بیرون افتادن دندان بر اثر ضربه

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: ● مقدمه
شکستگی تاج و نازیبایی دندان‌‌های قدامی اثرات نامطلوب روحی در کودک و والدین وی به جا می‌گذارد. بیشترین دندان‌‌هایی که در اثر حوادث دچار ضربه می‌شوند دندان‌های ثنایای میانی بالا (شیری یا دائمی) می‌باشد. دوران دبستان برای کودکان دوران پرجنب و جوشی به شمار می‌رود. به همین میزان، صدمات وارده به سر و صورت کودکان زیاد است. عواملی نظیر زمین خوردن، ‌ورزش، سقوط از پله، ضربه به د‌هان هنگام آب خوردن از شیر آب و ... سبب وارد شدن آسیب سر و صورت می‌گردد.
از صدمات وارده به ناحیه سر و صورت، وارد آمدن ضربه به دندان‌های کودکان و نوجوانان بسیار شایع‌تر است. در تمام سنین ضربه در پسر‌ها شایع‌تر از دختر‌ها می‌باشد. عواملی مثل جلو بودن دندان‌های بالا و باز بودن لب‌‌ها هم این امر را تشدید می‌کند.
بیرون پریدن دندان از جا در اثر ضربه یا تصادف، یکی از علل مختلفی است که سبب مراجعه بیماران به بخش فوریت‌های دندانپزشکی می‌شود. قسمت عمده این بیماران را جوانان ورزشکار و کودکان ۵/۱ تا ۵/۲ ساله تشکیل می‌دهند، چرا که در همین حدود سنی است که بچه‌‌ها، تازه راه رفتن را یاد می‌گیرند. درمان چنین دندانی عبارت از کاشتن یا پیوندزدن مجدد آن در محل خود می‌باشد، منتها این عمل همیشه با موفقیت همراه نیست. علت هم این است که بافت‌‌های نگهدارنده دندان، بافت‌های زند‌ه‌ای هستند، و در اثر ضربه‌ای که باعث بیرون پریدن دندان می‌شود، آسیب می‌بینند. هنگامی که دندانی از محل خود کنده شود در واقع الیاف دندانی آن پاره شده است و لذا تلاش برای کاشتن موفقیت‌آمیز مجدد دندان در گرو زنده نگهداشتن این بافت است.
● کمک‌های اولیه لازم برای دندان‌های ضربه دیده
اگر در هر سنی در اثر تصادف، افتادن از پله یا دوچرخه، هنگام بازی یا دعوا و کشمکش یا به هر دلیل دیگر دندان دائمی شما یا اطرافیانتان از محل خود کنده شود و از دهان خارج گردد:
▪ آرامش خود را حفظ کنید و به هیچ وجه دندان را دور نیندازید.
▪ از هر گونه دستکاری سطح دندان خودداری کنید.
▪ دندان را از قسمت تاج آن بگیرید. زیر شیر آب دستشویی بشویید و آن را سرجایش در دهان فرد قرار دهید و هر چه سریعتر به دندانپزشک مراجعه کنید. برای این کار دقت نمایید سطوح خارجی و داخلی دندان به طور صحیح قرار گیرد. سطح خارجی دندان صاف و سطح داخلی یا زبانی گود می‌باشد. برای تشخیص می‌توانید از شکل دندان‌های مجاور استفاده کنید. در هنگام جاگذاری از دستکاری محل دندان به طور جدی خودداری کنید.
پس از اینکه دندان را در محل خود قرار دادید، ‌با انگشت و به ملایمت لبه‌‌های لثه را فشار داده و تکه‌ای گاز یا پارچه تمیز مرطوب روی دندان قرار دهید. سپس از کودک بخواهید که با فشار دادن دندان‌های خود، آن را نگه دارد.
- در صورتی که به هر دلیل امکان قرار دادن دندان در جای خودش وجود ندارد باید سریعاً آن را داخل یک لیوان شیر قرار دهید و به دندانپزشک مراجعه کنید. در صورتی که شیر در دسترس نیست آن را داخل یک دستمال مرطوب شده با بزاق خود فرد قرار دهید.
- به هیچ وجه نباید دندان را داخل دستمال کاغذی یا پارچه خشک قرار دهید، چرا که دستمال سبب از دست رفتن آب الیاف دندانی و در نتیجه مرگ آن‌ها می‌شود، درصورتی که محیط دندان باید مرطوب باشد. در صورت استفاده از دستمال حتماً باید آن را خیس کنید.
- باید توجه داشته باشید که مهم‌ترین عامل موفقیت در جوش خوردن دوباره دندان داخل استخوان فک، آن است که هرچه سریع‌تر در جای خودش قرار گیرد. با گذشت هر دقیقه، میزان موفقیت کاهش می‌یابد. بنابراین باید هر چه زودتر به دندانپزشک مراجعه کنید.
- ممکن است در مواردی دندان از دهان خارج نشده باشد ولی قسمتی از تاج آن شکسته باشد. در این موارد بهتر است قسمت شکسته تاج دندان را دور نیندازید و آن را همراه خود نزد دندانپزشک ببرید. دندانپزشک ممکن است هنگام ترمیم تاج دندان از «تکه شکسته» هم استفاده کند.
● کاشت مجدد دندان در آمده
چنان‌چه بتوانید حداکثر تا نیم‌ ساعت پس از بیرون پریدن دندان، خود رابه دندانپزشک برسانید، امکان موفقیت در کاشت مجدد دندان بسیار زیاد خواهد بود. پس از رسیدن به دندانپزشک یا بخش فوریت‌ها، اعمالی که باید دندانپزشک انجام دهد:
بافت اطراف محل حفره دندان را بی‌حس می‌کند و سپس به آرامی لخته خون تشکیل شده در محل حفره را با یک محلول استریل، مانند محلول بی‌حسی یا محلول سرم فیزیولوژیک، شستشو می‌دهد و سپس دندان را که آن هم قبلا توسط یک محلول سترون کاملاً شسته شده است، در درون حفره قرار می‌دهد و سپس با استفاده از یک رشته سیم دندان را در محل خود ثابت می‌کند. برای این کار، دندان را به دندان‌های اطراف خود می‌بندند و حداقل یک دندان در هر طرف دندان صدمه دیده باید همانند پایه برای بستن دندان بکار رود.
به این ترتیب، پس از یک تا دو هفته، دندان ثبات و استحکام خود را با حفظ حیات بافت‌های نگهدارنده آن، باز خواهد یافت. اما اگر شما در رسیدگی به دندان حادثه دیده خود کوتاهی کنید، مثلا دندان بیرون پریده را در محیط خشک مانند دستمال قرار دهید یا در مراجعه به دندانپزشک بیش از نیم ‌ساعت تاخیرکنید، امکان زنده ماندن الیاف دندانی، خیلی کم خواهد شد. در این حالت، علی‌رغم درمان‌های یاد شده ممکن است بر اثر مرگ الیاف دندانی، تحلیل سطح ریشه دندان و جایگزین شدن آن توسط استخوان آغاز شود و اولین نشانه‌‌های این تحلیل را می‌توان در حدود ۶-۳ ماه پس از کاشتن دندان در پرتونگاری مشاهده کرد. این تحلیل به تدریج ادامه می‌یابد و باعث سستی و به اصطلاح لق شدن دندان می‌شود. در طی ۳ تا ۵ سال دندان چنان سست می‌شود که دیگر نمی‌توان آن را در محل خود نگه داشت و باید کشیده شود.
آیا دندان مجدد کاشته شده نیاز به درمان ریشه (عصب کشی)دارد؟
اگر دندان در فاصله کمتر از نیم ساعت در محیط مرطوب به دندانپزشک رسانده شود و به خصوص اگر سن فرد کم باشد، نباید آن را عصب کشی کرد. بهتر است یک ماه به دندان فرصت داد تا ببینیم بافت عصبی- عروقی داخل دندان زنده می‌ماند یا نه؟ چنان‌چه پس از گذشت یک ماه، دندان علایم مرگ بافت عصبی- عروقی را نشان داد، آن‌گاه عصب‌کشی مورد دارد. ولی اگر دندان پس از گذشت مدت زیادی و آن هم در محیط خشک به دندانپزشک رسانده شود، به احتمال قریب به یقین دیگر بافت عروقی- عصبی دندان مرده است و می‌توان دندان را پیش یا پس از کاشتن مجدد، عصب‌کشی کرد.
نکته‌ای که هرگز نباید فراموش کرد این است که در تمام موارد کاشتن مجدد دندان در حفره خود، تزریق واکسن کزاز وتجویز آنتی‌بیوتیک مورد بررسی قرار گیرد

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 404]