جنگ افزارهای فضایی آینده

واضح آرشیو وب فارسی:پی سی سیتی: جنگ افزارهای فضایی آینده

مقدمه

در جنگ جهانی اول ، کشورهای درگیر جنگ همواره به دنبال تصرف مناطق و تپه‌های مرتفع بودند تا بتوانند بر دشمنان خود تسلط کامل داشته باشند. روشن است، جنگجویانی که در موقعیتهای مرتفع مستقر هستند، بسیار بهتر و آسانتر خواهند توانست دشمن را زیر آتش سلاحهای خود قرار دهند. با نگاهی به جنگهایی که در طول تاریخ رخ داده ، پی می‌بریم که هرگاه کشوری نسبت به حریف نظامی خود در موقعیت مرتفعتری قرار داشته ، نتیجه جنگ بطور عمده به نفع آن کشور تمام شده است. در عصر حاضر نیز از فضا به عنوان منطقه مرتفع نسبت به زمین یاد می‌شود، آمریکا با مد نظر قرار دادن این ویژگی فضا ، آن را مبنای نبردهای آینده خود قرار داده است.

آمریکا و متحدین آن ، در جنگ خلیج فارس در سال 1991 با بهره گیری از فناوری ماهواره‌ای پیشرفته ، مکان دقیق اهداف خود را شناسایی می‌کردند. این ماهواره‌ها با جمع آوری اطلاعات از موقعیت نیروهای عراقی ، به نیروهای آمریکایی امکان می‌دادند تا دید کاملی از منطقه جنگی داشته باشند و علاوه بر آن هر گونه تحرکات نظامی نیروهای دشمن را زیر نظر داشته باشند.

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/2/24/gall_art_scifi_spearship.jpg
گام بعدی که در فضا برداشته می‌شود، بسیتار پیچیده‌تر خواهد بود. در این طرح ، جنگ افزارهای ماهواره‌ای متولد خواهند شد که از آنها جهت سرنگون کردن موشکهای هسته‌ای استفاده خواهد شد. ریگان ، در سال 1983 طرح دفاع راهبردی خود را که اکنون طرح دفاع موشک بالستیک نام گرفته است، ارائه داد. وی در این طرح ، ماهواره‌های مجهز به لیزر را مطرح کرده بود؛ ماهواره‌هایی که بتوانند موشکهای قاره‌پیمای بالستیک مهاجم را سرنگون کنند. این موشکها بیشتر از 10 هزار کیلومتر برد دارند و چنانچه از کره شمالی در قاره آسیا شلیک شوند، می‌توانند اهدافی را که در قاره آمریکا قرار گرفته به آسانی مورد هدف قرار دهند.

جنگ ستارگان

طرح دفاع راهبردی امروزه به جنگ ستارگان شهرت یافته است. این طرح با هدف ایجاد چتر حمایتی در آمریکا علیه چنین حملات موشکی ایجاد شد. ماهواره‌های مورد استفاده در طرح دفاع راهبردی ، می‌توانند یک موشک مهاجم را از لحظه پرتاب آن رد گیری و قبل از اینکه از حریم هوایی کشور مهاجم خارج شود، آن را سرنگون کنند. با وجود برخی انتقادات بین المللی که علیه این طرح صورت گرفته است، کار ساخت سامانه‌ای لیزری فضا پایه‌ای که بتواند در مقابل موشکهای بالستیک از کشور آمریکا فضا پایه‌ای که بتواند در مقابل موشکهای بالستیک از کشور آمریکا محافظت کند، در دست انجام است. سالانه 4 میلیارد دلار بودجه صرف این پروژه شده و در سال 2005 نیز 6.6 میلیارد دلار دیگر جهت ادامه این پروژه تخصیص داده شده است.

جنگ افزارهای فضایی در دست ساخت

آمریکا همواره می‌کوشد تا برتری خود را در عرصه هوافضا نسبت به کشورهای دیگر حفظ کند. فرماندهی فضایی آمریکا در گزارش چشم انداز سال 2020 خود خاطر نشان کرده که نیروهای نظامی آمریکا گام بعدی که در فضا برداشته می‌شود، در حیطه‌های نظامی و اقتصادی ، همواره به دنبال حفظ منافع ملی کشور آمریکا بوده و می‌باشند. در این گزارش تشریح شده ، همانطور که سایر کشورهای جهان در صدد پرتاب ماهواره به فضا هستند، آمریکا نیز باید به منظور محافظت از ماهواره‌ها یا سایر تجهیزات فضایی خود، در پی دسترسی به جنگ افزارهای فضایی باشد. با این رویکرد ، این کشور در حال تولید و ساخت جنگ افزارهای فضایی همچون شیمیایی ، پرتوهای ذره‌ای و فضاپیماهای نظامی است.

در حال حاضر دست کم سه نوع سامانه لیزری جهت جنگ افزارهای زمین پایه یا فضا پایه در دست ساخت است که از نوعی لیزر شیمیایی استفاده خواهد شد. در این سامانه‌ها ، مواد شیمیایی در داخل جنگ افزار با یکدیگر ترکیب و تشکیل یک پرتو لیزری می‌دهند. در حالی که تا ظهور سامانه‌های لیزری فضا پایه حدود 20 سال فاصله داریم، اما سه نوع لیزر هیدروژن فلوراید ، دیتوریم فلوراید و اکسیژن یودین شیمیایی برای آنها در نظر گرفته شده است.

سامانه لیزری
http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/d/d5/space-war-laser.jpg

سامانه لیزری هیدروژن فلوراید

در سال 1998 گزارشی با عنوان "جنگ افزارهای لیزری فضایی" ارائه شد که در آن سامانه لیزری هیدروژن فلوراید با روشی که موتور موشک کار می‌کند مقایسه شده بود. فلورین اتمی برای تحریک مولکولهای فلورید هیدروژن با هیدروژن مولکولی واکنش نشان می‌دهد. این واکنش باعث ایجاد طول موجی بین 2.7 و 2.9 میکرون می‌شود. در این طول موج ، اشعه لیزر فلورید هیدروژن باید با جو زمین مرطوب شود. به این مفهوم که بتوان از آن در نبردهای فضایی که بخشی از برنامه لیزری فضا پایه است، استفاده کرد. سازمان دفاع موشکی بالستیک به تازگی لیزری را با قدرت مگاوات در یک محیط فضایی شبیه سازی کرده است.

سامانه لیزری فلورید دیتوریم

سامانه لیزری دیگری که شبیه فلورید هیدروژن است، فلورید دیتوریم نام دارد. در این سامانه از دیتوریم به جای هیدروژن مولکولی در ایجاد واکنش با فلورید اتم استفاده می‌شود. از آنجا که جرم اتمهای دیتوریم از اتمهای هیدروژن بیشتر است، این لیزر از طول موج بزرگتری یعنی حدود 3.5 میکرون برخوردار است و بهتر می‌تواند در جو حرکت کند. در سال 1980، تی آردبلیو لیزر فلورید دیتوریم را که لیزر شیمیایی پیشرفته نیمه فرو سرخ میراکل نام داشت، ارائه کرد. این لیزر می‌تواند بیش از یک مگاوات نیرو تولید کند. این لیزر در سال 1996 جهت سرنگون کردن یک راکت مورد استفاده قرار گرفت.

سامانه لیزری اکسیژن یودین

سومین نوع لیزر شیمیایی که در دفاع موشک بالستیک از آن استفاده خواهد شد لیزر اکسیژن یودین شیمیای نام دارد که پیدایش آن به سال 1978 بر می‌گردد. در این سامانه لیزری ، بین پروکساید هیدروژن و کلورین واکنش صورت می‌گیرد که در نتیجه ، باعث تحریک اتمهای اکسیژن می‌شوند. در اثر این تحریک ، اتمهای اکسیژن ، نیروی خود را به اتمهای ید انتقال می‌دهند که با این کار ، اتمهای ید تحریک می‌شوند و لیزری با طول موج تقریبا 1.3 میکرون کوچکتر از دو لیزری که در بالا تشریح شد، تولید می‌کند. طول موج کمتر به این مفهوم است که برای ساخت یک سامانه لیزری فضا پایه باید از اپتیکهای کوچکتری استفاده کرد. در سال 1996 لیزر اکسیژن یودین شیمیایی آزمایش شد. این لیزر اشعه‌ای با صدها کیلو وات قدرت ایجاد کرد که چندین ثانیه هم باقی ماند. در حال حاضر دانشمندان در حال ساخت سامانه‌های لیزری فضا پایه هستند و بیشترین امیدواری آنان در استفاده از لیزر اکسیژن یودین شیمیایی است.

موانع و مشکلات لیزرهای فضا پایه

یکی از موانعی که در راه لیزرهای فضا پایه قرار دارد این است که برای پرتاب این لیزر بسوی شیء متحرکی که با هزاران مایل در ساعت در حال حرکت است، باید آن را بر یک ماهواره متحرک سوار کرد. این کار شبیه این است که بخواهیم پرنده‌ای را در آسمان از داخل یک هواپیمای جت فرا صوت مورد هدف قرار دهیم. لیزر و شیء مورد هدف هر دو با سرعتهای متفاوتی در حال حرکت خواهند بود؛ لذا امکان هدف گیری شیء پرنده کم و بیش غیر ممکن خواهد بود. به همین دلیل ، وزارت دفاع آمریکا در پی ساخت جنگ افزار پرتو ذرات است که بتواند پرتوهایی از ذرات فرو اتمی با سرعت نزدیک سرعت نور به یک هدف نظامی بتاباند. اگر بتوان پرتو را با چنین سرعتی بتابانید، شیء مورد هدف منجمد خواهد شد.

http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/img/daneshnameh_up/0/0c/thumb_SpaceWar.jpg

جنگ افزار پرتو ذره‌ای

جنگ افزار "پرتو ذره‌ای" می‌تواند نیرویی چندین برابر قدرت تخریب لیزرهای مخرب فعلی تولید کند. این جنگ افزار متشکل از دو بخش یعنی منبع قدرت و تونل شتاب دهنده خواهد بود. اگر ساخت جنگ افزار پرتوی ذره‌ای امکان پذیر شود، این جنگ افزار با قدرتی که دارد، خواهد توانست سرعت الکترونها ، پروتونها یا اتمهای هیدروژن را درون این تونل شتاب بخشد. در نتیجه ، این ذرات باردار به صورت یک پرتو در می‌آیند که می‌توان این پرتو را علیه هدف بکار گرفت. توده‌های انرژی که از جنگ افزار پرتو افکن ذرات شلیک می‌شود، به درون هدف نفوذ و با اتمهای تشکیل دهنده آن برخورد می‌کنند. این برخورد شبیه یک گوی است که چند توپ بیلیارد را روی میز بیلیارد مورد هدف قرار می‌دهد.

مانع اصلی در ایجاد پرتو ذرات عدم توانایی بشر در ساخت مولدی است که بتواند نیروی لازم را فراهم کند. این مولد نیرو علاوه بر سبک بودن ، جهت قرار گرفتن در فضا باید از قدرت زیادی نیز برخوردار باشد؛ بطوری که بتواند میلیونها ولت نیرو تولید کند. یک کارخانه معمولی تولید کننده برق می‌تواند نیروی لازم برای این کار را تأمین نماید. اما بواسطه دوری مسافت بین زمین و فضا ، این امر امکان پذیر نیست. تا کنون دانشمندان نتوانسته‌اند یک مولد سبک و در عین حال مناسب که بتواند نیروی مورد نیاز این کار را تولید کند، بسازند.

سومین جنگ افزار فضایی که در دست تولید است، فضا پیمای ایکس - 33 نام دارد. کار ساخت این فضاپیما با سرمایه گذاری مشترک ناسا و نیروی هوایی آمریکا صورت می‌گیرد. ظرف چند ثانیه پس از برخورد با هدف و بالا رفتن درجه حرارت ، هدف منجر خواهد شد.
کلینتون در سال 1998 از نیروی هوایی کشورش خواست تا کار ساخت فضاپیمای با کاربرد نظامی را در برنامه‌های خود قرار دهد. ناسا نیز تولید فضاپیماهایی با کاربرد نظامی را در برنامه‌های خود قرار دهد. اگر نیروی هوایی و ناسا بطور مشترک کار ساخت این فضاپیما را پیش ببرند، در آنصورت نیروی هوایی آمریکا هم بصورت تدافعی و هم به صورت تهاجمی فضا را تحت کنترل خود خواهد داشت.

چشم انداز بحث

تا کنون پیمان نامه‌های بین المللی متعددی منعقد گردیده که به موجب آنها ، ایجاد چنین جنگ افزارهایی در فضا ممنوع شده است. یکی از این پیمان نامه‌ها ، قرداد خارج از جو نام دارد که در سال 1967 منتعقد گردید. این پیمان نامه به فضای خارج از جو و جرمهای آسمانی دیگر مربوط می‌شود. متأسفانه در آن هیچ اشاره‌ای به محیط فرا زمین ، یعنی جایی که ماهواره‌های زیادی در حال چرخش هستند نشده است. با این حال طبق این پیمان نامه ، قرار دادن سلاحهای هسته‌ای یا سایر جنگ افزارهای کشتار جمعی در مدار زمین ممنوع شده است. اما سوال اینجاست که آیا لیزرها و پرتوهای ذره‌ای ، جزو سلاحهای کشتار جمعی محسوب می‌شوند یا خیر؟ این پیمان نامه همچنین ایجاد پایگاه و تأسیسات نظامی در جرمهای آسمانی مثل کره ماه و ... را منع کرده است.

138 کشور عضو سازمان ملل در سال 1999 گرد هم آمدند و به اجزای این پیمان نامه رأی مثبت دادند؛ اما دو کشور آمریکا و رژیم صیهونیستی از دادن رأی خودداری کردند. طبق این پیمان نامه که قانون ممنوعیت بکار گیری جنگ افزارهای فضایی را مورد تأکید قرار داده است، به نظر می‌رسد که جنگ افزارهای فضایی به صورت زمین پایه باقی بمانند. به هر حال در شرایط فعلی ، لازم است فکر ساخت جنگ افزارهای مهلک جنگ ستارگان که قادرند در اقصی نقاط جهان خطر آفرین باشند بطور موقت متوقف شود.

مباحث مرتبط با عنوان

ماهواره
سلاحهای لیزری
لیزر
فیزیک فضا
فضاپیما
ماهواره‌های فضایی
ماهواره‌های نظامی
موشک
موتور موشک

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: پی سی سیتی]

[مشاهده در: www.p30city.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 366]