انرژي به نام باد

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: انرژي به نام باد
به منظور شناخت دقيق محدوديت ها، موانع و امكانات موجود در جهت استفاده از منابع انرژي در كشور، ضروري است ميزان بهره برداري از پتانسيل هاي موجود انرژي و روند تحولات حامل هاي انرژي هاي تجديدپذير در كشور نيز به روش علمي و دقيق محاسبه و ارزيابي شود.

كشور ايران از لحاظ منابع مختلف انرژي يكي از غني ترين كشورهاي جهان محسوب مي شود، چرا كه از يك سو داراي منابع گسترده سوخت هاي فسيلي و تجديدناپذيري نظير نفت و گاز بوده و از سوي ديگر داراي پتانسيل فراوان انرژي هاي تجديدپذير از جمله باد است. با توسعه نگرش هاي زيست محيطي و راهبردهاي صرفه جويانه در بهره برداري از منابع انرژي هاي تجديدناپذير، استفاده از انرژي باد در مقايسه با ساير منابع انرژي مطرح در بسياري از كشورهاي جهان رو به فزوني گذاشته است. استفاده از تكنولوژي توربين هاي بادي به دلايل زير مي تواند يك انتخاب مناسب در مقايسه با ساير منابع انرژي تجديدپذير باشد؛

- قيمت پايين توربين هاي برق بادي در مقايسه با ديگر صور انرژي هاي نو

- كمك در جهت ايجاد اشتغال در كشور

- آلوده نشدن محيط زيست

در كشورهاي پيشرفته نظير آلمان، دانمارك، امريكا، اسپانيا، انگلستان و بسياري كشورهاي ديگر، توربين هاي بادي بزرگ و كوچك ساخته شده است و برنامه هايي نيز جهت ادامه پژوهش ها و استفاده بيشتر از انرژي باد جهت توليد برق در واحدهايي با توان چند مگاواتي مورد مطالعه است. در ايران نيز با توجه به وجود مناطق بادخيز طراحي و ساخت آسياب هاي بادي از 2000 سال پيش از ميلاد مسيح رايج بوده و هم اكنون نيز بستر مناسبي جهت گسترش بهره برداري از توربين هاي بادي فراهم است. مولدهاي برق بادي مي توانند جايگزين مناسبي براي نيروگاه هاي گازي و بخاري باشند. مطالعات و محاسبات انجام شده در زمينه تخمين پتانسيل انرژي باد در ايران نشان داده اند تنها در 26 منطقه از كشور (شامل بيش از 45 سايت مناسب) ميزان ظرفيت اسمي سايت ها، با در نظر گرفتن يك راندمان كلي 33 درصد، حدود 6500 مگاوات است و اين در شرايطي است كه ظرفيت اسمي كل نيروگاه هاي برق كشور (در حال حاضر) 34 هزار مگاوات است. در توربين هاي بادي، انرژي جنبشي باد به انرژي مكانيكي و سپس به انرژي الكتريكي تبديل مي شود. استفاده فني از انرژي باد وقتي ممكن است كه متوسط سرعت باد در محدوده 5/0 الي 25/0 باشد. پتانسيل قابل بهره برداري انرژي باد در جهان 110 اگاژول (هر اگاژول معادل 1018 ژول) برآورد شده است كه از اين مقدار 40 مگاوات ظرفيت نصب شده تا اواخر سال 2003 ميلادي (1382 ه.ش) در جهان است. از مزاياي استفاده از اين انرژي، بي نيازي توربين بادي به سوخت، تامين بخشي از تقاضاهاي انرژي برق، كمتر بودن نسبي انرژي باد نسبت به انرژي فسيلي در بلندمدت، تنوع بخشيدن به منابع انرژي و ايجاد سيستم پايدار انرژي، قدرت مانور زياد در بهره برداري (از چند وات تا چندين مگاوات)، عدم نياز به آب و نداشتن آلودگي محيط زيست است.

انرژي زمين گرمايي

مركز زمين (به عمق تقريبي 6400 كيلومتر) كه حدود چهار هزار درجه سانتيگراد حرارت دارد، به عنوان يك منبع حرارتي عمل مي كند و موجب تشكيل و پيدايش مواد مذاب با درجه حرارت 650 تا 1200 درجه سانتيگراد در اعماق 80 تا 100 كيلومتري از سطح زمين مي شود. به طور ميانگين ميزان انتشار اين حرارت از سطح زمين كه فرآيندي مستمر است معادل 82 ميلي وات در واحد سطح است كه با در نظر گرفتن مساحت كل سطح زمين، مجموع كل اتلاف حرارت از سطح آن برابر با 42 ميليون مگاوات است. در واقع اين ميزان حرارت غيرعادي، عامل اصلي پديده هاي زمين شناسي از جمله فعاليت هاي آتشفشاني، ايجاد زمين لرزه ها، پيدايش رشته كوه ها (فعاليت هاي كوه زايي) و همچنين جابه جايي صفحات تكتونيكي است كه كره زمين را به يك سيستم ديناميك تبديل مي كند و پيوسته آن را تحت تغييرات گوناگون قرار مي دهد. امروزه با بهره گيري از فناوري هاي موجود، تنها بخش كوچكي از اين منبع سرشار مهار شده و به طور اقتصادي قابل بهره برداري است. بنابراين انرژي زمين گرمايي، همان انرژي حرارتي قابل استحصال از پوسته جامد زمين است. انرژي زمين گرمايي بر خلاف ساير انرژي هاي تجديدپذير منشاء يك انرژي پايدار با فاكتور دسترسي 100درصد است كه به طور شبانه روزي در طول سال قابل بهره برداري است. از انرژي زمين گرمايي در دو بخش كاربردهاي نيروگاهي (غيرمستقيم) و غير نيروگاهي (مستقيم) استفاده مي شود. توليد برق از منابع زمين گرمايي هم اكنون در22 كشور جهان صورت مي گيرد كه مجموع قدرت اسمي كل نيروگاه هاي توليد برق از اين انرژي بيش از 8 هزار مگاوات است. اين در حالي است كه بيش از 64 كشور جهان نيز با مجموع ظرفيت نصب شده بيش از 15 هزار مگاوات حرارتي از اين منبع انرژي در كاربردهاي غيرنيروگاهي بهره برداري مي كنند.

نيروگاه زمين گرمايي تبخير آني

در اين نيروگاه ها سيالي كه معمولاً به حالت دو فاز مايع و بخار از اعماق زمين و از طريق چاه هاي زمين گرمايي استخراج مي شود به مخزن جداكننده هدايت شده و بدين وسيله فاز بخار از فاز مايع جدا مي شود. بخار جدا شده وارد توربين شده و باعث چرخش پره هاي توربين مي شود. پره ها نيز به نوبه خود محور توربين و در نتيجه محور ژنراتور را به حركت وامي دارد كه باعث به وجود آمدن قطب هاي مثبت و منفي در ژنراتور و در نتيجه توليد برق مي شود.

ہ به نقل از پايگاه اينترنتي سازمان انرژي هاي نو ايران
دوشنبه 11 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]