وقتي چشمها پيشگويي مي كنند!

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: وقتي چشمها پيشگويي مي كنند!
طبق گفته يكي از دانشمندان، انسان قادر به ديدن آينده است. اين گفته هيچ نسبتي با قدرت پيشگويي نوستراداموس ندارد، اما ما مي توانيم يك دهم ثانيه قبل از وقوع هر حادثه، بطور اجمالي از آن مطلع شويم.

طرز كار اين عمل، مي تواند توضيحي براي پديده خطاي بصري باشد. مارك چنگيزي از محققان موسسه پلي تكنيك نيويورك مي گويد: اين پديده با يك تاخير زماني مربوط به اعصاب شروع مي شود كه تقريباً هر كسي در زمان بيدار شدن آن را تجربه مي كند. وقتي نور شبكيه چشم شما را هدف قرار مي دهد، تقريباً به اندازه يك دهم ثانيه قبل از آن مغز اين سيگنال جديد را به ادراكي بصري از دنياي خارج براي شما قابل فهم مي كند.
دانشمندان از قبل درباره اين تاًخير و پيرامونش اطلاع داشتند و هنوز دراين باره بحث مي كردند كه بدن ما چطور اين پديده را تنظيم مي كند و يكي از پاسخها اين بود كه سيستم دروني ما به شكلي حركات ما را تعديل مي كند تا اين تاخير را خنثي كرده باشد.
چنگيزي مي گويد: اين سيستم بصري ماست كه براي تنظيم اين تاخير عصبي تكامل يافته است و براي اين كار تصويري از آنچه در يك دهم ثانيه بعد اتفاق خواهد افتاد، ايجاد مي كند. اين پيش بيني همواره ما را در زمان حال حفظ مي كند. در بيس بال به شما كمك مي كند تا به موقع توپ را بگيريد، به جاي اينكه توپ به صورت شما برخورد كند، همچنين به راحتي بتوانيد در يك جمعيت شلوغ حركت كنيد. نتايج اين تحقيقات در نشريه مي و ژوئن مجله Cognitive Science به چاپ رسيده است.

با توجه به اين توانايي، مي توان توضيحي براي دسته اي از خطاهاي ديد يافت. اين خطا زماني اتفاق مي افتد كه مغز ما براي فهم آينده تلاش مي كند، ولي اين ادراكات با واقعيت انطباق ندارند.
نظريه پيش بيني به اين شكل خطاهاي ديد معمول -خطاهاي هندسي كه شامل اشكال مي شوند- را توضيح مي دهد: براي مثال، خطاي Hering، چيزي شبيه چرخهاي دوچرخه كه حول يك نقطه مركزي مي چرخند، با خطوط عمودي در دو طرف اين مركز، كه نقطه تلاقي نيز ناميده مي شود. اين خطا، ما را اين گونه فريب مي دهد كه به سمت جلو در حركتيم، بنابراين قوه پيش بيني ما به كار مي افتد و از آنجايي كه ما در واقع به سمت جلو حركت نمي كنيم، طبق يك دريافت غلط، خطوط مستقيم را منحني مي بينيم.
تكاملي كه در اين جا اتفاق افتاده، اين است كه در برابر چنين اشكال هندسي، ما استنباطي از آينده نزديك خواهيم داشت. خطوط متقارب دور نقطه تلاقي (همان پره هاي چرخ) مغز ما را فريب مي دهد كه به سمت جلو در حركتيم. همانطور كه در دنياي واقعي وقتي به سمت قاب (كه دو خط عمودي است) حركت مي كنيم، به نظرمان مي آيد كه دو خط، خم مي شوند، و ما بدين شكل سعي در پيش بيني دنيا در لحظه بعد داريم.

نظريه يكپارچگي عظيم
در زندگي واقعي، وقتي شما به سمت جلو در حركتيد، اين تنها شكل اشيا نيست كه تغيير مي كند، متغيرهاي ديگري نيز، مانند اندازه زاويه (چه مقدار از ميدان ديد شما توسط شئ اشغال مي شود)، سرعت و تضاد بين شئ و زمينه تغيير خواهد كرد.
براي مثال، اگر دو شئ به فاصله مساوي در برابر شما قرار داشته باشد و شما به سمت يكي از آنها حركت كنيد، آن شئ در لحظه بعد سرعت خود را زياد مي كند، به نظر درازتر مي آيد و گويا كنتراست كمتري دارد، زيرا چيزي كه سريع تر حركت كند، نامشخص و محوتر خواهد بود و در مقايسه با شئ ديگر به شما نزديك تر مي شود.
چنگيزي فهميد همين فرايند، مي تواند انواع مختلفي از اين خطاها را تبيين كند و اين تئوري را به تئوري يكپارچگي عظيم ربط داد و 50 نوع از خطاها را در ماتريسي با 50 دسته بندي قرار داد. نتايج مي توانند با موفقيت پيش بيني كنند كه متغيرهاي معيني همانند نزديكي به نقطه مركزي چگونه ادراك خواهند شد.
چنگيزي مي افزايد: يافتن نظريه اي كه بتواند با انواع خطاي ديد كار كند، روياي يك نظريه پرداز است.
چهارشنبه 13 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 208]