نويسنده: يعقوب قمري شريف آبادي پيروان ملكه ولايت

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نويسنده: يعقوب قمري شريف آبادي پيروان ملكه ولايت
خبرگزاري فارس: اگر در سوره نحل، قرآن كريم به زندگي اسرار‌آميز زنبور عسل اشاره فرموده و مامن آنان را سينه كوهساران و فراز درختان دانسته و محصول وجودشان را شراب شفابخش و مصفاي عسل معرفي مي‌فرمايد،‌ همه در سايه پيروي و اطاعت آنان از ملكه خود و بهره‌جويي از شهد گل‌هاي مطهر و معطر مي‌باشد.
اشاره:

پيروان و عاشقان راستين ولايت، سوختگان شمع محفل مقربين‌اند كه در سايه تسليم و اطاعت محض، تنها شهدنوش پاكي و طهارت در حريم بوستان معنويت مي‌باشند و از هرگونه تيرگي و آلودگي دوري مي‌گزينند و از اين طريق به اوج آسمان ولايت و معرفت عروج مي‌نمايند؛‌چنانكه مقام معظم رهبري فرموده‌اند:«ارتباط دوستي و عشق به مولاي متقيان، علي‌(ع) حقيقت درخشاني است كه با استفاده از آن مي‌توان عروج كرد و به اوج معرفت دست يافت.»(1)
بوستان شريعت محمدي(ص) آكنده از گل‌هاي خوشبويي است كه صفابخش دل صاحب‌دلان و معنابخش سر عارفان است و در اين ميان تنها زنبوران شهدجوي اهل ايمان بر گلبرگ لطيف رحيميت مي‌نشينند و از عصاره عطرافشان و اكسير، روح‌افزاي دين مي‌نوشند و از شيرازه گل شهدآفرين قرآن مي‌چشند.
لبان مطهر و زبان معطر علي(ع) كه كوثر معارف لدني از آن مي‌جوشد در اين باره به بيان حقيقتي شگفت‌ گلگون است كه:«انا يعسوب المؤمنين (2) من ملكه مومنين مي‌باشم» واژه يعسوب در لغت به مفهوم ملكه زنبوران عسل مي‌باشد. لطايف معنوي اين كلام شريف، حقايق شگرفي را گويا است كه راهگشاي عروج سالكان به عوالم علياي طهارت و صفا و بازگشاي صعود رهروان به مدارج قصواي معرفت و فنا است. از سوي ديگر فرمايش نوراني ملكه زيباي اهل ايمان‌، علي(ع)، كه به تدبر در اوصاف و خصايص جميل زنبور عسل اشارت فرموده، مايه تعمق و التفات شايان رهپويان حق و حقيقت به زندگي سراسر عبرت زنبوران عسل است: «كونوا في‌الناس كالنحلة في الطير؛ (3) در ميان مردمان همچون زنبور عسل در بين پرندگان باشيد.»
زنبوران عسل دو ويژگي بارز و مهم دارند:‌يكي اينكه خود را تسليم امر ملكه ساخته‌اند و به اطاعت و خدمت او همت گمارده‌اند و در پرتو اين تسليم و اطاعت راستين، قلبشان از عشق به ملكه جميل خود لبريز گشته است. و ديگر آنكه غذايشان تنها شهد گل‌هاي معطر و مطهري است كه از هرگونه ناپاكي مبرا باشد. اگر زنبوري از گلي بنوشد كه رايحه پليدي از آن به مشام برسد، زنبوران ديگر در پرتو ارادت و اطاعت نسبت به ملكه، او را از ميان برداشته و از ماواي خويشتن خارج مي‌نمايند. هرچند در طبيعت گل هاي گوناگوني يافت مي‌شود، اما زنبوران عسل فقط برگل‌هايي مي‌نشينند كه شهد آن طيب و خوشبو باشد. به واسطه همين زنبوران مطيع و عاشق است كه كندو ملكه مملو از عسل مصفا مي‌گردد كه شفابخش جان بيماران و دردمندان است.
راهيان صراط مستقيم نيز كه در حصن حصين ملكه جميل مومنين، علي‌(ع)، رحل اقامت افكنده‌اند، سزوار است نسبت به ملكه مليك اريكه ولايت، پيرو و مطيعي صادق بوده از رهگذر اين اطاعت، دست محبت بر عروة وثقاي عشقش درآويزند و حلقه ارادت دل را در محل قدس ولايتش آويخته سازند. زيرا آن دم كه شيعه پاكباخته و سالك دلباخته ظاهرش به طاعت و بندگي نوراني شود باطنش به فروغ عشق به خداي رحمان منور شده تابش حب و شيفتگي، مايه گشايش روزنه قلب او بر روي معارف مكنون رحيمي مي‌گردد و ديده روحش به مشاهدت جمال دل‌انگيز حضرت حق مفتخر كشته، سر روح او به حضرت قدس علي‌ اعلا تصال مي‌يابد: «الهم نوري ظاهري بطاعتك و باطني بمحبتك و قلبي بمعرفتك و روحي بمشاهدتك و سري باستقلال اتصال حضرتك (4) الهي ظاهرم را به اطاعت، باطنم را به محبت، قلبم را به معرفت، روحم را به شاهدت خود و سرم را به اتصال موحدانه به حضرت خويش منور فرما! »
بنابريان،‌چنانچه رهرو طريق كمال و سالك مقصد جمال،‌ طعامي را به كام دل بچشاند كه به زنگار هواي نفس و بوي عفن شرك و شك آلوده باشد. از قلعه امن و حصار استوار ولايت معنوي علي‌(ع) رانده شده، در حضيض ملك گرفتار مي‌گردد، چرا كه سالكان صراط مستقيم و پروانگان ولايت، تنها در بوستاني كاوش مي كنند و از شهد گلي مي‌چشند كه از هر جهت طيب و معطر بوده و پاكي و حلاوت از آن تراوش نموده است و بر مانده‌اي جلوس مي‌نمايند كه طعامش از آسمان معنويت و بهشت برين طهارت و معرفت نازل گشته و مطهرات و طيبات بر‌ آن چيده و شراب ناب عشق بر آن نهاده شده است.
اگر در سوره نحل، قرآن كريم به زندگي اسرار‌آميز زنبور عسل اشاره فرموده و مامن آنان را سينه كوهساران و فراز درختان دانسته و محصول وجودشان را شراب شفابخش و مصفاي عسل معرفي مي‌فرمايد،‌ همه در سايه پيروي و اطاعت آنان از ملكه خود و بهره‌جويي از شهد گل‌هاي مطهر و معطر مي‌باشد. از اين رو شايسته است شيعيان و پيروان و عاشقان راستين ملكه ولايت به حكام آيه «فلينظر الانسان الي طعامه» (5) پس بايد كه انسان به غذاي خويش نظر كند.» در طعام خرد و انديشه و غذاي روح و جان خويشتن به ديده بصيرت و توجه بنگرند تا معطر به عطر خوش اخلاص و بندگي و مطهر به طهارت عشق شده و از شائبه هرگونه پليدي منزه شوند و همان طور كه زنبوران مطيع و عاشق، مامن ملكه را انباشته از عسل مي سازند، آنان نيز مايه عظمت و فرازندگي و عزت ملكه خود را فراهم كنند.
به واقع سالكان مقرب ولايت و پيروان مودب به ادب اطاعت و مودت هستند كه موجب مجد و شرافت ملكه خوش منظر سرير كرامت مي‌شوند و مزيد تجلي و شكوفايي حقايق و لطايف بوستان معارف خفية رحماني را فراهم آورده، عسل مصفاي معرفت و مشاهدت را به ارادتمندان صراط مستقيم ولايت عرضه مي‌دارند. همان‌ها كه خانه قلب خود را در پناه قلعه امن ولايت بر سينه كوهسار رفيع ايمان و بر بلنداي شجره طبيه ولايت بنا كرده‌اند و آوازه اطاعت و عشق را پژواك دل ساخته‌اند. همانان كه به صراحت عين‌الحياه حق و عدالت و مي‌فروش خم سر وحدت كه فرمود: «لم اعبد ربا لم اره»(6) پروردگاري را كه نديده باشم،‌ پرستش نكرده‌ام.» اطاعت و محبت به حضرت رحمان را در پرتو مهتاب ولايت، به جوهر كشف و شهود رخساره جميل رحيميت آميخته‌‌اند و بذر پاك فتوت و قهاريت را از دستان ربوبي ماه ولايت بر دل افشانده،‌ به روح ناب قدسي مويد گشته‌اند.

- پي نوشت‌ها:
1. از بيانات رهبر معظم انقلاب در تاريخ 19/10/1370
2. بحار الانوار، ج 8، ص 336، ح 7، ب 25.
3. همان، ج 75، ص 410، ح 54، ب 87.
4. رساله سير و سلوك منسوب به بحر‌العلوم، ص 128،‌دعاي منسوب به امام علي‌(ع)
5. عبس/ 24.
6. علم‌اليقين،‌ج 1، ص‌49.
انتهاي پيام/
يکشنبه 17 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 67]