اندورفین در ورزش و تاثیر ورزش بر متغیرهای روان شناختی , تاثیر ورزش

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: [b] تحقیقات بسیاری نشان داده است که ورزش علاوه بر اینکه ابزار ارزشمندی برای حفظ سلامت جسمانی است و رابطه نزدیکی با سلامت روانی و بویژه پیشگیری از بروز ناهنجاری‌های روانی دارد. ورزش از اضطراب و افسردگی می‌کاهد، اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد و خود پنداره را تقویت می‌کند. ورزش بویژه در سنین کودکی و نوجوانی مفر سالمی برای آزاد کردن انرژی‌های اندوخته شده است و این خود بسیار لذت‌بخش و آرامش‌دهنده است.[/b]
[b] [/b][b] شرکت در فعالیت‌های ورزشی به اجتماعی شدن و کسب مهارت و کفایت و همچنین دوست‌یابی و ارتباط سالم با همسالان کمک می‌کند. در جریان یکی از پژوهش‌های اخیر ( SIMON 1999 ) در ایالات متحده 65 درصد از جوانان ابراز کردند که ورزش آنها را از اعتیاد به الکل و مواد مخدر بازداشته است. [/b]
[b] [/b][b] در جریان فعالیت‌های ورزشی شدید میزان ترشح اندورفین‌ها افزایش می‌یابد و به همین دلیل ورزشکاران پس از انجام تمرینات احساس لذت و آرامش خاصی می‌کنند که به آن اصلاحاً joggrs high گفته می‌شود. با توجه به شباهت بین اندورفین‌ها و ترکیبات افیونی، ورزش کردن می‌تواند جایگزین سوء مصرف مواد مخدر در معتادان شود.
در نتیجه تمرینات ورزشی مدام میزان جریان خون در مغز افزایش می‌یابد. افزایش جریان موجب اکسیژن رسانی و تغذیه بهتر نرون‌های مغز شده و از تنگ شدن عروق مغز جلوگیری می‌کند. این تاثیرات خود موجب پیشگیری از فراموشی و زوال توانمندی‌های ذهنی در سالمندی می‌شود. تمرینات ورزشی همچنین موجب آزادسازی نوعی فاکتور رشد به نام B.D.N.F می‌شود که می‌تواند نرون‌ها را در مقابل آسیب و صدمه مقاوم نموده و از بروز بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون تا حدود زیادی جلوگیری کند.
در تحقیقی که در دانشگاه اورگان در سال 1995 انجام شد 354 دانشجوی کالج در رابطه با تاثیر ورزش بر افسردگی مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا میزان انجام تمرینات ورزشی در این دانشجویان از حیث شدت و مدت تمرینات در طول سه ماهه قبل از تحقیق مورد بررسی قرار گرفت و دانشجویان بر اساس میزان تمرینات بدنی به سه دسته ورزشکار (میزان فعالیت سه جلسه در هفته)، فعال (میزان فعالیت یک یا دو جلسه در هفته) و غیرفعال (فعالیت کمتر از یکبار در هفته) تقسیم شدند. سپس هر گروه پرسشنامه واحدی را در زمینه افسردگی پاسخ گفتند که شامل 30 سوال بله و خیر بود. آن گروه از دانشجویان که به عنوان گروه ورزشکار شناخته شده بودند کمترین میزان افسردگی را گزارش کردند.[/b]
[b] كمته پژوهش و آموزشهاي فوق برنامه

HTML clipboard
[b] *تاثیر ورزش بر متغیرهای روان شناختی*
يكى از تأثيرات ورزش، رهايى از افسردگى است. شما با ورزش ميزان و ترشح هورمونى به نام «Endorphins» را بالا مى بريد. اين هورمون كه مربوط به بافت عصبى است، توسط «هيپوتالاموس» ساخته مى شود و به كمك «هيپوفيز» به جريان خون وارد مى شود.
اما چگونه اندورفين باعث تغييرات خلق و خوى ما مى شود؟!
ـ همانطور كه ذكر شد، پس از ورزش اين هورمون توسط هيپوفيز وارد جريان خون مى شود.
ـ «اندورفين» وارد «اعصاب انتقال دهنده درد به مغز» مى شود.
ـ پس از آن به گيرنده هاى «تسكين دهنده درد» در «نورون» متصل مى شود. اين گيرنده ها مثل گيرنده هايى است كه داروهايى چون «مورفين» به آن اتصال پيدا مى كنند.
ـ «اندورفين» با تأثير بر روى «گيرنده هاى عصبى» مانع آزاد شدن مولكول هاى پيام رسان عصبى از پايانه عصب مى شود.

بنابراين هيچ پيام دردى به مغز نمى رسد. (به همين خاطر اين هورمون را بى حس كننده و تخفيف دهنده درد مى دانند). همين اثر «اندورفين» بر بدن باعث حس خوشحالى و سرخوشى مى شود، درحالى كه درد را نيز كاهش مى دهد و فشارهاى عصبى را كم مى كند. با توجه به همين تأثير آن را مسكن طبيعى بدن مى نامند.
چگونه ورزش كردن باعث آزادسازى «اندورفين» مى شود؟
سطح بتا اندورفين خون (اين هورمون شامل ۴ نوع آلفا، گاما، سيگما و بتا است كه نوع اخير در زمان ورزش بالاترين ميزان را در پلاسماى خون دارد) در هنگام حركات ايروبيك (بيش از ۳۰ دقيقه پرداختن به حركات ورزشى) تا پنج برابر نسبت به زمان استراحت افزايش پيدا مى كند، البته اين نسبت از شخصى به شخصى ديگر با توجه به ميزان استمرار او در ورزش فرق مى كند.
جالب است بدانيد همان گونه كه بدن ما با مصرف مكرر داروهاى مسكن به نوعى مقاومت در مقابل آنها مى رسد و تحمل ما به اين مواد بالاتر مى رود وضعيت بدن و ميزان «اندورفين» هم تابع همين قانون است. هرچه بيشتر تمرين داشته باشيد و حركات ورزشى تان منظم تر و مرتب تر باشد، بدن شما به طور طبيعى در مقابل اين ماده مقاومت بيشترى نشان مى دهد و اينجاست كه بايد براى رسيدن به آن خوشحالى و سرخوشى شدت تمرينات را بالا ببريد تا بدن بتواند همان ميزان «اندورفين» را توليد كند.
خلاصه اينكه با كمى بالا پايين پريدن، دويدن، كوه پيمايى و... قادر خواهيم بود دوران جوانى و سرخوشى را طولانى تر كنيم.
تحقیقات اخیر نشان داده است افرادی که تمرینات تنفسی – قدرتی و انعطافی نظیر یوگا را انجام می دهند، بیشتر از ورزش هایی نظیر دویدن و ایروبیک بر تنش افسردگی و پریشانی خود کنترل دارند. می توان گفت تاثیرات خلقی ناشی از ورزش های تمرکزی، قدرتی، انعطافی و تنفسی می تواند بیشتر از ورزش های دیگر باشد.
تاثیر ورزش بر حافظه*
تحقیقات نشان داده که آهسته دویدن، راه پیمایی، دوچرخه سواری و حرکات موزون مانند راه رفتن سریع موجب بهبود حافظه و زمان واکنش سالمندان می شود. همچنین پژوهشگران دریافتند که سالمندانی که یک برنامه ی تمرینی قدرتی-انعطافی به مدّت یک ساعت سه بار در هفته و در طول چهار ماه انجام داده اند، عمل کردشان در اجرای آزمون های حافظه بسیار عالی بوده است.اگرچه اینگونه بهبود حافظه در سالمندانی که تمرینات هوازی انجام می دهند، رخ می دهد امّا تحقیقات اخیر نشان داده است که تمرینات تمرکزی، افراد را در برابر بیماری آلزایمر مقاوم می سازد. تمرینات ورزشی می تواند در بهبود طیف وسیعی از بیماری ها موثر باشد، نظیر آلزایمر، افسردگی و پریشانی و ...
تمرینات ورزشی که همه ی فاکتور های لازم را داشته باشد از جمله هوازی بودن، قدرتی و انعطافی و تمرکزی و تعادلی می توان پیلاتس را نام برد. فاکتور تمرکزی و تنفسی بودن طبق تحقیقات دانشمندان در درمان آلزایمر موثر است و قدرتی و انعطافی از جمله فاکتورهای مهم در ترشح اندورفین است و طبق تحقیقات دانشمندان در بهبودی افسردگی و پریشانی نتیجه بهتری نسبت به ورزش های ایروبیک و دویدن می دهد. در نتیجه اگر هفته ای سه بار روزی یک ساعت حرکات پیلاتس را انجام دهیم، می توان از مشکلاتی نظیر افسردگی و آلزایمر جلوگیری کرد به خصوص که این تمرینات به صورت الگو با تمرکز بسیار زیاد روی عضلات انجام شده و تنفس های دقیق جانبی که فقط در حرکات پیلاتس دیده می شود. علاوه بر جلوگیری از افسردگی و آلزایمر شما می توانید از یک جسم فوق العاده برخوردار باشید، ضمن اینکه تمام فاکتورهای موجود در ورزش های دیگر را هم پرورش دهید.[/b][/b]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 357]