واضح آرشیو وب فارسی:ابرار: نسيمى ملايم در روابط آمريكا و ليبى
«بعد از گذشت بيش از۵۰ سال حاكميت روابط ديپلماتيك سرد و يخى بين آمريكا و ليبى، وزير امور خارجه آمريكا طى روزهاى گذشته وارد اين كشور آفريقاى شمالى شد، سفرى كه مى توان آن را قبل از هرچيز، لحظه اى تاريخى در روابط دو كشور دانست.» به گزارش ايسنا دويچه وله در گزارشى با اشاره به روابط ليبى و آمريكا و ديدار كاندوليزا رايس، وزير امور خارجه آمريكا از اين كشور، اين ديدار را نقطه عطفى در روابط اين دو كشور خوانده است. طبق گزارش دويچه وله، آخرين وزير امور خارجه آمريكا كه قبل از ديدار رايس از ليبى بازديد كرد، جان فاستر دالس نام داشت. در آن زمان پادشاه ادريس هنوز حاكميت ليبى را در دست داشت و روابط واشنگتن و طرابلس عادى و به نفع دو كشور در جريان بود. البته روابط حسنه ليبى و آمريكا در آن زمان با توجه به مراقبت و نگهدارى آمريكا از پايگاه هاى نظامى موجود در ليبى قابل توجيه است. علاوه بر اين اكتشاف نفت خام در پايان دهه ۱۹۵۰ در ليبى نيز دليل ديگر فشردگى و اهميت روابط ليبى وآمريكا در آن زمان بود. حكومت پادشاه ادريس در سال ۱۹۶۹ فرو پاشيد و معمر القذافى، رهبر انقلابى ليبى روابط دو جانبه ليبى و آمريكا را به چالش كشيد و وارد دورتازه اى كرد. يكسال بعد از كودتاى معمرالقذافى، ارتش آمريكا، ليبى را ترك كرد و اين مساله نقطه آغازين حاكميت روابط سرد بين دو كشور بود. البته انتقادات دو طرفه نيز منجر به سردى بيشتر روابط طرفين شد. از جمله رونالد ريگان، رئيس جمهور اسبق آمريكا، قذافى را «سگ هار» خواند و اين كشور را در ليست كشورهايى كه از تروريسم بين المللى حمايت مى كنند، قرار داد. علاوه بر اين آمريكا، ليبى را مسئول حمله به يك رستوران در برلين در سال ۱۹۸۶ دانست. سربازان آمريكايى اكثر افرادى بودند كه به اين مكان رفت و آمد مى كردند. علاوه بر آن ليبى دو سال و نيم بعد به عنوان مسئول حمله به هواپيماى پان آمريكن برفراز لاكربى كه در آن ۲۵۹ مسافر حضور داشتند، شناخته شد. اغلب مسافران اين هواپيما نيز شهروندان آمريكا بودند. آمريكا بعد از حمله اى كه به رستوران برلين صورت گرفت، بسيار تلاش كرد كه اين اقدام را از طريق عمليات نظامى عليه قذافى جبران كند. اين كشور اقدام به تحريم گسترده طرابلس بعد از حادثه لاكربى نمود، تحريم هايى كه از سوى كشورهاى اروپايى نيز مورد حمايت قرار گرفت. اين گزارش مى افزايد: عمليات انتقال و تحويل مظنونان به عمليات تروريستى توسط ليبى به آمريكا را كه پيش از اين آمريكا بسيار درخواست آن را داده بود، مى توانيم شروع تغيير در روابط ليبى وآمريكا بدانيم. طبق اين گزارش تلاش هاى اصلى و چشم گيرآمريكا براى تغيير روابط با ليبى بعد از جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ به وجود آمد. در آن دوران ليبى از تمام تلاش هاى خود براى توليد سلاح هاى كشتار جمعى صرف نظر كرد و از آن زمان به بعد آمريكا و اروپا با آغوش باز از ليبى در بروكسل و پاريس استقبال كرده و با چاپلوسى به تملق ناگهانى و آشكار از معمر القذافى پرداختند.
دوستى آمريكا و ليبى پس از ۵۵ سال
سايت ديپلماسى ايران نيز در تحليلى در اين باره آورده است كه، كاندواليزا رايس وزير امور خارجه آمريكا سفر ۸ ساعته خود به ليبى را در حالى به انجام رساند كه پايان دورانش در وزارت امور خارجه اش با گرم شدن روابط طرابلس واشنگتن پس از پنجاه و پنج سال همزمان شده است. قذافى در هنگام استقبال از رايس، لباس سفيد بلندى به تن داشت و كلاه بومى دبوس، كه سمبل آفريقا است را نيز بر سر گذاشته بود. وى همچنين شال بلندى به دوش انداخته بود كه بر آن نقشه قاره آفريقا حكاكى شده بود. ديدار قذافى با رايس به اندازه اى صميمانه بود كه قذافى وى را ليزا صدا مى كرد. رايس در اين ديدار سلام گرم رئيس جمهورى آمريكا را به اطلاع قذافى رساند و گفتگوهاى خود را با گردبادهايى كه به تازگى آمريكا را در نورديده آغاز كرد و پس از آن از مهمان نوازى طرف هاى ليبى خود قدردانى كرد. سپس رايس مذاكرات مفصلى را درباره نفت، تروريسم، ايران و فعاليت هاى هسته اى آن و آموزش و پرورش با رهبر ليبى انجام داد. قذافى چند روز قبل از سفر وزير امور خارجه آمريكا به ليبى گفته بود، آمريكا نه دوست ما است و نه دشمن ما. اما به مصلحت ما نيست كه به مخالفتمان با ايالات متحده ادامه دهيم اما در عين حال هم نمى خواهيم در برابر آمريكايى ها زانو بزنيم. رايس قبل از آن به شلغم گفته بود، انتخاب هاى استراتژيك باعث مى شود، آمريكا به كشورهايى كه قرار نيست تا ابد دشمن باشد، نزديك شود. رايس همچنين خبر از انتخاب سفير جديد آمريكا در طرابلس داد و گفت: «بسيار مهم است كه ما باب گفتگوها را با ليبى باز كرديم. اما بايد درباره حقوق بشر نيز با مقامهاى ارشد اين كشور گفتگو كنيم.» وى همچنين به فتحى الجهمى منتقد دولت ليبى كه در سال ۲۰۰۴ به حبس محكوم شد اشاره كرد و تاكيد كرد، آزادى بيان و رعايت اصول حقوق بشر بايد به هر نحوى شده، رعايت شود. شلغم نيز در پاسخ به اظهارات رايس گفت: «ليبى به امور ملتش اهميت مى دهد و نيازى نيست درباره حقوق بشرى كه از اساس با قوانين كشورمان مغايرت دارد، بحث و گفتگو كنيم. الجهمى نيز در يك دادگاه عادلانه محكوم شد و اكنون در يك بيمارستان ويژه دوره درمان خود را مى گذراند.» شلغم در ادامه تاكيد كرد، دوران رويارويى ليبى و آمريكا به پايان رسيده است و دو كشور همان طور كه دنيا تغيير كرده، تغيير كرده اند. گرچه اختلاف نظرهايى ميان ما و آمريكا وجود دارد كه البته تهديدى براى روابط ما با يكديگر محسوب نمى شود. او همچنين گفت: «در گفتگوهايمان درباره موضوعات عراق و فلسطين، روابط آمريكا با سوريه، اهميت نقش سوريه در دنياى عرب، وضعيت فعلى لبنان، دگرگونى هاى منطقه اى به طور مفصل گفتگو كرديم.» در همين حال وزير امور خارجه آمريكا خبر از امضاى تفاهمنامه نظامى ميان واشنگتن با طرابلس داد و بدون ارائه توضيحات بيشترى گفت: «دو كشور در زمينه مبارزه با تروريسم و همكارى در جلوگيرى از رفتن افراد شورشى و تروريست به عراق با يكديگر به تفاهم رسيده اند.» رايس قبل از رسيدن به ليبى در هواپيما به خبرنگاران همراهش گفته بود، اين سفر سفرى بسيار مهم است. يك لحظه تاريخى كه با صراحت بگويم كه به هيچ وجه گمان نمى كردم روزى آن را انجام دهم. اين سفر آغاز كار است و هنوز كارهاى بسيارى باقى مانده كه براى عادى شدن روابطمان با طرابلس بايد انجام دهيم. سفر رايس به ليبى با انتقادهاى تندى در درون ايالات متحده مواجه شده است. بسيارى از مقام هاى آمريكايى ليبى را متهم مى كنند كه غرامت حادثه ديدگان هواپيماربايى لاكربى را هنوز به طور كامل نپرداخته است. سازمان هاى حقوق بشرى نيز به دليل نقض آشكار قوانين حقوق بشر توسط نظام حاكم بر ليبى از رايس براى سفرش به طرابلس انتقاد كرده اند. شكرى غانم، رئيس شركت ملى نفت ليبى نيز گفت: «سفر رايس به طرابلس نشان از عادى شدن كامل روابط ميان ليبى با آمريكا دارد و نشان داد نفت در گسترش روابط اقتصادى دو جانبه تا چه اندازه اهميت دارد.»
سه شنبه 19 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ابرار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]