نگاه چند كلمه با شهردار تهرانمردم هزينه اختلافات را بايد بپردازند؟

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: نگاه چند كلمه با شهردار تهرانمردم هزينه اختلافات را بايد بپردازند؟
داوود ميرخاني رشتي*معمولا در كشورهاي توسعه‌يافته، شهردار منتخب هر شهر، همه‌كاره شهر است. مسووليت مديريت ارائه تمام خدمات اعم از آب‌، برق، گاز و تلفن و مدرسه، ناوگان حمل‌و‌نقل عمومي و درمانگاه و آتش‌نشاني و ايستگاه‌‌هاي سوخت‌رساني، حتي پليس راهنمايي و رانندگي و پليس انتظامي برعهده شوراي شهر و شهردار است. شهردار موظف است تمهيداتي بينديشد كه آحاد شهروندان امكان دسترسي كافي براي خدمات مورد نيازشان را داشته باشند.
در كشورهايي نظير ما، اختيارات شهرداران بسيار محدود است و هيچ يك از ادارات و نهادهاي عرضه‌كننده خدمات شهري پاسخگوي شهرداري و شهردار نيستند و هيچ كنترل و نظارتي برعملكرد آنها از طرف شهرداري وجود ندارد. بي‌سبب نيست كه شهردار هم خود را مسوول حل مشكلات شهروندان نمي‌داند. تا جايي‌كه جناب آقاي دكتر قاليباف به خبرنگار خبرگزاري فارس فرمودند: بحث مشكل كمبود جايگاه‌هاي بنزين ربطي به شهرداري تهران ندارد.
ما اگر بخواهيم پمپ بنزين، ورزشگاه و حتي مسجد بسازيم، شهروندان مي‌گويند جلوي در خانه ما نسازيد، آن‌طرف‌تر بسازيد.شايان ذكر است كه اختلاف بين دولتيان و شهرداران مسبوق به سابقه‌اي 50ساله است.اختلاف راهنمايي و رانندگي با شهردار تهران بر سر صدور مجوز طرح ترافيك يا پاركومترها يا اختلاف وزارت كشور با شهردار تهران در توسعه ناوگان حمل‌و‌نقل عمومي اعم از تاكسيراني و اتوبوسراني، بدتر و شديد‌تر از آن بحث مترو و منوريل و حتي اخيرا با وزارت بازرگاني بر سر توزيع مايحتاج عمومي و برگزار نكردن نمايشگاه‌ها در تهران و اختلافات با وزارت نفت بر سر تخصيص زميني براي ساختن پمپ‌بنزين‌هاي جديد را از ياد نبرده‌ايم. نتيجه اين اختلافات گروكشي كردن هر يك از طرف‌هاي درگير است. داستان «ول كن تا ول كنم» روز‌به‌روز شديد‌تر مي‌شود.
بايد خدمت شهردار عزيز عرض كنيم كه در تمام دنيا اختصاص‌دادن زمين براي واحدهاي ارائه‌كننده خدمات اوليه مانند پارك، نانوايي، آتش‌نشاني، جايگاه‌هاي سوخت‌رساني، مساجد، مدرسه، بيمارستان و حتي تعميرگاه‌هاي مجاز و ... از روزي كه هر شهر طراحي مي‌شود يا طرح توسعه شهري آن به تصويب مي‌رسد از الزامات اوليه شهرسازي است. ضمن اينكه شهرداري از محل فروش يا اجاره زمين‌‌هايي كه اختصاص مي‌دهند، درآمدي مستمر براي شهرداري ايجاد مي‌كنند.اگر در ساليان گذشته و حتي هم‌اكنون در توسعه شهر تهران اين اصول درنظر گرفته نشده است تقصير خود شهرداري است نه مردم.
چگونه ممكن است كه مديريت تداوم و توسعه خدمات‌رساني در هر شهر بزرگي از وظايف شهرداران نباشد؟ آيا در سفر به شهرهاي بزرگ دنيا و ديدار با شهرداران آنها كسي چيزي به شما گفته كه اين معنا در فكر شما جاي گرفته كه حل مشكل شهروندان وظيفه شما نيست؟
خوشبختانه بالاخره پس از 30 سال وزارت نفت از خواب گران بيدار و متوجه شده كه جمعيت مملكت 3برابر و تعداد خودروها و موتورسيكلت‌ها حداقل 6برابر شده است. حالا مي‌خواهد جبران‌مافات كند. مي‌خواهد پالايشگاه‌هايي كه برخلاف راي و دستور نمايندگان مجلس شوراي اسلامي نساخته بوده است را بسازد. مي‌خواهد كيفيت سوخت را از 8000 پي‌پي‌ام به 50پي‌پي‌ام (استاندارد جهاني) برساند.
مي‌خواهد تعداد پمپ‌بنزين‌ها را حداقل 2برابر كند تا به استاندارد جهاني نزديك شود.گفتني است كه در بخش آخر به علت گران‌بودن نجومي قيمت زمين در شهرهاي بزرگ و كارمزد ناچيزي كه وزارت نفت به صاحبان جايگاه‌ها مي‌پردازد، سرمايه‌گذاري بخش خصوصي در ايجاد جايگاه‌ها امري ناشدني و دور از ذهن است.
درست در چنين زماني كه مردم تهران و ساير شهرها از ساعت‌ها ماندن در صف بنزين و گاز به ستوه آمده و ناراحت و عصباني هستند، عدم همكاري شهرداري با وزارت نفت چه معنايي مي‌تواند داشته باشد؟ مردم تهران تا كي بايد دردسر و ناراحتي دعواي سياسي را تحمل كنند؟ براي مردم اصلا مهم نيست كه ريشه اين اختلافات در كجا است. به شما ظلم شده و مي‌شود يا مقصر اصلي كيست و مقصر فرعي كي؟ ناراحتي مردم آن‌قدر زياد است كه انتظار رفع فوري مشكلات‌شان را دارند.
*دبير سابق انجمن خودروسازان ايران
يکشنبه 10 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]