رمضان; ميدان مسابقه اي براي آفريدگان

واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: رمضان; ميدان مسابقه اي براي آفريدگان
«رمضان»، تنها ماهي است كه خداوند در قرآن از آن نام مي برد، آنجاكه مي فرمايد: «شهر رمضان الذي انزل فيه القرآن هدي للناس و بينات من الهدي و الفرقان» و اين شايد رمزي است در عظمت «رمضان.» در تعريف لغوي «رمضان» گفته اند كه از واژه «رمض» به معناي شدت تابش خورشيد و شدت گرماي آفتاب گرفته شده و وجه تسميه اين ماه آنست كه در نخستين سالي كه روزه بر مسلمانان واجب شد، در آن روز هوا بسيار گرم بوده و شدت تابش خورشيد در نهايت. به همين دليل نام آن را «رمضان» (روزهاي گرم و تشنه كننده) گذاشته اند. البته برخي آن را از نام هاي حضرت حق و از اسما»الهي مي دانند. ماه رمضان، ماهي است كه قرآن در آن نازل شده، ليالي قدر، وفات حضرت خديجه(س) در دهم رمضان سال دهم بعثت، ولادت امام حسن مجتبي(ع) در نيمه رمضان سال دوم هجرت، جنگ بدر در سال دوم هجرت، فتح مكه در سال هشتم هجرت، مراسم عقد اخوت و پيمان برادري ميان مسلمان و ايجاد اخوت اسلامي بين پيامبر و امام علي(ع) و بيعت مردم به ولايت عهدي امام رضا(ع) در سال 201 قمري از مهم ترين حوادث تاريخي و يا قرآني است كه در اين ماه قرار دارد.
رمضان و روزه از نگاه پيامبراكرم(ص)
-در باب اهميت ماه رمضان و روزه از نبي مكرم(ص) منقول است كه درهاي آسمان در شب اول ماه رمضان گشوده مي شود و تا آخرين شب اين ماه بسته نمي شود. همچنين بدبخت واقعي كسي است كه اين ماه را پشت سر گذارد و گناهانش آمرزيده نشود. و در جايي ديگر از ايشان نقل شده: «رمضان»، رمضان ناميده شد زيرا گناهان را مي سوزاند.
-پيامبر(ص) نيز در خطبه شعبانيه مي فرمود: «ياد آوريد از گرسنگي و تشنگي روزه داري تان، گرسنگي ها و تشنگي هاي روز قيامت را، كه اين يادآوري انسان را به فكر تدارك قيامت مي اندازد كه تا سعي كند، جد و جهد بيشتري در كسب رضاي خداوند و كمك به مخلوق ضعيفش بنمايد و آنان را از امكانات مادي و غيرمادي خويش بهره مند سازد.
-رسول اكرم(ص) در آستانه ماه مبارك رمضان هر سال كه مي شد به مومنان و مسلمانان بشارت و مژده مي دادند كه ماه رمضان آمد و مي فرمودند: اي مردم; ماه خدا با بركت، آمرزش و رحمت به شما روي آورده، ماهي كه نزد خدا بهترين ماه ها است. با گرسنگي و تشنگي خود در اين ماه گرسنگي و تشنگي روز قيامت را به يادآوريد. بر نيازمندان و بينوايان بخشش كنيد و بزرگان خويش را گرامي بداريد و خردسالان تان را مورد ترحم قرار دهيد و به ديدار خويشاوندان تان بشتابيد. زبان هايتان را از گناه حفظ كنيد، چشمان خود را از آنچه نگاه كردن بدان حلال نيست فروبنديد و گوش هايتان را از آنچه شنيدنش مجاز نيست بازداريد. بر يتيمان مردم مهرباني كنيد تا بر يتيمانتان چنين كنند و از گناهانتان بسوي خدا توبه كنيد. اي مردم; كسي كه بدي هايش را در اين ماه كنترل كند خداوند غضبش را در قيامت از او بازمي دارد. هركس يتيمي را در اين ماه اكرام كند خداوند روزي كه او را ملاقات مي كند اكرام خواهد كرد.
رمضان و روزه از نگاه امام حسن(ع)
از امام حسن مجتبي(ع) نقل شده: خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه اي براي آفريدگان خود قرار داده تا با طاعتش براي خشنودي او از يكديگر پيشي گيرند.
رمضان و روزه از نگاه امام محمدباقر(ع)
«هشام بن سالم» روايت مي نمايد و مي گويد: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابي جعفر امام باقر(ع) بوديم، پس سخن از رمضان به ميان آورديم. امام(ع) فرمود: نگوئيد اين است رمضان و نگوئيد رمضان رفت و يا آمد، زيرا رمضان نامي از اسما» ا... است كه نمي رود و نمي آيد كه شي » زائل و نابود شدني مي رود و مي آيد، بلكه بگوئيد ماه رمضان، پس ماه را اضافه كنيد در تلفظ به اسم، كه اسم، اسم ا... است.
رمضان و روزه از نگاه امام جعفرصادق(ع)
حضرت امام صادق(ع) درباره فلسفه روزه مي فرمايند: براستي خداوند روزه را واجب كرد، تا بوسيله او بين اغنيا» و فقرا» مساوات و برابري به وجود آايد، و اين براي آنست كه ثروتمنداني كه هرگز درد گرسنگي را احساس نكرده اند، به فقرا» ترحم نمايند، پس خداوند متعال «روزه را واجب نموده» كه تا بين بندگانش از فقير و غني، برابري بوجود آورد.
رمضان و روزه از نگاه امام رضا(ع)
وقتي از حضرت امام رضا(ع) درباره فلسفه روزه مي پرسند، مي فرمايند: «همانا مردم، مامور به روزه شدند تا بشناسند درد و ناگواري هاي گرسنگي و تشنگي را و آنگاه استدلال كنند بر سختي هاي گرسنگي و تشنگي و فقر آخرت.»
رمضان و روزه در گفتار و رفتار امام (ره)
امام خميني(ره) علاقه و توجه ويژه اي به ماه رمضان داشتند، ايشان معتقد بودند كه «خود ماه مبارك رمضان، كاري است» و به همين دليل هم در اين ماه ملاقات هايشان را تعطيل مي كردند و به دعا و راز و نياز و تلاوت قرآن مي پرداختند. همچنين امام خميني(ره) در اين ماه اهتمام فراواني به تلاوت قرآن داشتند و روزي هفت بار قرآن مي خواندند و حتي از فرصت هايي مانند قبل از پهن شدن سفره، براي تلاوت استفاده مي كردند. ايشان در ماه رمضان توجه صد چنداني به تلاوت قرآن مي كردند. منقول است كه ايشان هر روز 10 جز» تلاوت مي كردند، يعني هر سه روز يك بار قرآن را ختم مي كردند. علاوه بر آن هر سال چند روز قبل از ماه مبارك رمضان دستور مي دادند كه چند ختم قرآن براي افرادي كه مد نظرشان بود، قرائت شود. در بيان خاطره اي از ايشان نقل كرده اند كه; امام در نجف چشمشان درد گرفت و به دكتر مراجعه كردند. دكتر بعد از معاينه چشم امام به وي مي گويد كه تا چند روزي نبايد قرآن بخوانيد و بايد به چشمتان استراحت بدهيد. امام مي خندند و مي فرمايند: دكتر من چشم را براي قرآن خواندن مي خواهم چه فايده دارد كه چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما كاري كنيد كه بتوانم قرآن بخوانم.
شنبه 23 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابتکار]

[مشاهده در: www.ebtekarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]