تأكيد آيت‌الله بهجت بر اهميت حفظ قرآن

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: تأكيد آيت‌الله بهجت بر اهميت حفظ قرآن
گروه خبرنگاران افتخاري / محمد مهدي ايزدي : قرآن، غايت كمال غير انبياء عليهم السلام را به فرد مي‌رساند، ما آنگونه كه بايد و شايد از قرآن استفاده نمي‌كنيم .
به گزارش خبرنگار افتخاري خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا)، آنچه در اين متن مي‌خوانيد، رهنمودهايي است از عارف واصل حضرت آية الله العظمي بهجت (مدظله) كه آنها را در مناسبت‌هاي گوناگون افاضه فرموده‌اند.

اهميت حفظ قرآن

اهميت حفظ قرآن

خدا مي‌داند حفظ قرآن، چقدر در استفاده از اين معدن و منبع رحمت الهي مدخليّت دارد. آيا از اين بالاتر مي‌شود تعبير كرد كه: «مَنْ خَتَمَ [قَرَأ، يا: حَفِظَ] الْقُرْآنَ، فَكَأنَّمَا اُدْرِجَتِ النَّبُوَّةُ بَيْنَ جَنْبَيْهِ [بَيْنَ كِْتفَيْهِ] وَ لَكِنَّه [إلاّ أنَّه] لاَ يُوحيَ إلَيْهِ ؛ هر كس قرآن را ختم كند يا بخواند يا حفظ كند، گويي كه نبوت در وجود او گنجانده شده است، با اين تفاوت كه به او وحي نمي‌شود»

يعني قرآن، غايت كمال غير انبياء عليهم السلام را به فرد مي‌رساند. ما آنگونه كه بايد و شايد از قرآن استفاده نمي‌كنيم.

... شخصي مي‌گفت: در عرض دو يا سه ماه، دو ختم يا سه بار به صورت عادي، قرآن را ختم كردم و ديدم كه حافظ‌كل قرآن هستم. حتي به قصد حفظ هم نخوانده بودم.

سادگي حفظ قرآن و ضرورت تكرار براي حافظان

قاعدتاً حفظ قرآن خيلي آسان است و تكرار هم لازم ندارد: «سَهَّلَ اللهُ حِفْظَهُ لاُُمَّتِهِ صلّي الله عليه‌ و آله‌ و سلّم؛ خداوند، حفظ آن را بر امت رسول صلي الله عليه و آله و سلم آسان كرده است»، ولي ابقاء و نگهداري از آن، تكرار لازم دارد؛ زيرا كه فرمود: «تَعاهَدُوا هَذَا الْقُرآنَ، فَاِنَّهُ وَحْشِيٌّ ؛ قرآن را تكرار كنيد، كه زود از خاطر مي‌رود.»

البته اگر حافظ قرآن در هر شبانه روز، كمتر از يك جزء بخواند، فراموش مي‌كند؛ و خواندن بيش از يك جزء در شبانه روز هم، خستگي‌آور است.

رفع فراموشي و يافتن گم شده با توسل به قرآن

براي پيدا كردن چيز گم شده، اين دعا خوانده شود، خوب است: « أَللَّهُمَّ إِنّي أَسْألُكَ – يا مُذَكِّرَ الْخَيْرِ وَ فاعِلَهُ وَ الآمِرَ بِهِ - أنْ تُصَلِّيَ عَلَي محمّد وَ آلِ محمّد، وَ تُذَكِّرَني ما أنْسانيِه الشّيطانُ ؛ خدايا، اي به ياد آورنده خير و انجام دهنده آن و فرمان دهنده به آن، از تو مي‌خواهم بر محمد و آل او درود فرستي و آنچه را كه شيطان از ياد من برده است، به يادم آوري.»

همچنين اين دعا، براي به ياد آوردن چيزهايي كه فراموش شده مؤثر است. روايتي نيز در اين ‌باره از امام حسن عسكري عليه السلام نقل شده است. چه استبعادي دارد كه آيه «سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسي» (اعلي/6)؛ به زودي بر تو فرا خواهيم خواند، تا فراموش نكني. نيز، براي دفع فراموشي خوانده شود؛ زيرا كه در روايت است:

«خُذْ مِنَ الْقُرْآنِ ما شِئْتَ لِما شِئْتَ؛ هر بخش از قرآن را براي هر چه خواستي، برگير و بهره‌مند شو.»

و اين روايت، تذكر و نسيان را نيز شامل مي‌شود. همچنين به نظرم در روايت است كه : «يُسْتَشْفَي بِهِ لِكُلِّ دآءٍ ؛ با قرآن مي توان براي بهبودي هر بيماري توسل جست.»

با داشتن قرآن و عترت و علماي معاصر، باز اين قدر به آمريكا و شوروي گدايي مي‌كنيم، تا تفضّلاً چيزي به ما بدهند. حاضريم صبح تا شام، سر راه آنها بنشينيم تا پنج قران به ما بدهند. صورت ظاهر ريال‌ها را مي‌بينيم، ولي باطن آن را كه استعباد(به بند ديگران در آمدن) و نوكري است، درك نمي‌كنيم.
شنبه 9 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 190]