بیماری اوتیسم چیست؟

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان:
[تصویر: 5084.jpg]

آیا تا به حال در مورد اختلال اوتیسم چیزی شنیده اید؟ یا از نزدیک کودکی را که مبتلا به این اختلال باشد دیده اید؟ شاید خواسته باشید که بدانید اوتیسم چیست، چرا به وجود می آید و با افرادی که دچار این مشکل هستند چگونه باید رفتار کرد؟ علائم اوتیسم در افراد مختلف دارای شدت و ضعف گوناگونی است و در برخی افراد مبتلا، علائم بسیار بارزتر از دیگران است.

به طور کلی علایق، فعالیت ها و رفتارهای تکراری در کودکان مبتلا به اوتیسم دیده می شوند. برای فرد اوتیستیک مشکل است که با دیگران بنشیند و صحبت کند یا اظهارنظر کند. در واقع کسی که مبتلا به این اختلال است، معمولا در خودش است و اصطلاحا به این اختلال «در خودماندگی» گفته می شود. این افراد ممکن است واکنشی غیرمعمولی به آنچه که در اطرافشان رخ می دهد، نشان دهند. کسی که مبتلا به اوتیسم است در اتصال کلمات یا معنای آنها هم ممکن است با مشکل روبه رو شود. در حال حاضر اوتیسم از هر 150 نفر یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد و متاسفانه تا کنون علت اصلی این بیماری و علت افزایش آن مشخص نشده است.

به طور کلی می توان علائم اوتیسم را از چند جنبه بررسی کرد. مثلا از نظر مهارت های اجتماعی اغلب این بیماران از تماس چشمی با دیگران پرهیز می کنند و مایلند بیشتر تنها باشند. این افراد در درک احساسات دیگران مشکل دارند و اغلب نمی توانند در مورد احساسات خود با دیگران صحبت کننند. زمانی که دیگران با آنها صحبت می کنند، توجهی به آن نشان نمی دهند و در حالی که برخی از این افراد بسیار علاقه مند به مردم هستند، اما نمی دانند چگونه با دیگران صحبت کنندو قادر به برقراری ارتباط نیستند.

از نظر تکلم و زبان هم حدود 40 درصد کودکان مبتلا به اوتیسم اصلا حرف نمی زنند، برخی دیگر به عارضه آکولالیا مبتلا هستند. در این مشکل فرد حرف های دیگران را مدام تکرار می کند، مثلا اگر شما به کودک بگویید «چرا بازی نمی کنی؟» کودک به جای پاسخ به سوال شما، مدام این جمله را تکرار می کند «چرا بازی نمی کنی؟» یا این که کودک تبلیغات تلویزیون را مدام، بدون کم و کاست تکرار می کند. این کودکان تن صدای ثابتی دارند و به نظر می رسد در مواقع خوشحالی یا غمگینی، نمی توانند تن صدای خود را تغییر دهند. این کودکان ممکن است از نظر فاصله مکانی به افرادی که با آنها صحبت می کنند، خیلی نزدیک شوند یا به یکی از موضوعات صحبت خود چسبیده و آن را رها نکنند.

انجام حرکات تکراری، مقاومت در برابر تغییرات محیطی و مقاومت در برابر تغییرات روزانه کارهای معمولی و پاسخ دهی به صورت غیرطبیعی نسبت به تجارب حسی در این کودکان دیده می شود. آنها یک سری از کارها را بارها و بارها تکرار می کنند و اگر عادت های معمول روزانه شان تغییر کند، بشدت واکنش نشان می دهند. مثلا اگر کودک هر روز ابتدا دست هایش را می شسته و سپس لباسش را می پوشیده، اگر از او بخواهید عکس این کار را انجام دهد، بشدت ناراحت خواهد شد. این کودکان معمولا تصاویر و اشیاء بی جان را ترجیح می دهند، دوست ندارند در آغوش گرفته شوند یا دیگران را در بغل بگیرند، تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندک است. از خطرات نمی ترسند و بسیار پر تحرک یا کم تحرک هستند.

در کنار تمامی این مطالب باید گفت که تعدادی از این کودکان، در برخی از جنبه ها، توانایی های خاصی دارند، مثلا در زمینه موسیقی، نقاشی، کامپیوتر، حل مساله و... نسبت به همسالان خود بهتر عمل می کنند.

باورهای نادرست در مورد اوتیسم
کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز ارتباط چشمی برقرار نمی کنند، کودکان اوتیستیک نبوغ دارند، کودکان مبتلا به اوتیسم هرگز صحبت نمی کنند؛ کودکان اوتیستیک قادر به نشان دادن محبت خود نیستند؛ اوتیسم یک بیماری روانی است؛ کودکان مبتلا به اوتیسم نمی توانند به دیگران لبخند بزنند، کودکان اوتیستیک تماس جسمی محبت آمیز برقرار نمی کنند و... بسیاری از باورهای جامعه نسبت به این کودکان است. این در حالی است که این کودکان تحریکات حسی را به گونه ای متفاوت درک می کنند و همین موضوع موجب اشکال در ابراز محبت و برقراری ارتباط عاطفی در آنها می شود، اما به هر حال این کودکان می توانند محبت کنند. در صورتی که این کودکان را باور کنید قادر به داد و ستد عاطفی با آنها هستید. در حقیقت به دلیل تنوع تظاهرات کلینیکی طیف تشخیص بیمار اوتیستیک مشکل است. گاهی اوقات کودکان مبتلا به اوتیسم باهوش هستند ولی 80 درصد از آنها درجاتی از عقب ماندگی ذهنی را نشان می دهند. در آزمایشات پاراکلینیکی کودکان مبتلا به اوتیسم باید عوامل قبل و بعد مورد بررسی قرار گیرد. تمام کودکان مبتلا به اوتیسم باید از نظر شنوایی مورد بررسی قرار گیرند.

عوامل موثر در بروز اوتیسم
در مورد علل پیدایش بیماری اوتیسم، تئوری های مختلفی وجود دارد و فاکتورهای متعددی را در بروز اوتیسم دخیل می دانند، از جمله عوامل ژنتیکی، تغییرات ساختمان مغز، مواد حساسیت زا و آلرژن ها، آلودگی هوا و بسیاری از موارد دیگر. حتی قبلا تصور می شد فاکتورهایی مثل وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز این اختلال ندارد، اما اینک نتایج تحقیقات در دانشگاه علوم پزشکی آمریکا نشان داد که احتمال ابتلا به اوتیسم در کودکانی که در نزدیکی بزرگراه ها متولد می شوند، به دلیل آلودگی بیشتر دو برابر است. همچنین تحقیقات نشان داده است تماس مادر با آلودگی هوا در دوران بارداری و تماس کودک در سال های اول پس از تولد با آلودگی، باعث تاخیر رشد ذهنی کودک و افزایش احتمال بروز اوتیسم می شود.

در نقطه مقابل در بسیاری از متون علمی پرهیز از برخی غذاها و مایعات، عاملی برای بهبود شرایط کودکان بیمار عنوان شده است. دوری از موادی مثل انواع مختلف رنگ ها، چسب ها، لاک ناخن، اسپری مو و پودر رختشویی، هم توصیه شده است. همچنین استفاده از برخی مواد غذایی و مکمل ها مثل ویتامین B6 و روغن جگر ماهی، سبب بهبود علائم این کودکان شده است. پس می توان گفت علاوه بر فاکتورهای ژنتیکی، عوامل محیطی و تغذیه ای نیز در بروز و بهبود این اختلال ایفای نقش می کنند.

آیا امیدی به بهبودی بیماران اوتیسمی هست؟
در صورت مشاهده هر گونه رفتار غیرطبیعی کودک در هر سنی، مراجعه به متخصص اولین قدمی است که والدین باید بردارند. روانپزشکان کودک و نوجوان و سپس روان شناسان و روانپزشکان راهنمایان بسیار خوبی خواهند بود. بسیاری از والدین، زمانی که تشخیص اوتیسم برای کودکشان مطرح می شود، برخورد مناسبی با این مساله نمی کنند و در واقع دچار نوعی انکار می شوند و با مراجعه به متخصصان مختلف امیدوارند که تشخیص دیگری را برای آنها مطرح کنند. گروهی دیگر تمام آرزوهایی که برای کودک خود داشتند را نقش بر آب می بینند و از هرگونه اقدامی ناامید می شوند، اما خوشبختانه امروزه بیش از هر زمان دیگری می توان به کودکان اوتیستیک کمک کرد. هرچه اقدامات زودتر انجام شوند، نتایج بهتر خواهند بود.
توانبخشی به صورت کاردرمانی و گفتاردرمانی، رفتاردرمانی و دارودرمانی از اقداماتی هستند که به این کودکان بسیار کمک می کند.

همچنین آموزش های ویژه، حمایت خانواده و در بعضی موارد درمان دارویی به بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم در رسیدن به تجربه زندگی هرچه طبیعی تر کمک خواهند کرد. در حال حاضر امید زیادی به پیشرفت کودکانی است که درمان مناسب و موثری گرفته اند. حتی بسیاری از کودکانی که از نظر ذهنی عقب افتاده اند، در انجام کارهای مشخصی مثل پوشیدن لباس و مهارت هایی نظیر آشپزی و... قابلیت هایی را از خود نشان داده اند. گروهی دیگر مهارت های تحصیلی مانند خواندن، نوشتن و محاسبات ساده را به دست خواهند آورد. بعضی دبیرستان را تمام می کنند و عده ای حتی به دانشگاه می روند. نکته مهم شروع هرچه سریع تر مداخلات درمانی است و اما نکته مهم تر این که هیچگاه برای شروع درمان دیر نیست.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 319]