واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: درخواست از رئيس جمهوري براي حل مشكلات نقل و انتقال معلولان
اين روزها، خبر تعطيل شدن خدمات حمل و نقل «بهزيست كار»، بيشتر معلولان را در سراسر كشور نگران كرده است. بهزيست كار كه مسئوليت حمل و نقل افراد داراي معلوليت را با حدود 2000 دستگاه خودروي ويژه معلولان به عهده گرفته بود، حالا در آستانه فروپاشي است. بسياري از معلولان مي گويند بهزيست كار ديگر به آنها خدمات ارائه نمي دهد. حتي گفته مي شود كه بخشي از خودروهاي ويژه بهزيست كار فروخته شده و تعداد اندك باقي مانده هم در حال واگذاري است. اين در حالي است كه افراد داراي معلوليت، نمي توانند از امكانات حمل و نقل عمومي استفاده كنند. اتوبوس ها و تاكسي ها براي افرادي كه روي ويلچر مي نشينند، به هيچ وجه قابل استفاده نيست. حتي معلولان غيرويلچري هم عموما نمي توانند سوار خودروهاي عمومي شوند. در اين شرايط، بهزيست كار كه بطور نسبي جوابگوي نياز معلولان بود، در حال جمع كردن بساط خود است. به راستي در اين شرايط تكليف اينهمه معلول چيست؟
نامه زير را زهرا خسروي، از خانم هاي فعال در امور معلولان نوشته است. خانم خسروي كه خود از ويلچر استفاده مي كند، اين نامه را با هماهنگي با بسياري از افراد داراي معلوليت و به نمايندگي از آنان نوشته و به روزنامه اطلاعات فرستاده است. متن نامه به شرح زير است:
جناب آقاي محمود احمدي نژاد
رئيس جمهوري محترم
سلام عليكم
لطفا به يك داستان كوتاه اما پر مخاطره از يك بخش كوچك اجرايي در كشور توجه كنيد .
درسال1373 با انعكاس مشكلات تردد معلولان جسمي حركتي به رييس جمهور وقت، جناب آقاي هاشمي رفسنجاني، مقرر شد شركتي با بودجه 40 ميليون توماني تاسيس و عهده دار اين بخش از توانبخشي معلولين شود. با صرف اين بودجه زيرنظر بهزيستي كشور، 7 دستگاه خودرو فولكس خريداري شد و از سال 1375 شروع به فعاليت كرد. افراد داراي معلوليت، از محدود بودن تعداد خودروها در تنگنا بودند اما راضي از اينكه بالاخره به آنان نيز نيم نگاهي شده است.
اين روند ادامه داشت تا سال 1378 كه با تغيير مديريت در سازمان بهزيستي، ارائه خدمات به مدت دو سال واندي متوقف شد (كه البته اعتراض همه جانبه معلولان را در پي داشت) مجددا با تغيير رياست سازمان در سال 1381 اين خدمات دوباره از سرگرفته شد و با نامه نگاري به رييس جمهور وقت، آقاي خاتمي، تلاش براي افزايش خودروها در تهران و كشوري شدن اين خدمات قوت گرفت و با پيگيري هاي مديران وقت، اين زحمات به بارنشست و در سال1382 بودجه ميلياردي آن تصويب شد.
پس از فراز و فرود هاي بسيار، بالاخره درسال1385 نسل جديد بهزيست كار و اين بار با حدود 100 دستگاه متولد و مقررشد در كلانشهرها نيز اين خدمات ارائه شود. مجددا با تغيير در مديريت اين شركت، ارائه خدمات رو به افول گذاشت وتا جايي پيش رفت كه در مدت كمتر از 2 سال، ارائه خدمات به معلولان از حدود 15 هزار سرويس در ماه به 1800 تا 2000 سرويس رسيد. اين اواخر نيز ميزان خدمات رو به صفر گذاشته و با توجه به فشارها و اعتراضات معلولان، هر از گاهي وعده هايي از سوي مسئولان سازمان بهزيستي داده مي شود اما پس ازكاهش تنش، دوباره به فراموشي سپرده مي شود. اين در حاليست كه ميلياردها تومان سرمايه به نام معلولان جذب شده اما بهزيست كار، در حال ازهم پاشيدن است.
درزماني كه همگان دم از عصر ارتباطات و.... مي زنند، هستند كساني كه حتي براي پانسمان زخم بستر خود نيز نمي توانند از منزل خارج شوند؛ چرا كه خودروهاي عمومي امكانات لازم را ندارند و خودروهاي ويژه معلولين ( بهزيست كار ) هم خدمات نمي دهند!
اميد واريم به زودي، روزنامه ها اين تيتر را درشت بزنند كه: بنا به دستور رييس جمهوري، بهزيست كار مجددا راه اندازي شده و در سراسر كشور ارائه خدمات مي كند.
خواهشمنديم با توجه به نياز مبرم معلولان به اين خدمات، دستور فرماييد پيگيري اين نامه از طريق وزارت رفاه، هر چه سريع تر صورت پذيرد.
با تشكر
زهرا خسروي
به نمايندگي از جمعي از معلولان
چهارشنبه 6 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 155]