نگاهكارآفريني چيست؟

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: نگاهكارآفريني چيست؟
كارآفريني مفهومي است كه تا كنون از ديدگاه‌هاي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است و همه بر اين باورند كه كارآفريني (Entrepreneurship) موتور محركه توسعه تكنولوژي و اشتغال مولد است.

بي شك روند توسعه اقتصادي در كشورهاي توسعه يافته، بيانگر اين واقعيت است كه اقتصاد تحت‌تاثير كارآفريني است، به گونه اي كه كارآفرينان در توسعه اقتصادي كشورهاي توسعه يافته، نقش محوري داشته و كشورهاي توسعه نيافته اهميت آن را در توسعه اقتصادي ناديده گرفته اند. شواهدي وجود دارد كه نشان مي‌دهد علت توسعه كشورهايي همچون آمريكا و ژاپن و آلمان كه از نظر صنعتي توسعه يافته‌اند،كارآفريني است.
در اواخردهه 70 در بسياري از كشورهاي پيشرفته به علت تغيير در ارزش‌ها و گرايش‌هاي جامعه و البته تغييرات جمعيت شناختي، موجي از كسب و كارهاي كوچك و افراد خود اشتغال به وجود آمد. به علت تاثيرات عميق اين پديده مطالعات زيادي با رويكردهاي اقتصادي، مديريتي و جامعه شناختي و روان شناختي در اين زمينه صورت گرفته و در كشور ما نيز چند سالي است كه به تبع مباحث اقتصادي و صنعتي، موج جديدي در مورد اين مفهوم در حال شكل‌گيري است.
با وجود قدمت بررسي كارآفريني و تلاش محققين فراوان، ارائه تعريفي قطعي و مشخصي براي كارآفريني هم، مانند ساير مفاهيم علوم انساني كاري دشوار و حتي غير ممكن است. در سير تكاملي مفهوم كارآفريني عوامل زيادي مانند ريسك پذيري، نو آوري و.... به اين مفهوم اضافه شده است. براي درك بهتر اين مفهوم سير تاريخي تعريف كارآفريني و تغيير نگرش به آن از ابتدا تاكنون مورد بررسي قرار مي‌گيرند: واژه كارآفريني از كلمه فرانسوي Entreprendre به معناي «متعهد شدن» نشات گرفته است و بنابر تعريف واژه‌نامه دانشگاهي و بستر: كارآفرين كسي است كه متعهد مي‌شود، مخاطره‌هاي يك فعاليت اقتصادي را سازماندهي، اداره و تقبل كند.
اولين تعاريف كارآفريني در قرون 15 و 16 ميلادي ارائه مي‌شود. اين دوره همزمان با به قدرت رسيدن حكومت‌هاي فئودالي در اروپا است و كارآفريني كسي است كه مسووليت اجراي پروژه‌هاي بزرگ را برعهده دارد و البته در اين راه مخاطره اي را نمي پذيرد، زيرا عموما منابع توسط حكومت محلي تامين مي‌شود و او صرفا مديريت مي‌كند. نمونه بارز كارآفرينان در اين دوره معماران مسوول ساخت كليسا، قطعه‌ها و تاسيسات نظامي هستند.
دوره دوم مقارن با قرن 17 ميلادي است. در اين دوره همزمان با شروع انقلاب صنعتي بعد جديدي به كارآفريني اضافه شده است: مخاطره. كانيلون، يكي از اولين محققين در اين زمينه، كارآفريني را اين‌گونه تعريف مي‌كند: كارآفرين كسي است كه منابع را با قيمتي نامشخص و تضمين نشده مي‌فروشد، از اين رو مخاطره‌پذير است. كارآفريني در اين دوره شامل كساني نظير بازرگانان، صنعتگران و ديگر مالكان خصوصي است.
در دوره سوم – قرن 18 و 19 و اوايل قرن 20 ميلادي – كارآفرين از تامين‌كننده سرمايه متمايز مي‌گردد. يعني كسي كه مخاطره مي‌كند با كسي كه سرمايه را تامين مي‌كند، متفاوت است. اديسون به عنوان يكي از كارآفرينان اين دوره، پايه گذار فن‌آوري‌هاي جديد شناخته مي‌شود ولي او سرمايه مورد نياز فعاليت‌هاي خود را از طريق اخذ وام از سرمايه‌گذاران خصوصي تامين مي‌كرد. همچنين در اين دوره كارآفرين و مدير كسب و كار نيز از هم متمايز مي‌شوند. كسي كه سود حاصل از سرمايه را دريافت مي‌كند، با شخصي كه سود حاصل از توانمندي‌هاي مديريتي را دريافت مي‌كند، تفاوت دارد. به عبارت ديگر اين دوره، دوره تمايز كار آفرينان از ديگر بازيگران صحنه اقتصاد است.
در دهه‌هاي مياني قرن 20 ميلادي، مفهوم نوآوري به يكي از اجزاي اصلي تعريف كارآفريني تبديل مي‌شود. اضافه شدن اين مفهوم در دوره چهارم به خاطر افزايش رقابت در بازار محصولات و تلاش در استفاده از نوآوري براي ايجاد مزيت رقابتي در كسب و كارهاي موجود و بقاي آنها است. از تعاريف اين دوره مي‌توان به تعريف شوميپيتر اشاره كرده: «كارآفرين فردي نوآور وتوسعه دهنده فن‌آوري‌هاي به كار گرفته نشده است.»
در دوران معاصر از 1980 تا كنون همزمان با موج جديد ايجاد كسب و كارهاي كوچك و رشد اقتصادي و شناخته شدن كارآفريني به عنوان تسريع‌كننده اين ساز و كار، توجه زيادي به اين مفهوم جلب شد. تا اين زمان كارآفريني فقط از ديدگاه محققان اقتصادي مورد بررسي قرار مي‌گرفت. ولي در اين دوره توجه جامعه‌شناسان و روانشناسان نيز به اين مفهوم معطوف شده و عمده توجه اين محققان بر شناخت ويژگي‌هاي كارآفرينان و علل حركت فرد به سوي كارآفريني است.
در انتها با توجه به سير تعاريف كارآفريني شايد بهترين تعريفي كه مي‌توان ارائه كرد، اين باشد: كارآفريني عبارت است از فرآيند نوآوري و بهره‌گيري از فرصت‌ها، با تلاش و پشتكار بسيار و همراه با پذيرش ريسك‌هاي مالي، رواني و اجتماعي كه با انگيزه كسب سود مالي، توفيق طلبي، رضايت شخصي و استقلال صورت پذيرند. ( هيسريچ، 1985 )
منبع: پايگاه اينترنتي مركز كارآفريني دانشگاه گيلان
پنجشنبه 7 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 244]