دل مشغولی های من در ارتباط با فرزند دوم : مادر و کودک

واضح آرشیو وب فارسی:آشپز آنلاین: سلام ماماناي گل
من 26 سالمه و يه پسر شيطون 2 ساله دارم.
دكتراي روانشناس ميگن بهترين فاصله سني براي 2 تا بچه 36 ماهه.در غير اينصورت به هم ديگه حسادت ميكنند
اما با اين شرايط دنياي امروز تصميم گيري خيلي براي من مشكله
نظر شما چيه؟
همين يه ني ني كافيه؟
يا بزرگ بشه تنها ميمونه؟

salam manam 26 salame va alan 2 ta bache daram dokhtaram daghighan 2 salesh bod ke esaram be donya omad agar che khili zod bod baraye dovomin bar va besyar saKHT AMA HALA KE AZ ABO GEL DAR omadan taghriban khili khoshhalam chon har zahmati mikesham alan baraye 2 ta bache kocholost va be yek bare zarfe chan sal dige rahat mishi be nazaram shomam har che saritar dast be kar sho ke az on taraf zod tar rahat shi ham bachat az tanhai dar miyad va ejtemai tar bar miyad ham khodet

سلام عزیزم
اگه واقعا دوست داری 2 تا بچه داشته باشی اینکارو بکن چون اگر تفاوت سنی بره بالا دیگه نمیتونی و2 تا بچه خوبه
من که یکی دارم از اول هم یکی میخواستم

سلام فاطی جان از نظره اقتصادی 1 خوبه ولی از نظره روانشناسی نه فاصله سنی هم بین 3/4 خوبه نه بیشتر نه کمتر

اگه ادم بتونه 2 تا خوبه ولی با این مشکلات امروزه بنظر من بچه دوم ریسکه
من که میخوام همه جوره فقط به پسرم برسم ومن وشوهرم فکر بچه دوم را بکلی از سر دراوردیم با اینکه من عاشق دخترم ولی کاریش نمیشه کرد

خانومی من خودم هنوز بچه ندارم ولی به نظرمن یدونه بچه اصلا درست نیست حداقل دوتا وقتی بچه یکی باشه هزار و یک مشکل دیگه هم هست از لوس شدنبچه بگیر تا تنهایی هاش که بعدا که بزرگ شد همش بهت نق میزنه که اگه من یه خواهر داشتم ...اگه من یه برادر داشتم ... مسائل مالی همیشه هست بنظرم میشه یه جورایی برنامه ریزی کرد مهم اینه که ما خودمون بخواهیم
راستی منم از یه دکتر شنیدم که می گفت برخلاف تصور که همه میگن سه یا چهار سال فاصله خوبه نه اینجور نیست چون تو سن 3 سالگی به بالا بچه احساس مالکیت رو پیدا میکنه و مادرو پدر رو برای خودش میدونه و وقتی میبینه یه کس دیگری اومده و مادرو پدرش رو ازش گرفته عکس العمل نشون میده این خانوم دکتر میگفت فاصله ی یک و نیم تا دوسال ایده آل میباشد ولی خوب خودمونیم ها خیلی کار مادر سخت ترمیشه

منهم یه پسر دارم 2سال و نیمه. نمی دانم می توانم از نظر جسمی یکی دیگه بیارم یانه؟
shakorbano جان شما حاملگی دومت چطور بود؟ راحت تر بود یا نه؟
بعد میشه بگی که طبیعی زایمان کردی یا سزارین.
من از حاملگی و زایمانش وحشت دارم وگرنه بچه خیلی دوست دارم.

منم با دوتا بچه موافقم

من كه توانايي يكي ديگه رو ندارم تازه وقتي دوتا ميشن يه سري مشكلات هم اضافه ميشه از جمله دعواها وجر و بحثهاشون
واي مادراي ما چه تحملي داشتن

من هنوز بچه ندارم وبه یکی یا دوتا بودنشون فکر نمی کنم.

ولی از بابت فاصله سنی عزیزم با این که فاصله کم ادمو داغون میکنه ولی همه پزشکان (چه زنان یا روان پزشکان )توصیه به فاصله کم می کنن بین 2 تا3 سال.
اگه واقعا دوتا میخواین شک نکنید.تازه این طوری دوتاییشون با هم بچگی میکنن وبزرگ میشن (البته سختی های زیادی داره)بعد هم خود شما بعد از 4 یا 5سال دیگه راحت میشین ومیتونید دوباره به کارهای مورد علاقتون هم بپردازید.
ولی اگه اختلاف سنی زیاد باشه شما دست کم 4سال وقت میذارید برای اولی تا از اب وگل در بیاد وبعد دوباره نوبت بارداری دوم میشه وبرای اونم دوباره چندین سال وهمراه با حسودیا واذیت های اولی وووووووووووووواااااااااااااااااااییییییییییییییییییییی.

شاید عجیب ترین خبر برای اطرافیان من فکر کردن من به بچه دوم باشه . پسرم متولد فروردین 86 هست . چون به شدت در دوران حاملگی و دو سال اول تولد پسرم اذیت شدم ازنه ماه استراحت و لکه بینی و ویار وحشتناک تا یه نوزاد بد قلق ونق نقو و ناسازگار( تا سه سالگی پسرم دوران کابوس واری روگذروندم ) . الان یه ساله که تقریبا مشکلات من بر طرف شده و دارم از بچه د اری لذت می برم . درتهران کسی رو ندارم ودر ضمن شاغل هم هستم . تمام اینها دلایلی شده تا این روزها به بودن و یا نبودن بچه دوم فکر کنم .
می ترسم خیلی زیاد می ترسم . از اینکه فرزند دوم نیز بد قلق باشه و با تولد دومین فرزند افسرده بشم مثل اولی و یا اینکه احساس پشیمونی کنم .31 سالمه و نمیخوام در سن بالا به بارداری دوم فکر کنم .
چیکار کنم که به این همه استرس غلبه کنم ؟ از طرفی دوست دارم دو تا فرزند داشته باشم و از طرفی احساس می کنم از لحاظ روحی ضعیفم و ظرفیتش رو ندارم . همسرم هم به دوتا فرزند اعتقاد داره ولی زمانش براش مهم نیست برعکس من که دوست ندارم فاصله بچه هام زیاد بشه . اگه الان به ترسم غلبه نکنم دیگه نمیخوام باردار بشم

اره یا نه؟

اره . به نظر من تک فرزندی شاید برای پدر و مادر راحت تر باشه ولی‌ ظلم در حق اون بچه س. من خودم اصلا دوست نداشتم تک فرزند باشم

دوست خوبم سلام. من یه جورایی فکر میکنم آینده تو هستم.پسر اولم 85 و پسر دومم 88 به دنیا اومد.شاغل هم هستم .اگه ازم بپرسن اگه به گذشته برگردی کدوم یک از کاراتو تکرار نمی کنی میگم ،دنیا آوردن بچه دومم.خیلی سخته که کامل برات توضیح بدم اما هر سوالی ازم داری بپرس تا من بدونم دقیقا چی می خوای بدونی.اگه می دونستم یه بچه با دو بچه اینقد فرق داره هیچوقت اینکارو نمی کردم.

وحیده جان ممنون که پاسخ دادی راستشو بخوای از این می ترسم که یه روز پسرم بهم بگه چرا این کارو در حق من کردی و چرا من تنهام؟ اینکه یه روز خودم به گذشته نگاه کنم و ببینم با وجود تمام سختی هاش می تونستم با بالابردن ظرفیت خودم و صبرم یه بچه دیگه بیارم . اینکه بعدا که پسرم بزرگ شد با داشتن دو تا فرزند حتما خانواده گرمتری خواهم داشت .

و اما ترسهام : 1- توان روحی و روانی با وجود شاغل بودن 2- ترس از داشتن فرزندی با خلقیات فرزند اول 3- بازگشت اضطرابهای هولناک دوسال اول تولد پسرم 3- ترس از عدم تامین مالی بچه ها با وجودیکه حقوق شوهرم نسبتا خوبه و خودم هم شاغلم
وهزار اما و اگر دیگه ...
ولی وحیده جون شما چرا ناراحتی ؟ بچه هات دیگه از آب و گل دراومدن.پس چرا اونایی که دوتا بچه د ارن میگن که بچه دوم خودش بزرگ میشه .یعنی چون مادرکارکشته تر میشه راحت تره ؟احتمال نمی دی که بچه ها که یه خورده بزرگتر شدن نظرت کاملا عوض بشه و راجع به تصمیمت به قطعیت بیشتری برسی ؟
ممنون دوست خوبم

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آشپز آنلاین]

[مشاهده در: www.ashpazonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 574]