بازمانده ازالمپيك بيست و نهم

واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: بازمانده ازالمپيك بيست و نهم
افسانه اى به نام فلپس

مايكل فلپس يك استثنا در تمام تاريخ بشر است. درست مثل هموزنش مارك اسپيتز كه سال ،۱۹۷۲ هفت بار صاحب گردن آويز طلا شد. حالا يكى بايد پيدا شود و ركورد فلپس را بشكند. 8 مدال طلا در يك دوره بازيها، تازه اگر اين ركورد اوليه را هم كسى بشكند حتماً به ركورد ۱۴ مدال طلا در دو دوره بازيها نزديك شدن كارى است نشدنى.
جالب است بدانيد همين مايكل فلپس رؤيايى و افسانه اى انسانى است معمولى و بدون هيچگونه غرورى.
وقتى مسابقه آخرش را برد و ركورد ۸ طلا در يك المپيك را كسب كرد از آب بيرون آمد و گفت: «حالا دوست دارم پدرم مادرم را كه در ميان تماشاگران هستند در آغوش بگيرم و بعد بروم بخوابم.» اشاره فلپس به يك سال تمرين مداوم اش است ۳۶۵ روز، روزى ۸ ساعت. اين همان رمز موفقيت اين افسانه است.
استقبال از مسابقات فلپس به حدى بود كه مسؤولان برگزارى بازيها مجبور شدند در مسابقات فينال شنا براى ورود خبرنگاران محدوديت قائل شوند و اگر خبرنگارى علاقه مند به حضور در استخر شنا بود بايد روز قبل بليت مسابقه را تهيه مى كرد اما خود فلپس ديدنى بود؛ يك پسر محجوب كه فقط به قهرمانى فكر مى كرد. وقتى او را در دهكده با آب ها مى ديدى خيلى سخت مى شد او را بشناسى. فقط ۴ نفر محافظ او جلب توجه مى كرد. اين ۴ نفر در دهكده با او بودند حتى در غذاخورى اما اين مانعى نبود كه ساير ورزشكاران و حتى ميهمانان دهكده به او نزديك شوند با او عكس بگيرند، گپ بزنند و از او امضا بگيرند.
مايكل فلپس تمام نشد، حتى حالا كه ۱۶ مدال المپيك (۱۴ طلا و ۲ برنز) در دست دارد. او در مصاحبه مطبوعاتى كه برايش ترتيب داده شد اعلام كرد حالا مى خواهد در موادى مدال بگيرد كه تاكنون در آنها تبحر نداشته است. فلپس گفت: «هنوز در موادى كه مدال نگرفته ام چند دوست دارم.»
مايكل فلپس اعلام كرده است در لندن از دنياى قهرمانى خداحافظى مى كند به اين ترتيب شايد ساير شناگران خصوصاً جوانانى كه سال ۲۰۱۶ به سن قهرمانى مى رسند مى توانند اميدوار باشند كه طلاى المپيك به دست آورند.
فلپس درست نصف مدال هاى طلاى شناى مردان را را مال خودش كرد.

واعظ آشتيانى:
مقابل علم دنيا كم آورديم

دوچرخه سوارى ايران در المپيك پكن با گذشتن از خط پايان نمره قبولى گرفت تا تيم سه نفره ايران با دست پر از چين برگردد. بعد از گرفتن سهميه المپيك اين بهترين نتيجه اى بود كه ركابزنان ايرانى در تاريخ دوچرخه سوارى در المپيك كسب كردند تا فدراسيون و ملى پوشان ايرانى با اميدوارى بيشترى چشم به مسابقات بعدى و رقابت با ركابزنان صاحب نام و مدعى دنيا در المپيك داشته باشند. اين اتفاقات بدون شك ماحصل زحمات، تلاش و برنامه ريزى مسؤولان فدراسيون، كادر فنى تيم ملى و ملى پوشان دوچرخه سوارى است.
واعظ آشتيانى رييس فدراسيون هر چند عملكرد ركابزنان را در المپيك خوب ارزيابى مى كند اما درباره نتايج كاروان ورزشى ايران و عدم موفقيت در المپيك معتقد است ورزشكاران زحمات خود را كشيدند اما مقابل علم و كارآمدى حريفان كم آوردند.

دوچرخه سوارى در پكن به آرزوى ديرينه اش رسيد. عملكرد ايران را چطور ديديد
عملكرد بچه هاى ما در پكن خيلى خوب بود. دوچرخه سوارى با كسب سهميه المپيك در بخش جاده گام بزرگى را برداشت. انتظار بعدى آن بود كه دوچرخه سواران ما در پكن به خط پايان مسير ۲۶۴ كيلومترى برسند كه خوشبختانه اين اتفاق براى اولين بار در تاريخ دوچرخه سوارى افتاد. بچه هاى ما نشان دادند كه ديگر در دنيا و در رقابت با بهترين هاى جهان و اروپا در ميدان بزرگى چون المپيك زنگ تفريح نيستند.
ارزش كار ملى پوشان ايرانى در رسيدن به خط پايان وقتى روشن مى شود كه مى بينيم چند نفر از مدعيان و صاحب نام هاى دنيا و اروپا به خط پايان المپيك هم نرسيدند
همين طور است. «تونتادور» نفر اول سال گذشته توردوفرانس و شوماخر قهرمان جهان و نفر سوم همين مسابقات در المپيك به خط پايان نرسيدند. وقتى پائولو بتينى ركابزن ايتاليا كه همه انتظار داشتند نفر اول المپيك شود، هيجدهم مى شود، معلوم مى شود كه دوچرخه سواران ما با گذشتن از خط پايان آن هم براى اولين بار كار بزرگى كردند. اما متأسفانه بعضى ها كه اطلاعاتى از وضعيت دوچرخ سوارى ايران و دنيا ندارند يا روى تسويه حساب هايى از ورزشكاران گذشتن از خط پايان ركابزنان را زير سؤال مى برد و مى گويند در سال ۹۸ دوچرخه سواران ايران از خط پايان گذشتند. بايد بگويم مسابقات پكن اصلاً قابل قياس با رقابت هاى ۱۰ سال پيش نيست. آن زمان اصلاً سهميه اى در كار نبود. مثل امروز مسافت ۲۶۰ كيلومتر وجود نداشت. مسير ۱۰۰ كيلومترى آن رقابت ها با مسير المپيك پكن قابل مقايسه نيست. افرادى كه اين مسائل را مطرح مى كنند، اگر مى خواهند انتقاد و پيشنهادى مطرح كنند بدون غرض ورزى و منصفانه ارائه دهند. بى انصافى است كه زحمات مسؤولان و دوچرخه سواران را ناديده بگيرند و صحبت هايى از اين قبيل را مطرح كنند.
امسال در بخش پيست ركابزنان ايران سهميه نگرفتند و فقط در جاده مسابقه دادند، قطعا براى المپيك بعدى در هر دو رشته براى كسب سهميه و حضورى موفق برنامه داريد.
در بخش جاده فاصله ما با دنيا و اروپا كم شده اما در پيست بايد تلاش مضاعفى داشته باشيم. با دوچرخه سواران پيست دنيا ۴ سال فاصله درايم و براى رسيدن به آنها بايد ۴ سال زحمت بكشيم اما اين طور ينست كه آنها در اين مدت بى كار بنشينند. طبيعى است كه ما بايد به اندازه ۸ سال تلاش مان و برنامه ريزى مان را بيشتر كنيم تا به نزديكى هاى پيست دنيا برسيم. خوشبختانه چهار پيست تا پايان شهريورماه افتتاح مى شود پيست سارى سرپوشيده و چوب است كه قصد داريم مسابقات بين المللى پيست را با حضور بزرگان دنيا برگزار كنيم. همين موضوع به پيست روهاى ايرانى انگيزه مى دهد. متأسفانه كارشكنى امريكايى ها و انگليسى ها باعث شد سهميه المپيك و رشته پيست به ما نرسد اما تلاش مان را مى كنيم كه براى ۲۰۱۲ لندن جبران كنيم. به دنبال آن هستيم كه يك مربى بزرگ را در جاده به ايران بياوريم. با مربى تيم ملى فرانسه صحبت هايى انجام داديم و ان شاا... در مسابقات جهانى ايتاليا كه ۲۹ شهريور ماه برگزار مى شود. تيم ملى اميد و بزرگسال ايران هم در آن شركت مى كنند مذاكرات نهايى را هم انجام دهيم تا ركابزنان ما از دانش و علم روز بهترين مربيان دوچرخه سوارى آشنا شوند و زير نظر آنها تمرين كنند و مسابقه بدهند.
سوال آخر به عملكرد كاروان ايران در پكن مربوط مى شود. حضور ايرانى ها را چطور ديديد
المپيك پكن نشان داد كه دنيا به لحاظ علمى و كارآمدى در رشته هاى مختلف خيلى كار كرده. تفاوت ما با آنها در اين بود كه ما از نظر علمى و كارآمدى خيلى از آنها بهتر هستيم. براى موفقيت در ۲۰۱۲ لندن راهى نداريم كه در كنار تجربه از نظر علمى هم رشد كنيم. همه ديدند كه تجربه به تنهايى پاسخگو نبود. نتايجى كه ورزشكاران ما در پكن گرفتند به خاطر ناكارآمدى آنها نبود. آنها تمام تلاش خود را به كار گرفتند اما در برابر علم و كارآمدى حريفان خود نتوانستن مقاومت كنند. علمى كردن ورزش يكى دو سال محقق نمى شود با برنامه ريزى بايد بستر اين كار فراهم شود. نبايد هم انتظار داشته باشيم كه اگر امروز شروع كرديم، ما سال بعد مدال بگيريم. آنهايى كه با مسائل علمى سر و كار دارند بايد تحقيقات و پژوهش را به عنوان محور اصلى سرلوحه قرار دهند. پيشرفت كشورهاى توسعه يافته دنيا در زمينه علمى كردن ورزش و تلفيق علم و تجربه آن قدر زياد بوده كه وادا در بحث مكمل ها نمى تواند ردگيرى كند. بعد مى بينيد كه در سايه همين پيشرفت به چه افتخاراتى مى رسند. تصور من اين است كه براى قرار گرفتن در فضاى علمى - ورزشى بايد مسائل غذايى، روانى و جسمى ورزشكاران مورد ارزيابى قرار بگيرد. ضمن اينكه ورزشكاران ملى در فضايى عارى از هر گونه چالش و دغدغه به انجام تمرينات بپردازند و روز به روز به پيشرفت برسند.
دوشنبه 11 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايران ورزشی]

[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]