واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > جهان - به نوشته تهران امروز، در بیستوپنجمین سالگرد فاجعه انفجار در نیروگاه هستهای چرنوبیل، مردم اوکراین مراسمی را با شرکت مقامات ارشد این کشور برگزار خواهند کرد. در ساعت یک و 23 دقیقه بامداد به وقت محلی 26 آوریل، زنگ کلیساها در اوکراین به صدا درخواهند آمد، زیرا در چنین زمانی در سال 1986 میلادی بود که در نیروگاه هستهای چرنوبیل، در نزدیک شهر پریفیات واقع در شمال اوکراین و نزدیکی مرز این کشور با بلاروس، انفجاری روی داد. همزمان، مردم در سرتاسر اوکراین به نشانه سوگواری برای قربانیان واقعه چرنوبیل یک دقیقه سکوت کرده و پس از آن، مراسم شبانه بزرگداشت کشته شدگان در نقاط مختلف کشور برگزار میشود. همچنین مقامات قصد دارند پس از گذشت 25 سال ورود به این منطقه را آزاد اعلام کنند. حادثه رآکتور چرنوبیل در آوریل ۱۹۸۶ «بزرگترین سانحه هستهای دنیا» است. ساعت ۱:۲۳ بامداد روز شنبه ۲۶ آوریل، انفجاری در یکی از ۴ رآکتور مجتمع هستهای چرنوبیل، واقع در ۱۱۰ کیلومتری شمال کیف پایتخت اوکراین، روی داد. دو روز پس از آن حادثه، ذرات رادیواکتیو حتی در سوئد هم کشف شد اما مقامات شوروی سابق تمام روز از قبول اینکه یک حادثه غیر عادی اتمی در آن کشور اتفاق افتاده خودداری کردند. سرانجام در ساعت ۹ شب، پس از آنکه دیپلماتهای سوئدی گفتند که درصدد «اعلام خطر رسمی» به مقامات آژانس بینالمللی انرژی اتمی هستند، مسکو یک بیانیه رسمی پنج خطی صادر و اعلام کردند «یکی از رآکتورهای اتمی مجتمع هستهای چرنوبیل صدمه دیده است.» اما واقعیت این بود که لغت «صدمه»، وخامت سانحه اتمی که در آن هسته مرکزی رآکتور ذوب شده بود، قسمت گرافیت آن در آتش میسوخت و ستون مواد رادیواکتیو آن هزاران متر به آسمان میرفت، را به طور کامل توصیف نمیکرد.دوهفته پس از وقوع حادثه، تشعشعات هستهای به مقدار زیادی فروکش کرد. تنها در آن زمان بود که «یوگنی ولیکوف» فیزیکدان اتمی و یکی از مقامات شوروی سابق به تشریح ابعاد حادثه پرداخت. متاسفانه اشخاصی که بیش از همه در معرض تشعشعات هستهای قرار گرفته بودند کمتر از همه در مورد حادثه اطلاع داشتند. در کیف پایتخت اوکراین، مردم پنج روز پس از حادثه، بدون اطلاع از اینکه در معرض تشعشات هستهای هستند، «مراسم رژه ماه مه» را برگزار کردند. با این همه، روز اول ماه مه ۱۹۸۶، تیم امدادگران در محل حادثه به شدت از احتمال افزایش سطح تشعشعات هستهای در رآکتور صدمه دیده نگران بودند. همچنین کارشناسان بیم داشتند که هسته مرکزی ذوب شده قسمت پایه رآکتور را هم ذوب کند یا بخش پایه رآکتور فروریزد و در نتیجه تماس هسته ذوب شده با مخزن آبی که در بخش پایین رآکتور قرار داشت انفجار دیگری را سبب شود. کارشناسان از این هراس داشتند که انفجار دوم از انفجار اول قویتر باشد و هسته مرکزی ذوب شده به سطح زمین برسد و در نتیجه منابع آب زیرزمینی شهر کیف با جمعیت حدود ۲.۵ میلیون نفر را آلوده کند.ولی قهرمانان حادثه چرنوبیل امدادگرانی بودند که بهرغم تشعشعات اتمی رآکتور، به محل حادثه شتافتند تا آتش سوزی را با آب و نیتروژن مایع از هوا و زمین مهار کنند. آنها همچنین با استفاده از هلیکوپتر، شن و برگ خشک روی رآکتور ریختند، در مخزن آب پایین رآکتور شنا کردند تا دریچه تخلیه آب را باز کنند و سرانجام سطح بیرونی رآکتور را با پوششی از بتون و فولاد پوشاندند. یک پزشک آمریکایی نیز به مسکو رفت تا با عمل جراحی مغز استخوان به قربانیان سانحه کمک کند. در نهایت، رئیس مجتمع و مسئولین ارشد چرنوبیل به خاطر تخطی از اصول ایمنی مقصر شناخته شده و زندانی شدند. 30145
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 318]