دیفنباخیا سم خانگی

واضح آرشیو وب فارسی:پی سی سیتی: دیفنباخیا (به انگلیسی: Dieffenbachia)

گیاهی از خانوادهٔ گل‌شیپوریان (آراسه) است. این گیاه بومی آمریکای استوایی است. ساقه‌های ساده آن سرتاسر پوشیده از برگ‌های غلافی رنگارنگ وخالدار است.
برگ‌های این گیاه سمی است و چنانچه خورده شوند باعث مسمومیت و گاه مرگ می‌گردند.
گیاهی است برگ زینتی. زادگاهش برزیل است. ساقه‌ها نرم و آبکی و نقش و رنگ برگها سبز رنگ بوده و آراسته به لکه‌های سفید کرمی و زرد کمرنگ است که از دو طرف برگ دیده می‌شوند. ساقه‌ها غالبا بدون انشعاب و برگهای انتهایی همیشه در حال رشد و فعالیت می‌باشند و برگهای پایینی به تدریج ریزند و ساقه حالت سخت به خود می‌گیرد. نسبت به عدم تهویه هوای اتاق و آبیاری بیش از اندازه حساس است.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a4/Colpfl29.jpg/800px-Colpfl29.jpg
نیازهای دیفنباخیا:

نور: نور غیر مستقیم بهترین نور است. نژادهای برگ تیره، نسبت به سایه مقاوم هستند. در صورتی که تاریک باشد گیاه رشد علفی می‌کند و بیش از اندازه دراز می‌شود.

دما: درجه حرارت ۱۸- ۱۳ درجه سانتیگراد را ترجیح می‌دهد. برای مدت کمی در ۱۰ درجه سانتیگراد نیز مقاومت می‌کند. ولی ممکن است برگهای پایین ریزش کنند. در صورتی که درجه حرارت بالاتر از ۲۴ درجه سانتیگراد باشد غبار پاشی و آبیاری زیادی توصیه می‌شود.

آبیاری: آبیاری با آب سبک بدون املاح توصیه می‌گردد. در تابستان هفته‌ای ۳ - ۲ بار و در زمستان یکبار در هفته کافی است. اگر درجه حرارت پایین، ۱۶ درجه سانتیگراد باشد اجازه دهید سطح خاک بین دو آبیاری خشک شود.
نکته : قرار دادن چند قرص ضد بارداری در خاک گلدان یا حل کردن آن در آب و آبیاری گیاه باعث افزایش رویش پا جوش‌ها می‌شود که تکثیر آنها خیلی راحت تر است.

رطوبت: در تابستان غبار پاشی روزانه پیشنهاد می‌گردد. بخصوص اگر درجه حرارت بالای ۲۴ درجه سانتیگراد باشد.

تغذیه : هر ماه یکبار کود دهی لازم است.
خاک مناسب: خاک برگ و مخلوطی از لوم و کمپوست (بقایای مواد گیاهی و مواد صنعتی) برای این گیاه مناسب می‌باشد.

تعویض گلدان: هر سال در فصل بهار، گلدان را با ۲ اندازه بزرگتر تعویض نمایید.

تمییز نمودن برگها: با اسفنج مرطوب برگها را هر ماه تمیز نمایید.

تکثیر: ریشه دار نمودن قلمه‌های ۵ سانتی متری و دارای حداقل یک جوانه. این قلمه‌ها را به مدت یک تا دو روز خشک کرده و به طور افقی در شن قرار دهید ریشه و شاخ و برگ از محل گره‌ها شروع به رشد می‌نمایند.
عوارض و درمان دیفنباخیا:

برگها زرد و تار عنکبوت زیر آنها مشاهده می‌گردد: عامل، کنه ریز قرمز است. هر دو هفته یکبار با سم کنه کش گیاه را سمپاشی نمایید تا علائم برطرف گردند.برگها خشک شده و سقوط می‌نمایند: هوا خیلی گرم و خشک است. رطوبت خاک را بازدید و در صورت لزوم آبیاری نمایید. غبار پاشی را فراموش نکنید و گیاه را به محل خنک‌تری منتقل نمایید.
لکه‌های سوخته روی برگها است: در آفتاب غبارپاشی نموده‌اید، اگر چه گیاه به غبار پاشی نیاز دارد ولی بهترین موقع آن صبح و عصر در سایه‌است.
بعضی از برگها و ساقه‌ها می‌پوسند: عامل آن قارچ است. غبارپاشی را کمتر کنید. گیاه را در درجه حرارت ۱۶ درجه سانتیگراد نگه دارید و با سم قارچ کش سمپاشی کنید.
زخمهای سفید پنبه‌ای شکل روی برگها و قاعده آنها مشاهده می‌گردد: حشره آفت عامل آن است. گیاه را هر دو هفته یکبار با سم حشره کش نفوذی سمپاشی نمایید.
برگها رنگ پریده و به سفیدی گرایش نموده‌اند: یا نور زیاد است و یا احتیاج به کود دهی دارد.
برگهای پایین زرد و لکه‌های قهوه‌ای در حاشیه آنها مشاهده می‌گردد: آبیاری بیش از اندازه‌است. اجازه دهید سطح خاک گلدان در فاصله بین دو آبیاری خشک شود سپس با میزان کمتری آبیاری را انجام دهید.
برگهای پایین به طرف داخل می‌پیچند و خشک می‌شوند: کاملا طبیعی است با بالا رفتن سن گیاه برگهای پایین می‌ریزند. بهتر است گیاه را به محل خنک‌تری منتقل نمایید.
برگها رنگ پریده و سقوط می‌کنند: هوا خیلی سرد است. گیاه را به محل گرمتری منتقل نمایید.
خویشاوندی:

تاکسونمی : گیاه دیفن باخیا برحسب خویشاوندی با سایر گیاهان رده بندی می‌شود و جایگاه این گیاه از نظر رده بندی در سطح گونه مشخص می‌شود.

مورفولوژی : تنوع ریختی گیاه دیفن باخیا مطالعه می‌شود. به عبارتی مطالعه تنوع ریختی این گیاه باعث می‌شود تا بدانیم که با شرایط متفاوت در زیستگاهای مختلف سازگاری این گیاه چگونه صورت می‌گیرد.

آناتومی: ساختمان داخلی گیاه دیفن باخیامطالعه می‌شود.

مورفوژنز: از ابتدای تشکیل سلول تخم گیاه دیفن اخیاتا بوجود آمدن شکل این گیاه مطالعه می‌شود.
فیزیولوژی: نحوه کار و فعالیت گیاه یاس از سطح اندامکهای درون سلول تا بافتها – اندامها و خود گیاه دیفن باخیامطالعه می‌شود.

میتولوژی: به مطالعه درباره رشد – تولید مثل و رفتار سلول گیاه دیفن باخیامی پردازد.

اکولوژی: به مطالعه چگونگی سازش گیاه دیفن باخیابا محیط و ارتباط آنها با یکدیگر می‌پردازد.

ژنتیک: چگونگی انتقال صفات وراثتی و عوامل انتقال دهنده و ساختار شیمیایی این عوامل را در گیاه دیفن باخیابررسی می‌کند.
احتیاط:

این گیاه مانند برگ انجیری بسیار سمی است و باید از دسترس نوزادان و کودکان نوپا که احتمال می‌دهید برگ‌های آن را به دهان بگذارند، دور نگهداشته شود (در صورت بلعیده شدن، به دهان و زبان آسیب می‌رساند و شخص قادر به تکلم نیست).

منابع:

دانشنامه رشد
سایت تبیان
کتاب گلها و گیاهان آپارتمانی-چاپ تهران نقشه-۱۳۶۳

گرداوری شده در سایت ویکی پدیا

همشهری آنلاین:عضو هیئت مدیره انجمن سم شناسی و مسمومیت‌های ایران گفت: جویدن و خرد کردن برگ‌های گیاه آپارتمانی "دیفن باخیا" توسط کودکان باعث تحریک مخاط دهان و حلق شده و در برخی موارد موجب خفگی می‌شود

دیفن باخیا گیاهی است که در اغلب خانه‌های ایرانی‌ها وجود دارد و جزو معروف‌ترین و پرطرفدارترین گیاهان آپارتمانی به شمار می‌رود. نام فارسی اصیل دیفن باخیا، "سمبرگ" است که اشاره به سمی بودن برگ آن دارد.

http://hamshahrionline.ir/images/position36/2010/8/difen.jpg
به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر کامبیز سلطانی نژاد، متخصص سم شناسی گفت: دیفن باخیا یک گیاه تزئینی و آپارتمانی محسوب می‌شود که برگ‌های بزرگ و رنگ‌های مختلفی دارد.
این عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات پزشکی قانونی افزود: این گیاه حاوی ماده‌ای به نام "اگزالات کلسیم" است که بیشتر برای کودکان مشکل ساز می‌شود.

وی گفت: اگر برگ‌های این گیاه جویده شود باعث تحریک مخاط دهان و حلق و در پاره‌ای از موارد باعث سوزش مخاط دهان و گلو می‌شود.

عضو هیئت مدیره انجمن سم شناسی و مسمومیت‌های ایران افزود: خرد کردن و جویدن برگ‌های این گیاه در کودکانی که حساسیت دارند، ممکن است باعث تورم مخاط و انسداد راه‌های تنفسی و در نهایت خفگی شود.

سلطانی نژاد در عین حال به تصورات نادرستی که از این گیاه وجود دارد، اشاره کرد و گفت: اینکه گفته می‌شود اگر دست انسان به این گیاه بخورد و سپس با چشم تماس ببیند منجر به کوری می‌شود، منبع علمی ندارد.

وی تاکید کرد: بیشترین موارد خطر این گیاه متوجه کودکانی است که برگ‌های آن را بجوند و یا خرد کنند که منجر به آزادسازی ماده خطرناک اگزالات کلسیم می‌شود.

دیفن باخیا حاوی ماده‌ای سمی است که در دهان و زبان، ایجاد سوزش و درد شدید می‌کند و مخاط دهان را متورم می‌کند. البته خود این ماده سمی کشنده نیست،‌ ولی می‌تواند بافت‌های دهان را آن قدر متورم کند که راه نفس کشیدن را ببندد و باعث خفگی و در نهایت منجر به مرگ شود.

بر همین اساس، معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت به خانواده‌ها توصیه کرده است در منزل خود از نگهداری گیاهان تزئینی که دارای میوه‌ها و ظاهر جذاب برای کودکان هستند، خودداری کنند.

منبع (http://hamshahrionline.ir/news-114548.aspx)

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: پی سی سیتی]

[مشاهده در: www.p30city.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 315]