در پيامي به دومين رقابت رصدي صوفي در ايران رييس انجمن بين‌المللي منجمان بدون مرز: ستاره‌ها در عبور بي رواديد از فراز مرزها، پيام‌آور صلح‌اند

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: در پيامي به دومين رقابت رصدي صوفي در ايران رييس انجمن بين‌المللي منجمان بدون مرز: ستاره‌ها در عبور بي رواديد از فراز مرزها، پيام‌آور صلح‌اند
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي

دومين رقابت رصدي صوفي كه با هدف تكريم و بزرگداشت مقام علمي عبدالرحمن صوفي رازي، اخترشناس نام‌آور ايراني نام‌گذاري شده است، پايان هفته جاري با حضور منجمان آماتور از سراسر كشور در دامنه ارتفاعات تفتان در سيستان و بلوچستان برگزار مي‌شود.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، انوشه انصاري، نخستين بانوي فضاگرد جهان و نخستين فضانورد ايراني، مايك سيمونز، رييس انجمن منجمان بدون مرز و دكتر قنبري، رييس انجمن نجوم ايران با انتشار پيام‌هايي به استقبال اين حركت علمي رفته‌اند كه به همت شاخه آماتوري انجمن نجوم ايران و با پيگيري جمعيت منجمان مهبانگ و همكاري استانداري سيستان و بلوچستان و سازمان ها و نهادهاي دولتي و آموزشي اين استان از جمله سازمان آموزش و پرورش، سازمان ملي جوانان، دانشگاه سيستان و بلوچستان برگزار مي‌شود.

مايك سيمونز، رييس انجمن بين المللي منجمان بدون مرز در پيامي به دومين رقابت صوفي ايران از ستاره‌ها به عنوان پيام‌آوران صلح ياد كرده و آورده است: «من اغلب اوقات شب‌ها به زير آسمان مي روم تا دوستان قديميم را ملاقات كنم. درست بيرون از در و بر فراز درختان و كوه‌ها در هر فصلي با جبار، دب اكبر، دجاجه و ديگران ملاقات مي كنم.

بخش عمده اي از عمرم را با اين دوستان آشنا بوده‌ام. آنها همراهان شباهنگام من هستند و زماني كه در درخشش سپيده دمان رنگ مي بازند به انتظار آنها مي مانم و در غروب بعد آنها را دوباره خوش آمد مي گويم.

آنها در همه سفرهاي من نيز با من بوده اند. در دامنه‌هاي كوهستان البرز در بيرون تهران، آنها همچنان منتظر ملاقات من بوده‌اند؛ همان‌طور كه در خانه ملاقاتمان را انتظار مي كشيديم. اينجا، همان مكاني است كه زماني كه سرزمين من روز را سپري مي كند، آنها به نورافشاني مي پردازند.»

منجم رصدخانه مونت ويلسون اضافه كرده است: «اينجا از محل زندگي من هزاران مايل فاصله دارد و در سوي ديگري از سياره مان، زمين، قرار دارد، جايي كه بسياري از چيزهاي با آنچه در خانه مي شناسم، متقاوت است؛ اما آسمان همان است كه از كودكي مي شناخته ام. چه تجربه ژرفي است.

آسمان بر فراز زمين همه جا يكسان گسترده است و از فراز مرزها، ديوارها، نگهباني ها و نگهبانان مي‌گذرد. زماني كه ستاره‌ها از فراز مرزها عبور مي كنند، هيچ كس از آن ها گذرنامه يا رواديد نمي خواهد و آنها بي هيچ توجهي به تفاوت‌هاي زير پايشان از فراز سر ما مي گذرند و هيچ مترجمي نياز ندارند چرا كه به زباني جهاني صحبت مي كنند كه همه آن را مي‌شناسند؛ اما تنها تعداد اندكي از مردمان در هر كشوري به تماشاي گذر آنها مي نشينند و پيام صلح آنها را مي شنوند.»

سيمونز افزوده است: «زماني كه به تماشاي ستاره هايي مي نشينيم كه در افقي دوردست غروب مي كنند مي دانيم كه در همان حال آنها راه خود را از فراز بسياري از كشورها ادامه مي دهند؛ اما چگونه است كه ما قادر نيستيم با ديدن چنين منظره اي سياره كوچك خود را به گونه اي ديگر ببينيم؟ ستاره ها دوستان ديگري نيز در هرجا دارند. ما مي توانيم در كنار يكديگر در تاريكي شب و در كنار دوستان ستاره‌يي خود بايستيم بدون آنكه بدانيم كه هستيم يا كجا هستيم.

چه خواهد شد اگر هر انساني بر زمين شبي از خانه بيرون رود و دوستي ستارگان را برگزيند، آنها را در سفر شبانه‌شان با ما و گذرشان به سوي همسايگانمان همراهي كند؟

چه خواهد شد اگر روزنامه‌ها، راديوها و تلوزيون‌ها بامداد فردا چنين خبري را مخابره كنند كه «همه مردمان جهان ديشب، در كنار هم به ديدار ستاره ها رفتند. همه منظره اي پرشكوه از جهان نا متناهي را در كنارهم و از نقطه كوچكي كه زمين مي‌ناميمش، به تماشا نشسته اند»؟

آيا در آن هنگام، مرزها، نگهباني ها و گذرنامه ها و ديوارها بازهم براي ما مهم به نظر خواهد رسيد؟»

آن هنگام كه خورشيد بر فراز سر شما شركت كنندگان دومين رقابت صوفي ايران غروب كند، من هم با روح و ذهن خود، آنجا در كنار شما خواهم بود. براي همه شما آسماني صاف و رقابتي خاطره انگيز را در زير آسمان پر ستاره مان آرزو مي كنم.»

دكتر قنبري، رئيس انجمن نجوم ايران نيز در پيام خود به دومين رقابت صوفي تاكيد كرد: «ايران زمين در طول تاريخ پر بار خويش شاهد ظهور چهره هاي برجسته و ارزشمند علمي بوده است كه هريك گام بلندي در پيشبرد دانش بشري برداشته اند و كوشيده اند شعله فروزان علم را به نسل هاي بعدي برسانند.

در سرزمين ما كه دانش ستاره شناسي پيشينه‌اي به بلنداي اسطوره هاي كهن دارد اخترشناسان به نامي سر برآورده اند و هويت تاريخي و علمي اين كشور را ساخته اند كه بي شك نام عبدالرحمن صوفي رازي بر بالاي فهرست نام‌هاي ايشان جاي مي‌گيرد.

وي در ادامه پيام خود آورده است: «عبدالرحمن صوفي رازي در دوره اي دشوار مي زيست اما با پشتكاري فراوان در رصدخانه شيراز گروهي از ستاره شناسان آن دوران را رهبري كرد و با تاليف كتاب سترگ صورالكواكب ميراث يوناني ستاره شناسي را اصلاح كرد و گامي به پيش برد. ثبت و رصد اجرامي چون كهكشان امراه المسلسله، ابرهاي ماژلاني و چندين خوشه ستاره‌يي كه وي آنها را در رده اجرامي غير ستاره‌يي يا سحابي مانند خود طبقه بندي كرد نشان از تيز بيني او بود؛ اما متاسفانه در طي قرون و در اثر كم توجهي ما جهان علم نام وي و ديگر بزرگاني چون او را به فراموشي سپرده است.»

دكتر قنبري افزود: «انجمن نجوم ايران و شاخه آماتوري آن به همين مناسبت رقابت رصدي تابستانه خود را به نام صوفي برگزار مي كند و اميدوار است اين راه آغازي براي تلاش در جهت حفظ ميراث هويتي علمي ما باشد. در همين حال اين رقابت نه با هدف نتيجه گرايي كه با هدف بالابردن تخصص رصدي شكل گرفته است تا برگزيدگان بتوانند به طور تخصصي‌تري زمينه هاي رصدي را دنبال كنند.»

رييس انجمن نجوم ايران در پايان پيام خود نوشته است: «امسال و در آستانه سال جهاني نجوم دومين رقابت رصدي صوفي با حضور شركت كنندگاني از ديگر كشورها برگزار مي شود اين حضور را به فال نيك مي گيريم و اميد داريم در سال جهاني نجوم اين رقابت با حضور رصدگراني از تعداد بيشتري از كشورهاي جهان برگزار شود.

براي همه شما آرزوي موفقيت كرده و از جمعيت منجمان مهبانگ و مقامات دانشگاهي و دولتي استان سيستان و بلوچستان كه همكاري بي دريغ خود براي اين رقابت را همراه انجمن نجوم ايران كردند قدرداني مي كنم.»

در پيام انوشه انصاري به دومين رقابت صوفي ايران نيز آمده است: «دوستان منجم،

از نخستين لحظه‌اي كه چشمان بشر به روي آسمان زيباي شب و ستارگان درخشانش گشوده شد، اين تصوير زيبا منبع الهام بخش تخيلات او شد. ابتدا تصور كرديم خدايان نظاره گر ما هستند؛ سپس تصاوير و اشكال خدايان و مخلوقات اسطوره‌اي را ديديم و پنداشتيم كه اين آنها هستند كه سرنوشت ما را رقم مي‌زنند؛ اما با رشد انديشه و تفكرمان دريافتيم كه اينها نه خدايان، كه ستارگان و سياراتي همانند خورشيد و خانه امان- سياره زمين- هستند. هرچند خودبيني و تكبرمان ما را تا جايي سوق داد كه خيال كرديم كه ما در مركز كهكشان قرار داريم و همه چيز حول محور ما مي‌گردد.

شايد دريافتن اين مساله كه دنيا به دور ما نمي‌گردد يكي از ژرفترين دريافت‌هاي تاريخ بشر بود.

نجوم به ما آموخت كه ما ذره غباري گم شده در ميان ميليون‌ها ستاره ديگر هستيم و با نشان دادن جاي انسان در كهكشان بيكران، به ما درس تواضع و فروتني آموخت.

هيچ چيز به اندازه ديدن سياره مان –زمين- از فضا به انسان احساس تواضع نمي دهد.

در طول تاريخ آن چه هميشه ثابت مانده اين است كه ما در آسمان به دنبال پاسخ‌هايمان مي‌گرديم:

پاسخي براي مبدا حياتمان، پاسخي براي آنچه در انتها در انتظار ماست و دليلي براي حضورمان در ميان ميليون‌ها ستاره ديگر.

پس به شما تبريك مي‌گويم براي تلاش و جست‌وجويتان به دنبال رسيدن پاسخي به اين سوال‌ها و اميدوارم كه قوه تخيلتان راهنماي شما در يافتن آنها باشد و اين آگاهي جديد را با سايرعاشقان فضا تقسيم كنيد.

يك موجود خاكي عاشق ستاره‌ها »

انتهاي پيام
چهارشنبه 6 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]