واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: روز به روز كه از عمر ما مي گذرد، مسن تر مي شويم، موي سفيد مي كنيم اما بزرگ نمي شويم بعضي هامان، خيلي هنر كنيم كاريكاتوري بزرگ مي شويم... روز به روز كه از عمر ما مي گذرد، مسن تر مي شويم، موي سفيد مي كنيم اما بزرگ نمي شويم بعضي هامان، خيلي هنر كنيم كاريكاتوري بزرگ مي شويم حال آن كه هر روز كه بر ما مي گذرد، بايد بهتر از ديروز شويم و بزرگ تر هم. اين سنت مومنان است والا اگر دو روز آدم همسان باشد، مغبون خواهيم بود و اگر -خداي نكرده- بدتر از ديروز باشيم، «ملعون» خواهيم شد. خب حالا بياييم و بررسي كنيم روزگار ما چون است و كردار ما چگونه. اين شرط عقل است وقتي يك پروژه معمولي را بارها مطالعه، بازخواني و تحليل مي كنيم، زندگي خود را هم بررسي، تجزيه و تحليل كنيم، خيلي دقيق تر. به «حاسبوا قبل ان تحاسبوا» عمل كنيم كه آموزه اي ديني است. حساب كنيم، نقد كنيم و راه بزرگ شدن را، بزرگ شدن هارمونيك و فراگير را هدف قرار دهيم تا به ازاي هر روزي كه پشت سر مي گذاريم، سرفرازتر شويم و بزرگ تر نيز هم. اين را به عنوان هدف بزرگ در نظر گيريم و براي رسيدن به آن هدف گذاري و برنامه ريزي كنيم، تا از وضعيت موجود به وضعيت مطلوب برسيم. وضعيت موجودي كه گاه شاهديم عمر از ٧٠ فزون مي كنيم اما صبر ما، هوشياري ما، عقلانيت ما، در همان كودكي مانده است اما صداقت ها، گذشت ها، دل نبستن به دنيا و زيبايي هاي زندگي كودكانه از ميان رفته است و دروغ گويي و رندبازي، كينه ها و حقد ها، حسدها و دنياطلبي ها و زشتي ها جايش را گرفته است، يعني با گذشت زمان مسن تر شده ايم اما خصال نيكوي ما قد نكشيده كه قامت زشتي ها بلندتر شده است.«خاربن»كينه، دشمني و... هر روز پرريشه تر و پرشاخ و برگ تر مي شود و ما را تاب مقابله با آن نمي ماند اما صداقت كه بايد پهنه زندگي مان را فرا مي گرفت شكيبايي كه بايد ما را از عصبانيت ها و تندخويي ها به در مي برد، مهرباني كه بايد بر قهر، غلبه مي كرد، دل مان كه بايد دريا مي بود و كشتي هاي خشم را، ناوهاي تندخويي را، نهنگ هاي تلخ زباني را، كوسه هاي نيش و كنايه را، در خويش هضم مي كرد چندان بزرگ نشده است. گاه، بعضي هامان كه هنر مي كنيم، مثلا در حوزه علم، ثروت، مقام و... بزرگ مي شويم اما در حوزه اخلاق، مردم داري، كمك به هم نوع، حسن خلق، صبر و... نه كودك، كه كوچك مي مانيم والا كودك، اخلاق خوب دارد، اهل صداقت است، لب هايش به گل لبخند بهار مي شود، دلش باغ شكوفه است. پس كوچك مي مانيم و كودك نه. مسن مي شويم حال آن كه بايد بزرگ شويم. بزرگ با بزرگ شدن زيبايي ها در پندار و گفتار و رفتارمان، با بزرگ شدن صداقت ها، صراحت ها، با تعميق سلامت، با توسعه بردباري و شكيبايي، با وسعت يافتن حق گويي و حق خواهي، با قامت كشيدن شهامت و شجاعت و شهادت، با لذت بردن از زيبايي ها، با درست كار كردن و كارهاي درست انجام دادن با صلاح مند كردن رفتارهاي فردي و اجتماعي، با تلاش افزون تر براي ارتقاي سلامت جامعه، با صواب مند كردن اعمال، با زيباتر ديدن جهان، با مهربان تر كردن جان و... با بزرگ شدن همه زيبايي ها و... پس بكوشيم بزرگ و باز هم بزرگ تر شويم. javanemrooz.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 480]