ورزش - سقوط به پله پنجاه و يكم

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: ورزش - سقوط به پله پنجاه و يكم

ورزش - سقوط به پله پنجاه و يكم

مهدي زعيم‌زاده:با پايان المپيك بيست و نهم مشخص شد كه ايران با قرار گرفتن در رتبه پنجاه و يكم جهان كه بدترين رتبه‌اش در طول تاريخ المپيك به شمار مي‌رود به كار خود در پكن پايان داد. در واقع با مقايسه نتايج كاروان 55نفره ايران در المپيك 2008 با المپيك‌هاي گذشته مشخص مي‌شود كه لقب «ناكام» كاملا برازنده ورزش ايران در اين دوره بازي‌هاست و حتي تك‌طلاي هادي ساعي نمي‌تواند سرپوشي به اين ناكامي قابل توجه باشد. ايران در شرايطي كه با بزرگ‌ترين كاروان سال‌هاي اخيرش و با 55 نفر راهي پكن شد كه هرگز در المپيك‌هاي قبلي رتبه‌اي بدتر از چهل و چهارم كسب نكرده بود، اما اين‌بار با قرار گرفتن در پله پنجاه و يكم بدترين عملكردش را ثبت كرد، به‌ويژه اينكه در دو المپيك گذشته مكان‌هاي مطلوب بيست‌و هفتم و بيست‌ و نهم نصيب ايران شده بود و قبل از شروع المپيك تصور مي‌شد اين مرتبه چنين نتيجه‌اي حاصل شود. از نظر تعداد مدال چهار مدال كمتر از 2004 گرفتيم و به كمترين تعداد مدال در 20 سال اخير دست پيدا كرديم، از نظر تعداد طلا هم به 12 سال قبل و 1996 برگشتيم. تمامي اين آمار به‌ويژه مقايسه عملكرد كاروان ايران در پكن با دو المپيك قبلي ثابت مي‌كند متصل كردن لقب «ناكام» به ورزش ايران به‌هيچ وجه غيرمنصفانه نيست و آنهايي كه ايران را در المپيك پكن ناكام نمي‌دانند يا از واقعيت‌ها و گذشته خبر ندارند و يا قصد توجيه و فراكني دارند. نتايج ايران در دو المپيك گذشته نشان داد كه ورزش ايران با توجه به پتانسيلي كه در كشتي و وزنه‌برداري و ورزش‌هاي رزمي دارد مي‌تواند يكي از رتبه‌هاي كمتر از سي‌ام را به خود اختصاص دهد. ايران در المپيك آتن 6 مدال كسب كرد و اگر آن موقع مثل هم‌اكنون در كشتي به دو ورزشكار برنز داده مي‌شد اين مدال‌ها به 8 مي‌رسيد چرا كه سجاد برزي و مسعود هاشم‌زاده در كشتي فرنگي چهارم شدند. ضمن اينكه نبايد فراموش كرد كه آرش ميراسماعيلي قهرمان جودوي جهان در سال‌هاي 2001 و 2003 به دليل رو در رو نشدن با حريف اسرائيلي در مسابقات شركت نكرد و الا با توجه به آمادگي آن موقع ميراسماعيلي او هم به احتمال فراوان مدال مي‌گرفت. طبيعتا با توجه به اين شرايط و ظهور ورزشكاراني مثل احسان حدادي و حميد سوريان و اينكه در كشتي به دو ورزشكار برنز داده مي‌شد، كسب 10 مدال از المپيك پكن نتيجه‌اي كاملا منطقي و معمولي محسوب مي‌شد، هرچند كه خود آقايان وعده كسب مدال‌هاي بيشتري را مي‌دادند، اما المپيك تمام شد و دستاورد ايران از 958 مدال توزيع‌شده تنها يك طلا و يك برنز بود. با مقايسه اين دو مدال با نتايج المپيك آتن نبايد گفت كه نتيجه بدتري گرفتيم بلكه بايد گفت نتيجه بسيار بدتري گرفتيم.

مدعيان ناكام
اگر به سوابق 55 ايراني حاضر در المپيك توجه شود، مشاهده مي‌شود كه در بين اين افراد نزديك به 20 نفر پتانسيل مدال گرفتن داشتند. در كشتي فرنگي سامان طهماسبي، قاسم رضايي و حميد سوريان مدال جهاني داشتند و هاشم‌زاده در المپيك قبلي چهارم شده بود. در بين آزادكاران مراد محمدي، سعيد ابراهيمي، رضا يزداني و فردين معصومي در گذشته از سكوهاي جهاني بالا رفته‌اند، ضمن اينكه در سه وزن ديگر حداقل اميد به كسب برنز وجود داشت. در بين جودوكاران به غير از آرش ميراسماعيلي سايرين نيز بدون شانس نبودند. مسعود حاجي‌آخوندزاده در المپيك قبلي تا آستانه كسب مدال پيش رفت و پنجم شد و ساير ملي‌پوشان هم سابقه قهرماني در آسيا را داشتند.
جودوي ايران چند ماه پيش در قاره آسيا قهرمان شده بود، اما در پكن يك برنز هم به دست نياورد و اين در حالي است كه ساير آسيايي‌ها در پكن 5 طلا، 4 نقره و 4 برنز به دست آوردند، واقعا چگونه است كه جودوكاران آسيايي در المپيك به 13 مدال رسيدند اما سهم قهرمان آسيا يك برنز هم نبوده است!! بنابراين قرار دادن نام جودوكاران هم در بين افرادي كه شانس مدال داشتند، اصلا كار غيرمنطقي و روياپردازانه‌اي حساب نمي‌شود.
بايد به احسان حدادي هم اشاره كرد، ركورددار پرتاب ديسك آسيا براي قهرماني به پكن رفته بود. در تكواندو هم مثل هميشه دو ورزشكار مدعي داشتيم. همچنين از اصغر ابراهيمي در وزنه‌برداري هم انتظار مدال مي‌رفت. او در مسابقات جهان پنجم شده بود و گفته مي‌شد كه مي‌تواند در پكن مدال بگيرد. آيا كارواني كه در آن 20 ورزشكار مدعي كسب مدال وجود داشتند بايد با دو مدال به خانه برگردد!
40 ميليارد براي دو مدال
بسياري از مسوولان سازمان تربيت‌بدني و كميته ملي‌المپيك قبل از شروع بازي‌ها با اميدواري زياد صحبت مي‌كردند و وعده كسب 14، 15 مدال مي‌دادند اما امروز كسب دو مدال را يك فاجعه نمي‌دانند. ورزش ايران پتانسيل كسب اين تعداد مدال را داشت اما معلوم نشد چه بر سر اين ورزشكاران مدعي آمد كه به بدترين نتيجه تاريخ دست پيدا كردند. چرا حميد سوريان دارنده سه مدال طلاي جهان در المپيك پنجم شد؟ به چه علت احسان حدادي هشت متر پايين‌تر از ركوردش پرتاب كرد؟ چطور قهرمانان جودوي آسيا در پكن به يك برنز هم نرسيدند؟ چگونه كشتي ورزش اول ايران در المپيك پكن به بدترين نتيجه تاريخ خود دست پيدا كرد؟ اين ناكامي‌ها نشان مي‌دهد كه دستگاه ورزش ايران راه و رسم آماده كردن قهرمانان خود را بلد نبود. بسياري از كشتي‌گيران و جودوكاران در بدترين شرايط خود با حريفان خود مبارزه كردند و بايد به كارشناسان حق داد كه نسبت به ميزان توانايي‌هاي مربيان تيم‌هاي ملي كشتي، جودو و وزنه‌برداري ترديد داشته باشند و تاكيد كنند كه هيچ‌كدام از ورزشكاران ايران به صورت علمي و منطقي براي المپيك آماده نشدند، وگرنه سوريان هماني مي‌شد كه هميشه بود. بايد به احسان حدادي اشاره كرد. او چند ماه قبل در مسابقات تداركاتي تمامي حريفانش را شكست داد و ركوردهايي تحسين‌برانگيز به‌جا گذاشت اما با مصدوميت روانه المپيك شد و هشت متر پايين‌تر از ركوردش پرتاب كرد. در حالي كه تمامي ورزشكاران مدعي به نحوي تمرين كردند و مسابقه دادند كه در المپيك آماده باشند به بهترين نتيجه‌شان برسند، قهرمان پرتاب ديسك ايران مسيري برعكس را پيمود! اينگونه ندانم‌كاري‌ها و بي‌تدبيري‌ها در ساير رشته‌ها هم ديده مي‌شود و برآيند اين سوء‌مديريت و ضعف تداركات و نمود دانش ‌مربيان تنها يك طلا و يك برنز بوده است. به گفته محمد علي‌آبادي براي المپيك پكن بيش از 40 ميليارد تومان هزينه شده بود، 40 ميليارد براي قرار گرفتن در رده پنجاه‌ويكم!!
متخصص در توجيه كردن
اين يك حقيقت است كه ورزش ايران نتوانست در پكن انتظارات را برآورده كند. اين در حالي است كه چندي پيش ادعا مي‌شد موفقيت‌هاي اخير ايران در ورزش در طول تاريخ بي‌سابقه است. شايد اگر تنها تعداد مدال ملاك باشد اين ادعا كاملا درست به‌نظر مي‌رسد. اما آيا كسي توجه داشته كه آن مدال‌ها در كدام تورنمنت‌ها و با چه كيفيتي به دست آمده؟ آيا پس از اينكه چند ماه پيش جودوي ايران بر بام آسيا قرار گرفت، بررسي شد كه ساير كشورها آن مسابقات را جدي گرفته بودند؟ جالب اينكه بسياري از جودوكاران مدعي ما در المپيك به حريفان آسيايي خود باختند. حاصل بزرگ‌كردن موفقيت‌هاي كوچك همين ناكامي در المپيك است وگرنه مي‌شد از همان مسابقات قهرماني جهان در رشته‌هاي كشتي، جودو و تكواندو در سال گذشته درس‌هاي زيادي گرفت، اما مسوولان ورزش ايران به آن مسابقات معتبر بي‌اعتنايي كردند و انگشت روي پيروزي در تورنمنت‌هاي كم‌اعتبار گذاشتند!
جاي تاسف است كه امروز هم كسي به اين شكست‌ها توجهي ندارد و آقايان به دنبال توجيه نتايج خود هستند. محمدرضا يزداني‌خرم رئيس فدراسيون كشتي با اشاره به مدال نگرفتن كشتي فرنگي در 36 سال گذشته، بي‌مدال ماندن در پكن را ناكامي نمي‌داند. آيا در 36 سال گذشته هم كشتي ايران حميد سوريان داشت؟ و برخي ديگر از آقايان هم به غيبت رضازاده اشاره مي‌كنند. پس چرا كسي به هدر رفتن قهرماناني مثل حدادي و سوريان توجه نمي‌كند.
رئيس سازمان تربيت‌بدني پس از بازي‌هاي آسيايي دوحه مدعي شد كه ايران در بازي‌هاي آسيايي 2010 سوم مي‌شود. آيا واقعا قرار است ايران بيايد جاي كره‌جنوبي و ژاپن را كه در المپيك هفتم و هشتم شده‌اند، بگيرد؟ اگر به اين نكته توجه شود كه قزاقستان، مغولستان، تايلند، كره‌شمالي، آذربايجان، ازبكستان، اندونزي و هند هم بالاتر از ايران قرار گرفتند، چگونه مي‌توان سوم يا چهارم شدن در آسيا را يك شوخي قلمداد نكرد؟!
متاسفانه در شرايط كنوني مسوولان در حال انداختن تقصير بر گردن ديگري‌اند و در اين زمينه با هم مسابقه گذاشته‌اند.
برخي از روساي فدراسيون‌ها در حركتي غيرطبيعي و مشكوك سازمان تربيت‌بدني را تبرئه مي‌كنند و تمام كاسه كوزه‌ها را بر سر كميته ملي المپيك مي‌شكنند. در واقع همين اقدامات است كه باعث مي‌شود از پله بيست و نهم به پنجاه و يكم برسيم و در آن سو بريتانيا بتواند در عرض 12 سال يك طلاي خود را به 19 طلا تبديل كند و از رتبه سي و ششم به چهارم برسد.
دوشنبه 4 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 310]