بشنو از ني چون حكايت مي كندنوشته اي از حيدر رحيم پور در تحليل اوضاع و مسائل جاري كشور

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: بشنو از "ني" چون حكايت مي كندنوشته اي از حيدر رحيم پور در تحليل اوضاع و مسائل جاري كشور
مشهد - خبرگزاري مهر: استاد حيدر رحيم پور در نوشته اي بلند به آسيب شناسي نهضت هاي آرمانخواهانه اسلامي كشورمان طي دوران معاصر پرداخته و به فعالان سياسي ، احزاب ، دولتمردان و نمايندگان مجلس توصيه كرده است با گرفتن درس عبرت از تاريخ "اختلاف ها و نزاع هاي كودكانه و حاشيه پردازي هاي بي حاصل" را كنار گذاشته و در جهت اهداف اصلي انقلاب به مجاهده و وحدت بپردازند.

خبرگزاري مهر متن كامل ديدگاه مكتوب ايشان را جهت تعاطي افكار عمومي به شرح زير منتشر مي كند:

هر 28 مرداد كه مي رسد گرچه شرايط سياست از سال 32 تا امروز بسيار تغيير كرده ولي وقتي 55 سال قبل را بياد مي آورم كه چگونه نهضت با خبط و خطاي ياران، پيش چشم ما آب شد و وقتي اشتباهات تكراري را در كار سياسيون و انقلابيون امروز، مجسم مي بينم ، تنم مي لرزد.

مشاجرات بي اهميتي كه اينك در مجلس و دولت و در پشت جبهه آنان كه خود را اصولگرا مي پندارند، بر سر آنكه فلاني چه گفت و آن ديگري چه كرد در جريان است، مرا دوباره مي ترساند كه آيا تحريف ديگري در راه است و آيا منحني ارزش هاي انقلاب كه ناگهان در ناباوري دوست و دشمن در اين سالها اين چنين بالا آمد، دوباره پيش چشم ما سرنگون خواهد شد؟!

وقتي به ياد مي آورم كه با چه شجاعت و اميدي ما جمعي از مهديه حاجي عابدزاده و جمعي از فدائيان اسلام در نوجواني، تابلوي "نفت ايران و انگليس" را در مشهد و در ميتينگ ملّيون، به زير كشيديم و تابلوي "نفت ملي ايران" را جايگزين آن كرديم و به ياد مي آورم در انجمن پيروان قرآن و موتلفين اسلامي و سپس كانون نشر حقائق اسلامي، چگونه فراز و فرودهاي نهضت را گاه اميدوارانه و گاه ناباورانه مي نگريستيم و سپس همان جمع شجاع و پرنشاط، چگونه در روز 28 مرداد ، و پس از ديدن آن همه اختلافات ميان خودي هاي ديگر انگيزه و دليلي براي ايستادن در برابر كمتر از صد نفر!! چاقوكش نداشتيم و اساسا معلوم نبود كه اين يك كودتاست و فردا همه چيز تمام مي شود و در نهضت مقاومت ملي پس از كودتا، چگونه بي فايده ، حسرت پيروزي هاي از دست رفته را مي خورديم، وقتي چشمان دردمند نواب صفوي را كه ميهمان انجمن پيروان قرآن در مشهد بود و يأس و نگاه عاقل اندرسفيه آيت الله كاشاني را به خود كه در مشهد، ميزبانشان بوديم و نيز پاسخ پر از تاسف و دلسردي مصدق را به نامه پرسشگرانه ام كه نوشت (فرزند عزيزم، دوران ما گذشت، فردا نوبت شماست) به ياد مي آورم و امروز دوباره اين همه سر به هوايي و نزاع هاي كودكانه ميان خودي ها را مي بينم آن هم در شرايطي كه احمدي نژاد، وارد يكي از بزرگترين و شايد بزرگترين معركه تاريخ اصلاحات ايران يعني اصلاح بانك و بيمه و ماليات و يارانه ها شده و بايد همه حواس او، به جاي حاشيه ها، متوجه اين عمليات جراحي بزرگ كه هم پربركت و هم خطرناك است باشد و بايد مجلس و همه قوا با هوشياري به كمك بشتابند ، همه به يكديگر مشغولند و انقلابيون به حاشيه پردازي ها بر سر مسائل درجه سوم ميان موافقان و مخالفان احمدي نژاد گرفتار شده ، دوباره تنم مي لرزد و از خود مي پرسم آيا تحريف ديگري در راه است؟

چه چوب ها كه از تحريف ارزشها و تحريف حقيقت خورده ايم و خواهيم خورد.

غرب نمك نشناس در يكي دو قرن تجربه نفوذ در جهان اسلام دريافته است تا هر گاه كه اجتهاد فقيهان شيعه و جهاد سربازان حسين(ع) و ياران مهدي(عج) در كار باشد در هم كوبيدن صف انقلابيون، ميسر نيست، و سربازان مكتب با اجتهاد ، هر روز به شكلي جديد به نشر انديشه اسلامي مي پردازند، پس بارها از راه تحريف دين و تفرقه مبارزين وارد شده و ارزشها را تحريف و تبديل به ترياك كرده است.

عرفان مجاهدپرور را به تصوف قاعدين و زهد درويش را به كشكول گدايي تبديل كرد. پيشتر، درويشان ، نه گدايان بي شريعت و بي حال، بلكه عياران از دنيا بريده بودند كه از عصر مغول تا هجوم غرب به ايران، بر ظالمان مي تاختند. همچنين در روزگار سلطه انگلستان روباه صفت، دسته هاي عزاداري عاشورا و علم هاي سرنگون و سياه پوشيده كه شمايل سياه انتقام را داشته و بوي خون و خطر براي يزيديان تاريخ مي پراكندند و حتي خودزني شان با دستان و زنجير و تيغ بر فرق خود در آن روزگار، علامت آمادگي استشهادي و نوعي مبارزه منفي و اعتراض بود و شجاعتشان را به دشمنان نمايش مي گذاردند اما در دوران قاجاري هاي تيله باز كودك صفت و پهلوي فاسد، عزاداري انقلابي و اعتراضي ، تبديل به خودزني هاي بي هدف و خرافه پردازي شد و شبيه خواني فرهنگ ساز را كه هنر عاشورايي و انقلابي بود، چون شبيه سازي هاي توخالي هنرمندان روز به شكل تئاترهاي ضعيف و بي محتواي خياباني درآورد و تا آنجا پيش رفت كه شبيه سازي هاي هنرمندانه و پرده هاي نمايش كه ديروز مذهب شيعه رواج داده بود نيز ابزار حرفه گدايي و بازيچه دشمن و سرگرمي عوام گرديد و توطئه هاي انگليسي و جهل خودي ها زمينه اي آفريد كه سنت ها تبديل به بدعت ها شد و مردم را آنچنان از اين حركات، متنفر گردانيد كه دشمن مكار توانست با همكاري رضاخان، آن ديكتاتور تجدد زده بي سواد به جاي بدعت براندازي، سنت براندازي كند و تا آنجا كه چون در شهريور سال 1320 كفار و اشغالگران ، اين بار علنا به كشورشان هجوم آوردند مردم بيش از آنكه از هجوم دشمن افسرده گردند، خرسند بودند كه شاه بي دين شان، معزول گشت و ناگهان تب عزاداري هاي خرافي و قمه زني و هيئت بازي بي هدف كشور را گرفت.

"فاعتبروا يا اولي الالباب" ، ليكن دشمن هوشيارتر از آن بود كه حسينياني را كه با سينه هايي پر از مهر حسين(ع) و محروميت ده ساله از عزاداري به دست رضاخان به آزادي انگليسي رسيده اند به حال خود رها كند تا برايش دردسر بيافرينند.

در خراسان كه خود درگير مسائل بودم دربار و انگليس ، بسياري هيئت ها را با همكاري يك روحاني از تبار درباريان كه متاسفانه فرزند مرجع عاليقدر مجاهد عصر مشروطه بود به زنجير بردگي كشيد و ابتدا با توان فيزيكي آنان در 17 آذر 25 ، حزب توده را در مشهد متلاشي ساخت و سپس نخبگان توده اي را هم به بردگي گرفت و تيغ دو دمه اي از توده نفتيها ساخت و در واقع، انگلستان ، پس از شاخه راست مذهبي اش، اينك شاخه چپ خود را هم در كشور، سازمان مي داد كه تا امروز هم از ژست هاي بي معني و شكلك هايشان بهره مي برد و چند سال بعد در دوران نهضت نفت توانست توده اي هاي برده شوروي و پان ايرانيست ها و كلوپ مصدقي هاي مستخدم راستي ها و هر حزب تندرو ديگري را در صف مقابله با صاحبان اصلي نهضت ضد انگليسي نفت قرار دهد و به هوش باشيد كه اين كار همواره و امروز نيز شدني است .

مگر امروز چپ و راستي كه ساده انديشانه بر آن باورند كه اصلي ترين وظيفه شان آن است كه در برابر يكديگر، آگاهانه صف ببندند وگمان مي كنند كه طرح هاي مبارزه با يكديگر را خود مي ريزند ، اين چنين نيستند؟ من بارها نوشته ام كه اينان دو شاخه از يك پلاخان مي باشند كه دسته آن به دست سنگ پرانان هميشگي است.

آري چون به دوران نهضت و بيرون كشيدن نفت از چنگال دشمنان رسيديم و امت و ملت به بركت همكاري مصدق و كاشاني و فداكاري نواب در يك صف قرار گرفتند كه كمر انگلستان را شكست و شايد اين اولين شكست بزرگ شير بيشه سياست استعماري جهان بود و پس از شكست در ايران بود كه بريتانياي كبير به تدريج به شير پيري بدل گرديد، تنها سلاح آن روباه پير مكار، همواره همين تحريف و تفرقه ها و بسيج احزاب و دسته هاي ناهمگوني بودند كه اگر به زنجير مكر بيگانه غرب كشيده نبودند يك لحظه هم با يكديگر نمي جنگيدند ليكن دشمن ، هوشيار و ما خواب آلود بوديم و دگربار سپاهش را به ادبيات چپ و راست، مجهز و نيروهاي ما را تقسيم و هرگروهي را به جهتي فرستاد و چيزي نگذشت كه به حماقت دوستان و شيطنت دشمن، و نيروهاي نهضت آنچنان با يكديگر شاخ به شاخ شدند كه دشمن ، دوباره اميدوار گشت و نهضت پيروز، شكست خورد و آنگاه به شاه فرمان داد تا مصدق را عزل و برده اش قوام را به نخست وزيري برگزيند.

گرچه هنوز كاربرد تحريف ها به آن اندازه نبود كه انديشه فقيهي مجاهد و هوشيار را هم تسخير كند و كاشاني كه تا ديروز هدف تير بلاي روشنفكر نمايان بود كه يك چشم بر هم زدن طرح دشمنان را بر هم زده و با نامه اي چند خطي كه "اگر تا فردا قوام نرود و مصدق برنگردد، من كفن مي پوشم" نقشه دشمن بر آب داده بود و انگليس و دربار، خفت بار عقب نشيني كرده بودند ، اما در آن لحظه تاريخي اگر رهبران حقيقي ملت و امت هوشيار بودند، به آساني مي توانستند با نوشتار و گفتار، چنان وحدتي بيافرينند كه چون سد سكندر پايدار باشد، ليكن ياران نهضت، ساده لوح و خودمحور و كينه توز و بي گذشت و سست عنصر و همان شده بودند كه علي (ع) آرزو مي كرد معاويه هر ده نفرشان را با يكي از ياران خود سودا كند. ياران نهضت به سفاهت خود و به تحريف و تحريك نفوذي ها، دگربار در برابر يكديگر صف آرايي كرده و به صورت يكديگر اخ و تف مي افكنند و بي خردانه مشت مي پراندند.

هنوز مركب نامه كاشاني خشك نشده بود كه روزنامه "شورش"، سخنگوي مصدقي هاي تندرو، اهانت هايي بي شرمانه به كاشاني كرد و از آن سوي نيز جوانكي، فاطمي را زد.

در اين فرصت، جاسوسان آن طرفي كه در صف دينداران نفوذ كرده بوند تهمت ها به جناح ديگر نهضت مي زدند، و اينان نيز اهانت ها مي كردند و عاقبت شكاف در ميان مردم به بزرگي شكاف لايه اوزن گرديد و طبيعت انقلاب تا آنجا آلوده گشت كه 13 ماه بعد دشمن با كودتاي آبكي 28 مرداد كه هيچ پشتوانه اي نداشت و در انقلاب اسلامي امام و امت، دهها برابر آن بارها آغاز شد و درهم شكست، به سادگي آب خوردن، مقاومت هاي پراكنده و بي انگيزه را سركوب كرد و همه رهبران و طرفداران نهضت را يكجا به گورستان تاريخ سياست ها فرستاد و مصدق و كاشاني را خانه نشين و نواب را تيرباران كرد.

آري؛ بشنو از "ني" چون حكايت مي كند ؛ در آغاز پيروزي انقلاب ما 98 درصد بوديم و همه مخالفان و نه تنها دشمنان 2 درصد و چيزي نگذشت كه به ياري تحريف ها و حماقت ها دشمن به جايي رسيد كه گستاخانه در پي براندازي انقلاب و نابودي انقلابيون برآمد و من يقين دارم كه اگر امام نبود موفق مي شد ، چه همه به گونه اي مشت هاي كوچك شان را به سوي يكديگر مي پراندند كه باز همه بر فرق انقلاب و امام مي خورد و تا آنجا كه اگر لطف خفيه حمله صدام به ايران و ترورهاي خود رسواگر منافقين نبود ، حركت ما هم در همان گورستان تاريخ انقلاب ها به پايان مي رسيد و درد بزرگ اين بود كه پس از مسائل سالهاي 60 و تصفيه انقلاب از ناخالصي هاي ابتداي پيروزي ، اينك خود انقلابيون به اختلافات كوچكي طبيعي، دگربار در مقابل يكديگر صف آرايي كردند.

به راستي چرا در مجلس پنجم، مردم به قصد تنبيه جناح هاي چپ و راست، معلم اخلاق صدا و سيما در آن روزگار را وكيل اول تهران برگزيدند مردم مي خواستند به خود باوران بفهمانند كه پيش از اداره كشور، ابتدا خود را اداره كنيد و به اخلاق خود بپردازيد.

گرچه از آنجا كه مردم به دنبال "كارآمدي" هم بودند و نمي خواستند فقط به راستي ها پيوند خورند، در دوره ديگر، آن آرا خود را هم تغيير داده و با حركتي عكس العملي، با انتخاب دوم خردادي ها كه خود را مخالف سياست حاكم مي شناساندند آن چنان ضربه اي بر فرق به خواب غرور افتادگان كوبيدند و شوراها و مجلس و دولت را يكجا از آنان گرفتند كه تا ديري مبهوت به دور خود مي چرخيدند.

بي شك در انتخابات سال هاي 76 تا 82 هم، هدف مردم، بازگرداندن كشور به مسير انقلاب بود، اما چپ نماهاي "ليبرال دموكرات" و حاكمان جديد خواستند از آن، برداشت شخصي و گروهي در نفي ارزش هاي انقلاب كنند و در دوران حاكميت چپ نماها و سكولاريست هاي غرب گرا، دگربار شاهد رشد انديشه "عدالت خواهي" و "ارزش گرايي" مردمي بوديم كه با شعور برتر ديني و حس انقلابي خود كه مديون امام بودند و آگاهي و درايت مقام معظم رهبري ، تصميم بعدي را نيز غافلگيرانه گرفتند و افتخاري جديد آفريدند كه خدا و پيامبر و امام مان مي خواست و هدفي كه ابراهيميان جهان، چند هزاره براي ايجادش جهاد و اجتهاد كردند، يعني تلاش براي دولت اسلامي و عدل انقلابي كه همه گمان مي كردند از يادها رفته ولي ناگهان شعله عدالتخواهي و اسلام گرايي از زير خاكستر ليبراليزم و غرب طلبي سر بركشيد، و اينك كه حكومت به دست شمايان در دولت و مجلس و شوراهاست، عصر امتحان بزرگ شما رسيده است و به هوش باشيد كه اين امتحان نيز مي گذرد و خدا و مردم ، ناظرند كه چه مي گوييد و چه مي كنيد؟ فقط همين.

يقين داشته باشيد كه اگر با جهاد و اجتهاد شمايان به خصوص با هوشياري رئيس جمهور (مكتبي) و ساختارشكني كه يك استثناء بزرگ و كم نظير در تاريخ سياسي ايران مي باشد، گام پاياني را هم پا به پاي ولي امرتان با ايمان و عقلانيت بپيماييد به آسمان مي رسيد و زمين را در قبضه و زير پا خواهيد داشت ولي اگر كوچكترين غفلتي كنيد و دچار توهم شويد و دشمن با نزاع هاي كودكانه در صفوف تان رخنه افكند و مجلس و دولت و نيروهاي انقلاب را به جان يكديگر بيندازيد و بر سر مسائل حاشيه اي ، فرصت و توان تان را صرف يكديگر كنيد، هرگروه خرسند از اينكه بچه هاي فلان مدرسه، پشتيبان آنانند خيلي زود و به گونه اي باور نكردني رخنه كوچك تان با سرانگشت مكاران و حامي برخي عدالت خواهان، چنان بزرگ مي گردد كه فيل دشمن با خرطوم اش درون آن جا گيرد.

من در شگفتم كه آيا درست در روزهايي كه رئيس جمهوري مي خواهد يك انقلاب اقتصادي سرنوشت ساز را به پا كرده و مثلا بانك هايي را كه سيد جمال بزرگ مي گفت: "البانك و ما ادراك ما البانك"، مهار و اصلاح كند و پس از سي سال، عاقبت، وعده انقلاب را به اينكه "مستضعفان را خانه دار كنند"، تحقق بخشد و چنين شجاعانه با رانتخواري و رانتخوران در افتاده، چرا همين دولت، خود را درگير مسائل حاشيه اي مي كند و چرا مجلس بايد چند روزي از وقت خود را به خاطر سخنان مردي بي خبر از سياست جهاني و بي مبالات در حرف زدن، صرف سخناني كنند كه يك شاهي هم ارزش سياسي ندارد و به خاطر خطاي او 220 امضاء بي سابقه خطاب به رئيس جمهور جمع كنند؟!

از آن طرف، چرا آن شخص كه ظاهرا فردي متدين است بارها با صداي بلند و قاطع به خطاي خود اعتراف و عذرخواهي نمي كند؟ و بدتر اينكه چرا جناب احمدي نژاد كه مشغول يك جهاد عظيم در اقتصاد كشور است و در خطيرترين لحظه تاريخي اين ملت و انقلاب ايستاده ، وارد مسائل حاشيه اي مي شود و آن گاه كه مجلس، چنان خطايي را بيهوده چنين بزرگ مي كند ايشان به جاي اعلان هم انديشي، همان فردي را كه به حق يا به تحريف و يا بناحق، مغضوب مجلس گرديده، جلوي دوربين ها در كنار خود قرار مي دهند و عكس مي گيرند؟ اگر اين عكس را نفوذي ها برداشته اند و به نمايش مي گذارند تا بر فاصله ها و اختلافات بيافزايند حضرت ايشان بايد عكس العملي مناسبي نشان مي داد و در جاي مهمتري براي مصالح انقلاب، خود را هزينه مي كرد.

به مجلس و دولت در اين ماههاي بسيار حساس براي انقلاب و كشور و حساس براي جريان اصيل انقلاب، به نام شصت سال تجربه مبارزه و سياست، توصيه مي كنم كه همگان پا به پا و يكدل و هر چه جدي تر به پيگيري طرح هاي توزيع عادلانه يارانه ها كه سوبسيد يا زكات فرنگي را تبديل به زكات اسلامي كند تا عادلانه و قرآني باشد و به رفع مشكلات ادارات و بخصوص اداره دارايي و اصلاح نظام فاسد مالياتي و اصلاح اداره بيمه و قانون كار بپردازند.

اينك هر كجا توليد مفيدي سرگيرد همين ساختار رسمي به نام ماليات و بيمه، خشن تر از اسرائيلي ها بر آن هجوم مي برند و آن را نابود مي كنند، ولي دلالان و وارد كنندگان و انگل ها(ي اقتصادي) به راحتي و بدون ماليات و بدون مزاحمت بيمه و قانون كار، به ريش همه مي خندند. فقط يك قلم به عنوان نمونه به سرگذشت 42 نفر مهندس بسيجي كه در مسير توليد و خدمات سالم بپا خواستند و بدون حمايت دولت، به سازندگي هاي مفيد در مشهد پرداختند اشاره مي كنم كه اداره دارايي بيش از سرمايه آنان برايشان ماليات، وضع كرد تا از صحنه كار و خدمات ، بيرونشان راند و متلاشي شان كرد و با آنكه گزارش اين ماجرا و موارد مشابه مكرر را به همه جا از دولت و مجلس و بالاتر از آن دادم اما هيچ كس هرگز پاسخ نداد و همه شما مشغول كار خودتان بوديد.

با شما هستم جناب دكتر احمدي نژاد كه مي دانم با روحيه يك مجاهد به خط زده ايد و با مجلسيان كه مي دانم حسن نيت داريد، اين ملت از شما مي خواهند كه با شهامتي علوي و آن گونه كه امام در لحظه اثبات پليدي بني صدر فرمود "اگر همه بگويند بني صدر خوب است من مي گويم بد است"، بدون وحشت در برابر قوانين دشمن آفريد در عرصه كار و بيمه و شهرداري و ماليات بندي هاي دروغين و ناعادلانه كه مملكت را فلج ساخته، قد علم كنيد و به كشاورزي و دامداري مفلوك كشور بپردازيد و با سرعتي بيش از امروز، راه وسائل نقليه عمومي را هموار و دامنه توليد سواري هاي خصوصي را محدود كنيد و به تبديل هر چه بيشتر خدمات سلسله اي بازار توزيع به "توليد" تا آنجا كه عرضه، مناسب تقاضا باشد بپردازيد و الا بچه هاي تحريك پذير عدالتخواه كه تاكنون پشت سر شمايان بودند بسا كه مايوس شوند يا به بيراهه روند كه مظلوم ترين سياست مداران، بچه هاي فعال دانشگاهي مي باشند كه گاه به يك خرما، گرمي شان مي كند و به يك مويز، سردي.

و بدانيد كه اگر در اين يكسال، نتوانيد جهت گيري كلي بانك و يارانه و ماليات و بيمه را كمي اصلاح كنيد، ديگر چنين فرصتي شايد هرگز براي انقلابيون پيش نخواهد آمد و تجربه دولت اسلامي و مجلس اصولگرا به تجربه اي منفي، تبديل خواهد شد و دوباره كو تا دولت صبح؟! پس بشنو از "ني" چون حكايت مي كند.
پنجشنبه 31 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 230]