تلويزيون ايران زن مستقل را به تصوير نمي كشد

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: تلويزيون ايران زن مستقل را به تصوير نمي كشد

سرمايه: صدا و سيما با ارائه تصوير زن تصميم گير و مستقل از نظر اقتصادي مخالف است و سال هاست براساس يك دستورالعمل با ساخت فيلم هايي كه زنان مستقل اقتصادي را به تصوير مي كشد مخالفت كرده است.اشرف بروجردي عضو هيات علمي پژوهشگاه علوم انساني و معاون وزير سابق كشور كه در نشست منطقه اي بررسي چالش هاي فراروي زنان مسلمان براي دسترسي به صلح و امنيت پايدار شركت كرده بود،به اين نكته اشاره كرد. او در اين همايش دوروزه كه پنجم و ششم شهريورماه در خانه هنرمندان ايران برگزار شده بود موضوع سخنراني خود را «زنان در قدرت و تصميم گيري» انتخاب كرده بود.

اين همايش طي دو روز برگزاري اش توسط «انجمن حامي» پذيراي زنان روزنامه نگار، نماينده مجلس و مقام هايي از كشورهاي عراق، افغانستان، اردن، لبنان و فلسطين بود و در اين دو روز وضعيت زنان منطقه با توجه به تحولات سياسي و اجتماعي منطقه مورد بررسي قرار گرفت.
در اين همايش زنان افغان و زناني كه از كشور عراق، لبنان و فلسطين
آمده بودند از مصائب زنان اين كشورها در سال هاي جنگ گفتند و از زنان آواره كه محصول اين جنگ ها بوده اند.
اشرف بروجردي هم در اين همايش به وضعيت مشاركت زنان در مراكز قدرت چه در ايران و چه در كشورهاي ديگر اشاره كرد و گفت: «حضور زنان در مراكز قدرت و مديريت در جامعه ايران موضوع حساسيت برانگيزي است. اگر زنان جايگاه مناسبي در حوزه مديريتي پيدا كنند، رشد بهتري در حوزه هاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي شامل حال زنان خواهد شد.گرچه سهم زنان در ورود به دانشگاه ها در سال گذشته به 67 درصد رسيد اما اين كافي نيست زيرا زنان هنگامي پيشرفت مي كنند كه به مراكز قدرت دست يابند.»
او ادامه داد: «از ميان 21 هزار و 551 مدير مرد در جامعه،چهار هزار و 995 نفر ديپلم و فوق ديپلم هستند و 270 نفر هم تحصيلات زيرديپلم دارند. اين در حالي است كه از بين 948 مدير زن در كشور 850 نفر آنها مدرك ليسانس، فوق ليسانس و دكترا دارند. از اين آمار مشخص مي شود كه ورود به عرصه سياست و قدرت و عرصه تصميم گيري تابعي است از اراده اي كه بر نظام حاكم است.»
بروجردي به چالش هاي موجود
در برابر فعاليت هاي زنان هم اشاره كرد: «زماني كه انقلاب پيروز شد، هميشه با اين بحث دچار چالش بوده ايم كه بنا به عقيده برخي، زن بايد در خانه بنشيند و وظيفه او خانه داري و حمايت از همسر باشد.»
اين پژوهشگر در ادامه گفت: برخي با استناد به دو روايت كه مبناي درستي هم ندارد، معتقدند در حكومت اسلامي نبايد زن بر مرد حاكميت داشته باشد درحالي كه داستان ملكه صبا در قرآن نه تنها حضور زن در مراكز تصميم گيري را نفي نمي كند بلكه به ويژگي هايي از زنان هم اشاره مي كند كه نشان از صلاحيت آنها دارد از جمله مشورت كردن و به كارگيري استراتژي هايي كه مي تواند جلوي لشكركشي و جنگ را بگيرد بنابراين حذف زنان از قدرت ناشي از يك مبناي تاريخي و جامعه شناختي است.»
بروجردي سپس به سهم زنان از قدرت در كشورهاي مختلف اشاره كرد و گفت: «اين سهم در سوئد 60 ، در نروژ 38 ، در دانمارك و فنلاند 34 و در ايسلند
25 درصد است.»
او سپس آمارهاي مربوط به سهم زنان از قدرت در كشورهاي اسلامي را ارائه داد: «در كشورهاي اسلامي اما سهم زنان از قدرت بسيار كم است به طوري كه سهم زنان از قدرت در پاكستان 19، در تانزانيا 20، در مغرب سه،در مصر 5/2،در لبنان دو، در اردن شش و در الجزاير 2/6 درصد است.»به گفته بروجردي با اينكه در اسلام منعي براي مشاركت زنان در فعاليت هاي سياسي وجود ندارد اما برخوردهاي سليقه اي مانع فعاليت آنها شده است.
او ادامه داد: «در حال حاضر از 290 نماينده مجلس در ايران فقط 14 نفر از نماينده ها زن هستند و اين قابل قبول نيست. از طرف ديگر زنان بايد در احزاب فعال شوند اما هميشه زنان در احزاب و تشكل هاي سياسي يا غايب هستند يا ديده نمي شوند.»
او به تجربيات خودش در زماني كه معاون وزير كل در امور اجتماعي بود اشاره كرد و گفت: «در آن زمان مردان فكر مي كردند جاي آنها را گرفته ام و سعي مي كردند برنامه هاي مرا با مشكل مواجه كنند اما من مقاومت كردم برخلاف بسياري از زنان كه در برابر كارشكني ها، استعفا را ترجيح مي دهند.»

اجازه بازگشت به سرزمينم را ندارم

در ادامه اين همايش محاسن الامام مسوول اتحاديه روزنامه نگاران زن عرب در اردن كه يك فلسطيني الاصل است، از تجربيات خود گفت: «من در شهر قدس به دنيا آمدم و فلسطيني هستم. من بيش از يك بار آواره شده ام و اكنون در اردن زندگي مي كنم. از طرفي اجازه ندارم گذرنامه ديگري داشته باشم و از طرف ديگر اجازه بازگشت به سرزمينم را هم از من گرفته اند.»او كه موسس مركز روزنامه نگاران عرب در اردن است، گفت: «چند روز پيش محاصره غزه به وسيله دو كشتي يوناني شكست اما هيچ كشور عربي براي شكستن اين تحريم كشتي نياورد.بسيار دردناك است وقتي اردن و مصر - دو كشور نزديك به فلسطين - هم حتي يك پرچم فلسطيني در آن روز به دست نگرفتند.»
محاسن در ادامه گفت: «ساكنان اردن، ما فلسطيني ها را شهروند درجه دو مي دانند و اگر يك فلسطيني بخواهد خود را در اردن نشان دهد، بايد همت بالايي داشته باشد.»
او از تبعيض هايي كه زنان در اردن با آن مواجهند، نيز سخن گفت: «متاسفانه در اردن اگر زني اردني با يك مرد خارجي ازدواج كند، نمي تواند شناسنامه اردني براي فرزندش بگيرد و تابعيت كودك همان تابعيت پدر است.»

بيشترين قربانيان عمليات انتحاري در عراق زنان هستند

سوريه سلطاني عضو مجمع ملي عراق نيز كه در اين همايش حضور داشت از خاطرات سال هاي اسارت خود در زندان هاي رژيم صدام گفت. او كه اكنون سمت مشاور را دارد، گفت: «كسي نمي داند زنان عراقي در زندان هاي اين كشور در زمان رژيم صدام چه كشيده اند.من به اتهام مداواي يك مجروح ايراني ده ها سال در زندان هاي عراق در سلولي تاريك و دربسته محبوس بودم. دو برادرم اعدام شدند و پسر خردسال و پدرم هم به زندان افتادند.»
اين پزشك پس از رهايي از اسارت و سقوط رژيم صدام به ايران سفر و از بنياد شهيد ديدن كرد و تصميم گرفت سازمان مشابهي در عراق براي حمايت از زندانيان و خانواده هاي شهداي رژيم صدام تاسيس كند.
به پيشنهاد سلطاني اكنون چنين نهادي در عراق توسط دولت تشكيل شده است. سلطاني در ادامه گفت: «اشغالگري آمريكا را هرگز تحمل نمي كنيم و اجازه نمي دهيم ادامه پيدا كند. اكنون ميليون ها زن در عراق بيوه و آواره و بسياري از زنان به خاطر بمب گذاري ها جانباز شده اند و اعضاي بدن خود را از دست داده اند.»
او سپس گفت: «بسياري از صدامي ها پس از سقوط رژيم به خاطر تسويه حساب با هم دست به عمليات انتحاري مي زنند كه بيشتر قربانيان اين حوادث هم زنان هستند.»
او رو به جمع سوال كرد: «در كجاي دنيا زنان را وادار مي كنند خود را منفجر كنند؟»
سلطاني ادامه داد: «اكنون پيش نويس قانوني را در دولت آماده كرديم كه به مشكلات زنان بيوه و بي سرپرست رسيدگي كنند.»
او به شكنجه هايي كه زنان در دوران صدام در زندان ها متحمل شدند، نيز اشاره كرد: «هنوز آثار شكنجه ها روي بدنم هست. بسياري از زنان در زندان ديوانه شدند و هر كسي كه جان سالم به در برد، اكنون به مشكلات رواني دچار شده است.»

هيچ گاه صحبتي از شهداي زن ايراني شنيده نشد

عذرا دژم، روزنامه نگار، هم يكي ديگر از شركت كنندگان در اين همايش بود. او به اثرات جنگ بر زن ها اشاره كرد و گفت: «جنگ، حركتي مردانه است اما اثرات آن براي ما زن ها 100 برابر بيشتر است.» او در مصاحبه هاي خود به اولين زن آزاده ايراني برخورد؛ زني كه 40 ماه در عراق اسير بود، 13 ماه انفرادي كشيد و 20 ماه هم مفقودالاثر بود اما پس از آزادي اش هيچ كس از وجود چنين زني باخبر نشد؛ زني كه اكنون استاد دانشگاه است.
دژم در ادامه گفت: «هيچ وقت صداي چنين زناني شنيده نشد و جهان چشم خود را به ستمي كه بر زنان ايران طي جنگ رفت، بست.»

بي رغبتي روزنامه هاي ايران به انعكاس اخبار جنبش ضدجنگ

ليلي فرهادپور، روزنامه نگار، نيز در اين همايش به موضوع جنگ و رسانه ها پرداخت. او گفت: «اكنون رسانه ها درجهان در اختيار گروه هاي جنگ طلب است و روزي نيست كه در دنيا مقاله اي به چاپ نرسد كه ايران را خطري براي منطقه نشمرده باشند. رسانه هاي خارجي با تمام قدرت سعي دارند ايران را براي جهان خطرناك نشان دهند و حمله به آن كه تنها هدفش تامين منابع انرژي از خاورميانه است را موجه جلوه دهند.»
او مطبوعات را در ايران به سه دسته تقسيم كرد: «روزنامه هاي همگرا با دولت و اصولگرا، روزنامه هاي اصلاح طلب و روزنامه هاي بي بخار.»
او سپس گفت: «روزنامه هاي اصولگرا اصلاً صحبتي از صلح نمي كنند حتي گاهي جنگ را هم تبليغ مي كنند. روزنامه هاي اصلاح طلب هم يا نبايد
به موضوع جنگ بپردازند يا ترجيح مي دهند وقت خود را صرف مبارزه با حزب مقابل كنند بنابراين فعاليت جنبش ضدجنگ و طرفدار صلح در ايران هرگز در روزنامه ها منعكس نمي شود.»
فرهادپور در ادامه گفت: «در سالگرد بمباران غزه جلوي دفتر سازمان ملل در تهران تجمع داشتيم تا از صلح حمايت كنيم اما گردهمايي ما با ممانعت نيروي انتظامي مواجه شد. سپس در سالگرد حمله آمريكا به عراق و سالگرد بمباران شيميايي حلبچه درخواست تجمع كرديم كه اصلاً اجازه تجمع به ما داده نشد.»
يکشنبه 10 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 260]