمند در بغداد اتفاق افتاده است (مقدمه معالم العلماء، ص 3) بعضی از محققان برآنند كه ابن شهرآشوب در ساری مازندران به دنیا آمده و مقدمات علوم اسلامی را در آنجا فرا گرفته است. (دائره المعارف، تشیّع، ج 1، ص 337).
[6] . كیاكی كینه شهر آشوب است (ر.ك: مصفی المقال فی علم الرجال، آقا بزرگ تهرانی، ص 415).
[7] . بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، ج 1، ص 101.
[8] . مقدمه معالم العلما، ص 3.
[9] . دائره المعارف، بزرگ اسلامی، ج 4، ص 90.
[10] . لؤلوه البحرین، ص 347.
[11] . دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج 4، ص 90.
[12] . همان، ص 46.
[13] . معالم العلماء، ابن شهر آشوب، ص 25.
[14] . مقدمه كتاب غرر الحكم و درر الكلم، سید جلال الدین اُرموی.
[15] . طبقات مفسران شیعه، عقیقی بخشایشی، ج 2، ص 59 و 60.
[16] . معالم العلماء، ص 145.
[17] . طبقات مفسران شیعه، ج 2، ص 144.
[18] . معالم العلماء، ص 55؛ الكنی و الالقاب، ج 3، ص 72.
[19] . دائره المعارف تشیع، ج 3، ص 594.
[20] . ر. ك: معالم العلماء، ص 119، رقم 790.
[21] . مقدمه معالم العلماء، ص 8.
[22] . دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج 4، ص 90.
[23] . مفاخر اسلام، ج 3، ص 495.
[24] . همان، ج 3، ص 500.
[25] . روضات الجنات (ترجمه)، ج 7، ص 215.
[26] . متشابه القرآن و مختلفه، جزء دوم، ص 287.
[27] . الذریعه، ج 19، ص 76؛ ج 2، 236؛ ج 2، ص 476؛ ج 5، ص 91؛ ج 1، ص 426؛ ج 23، ص 233؛ مقدمه معالم العلماء، ص 33؛ تنقیح المقال، ج 3، ص 157؛ ریحانه الادب، ج 8، ص 59.
[28] . نقد الرجال، ص 323.
[29] . منتهی المقال، 283.
[30] . امل الآمل، ج 2، ص 285.
[31] . مستدرك الوسائل، ج 5، ص 310.
[32] . بهجه الامال فی شرح زبده المقال، ج 6، ص 513.
[33] . تأسیس الشیعه، آیه الله سید حسن صدر، ص 272.
[34] . اعیان الشیعه، ج 1، ص 82.
منبع:اندیشه قم

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 489]