آيا از تاريخ مي توان آموخت؟

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: نويسنده: رابرت ليوينگستون اسكايلر

تصور اينكه تاريخ بايد موعظه كند، سرگذشتى دراز دارد. به عقيده تاكيتوس(2)، مهمتريننقش تاريخ اين است كه نمىگذارد كارهاى شايسته فراموش شوند و آدميان را از ترس تقبيحآيندگان از كردار بد باز مىدارد. اين نظر بطبع نزد مصلحان اخلاقى سخت مقبول افتاده است.فىالمثل، لوتر مى گويد از تاريخ ياد مىگيريم كه پارسايان و فرزانگان در پى چه چيزها بودند واز چه دورى مىجستند و چگونه مىزيستند و روزگار بر آنان چه سان مىگذشت يا به چهپاداشى رسيدند، و بعكس، بدكاران و اصرار ورزان بر جهل چگونه عمر به سر بردند و چهكيفرهايى بر ايشان رانده شد. لرد بالينگ بروك(3) نيز كه در امور دينى بر عقل آدمى تكيه داشت وبهرغم اقرار به وجود بارى، منكر دخالت خدا در امور جهان بود، و مشكل بتوان او را در صفمصلحان اخلاقى جاى داد، از همين نحله بود. در يكى آثار وى - نامههايى درباره مطالعه و فايدهتاريخ(4) - مىخوانيم: طبيعت به ما كنجكاوى داده است تا ذهنهاى ما را به كار و كوشش وادارد،اما هرگز بر آن نبوده كه كنجكاوى بزرگترين - و به طريق اولى، يگانه - هدف كاربرد اذهان باشد.مقصود حقيقى و صحيح از به كار انداختن ذهن، بهكرد دائم فضيلتهاى فردى و اجتماعى است.به نظر وى، مطالعه تاريخ از هر مطالعه ديگرى براى ياد دادن فضيلتهاى فردى و اجتماعى به ما،شايستهتر و درستتر است. در نزد بالينگ بروك نيز مانند ديونوسيوسِ هاليكار ناسوسى(5)،تاريخ براستى همان فلسفه است، منتها با سرمشقهايى كه از وقايع ماضى و كردار گذشتگانمىآورد، پند مىدهد. اگر تاريخ تكرار شود - چنانكه توكوديدس(6) معتقد بود و هنوز افراد عادى و برخى از مربيان و معلمان عقيده دارند - پس تاريخ بايد براى كسانى كه بدانند چگونه آن را بهطرز درست بخوانند، خزانه پهناور حكمت و فرزانگى و سكاندار راستين زندگى باشد. بر طبقاين رأى، تاريخ بواقع يكى از شعبههاى فن موعظه است كه ما را به فضيلت سفارش مىكند و ازرذيلت برحذر مىدارد، و نخستين وظيفه آن اندرزگويى است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 241]