تشخيص و تطبيق نشانه هاى ظهور

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: تشخيص و تطبيق نشانه هاى ظهور
جوان قرآنى: در روايات متعددى بر اين نكته تاكيد شده است كه امر ظهور امام مهدى(ع) از آفتاب نيز درخشان تر است. به همين دليل، اين امر بر هيچ كس مشتبه نخواهد شد و هيچ كس در حقانيت آن ترديد نخواهد كرد. در سال هاى اخير، ادعاهاى دروغين در حوزه مهدويت بسيار گسترش يافته است و هر از چند گاه از يكى از كشورهاى اسلامى، اعم از ايران، عراق، بحرين، مصر، عربستان و. . . كسى برمى خيزد و با اين ادعا كه سيد حسنى، سيد خراسانى، يمانى، نماينده مخصوص امام زمان(عج) يا حتى خود مهدى موعود است، جمعى بى اطلاع را با خود همراه و آتش فتنه اى جديد را برپا مى كند. در چنين فضايى به طور طبيعى براى بسيارى اين پرسش مطرح مى شود كه چگونه مى توانيم مهدى موعود(ع) را از مدعيان دروغين بازشناسيم. آيا راهى براى جلوگيرى از تشخيص ها و تطبيق هاى نادرست وجود دارد، آيا اساسا ظهور امام مهدى(عج) و رويدادهاى پيش از آن به حدى روشن است كه مردم در مورد آن دچار هيچ گونه ترديد و سردرگمى نشوند ؟براى يافتن پاسخ پرسش هاى ياد شده توجه به چند نكته ضرورى است: ۱-روشن بودن امر ظهور در روايات متعددى بر اين نكته تاكيد شده است كه امر ظهور امام مهدى(عج) از آفتاب نيز درخشان تر است. به همين دليل، اين امر بر هيچ كس مشتبه نخواهد شد و هيچ كس در حقانيت آن ترديد نخواهد كرد. در اين زمينه از امام محمد باقر(ع) چنين نقل شده است: تا آسمان و زمين ساكن است، شما نيز ساكن و بى جنبش باشيد - يعنى عليه هيچ كس خروج نكنيد - كه كار شما پوشيدگى ندارد. بدانيد كه آن نشانه اى از جانب خداى عز وجل است نه از جانب مردم، بدانيد كه آن از آفتاب روشن تر است و بر نيكوكار و زشت كار پنهان نخواهد ماند. آيا صبح را مى شناسيد امر شما همانند صبح است كه پنهان ماندن در آن راه ندارد.ابتداى روايت، هشدار به كسانى است كه با پيش افتادن بر امامان معصوم(ع) و با اميد تشكيل دولت اهل بيت(ع) دست به قيام هاى نابه هنگام و حساب نشده مى زدند و سرانجام خود و گروهى از شيعيان ناآگاه را به هلاكت مى انداختند. در روايت ديگرى، ميمون البان از آن حضرت چنين نقل مى كند: من در خيمه امام باقر(ع) نشسته بودم كه امام يك طرف خيمه را بالا زد و فرمود: امر ما از اين آفتاب روشن تر است، سپس فرمود: نداكننده اى از آسمان ندا مى كند كه امام، فلان پسر فلان است و نام او را مى برد و ابليس - لعنت خدا بر او باد - نيز از زمين ندا كند همچنان كه در شب عقبه بر رسول خدا(ص) ندا كرد.در همين زمينه مفضل بن عمر از امام صادق(ع) چنين روايت مى كند: از ابى عبدالله امام صادق(ع) شنيدم كه مى فرمود: فرياد نكنيد. به خدا سوگند امام شما ساليانى از روزگارتان غيبت كند و حتما مورد آزمايش واقع شويد تا آنجا كه بگويند: او مرده يا هلاك شده و به كدام وادى سلوك كرده است و چشمان مومنان بر او بگريد و واژگون شويد همچنان كه كشتى در امواج دريا واژگون شود، و تنها كسى نجات يابد كه خداى تعالى از او ميثاق گرفته، در قلبش ايمان نقش كرده و او را به روحى از جانب خود مويد كرده باشد. دوازده پرچم مشتبه برافراشته شود كه هيچ يك از ديگرى بازشناخته نشود. راوى گويد: من گريستم، آنگاه فرمود: اى اباعبدالله! چرا گريه مى كنى؟ گفتم: چگونه نگريم در حالى كه شما مى گوييد: دوازده پرچم مشتبه كه هيچ يك از ديگرى بازشناخته نشود، پس ما چه كنيم راوى گويد: امام به پرتو آفتاب كه به داخل ايوان تابيده بود، نگريست و فرمود: اى اباعبدالله! آيا اين آفتاب را مى بينى گفتم: آرى، فرمود: به خدا سوگند امر ما از اين آفتاب روشن تر است. با توجه به روايات ياد شده، مى توان گفت پديده ظهور و مقدمات آن، چنان واضح و روشن است كه به هنگام وقوعش، همه مردم از آن آگاه مى شوند و به حقانيت آن پى مى برند. اين گونه نيست كه تنها جمعى محدود از شيعيان از آن باخبر شوند و به همراهى با آن برخيزند. بنابراين، اينكه مى بينيم كسى در گوشه اى از كشور عراق يا ايران، خود را به عنوان يكى از شخصيت هاى مطرح در عصر ظهور معرفى مى كند و عده ناچيزى از مردمان ناآگاه يا فريب خورده نيز با او همراهى مى كنند، اصلا با واقعيت هاى ظهور كه پديده اى جهانى و قابل درك براى همگان است، همخوانى ندارد. ۲- نبود ابهام در شخصيت و نشانه هاى مهدى موعود(ع) در روايات فراوانى كه از پيامبر اعظم(ص) و امامان معصوم(ع) وارد شده، همه ويژگى ها و نشانه هاى منجى موعود اسلام مشخص شده است و هيچ ابهامى در مورد شخصيت او و چگونگى ظهورش وجود ندارد. بنابراين، مى توان گفت اگر كسى به درستى به مطالعه معارف مهدوى بپردازد و روايات نشانه هاى ظهور را با دقت و تامل بررسى كند، هرگز دچار تشخيص ها و تطبيق هاى نادرست نمى شود و فريب مدعيان دروغين را نمى خورد. اينكه در گذشته و امروز كسانى به طرح ادعاهاى دروغين پرداخته و كسانى هم با آنها همراهى كرده اند، دليلى جز نادانى و ساده لوحى پيروان و شهرت طلبى و دنياخواهى مدعيان نداشته است. افزون بر اين، بايد توجه داشت كه نشانه هاى ظهور - چنان كه در روايات هم، آمده است - مانند دانه هاى تسبيح به هم پيوسته اند و در ارتباط با هم معنا و مفهوم مى يابند.به بيان ديگر نشانه هاى ظهور به ترتيبى خاص، در فاصله زمانى معين و با شرايطى مشخص رخ مى دهند و اين گونه نيست كه رويدادى مانند خروج خراسانى يا يمانى رخ دهد، بى آنكه مقدمات آنها كه در روايات به آنها اشاره شده است، فراهم شده باشد يا ديگر رويدادها و نشانه هاى مرتبط با آنها رخ داده باشد. ۳- لزوم مراجعه به فقيهان و عالمان حوزه مهدويت افزون بر آنچه گفته شد، راه ديگرى نيز براى در امان ماندن از تشخيص ها و تطبيق هاى نادرست و مواجه نشدن با خطر پيروى از مدعيان دروغين وجود دارد و آن مراجعه به فقيهان، عالمان و صاحب نظران حوزه مباحث مهدوى است. تجربه تاريخى نشان مى دهد كه هرگاه اشخاص به دليل غرور و خودپسندى و باور بيش از حد به خود از فقيهان و عالمان فاصله گرفته اند، به طرح ادعاهاى واهى و بى اساس پرداخته و خود و جماعتى را به هلاكت انداخته اند. بنابراين، به محض مواجهه با فردى كه خود را از ياران امام زمان(عج) و از زمينه سازان ظهور آن حضرت معرفى مى كند، پيش از هرگونه تطبيق و تصديق، بايد به سراغ فقيه و عالمى سرشناس رفت و موضوع را با او در ميان گذاشت تا دچار گمراهى و سرگردانى نشويم. ۴- ضرورت مطالعه در سرگذشت مدعيان مهدويت مطالعه سرگذشت كسانى كه از صدر اسلام تا عصر حاضر ادعاى بابيت، وكالت، سفارت و مهدويت كرده اند و آشنايى با عوامل، زمينه ها و انگيزه هاى طرح چنين ادعاهايى مى تواند ما را از بسيارى از تشخيص ها و تطبيق هاى نادرست و درافتادن در دام مدعيان دروغين در امان نگه دارد. نويسنده كتاب امام مهدى(ع) از ولادت تا ظهور مدعيان مهدويت در طول تاريخ را اين گونه تقسيم مى كند: ۱- كسانى كه ديگران روى انگيزه هاى خاصى، آنان را مهدى نجات بخش خواندند. ۲- كسانى كه به انگيزه جاه طلبى و قدرت خواهى چنين ادعاى دروغينى نمودند. ۳- كسانى كه طبق نقشه استعمار و به اشاره بيدادگران، به چنين دجال گرى و فريب، دست يازيدند و بى شرمانه خود را مهدى نجات بخش، معرفى كردند.بى ترديد، مطالعه در احوال هر يك از اين گروه ها، در عصر حاضر كه ادعاهاى دروغين بيش از هر عصر ديگرى به چشم مى خورد، نقش بسيار مهمى در تشخيص مهدى موعود راستين از مدعيان دروغين مهدويت دارد.با توجه به نكات ياد شده در مى يابيم كه شناسايى مدعيان دروغين و در امان ماندن از تشخيص ها و تطبيق هاى نادرست در حوزه مهدويت چندان كار دشوارى نيست و اگر كسى از صميم قلب در پى هدايت و يافتن راه درست باشد، هرگز در دام شيادانى كه از باور راستين مردم براى رسيدن به مقاصد دنيوى خويش، سوءاستفاده مى كنند، نخواهد افتاد.
دوشنبه 4 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 96]