شادباش اي عشق خوش سوداي ما

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: شادباش اي عشق خوش سوداي ما
* سيد مصطفي حسيني راد
بند بگسل باش آزاد اي پسر
چند باشي بند سيم و بند زر؟
گر بريزي بحر را در كوزه اي
چند گنجد؟ قسمت يك روزه اي
كوزه چشم حريصان پر نشد
تا صدف قانع نشد، پر در نشد
هر كه را جامه زعشقش چاك شد
او زحرص و عيب كلي پاك شد

هر سال، موسم مهماني بزرگت كه مي شود، انگار بندهايي كه دنيا بر دست و پاي دلم نهاده نيز سست مي شود. انگار آزادتر مي شوم. رهاتر. احساس مي كنم سبك تر مي توانم حركت كنم. راحت تر مي توانم راه بروم. فكر مي كنم همه اعضا و جوارحم نيز مي خواهند به من كمك كنند تا به سمت تو حركت كنم. زبانم، چشمم، گوشم و دست و پايم، انگار همه مي خواهند به من كمك كنند. زبانم سعي مي كند گزافه نگويد. چشمم سعي مي كند هرزه نگردد - گوشم تلاش مي كند بيهوده نشنود و اين همه از لطف توست.
تويي كه خواسته اي در ماه مهماني ات، همه وسايل براي حضور روشن بندگانت در اين ضيافت نوراني آماده شود و به راستي كه هر آنچه تو اراده كني همان خواهد شد و كدام قدرت را ياراي آن است كه در برابر اراده تو، خواسته خويش را اجرا كند.
حالا كه به من لطف كرده اي و اين توفيق را داده اي كه در اين روزها تمرين راستين بندگي داشته باشم و از دنيا و نوازشهايش به خاطر تو، چشم پوشي كنم، از تو اي مهربان، مي خواهم كه اين توفيق را برايم استمرار بخشي تا در همه روزهاي سال و در همه دقيقه ها به ياد تو باشم و در جاذبه مهر تو به شيطان، «نه» بگويم.
و به راستي كه هر كه را سر سوداي توست، سودايي ديگر در سر نگنجد.
طمع به اين دنياي دون و به اين زرق و برق چند روزه چه معنا دارد براي كسي كه طعم «با تو بودن» را چشيده باشد؟ و دلي كه با شعله عشق تو مشتعل است كي به تاريكي و سرماي ناسوتي دنيا رضايت مي دهد؟
و اين عشق، همان كيمياي جاودانه است و اين شعله همان جرقه اي است كه سينه سينا را شكافت و موسي(ع) با ديدنش به نمايندگي از تمام انسانها، در مقابل تو سر تعظيم و تسليم و بندگي فرود آورد.
خوب مي دانم كه در سينه من نيز سينايي به امانت نهاده اي و طوري و موسايي. و اين شعله را اينروزها موسم سر بركشيدن است. دلم گواهي مي دهد كه موساي وجود آماده «كليم» شدن است. مي خواهد با تو حرف بزند و درد دل كند. مي خواهد با تو از گرماي لحظه هاي خوب ديدار بگويد و سختي لحظه هاي انتظار...
شادباش اي عشق خوش سوداي ما
اي طبيب جمله علتهاي ما
اي دواي نخوت و ناموس ما
اي تو افلاطون و جالينوس ما
جسم خاك از عشق بر افلاك شد
كوه، در رقص آمد و چالاك شد
عشق، جان طور آمد عاشقا
طور، مست و خر موسي صاعقا
با لب دمساز خود گر جفتمي
همچوني من گفتني ها گفتمي
جمله معشوق است و عاشق پرده اي
زنده معشوق است و عاشق مرده اي
پنجشنبه 14 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 164]