کلینیک گیاهی : داروخانه ی طبیعت

واضح آرشیو وب فارسی:آشپز آنلاین: سلام
به نظرم بهتره در مورد خواص گیاهان و میوه ها و همچنین در مورد طب سنتی آگاهی بیشتری داشته باشیم. که با استفادهمناسب احتیاجی به دارهای شیمیایی و عوارض نها کمتر بشه. من در اینجا یک مطلب میذارم امیدوارم دوستان ادامه بدن... فقط مواردی که عنوان میکنید با منبع باشه خیلی بهتره. ممنون

تاریخچه گیاهان دارویی در ایران

تاریخچه پزشكی و درمان در ایران به دوران آریایی، در حدود 7000 سال قبل از میلاد مسیح بر می گردد و نیز نخستین نوشته ها و نسخه های به دست آمده از گیاهان دارویی در تمدن های مهم دنیا نظیر ایران باستان، مصر، خاورمیانه، یونان باستان، هند و چین به 3000 سال قبل از میلاد بر می گردد.

دوران ما قبل اسلام
نخستین پزشك آریایی به نام تریتا یا آترت نام داشت كه از دیدگاه زرتشت و اهورا مزدا شخصی بود پرهیزكار، دانا، كام كار، توانا كه برای نخستین بار، ناخوشی، تب و زخم نیزه را بازداشت. نام تریتا نه تنها در فرهنگ ایرانی بلكه در هندوستان نیز به عنوان اولین پزشك آریایی معرفی شده است. تریتا به عنوان نخستین پزشك و جراح آریایی با گیاهان و خواص آن ها آشنایی فراوان داشت. او برای درمان بیماری ها از عصاره های گیاهانی كه خود استخراج می كرد، استفاده می نمود.
از سایر نام داران آریایی در این عرصه می توان جمشید یا یما، فریدون یا تئا و غیره را نام برد. یما و تراتااونا از نخستین كسانی بودند كه در ایران باستان توانستند بیماران دچار مشكلات پوستی، استخوانی و دندانی را از افراد سالم تشخیص دهند.
پیامبر تمدن آریایی تاكید زیادی بر حفظ و بقای گیاهان كرده است. در این تمدن قدیمی ایرانی دو گیاه "مورد و انار" مقدس بودند و همواره در بین مردم از ارزش والایی به دلیل سلامت انسان و محیط زیست برخوردار بوده اند.

در تمدن ایران باستان در كتیبه های مربوط به زمان هخامنشیان، از زعفران به عنوان گیاه دارویی با خواص و كاربرد بسیار فراوان یاد شده است.
نخستین نوشته ها و نسخه های به دست آمده از گیاهان دارویی در تمدن های مهم دنیا نظیر ایران باستان، مصر، خاورمیانه، یونان باستان، هند و چین به 3000 سال قبل از میلاد بر می گردد. در این آثار نام گیاهان دارویی مانند درخت میر، كرچك و سیر به وفور به چشم می خورد، هم چنین سایر تمدن ها مانند بابلیان، مادها، آشوریان و طب اسلامی مهد آغاز شروع پیشرفت ها در زمینه علم داروسازی گیاهی است.
دو كشور پهناور چین و هند هم چون ایران از پیشگامان طب سنتی و داروسازی گیاهی بوده اند. اولین آثار كشف شده از چین در زمینه گیاهان دارویی، نوشته ای است به نام شینون مربوط به حدود 2800 سال قبل از میلاد مسیح كه در آن حدودا 1000 گونه ی دارویی شرح داده شده است. یكی دیگر از نقش های گیاهان دارویی و نیروهای ماوراء طبیعت در شفاء و افزایش طول عمر انسان مربوط به 2000 ( سال) قبل از میلاد مسیح در كشور هند می باشد.
وسعت و تنوع آب و هوایی در كشورهای ایران، چین و هند منجر شده است تا این مناطق از لحاظ تعداد و تنوع گونه های ارزشمند دارویی در دنیا از جایگاه خاصی بر خوردار باشند به گونه ای كه تا كنون صدها گونه گیاه دارویی با خواص بسیار موثر نظیر گیاهان دارویی و گیاهان ادویه ای مانند فلفل سیاه، شاه دانه، زعفران، زیره، شیرین بیان، خشخاش، جوز هندی، كرچك، كنجد، الئوورا یا صبر زرد، جین سینگ چینی، چای چینی و.....را به دنیای امروز معرفی كرده اند.

دوران اسلامی
پس از تحول عظیمی كه با آثار توسط بقراط پدر علم طب و شاگردش جالینوس طی سا ل های چهارصد و شصت تا دویست قبل از میلاد مسیح رخ داد، روش های درمانی بر اساس طب مزاجی جایگزین سحر و جادو و خرافات شد. برخی از دانشمندان و نویسندگان معتقدند كه این تحول بزرگ در یونان باستان الهام گرفته از طب ایران باستان بوده است و مكتب طبی زرتشت خیلی زودتر از طب یونانی به وجود آمده بود. آن گونه كه جنگ های میان ایرانیان و یونانیان منجر شد تا آثار طبی بقراط و سایر دانشمندان به دست ایرانیان بیفتد و اولین مدرسه به نام جندی شاپور تاسیس شود. پس از ورود سپاه اسلام به ایران، این مدرسه به عنوان بزرگ ترین مركز تعلیم پزشكی در سر تاسر ممالك اسلامی درآمد.
در این زمان كه یكی از طلائی ترین ادوار علم پزشكی در ایران است. دانشمندان بزرگی چون "ابوریحان بیرونی، زكریای رازی و ابوعلی سینا" پا به عرصه گذاشتند. آن ها توانستند در مدت كوتاهی، پیشرفت های چشم گیری، در جهان طب به وجود آورند.
كتاب قانون یكی از معروف ترین آثار پزشكی دنیا، از ارزشمندترین منابع قدیمی طب سنتی است كه ابوعلی سینا پزشك و فیلسوف ایرانی آن را به رشته تحریر در آورد. او در این اثر گران بها 811 داروی گیاهی و خواص مهم درمانی آن ها را معرفی كرده است. با كمال افتخار در حال حاضر اثر این دانشمند بزرگ ایران زمین به عنوان یكی از منابع مهم در دانشگاه های پزشكی سراسر دنیا، مورد تدریس و مطالعه قرار می گیرد.
گرایش عمومی به استفاده از داروهای گیاهی و به طور کلی فرآورده های طبیعی در جهان به ویژه در سال های اخیررو به افزایش بوده است .مهمترین علل این گرایش را می توان اثرات داروهای شیمیایی از یک طرف و ایجاد آلودگی های زیست محیطی از سوی دیگر دانست.

گیاهان دارویی در ایران
در ایران که یکی از هفت کشور آسیایی است که بیشترین گیاهان دارویی را دارد این گرایش وجود داشته است و در سه دهه گذشته شاهد روند رو به رشد مردم در زمینه استفاده از این داروهای گیاهی و احیای طب سنتی هستیم.
براساس آمار موجود در کشورمان نیز بیش از 130 نوع داروی گیاهی وجود دارد و منشا اصلی آن ها گیاهان هستند.
جایگاه داروهای گیاهی از یک سال پیش در کشور با تحولات علمی- تخصصی نظام مندتر شده است. تشکیل ستاد گیاهان دارویی و طب ایرانی، تاسیس دانشکده طب سنتی، ایجاد درمانگاه ها و مراکز تحقیقاتی و آموزش تخصصی گروهی از پزشکان و داروسازان نمادی از تحول و نظام مندی نسبت به جایگاه طب سنتی ایران و درمان دارو گیاهی است.
امروزه تخمین زده می شود که 75 هزار گیاه دارویی در سراسر جهان وجود داشته باشد و تاکنون 5000 داروی گیاهی توسط صنایع دارویی جهان ساخته و به بازار عرضه می شود .
این بخش از منابع طبیعی قدمتی همپای بشر دارند و یکی از مهمترین منابع تامین غذایی و دارویی بشر درطول نسل ها بوده اند.
طبق برآوردها در حال حاضر 750 هزار گیاه گل دار یا دانه دار در زمین یافت می شود و تاکنون 300 هزار گیاه در جهان شناسایی شده اند .
قاره آمریکا با دارا بودن 138 هزار گونه گیاهی از جمله منابع غنی گیاهان در جهان است و این در حالی است که قاره آسیا دارای 123 هزار گونه گیاهی است. در بین کشورهای آسیایی بیشترین تعداد و تنوع گونه ها متعلق به کشور های چین، اندونزی، هند، برمه ، تایلند، مالزی و ایران است .
در حال حاضر استفاده از گیاهان دارویی در موارد مختلف همچون طب کنونی، طب سنتی یا بهتر بگوییم طب مزاجی یا طب اخلاطی کاربرد دارند.
در ایران نیز گیاهان دارویی متنوعی وجود دارد که به اعتقاد بسیاری از پزشکان و کارشناسان علوم گیاهی می توان از آن ها در چرخه درمان استفاده کرد و بر ای مثال گران ترین گیاه جهان یعنی زعفران در ایران می روید.
تبیان

این مواد غذایی ضد درد هستند

با استفاده از گیاهان دارویی و مواد غذایی طبیعی، بدون عوارض، با بیماری ‌ها مبارزه کنید. گیاهان دارویی و مواد غذایی بسیاری در طبیعت وجود دارند که می ‌توانند بدون هیچ گونه عارضه‌ ای درمانگر خوبی برای انواع دردها و بیماری ‌ها باشند.
در این جا چند نمونه از این گیاهان و مواد غذایی را به شما معرفی می ‌کنیم:

1- زنجبیل

برای درمان دردهای عضلانی و مفاصل مفید است. از این ماده ی غذایی نه‌ تنها برای درمان سرماخوردگی و دردهای شکمی استفاده می ‌شود، بلکه به خاطر داشتن ترکیبات فراوان ضد التهاب مانند "جینجرول ‌ها"، دردهای عضلانی و مفاصل را نیز کاهش می ‌دهد.
در یک بررسی، به گروهی از افرادی که دچار دردهای عضلانی و مفاصل بودند طی یازده روز، کپسول ‌های زنجبیل و به گروهی دیگر کپسول‌ های دارونما داده شد. در این بررسی مشخص شد افرادی که کپسول زنجبیل مصرف کرده بودند با کاهش 25 درصدی درد در این نواحی مواجه بودند در حالی که گروه مقابل چنین احساسی نداشتند.
طی تحقیقی دیگر،‌ مشخص شد تزریق عصاره زنجبیل نیز راهی مناسب برای کاهش درد زانو است.

2- ماهی آزاد یا قزل‌ آلا

برای درمان التهاب مفاصل و دردهای شدید شکمی مفید است. تحقیقات نشان داده، امگا 3 می ‌تواند برای درمان دردهای ناشی از التهاب مفاصل مفید باشد. امگا 3 دارای خواص بسیاری است که درمان دردهای شدید شکمی به خصوص آن که ناشی از استرس باشند، از جمله آن ‌‌ها است.

3- قهوه

برای درمان سردرد مفید است. تحقیقات نشان داده مصرف 200 میلی ‌گرم کافئین - دو فنجان قهوه - سردردهای مختلف از جمله میگرن را تسکین می ‌دهد. مراقب باشید به مدت طولانی از این نوشیدنی استفاده نکنید چرا که ممکن است نتیجه عکس از این کار بگیرید.
کسانی که خوردن قهوه جزو عادت روزانه شان شده، ترک این عادت و نرسیدن کافئین به بدن شان، معمولا موجب سردردهای شدید در آن ‌ها می‌ شود.

4 - مریم گلی

برای درمان گلو درد مفید است. اگر در ناحیه گلوی تان احساس خارش و حساسیت می‌ کنید طبق نظر کارشناسان گیاه دارویی می‌ توانید از دم‌ کرده مریم گلی برای درمان آن استفاده کنید.

5- کرفس

نتایج تحقیقات اخیر نشان می دهد گیاه کرفس به دلیل وجود روغن های فرار، رزین ها و فلاونوییدها خاصیت ضد التهابی و ضد درد دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر ضد التهابی و ضد دردی عصاره هیدروالکلی میوه کرفس توسط سیما نصری، استادیار گروه زیست شناسی دانشگاه پیام نور تهران و جمعی از همکارانش انجام شده است.
در این مطالعه تجربی از 84 سر موش نر استفاده شد. در تست التهاب، حیوانات به یک گروه شاهد، یک گروه کنترل مثبت(دریافت کننده دگزامتازون) و پنج گروه دریافت کننده عصاره هیدرو الکلی میوه کرفس تقسیم و جهت ایجاد التهاب از گزیلن استفاده شد.
یافته های حاکی از این بررسی نشان می دهد عصاره هیدروالکلی میوه ی کرفس باعث کاهش معنی دار التهاب در دوزهای 300 شد و باعث کاهش درد در هر دو فاز اول و دوم شد. بیشترین اثر ضد دردی در فاز اول و فاز دوم تست فرمالین مربوط به دوز 300 بود.
نتایج این تحقیق مشخص کرد که عصاره میوه کرفس دارای اثرات ضد التهابی و ضد دردی بود که به نظر می ‌رسد مربوط به روغن های فرار، رزین ها و فلاونوییدها باشد.

6- بومادران

محمد صالحی سورمقی می گوید: گیاه دارویی بومادران به شکل خوراکی استفاده می ‌شود و اثرات ضد نفخ، ضد درد، ضد التهاب و ضد تحریکات معده دارد.

7- نعناع

کارشناسان بهداشت عمومی در استرالیا تاکید کردند که نعناع واکنش ضد درد را در روده فعال می کند.
این کارشناسان می گویند نعناع در فعال کردن یک کانال ضد درد در روده و کاهش دردهای التهابی در مجاری روده و معده نقش مفید موثری دارد.
دکتر استوارت برییرلی از کارشناسان بهداشت عمومی در دانشگاه آدلاید در این باره می گوید نعناع سال های مدیدی است که به دلیل خواص پزشکی قابل توجهی که دارد مورد استفاده قرار گرفته است اما تاکنون هیچ مدرک پزشکی بالینی وجود نداشته که نشان دهد چرا این گیاه تا این اندازه در تسکین درد موثر است.
وی افزود: این بار آزمایشات ما معلوم کرد که نعناع ازطریق فعال سازی یک کانال خاص ضد درد موسوم به "TRPM?" رشته های عصبی احساس درد را کاهش می دهد به ویژه رشته هایی که با مصرف فلفل و خردل فعال می شوند.
به گزارش شبکه خبری ان بی سی، به گفته کارشناسان این اولین گام برای شناسایی نوع جدیدی از روند درمان های بالینی برای سندرم روده تحریک پذیر است. این سندرم موجب بروز دردهای شکمی، نفخ، اسهال و یا یبوست می شود و درمانی برای آن وجود ندارد.

8- مرزه

نشریه پزشکی مستند مکمل و جایگزین در جدیدترین شماره ماه مارس خود نتایج تحقیقات یک گروه 4 نفره از پژوهشگران از دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران را به چاپ رسانده که نشان می دهد 4 ترکیب شیمیایی ضد درد قبلا شناخته شده در گیاه مرزه وجود دارد.
گیاهی که در این تحقیق استفاده شده با نام علمی ساتوریا خوزستانیکا شناخته می شود که محل رویش طبیعی آن در استان های خوزستان و لرستان در ایران است و در گویش محلی به نام مرزه خوزستانی شناخته می شود.
رویش مرزه خوزستانی نه تنها در این استان بلکه در سایر استان های جنوبی و تا میانه ایران نیز گسترش دارد.
تاکنون گزارش های مختلفی درباره وجود انواعی از روغن های ضروری در این گیاه به چاپ رسیده است. آن چه در تحقیق جدید به آن اشاره شده وجود ترکیبات شیمیایی با خواص ضد التهابی در نمونه هایی از گیاه است که نه به شکل وحشی بلکه به صورت دستی کاشته شده اند.
انواع وحشی گیاه مرزه که به عنوان گیاه گلدار چند ساله شناخته می شود در غرب آسیا و نیز شرق مدیترانه رشد می کنند و استفاده از خواص آن در بسیاری از مناطق جهان مرسوم است.

در بین مصارف بومی از گیاه مرزه در ایران می توان به استفاده از آن برای
تسکین دندان درد اشاره کرد

پیش از این و از جنبه آزمایشگاهی به خواص دو ترکیب از ترکیب شیمیایی موجود در قسمت برگ و ساقه مرزه اشاره شده است. این دو ترکیب عبارتند از بتا سیتروزول و اسید اورسولیک.
گزارش های متعددی مبنی بر اثر ضد التهابی اسید اورسولیک برای درمان سوختگی ها و نیز اثر بازدارندگی آن بر رشد تومورها منتشر شده است. خواص ضد التهابی اسید اورسولیک منجر به استفاده وسیع از این ترکیب در صنایع آرایشی شده است.
گزارش جدید حاکی از وجود مقادیر زیادی اسید اورسولیک در گل، ساقه و برگ گیاه مرزه است.
در بین مصارف بومی از گیاه مرزه در ایران می توان به استفاده از آن برای تسکین دندان درد اشاره کرد.
تبیان

خوردن گیاه سیاهدانه مخلوط با عسل باعث تنظیم فشار خون می‌شود.

سیاهدانه با نام علمی nigella sativa گیاهی است پوشیده از کرک‌های ظریف و یا کاملاً بی‌کرک، برگ‌های آن دارای

تقسیمات
باریک و نخی‌شکل و گل‌هایش منفرد به رنگ سفید شیری با کناره‌های مایل به
آبی است. دانه‌های این گیاه تیره‌رنگ، سه گوش و دارای بویی مخصوص است، له
شده سیاهدانه بویی شبیه بوی زیره دارد.

این گیاه در نواحی مختلف
استان اصفهان و مرکزی یافت می‌شود و زنبورهای عسل علاقه زیادی به شهد
گل‌های آن دارند.دانه سیاهدانه ضد‌انگل است و از آن برای رفع گازهای معده و
بیماری‌های تنفسی استفاده می‌شود. روغن سیاهدانه برای رشد مو و جلوگیری از
سفید شدن مو، مؤثر است و در درددندان و تقویت لثه مفید است.

همچنین مالیدن روغن سیاهدانه به پیشانی و پشت گوش و بستن سر یا خوردن یک قاشق مرباخوری از این روغن باعث رفع سردرد می‌شود.

این
گیاه در درمان کمردرد، دیابت، بیماری‌های چشمی، سرفه‌های خشک مؤثر است و
برای رفع گرفتگی عضلات و التهاب مفاصل مفید است.سیاهدانه حافظه را تقویت
کرده و در رفع آب ریزش و تورم مخاط بینی ناشی از سرما‌خوردگی، سنگ کلیه و
سنگ کیسه صفرا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

روغن سیاهدانه را به تنهایی نباید مصرف کرد زیرا ممکن است باعث کاهش شدید فشار خون شود.

خواص سنجد

ميوه سنجد از زمانهاي گذشته در سبد
غذايي ايرانيان جا داشته و در اعياد سنتي به آن توجهي خاص مبذول شده است .
امروزه از درخت سنجد و ميوه آن در صنايع غذايي، بهداشتي، دارويي، عطرسازي و
صنايع چوب استفاده مي شود.
نام علمي سنجد «Elaeagnusan gastifolial»
است و رويشگاه اين درخت بدليل سازگاري آن با محيط‌هاي مختلف در اغلب نقاط
كره زمين از جمله آمريكاي شمالي، اروپاي شرقي و غربي، آسياي مركزي و شمالي و
... است.

به طور كلي 3 نوع درخت سنجد در دنيا وجود دارد كه 2 نوع
هلاگنوس و هيپوفار در ايران موجودست. درخت سنجد هلاگنوس به دليل درشتي
ميوه‌، قامت بلند، نداشتن خار و برگهاي پهن به درخت سنجد هيپورفيا برتري
دارد.

خواص درخت سنجد در تمام اندامهاي آن منتشر شده است و ريشه،
چوب، پوست و ميوه آن داراي خواص دارويي و صنعتي متفاوتي است از پوست درخت
سنجد يك ماده شيميايي دارويي مهم به نام تتراهيدروآرمور – متيل – N استخراج
مي‌شود.

از برگ درخت سنجد آلكانوييد استخراج مي‌شود كه در صنايع
داروسازي كاربرد دارد. اسانس گل سنجد در صنايع داروسازي و آرايشي و عطرسازي
بكار مي‌رود.

درخت سنجد داراي 3 قسمت برون بر (پوست قهوه‌اي رنگ)،
ميان‌بر (آردي شكل) و درون بر (هسته چوبي و سفت آن) است كه قسمت ميان‌بر و
درون بر آن داراي ارزش غذايي فراوان است.
در قسمت ميان‌بر 2 نوع قند
گلوكز و فروكتوز، 7 نوع چربي اشباع شده و اشباع نشده وجود دارد. در قسمت
درون بر سنجد 17 نوع آمينواسيد و مقداري پروتئين وجود دارد كه هر يك از اين
آمينواسيدها خواص دارويي بسيار مفيدي دارند بطوري كه مي‌توان گفت ميوه
سنجد يك ميوه دارويي صفراست.
اين ميوه در طب سنتي به عنوان تانن قابض
است بنابراين در معالجه بيماريهاي دندان، لثه و اسهال و در درمان زخم معده
موثر است و مي‌تواند از خونريزي جلوگيري كند. اگر آرد و هسته‌ ميوه سنجد با
هم آسياب شود مصرف خوراكي آن بيماري آرتروز را درمان مي‌كند.

کدام گیاه برای کدام بیماری؟

گیاهان مختلف دارای خواص زیاد و متفاوتی هستند، با این حال خوب است بدانیم که برای هر بیماری یا مشکل خاص، چه گیاهانی مفیدتر است.
اما این بدان معنا نیست که آن ها را به صورت خودسرانه و به مقادیر زیاد دریافت نماییم. پروفسور روگر بیارد، پژوهشگر دانشگاه آدلاید می گوید: بسیاری از ترکیبات گیاهی می ‌توانند حاوی غلظت ‌های کشند‌ه‌ ای از آرسنیک، جیوه و سرب باشند. این مواد ممکن است سبب بروز بیماری های جدی و یا حتی منجر به مرگ مصرف کننده شوند، به ویژه اگر در مقادیر بسیار زیاد مصرف شده و یا به جای خوردن، تزریق شوند.
نکته ی قابل ملاحظه ی دیگری که لازم می دانم آن را عنوان کنم این است که گیاهان دارویی مختلف را با توجه به توصیه‌ های اطرافیان و دوستان و بدون هیچ گونه مطالعه و آشنایی مصرف نکنید و استفاده از این گیاهان بهانه ای نباشد که در دوران بیماری، درمان اصلی خود را به تعویق بیندازید و از خوردن داروهایی که پزشک تان تجویز کرده است، فاصله بگیرید.
این تقسیم بندی برگرفته از کتاب گیاهان دارویی و گیاه درمانی آقای دکتر محمد حسین صالحی سورمقی، دانشیار دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.
گیاهان دارویی آرام بخش، ضد افسردگی، مقوی اعصاب و محافظ اعصاب
اسطوخودوس، بابونه، بادرنجبویه، بهارنارنج، جوی دوسر، جینسینگ، جینکو، چای، رازک، ریحان، زردچوبه، زعفران، سنبل الطیب، علف چای، کرفس، گل رنگ، گل ساعتی، گل گاوزبان، نعنا فلفلی و نعنا قمی.
گیاهان دارویی ادرارآور
بومادران، جعفری، چای، ذرت، قره قات، علف چای، کدوتنبل، کرفس، گزنه، گل رنگ، گل گاوزبان، لیموترش، مرزه، همیشه بهار و هویج.
گیاهان دارویی افزایش دهنده ی قوای جنسی
انیسون، بادام زمینی، توت فرنگی، پنج انگشت، جعفری، جینسینگ، رازیانه، ریحان، زردآلو، زعفران، سیر، شاه تره، شنبلیله، فلفل، کرفس، گردو، گشنیز، نعنا فلفلی، نعنا قمی، همیشه بهار و هویج.
گیاهان دارویی استروژنیک و ضد استروژن (تنظیم کننده اختلالات هورمونی)
پنج انگشت، رازک، رازیانه، کتان.
گیاهان دارویی شیرافزا
انیسون، بادام زمینی، پنج انگشت، رازک، رازیانه، ریحان.
گیاهان دارویی ضد آلرژی (ضد حساسیت)
انگور، بادرنجبویه، خارمریم، دارچین، زردچوبه، شاه تره، نارنج
گیاهان دارویی ضد آلزایمر
اسطوخودوس، اکلیل کوهی، انگور، بادرنجبویه، جینکو، چای، ریحان، کرفس، مریم گلی
گیاهان دارویی ضد اسهال
اوکالیپتوس، به، بومادران، چای، دارچین، سیب، گون، ماست، مرزه
گیاهان دارویی ضد اکسیدان
آویشن، انگور، اکلیل کوهی، بابونه، بادام زمینی، توت فرنگی، جعفری، جین سینگ، جینکو، چای، خارمریم، ریحان، زردچوبه، زعفران، زنجفیل، زیتون، سویا، فلفل، قاصدک، قره قاط، علف چای، کدوتنبل، کرفس، کنگرفرنگی، گردو، لیموترش، مرزه، مریم گلی، نارنج، نعنا فلفلی، هویج.

گیاهان دارویی ضد تعریق و عطش
فلفل، لیموترش، مریم گلی، مرزه.
گیاهان دارویی ضد درد و التهاب
اسطوخودوس، اکلیل کوهی، اوکالیپتوس، بومادران، جعفری، خارمریم، زنجفیل، فلفل، قره قاط، علف چای، کرفس، گل رنگ، مرزه، همیشه بهار
گیاهان دارویی ضد سرطان
انگور، پیاز، توت فرنگی، جین سینگ، جینکو، چای، زردچوبه، سویا، سیر، فلفل، علف چای، کرفس، گون، ماست، مرزه، همیشه بهار، هویج.
گیاهان دارویی ضد سم
اکلیل کوهی، زیتون، سیر، فلفل، قاصدک، لیموترش، نعنا فلفلی.
گیاهان دارویی ضد میکروب، ضد قارچ و ضد ویروس
آویشن، انگور، اکلیل کوهی، انیسون، اوکالیپتوس، بادرنجبویه، بارهنگ، بومادران، پیاز، پنج انگشت، جعفری، چای، حنا، دارچین، رازیانه، زردچوبه، زنجفیل، سرخارگل، سیر، عسل، فلفل، قره قاط، علف چای، کرفس، گردو، گشنیز، گل رنگ، ماست، مرزه، نعنا فلفلی، نعنا قمی، همیشه بهار
گیاهان دارویی قاعده آور
اسطوخودوس، اکلیل کوهی، انیسون، بابونه، بومادران، پنج انگشت، جعفری، رازک، زعفران، خارمریم، کرفس، گل رنگ.
‎گیاهان دارویی کاهش دهنده اسید اوریک
اسفرزه، بارهنگ، جعفری، جو دو سر، زیتون، سرخ ولیک، کرفس، نارنج، هویج.
گیاهان دارویی کاهش دهنده ترشح شیر
جعفری، مریم گلی، هویج.
گیاهان دارویی کاهش دهنده قند خون
اسطوخودوس، اوکالیپتوس، پیاز، جو، جین سینگ، زیتون، سیر، شنبلیله، قاصدک، کدوتنبل، کرفس، کنگرفرنگی، گردو، گزنه، گشنیز، هویج.
گیاهان دارویی کاهش دهنده میل جنسی
رازک، مریم گلی، نعنا فلفلی.(همان طور که مشاهده می کنید نعنا فلفلی و خیلی از گیاهان دیگر هم در کاهش و هم در افزایش یک مورد خاص دیده می شوند، این مساله به این دلیل است که این گیاهان خواص تعدیل کننده دارند، مانند انگور که هم خاصیت لاغر کنندگی دارد و هم خاصیت چاق کنندگی.)
گیاهان دارویی محرک سیستم دفاعی بدن
آویشن، انگور، بابونه، بارهنگ، جو دو سر، جین سینگ، ختمی، زردچوبه، سرخارگل، سیر، قره قاط، مریم گلی.
گیاهان دارویی مسهل
انگور، اسفرزه، بادام، توت فرنگی، ختمی، زیتون، سنا، صبر زرد، کتان، کرچک، گون.

گیاهان دارویی موثر بر بهداشت و سلامت پوست
آواکادو، آویشن، اسیدهای گیاهی، انگور، بابونه، بادام، بادام زمینی، پنیرک، توت فرنگی، جو دو سر، حنا، خارمریم، ختمی، زیتون، شنبلیله، شیرین بیان، شاه تره، صبرزرد، عسل، گزنه، ماست، همیشه بهار، هویج.
گیاهان دارویی موثر بر اختلالات دستگاه تنفس
آویشن، اسفرزه، اوکالیپتوس، بارهنگ، بومادران، پنیرک، پیاز، جو، جین سینگ، جینکو، چای، ختمی، زردآلو، سیب، سرخارگل، شیرین بیان، عسل، فلفل، گل گاوزبان، مرزه، نعنا فلفلی، نعنا قمی.
گیاهان دارویی موثر بر قلب و عروق(کاهش چربی، کاهش کلسترول، کاهش فشار خون و موارد دیگر)
آواکادو، آویشن، اسفرزه، اکلیل کوهی، انگور، بابونه، بادام زمینی، بارهنگ، پیاز، جعفری، جو، جین سینگ، جینکو، چای، زنجفیل، زیتون، سرخ ولیک، سویا، سیب، سیر، شنبلیله، فلفل، قره قاط، علف چای، کتان، کدو تنبل، گزنه، کنگر فرنگی، گردو، گشنیز، گل رنگ، گل گاوزبان، لیموترش، ماست، نارنج، همیشه بهار، هویج.
گیاهان دارویی موثر بر دستگاه گوارش(ضد درد، نفخ و اسپاسم، ضد یبوست، مقوی و محرکه هضم)
آویشن، اکلیل کوهی، انیسون، اسطوخودوس، بابونه، بادرنجبویه، بومادران، به، توت فرنگی، پیاز، جعفری، جو دو سر، حنا، دارچین، رازک، رازیانه، ریحان، زردآلو، زردچوبه، زعفران، زنجفیل، سیر، شیرین بیان، عسل، علف چای، فلفل، قاصدک، قره قاط، کرفس، کنگر فرنگی، گشنیز، گل ساعتی، گل گاوزبان، گون، لیموترش، مرزه، مریم گلی، نارنج، نعنا فلفلی، نعنا قمی، همیشه بهار، هویج.
گیاهان دارویی موثر در اختلالات کبدی
انگور، انیسون، جعفری، چای، خارمریم، زردچوبه، سویا، سیر، شاه تره، قاصدک، کنگرفرنگی، گیاه رنگ، نارنج.

شرایط مناسب جمع آوری و خشک کردن گیاهان دارویی در منزل

کمیت و کیفیت مواد موثر، و اثرات درمانی گیاهان دارویی مستقیما به زمان جمع آوری آن ها بستگی دارد. زمان مناسب جمع آوری، یک روز خشک و زمانی است که گیاه رسیده و حداکثر میزان مواد موثر در آن ایجاد شده باشد. در این شرایط پس از جمع آوری، باید به تندی آن ها را خشک نمود.

گیاهان خشک را باید دور از نور نگه داشت تا از اکسید شدن مواد آن و تبخیر شدن اسانس آن ها جلوگیری شود. هم چنین برای جلوگیری از کپک زدن باید در جای هوادار، خشک و گرم به خشک کردن آن ها پرداخت. خشک کردن گیاهان در زیر هودهای فن دار و اطاق های آفتاب گیر و دارای در باز کاملا مناسب است.
خشک کردن گیاهان در مقدار زیاد می تواند در یک باغچه یا زمینی که رطوبت نداشته باشد با کمک یک فن دارای قدرت کم صورت گیرد.
برای خشک کردن گیاهان هیچ گاه نباید از محیط گاراژ و نظایر آن استفاده نمود؛ چون بوی بنزین و دود، آن ها را خراب می کند.
در شرایط مناسب ذکر شده، گیاهان می توانند حداکثر به مدت یک هفته خشک شوند. مدت بیش از این باعث کاهش بوی گیاهان و کم رنگ شدن آن ها می شود.
درجه ی حرارت مناسب اطاق برای خشک کردن گیاهان بین 20 تا 32 درجه ی سانتیگراد می باشد. برای نگه داری گیاهان خشک شده باید از ظروف شیشه ای رنگی یا چینی دردار استفاده کرد. ظروف باید تمیز و خشک باشند و در آن ها محکم باشد تا از کپک زدن آن ها جلوگیری شود. در صورتی که ظروف شیشه ای رنگی نباشند، بهتر است آن ها را در کمدهای تاریک قرار داد. تاریخ خشک کردن گیاهان را باید با برچسب روی ظرف نگه داری آن ها یادداشت نمود؛ چون گیاهان خشک شده در شرایط مناسب بین 12 تا 18 ماه قابل مصرف هستند.
گل ها:
گل ها بعد از طلوع آفتاب وقتی که شبنم ها تبخیر می شوند جمع آوری می شوند؛ چون که شبنم باعث افزایش رطوبت و پوسیدگی می شود، بهترین زمان برای اکثر گل ها هنگامی است که کاملا باز می شوند. البته استثناء نیز وجود دارد؛ برای مثال در مواردی باید گل ها قبل از باز شدن کامل جمع آوری شوند، مانند گل های پیرتر که خاصیت حشره کشی دارند و باید زود جمع آوری شوند. گلبرگ ها چون به سرعت خراب می شوند باید آن ها را در یک سطح مانند سینی خشک نمود.
در مورد گل های ریز و کوچک مانند اسطوخودوس(لاواندار) مانند دانه ها عمل می کنیم؛ به این گونه که قبل از ریختن گل ها، از حدود 20 سانتی متر سرشاخه ی گلدار را جدا نموده و آن را به طرف پایین آویزان می کنیم.
در خشک کردن گیاهان باید دقت نمود که کلیه ی حشرات یا ناخالصی ها را جدا کنیم و گل ها را روی کاغذ خشک کن یا روزنامه خشک کنیم.
گل های خشک شده را باید در ظروف دربسته و چه بهتر که رنگی، بریزیم تا رطوبت، هوا و نور به آن آسیب نرساند. گل هایی را که دارای نهج(قسمت وسط) بزرگ می باشند باید بعد از جدا نمودن گل برگ ها، قسمت وسط را دور بیندازیم.
قسمت هوایی و برگ ها:
برگ های بزرگ مانند بابا آدم(بوردوک) رامی توان چید و به طور جداگانه خشک نمود؛ اما در برگ های کوچک مانند نعنا و باد رنجبویه، باید برگ را با ساقه خشک نمود.
برگ های خزان شونده(برگ ریز) را درست قبل از گل دادن باید چید و برگ گیاهان همیشه سبز مانند رزماری(اکلیل کوهی) را می توان در تمام طول سال چید.
در صورتی که کل قسمت هوایی مورد نیاز باشد، باید در نیمه ی گل دهی جمع آوری شوند تا در این زمان دارای ساقه، برگ، گل و دانه باشد.
برای خشک کردن می توان 8 تا 12 دسته ساقه ی برگ دار را با هم بسته و به سمت پایین آویزان نمود؛ سپس وقتی کاملا خشک شد و حالت شکنندگی پیدا کرد، آن ها را از ساقه جدا کرد. در صورتی که کلیه ی قسمت هوایی منظور باشد همه را با هم خرد کرده و در یک شیشه دردار و بهتر آن که رنگی باشد بریزیم.

پوست:
در فصل پاییز و قبل از این که صمغ ها و شیرابه ها آسیبی به پوست برسانند، پوست ها جمع آوری می شوند. هیچ گاه نباید به طور کامل پوست گیاهان را کند؛ مگر این که بخواهیم کل گیاه را به صورت تنتور دارویی استفاده کنیم. پوست را نباید با آب شست بلکه برای زدودن آلودگی های خارجی، حشرات و یا قارچ های پوست، باید این گونه مواد را از روی آن ها تمیز کرد؛ سپس آن ها را به قطعات کوچک 2 تا 3 سانتی متری تقسیم نمود و بر روی یک سطح مانند سینی خشک کرد.
میوه ها:
بهترین زمان جمع آوری میوه ها پس از رسیدن کامل و قبل از نرم شدن آن ها است. در غیر این صورت ضمن خشک شدن اثرات خود را از دست می دهند. میوه ها را باید در یک سطح قرار داد و پیوسته آن ها را پشت و رو کرد تا از کپک زدگی آن ها جلوگیری شود. در صورتی که میوه ها کپک داشته باشند باید آن ها را دور ریخت.
ریشه ها:
ریشه ها اکثرا در فصل پاییز و زمانی که قسمت هوایی گیاه در حال خشک شدن است جمع آوری می شوند. در بعضی گیاهان مانند گل قاصدک ریشه ی گیاه را باید در بهار جمع آوری نمود.
برای خشک کردن ریشه ها ابتدا باید آن ها را شست تا گرد و خاک و گل آن ها تمیز شود؛ سپس در صورت لزوم پوست آن ها را جدا نمود و در صورت درشت بودن، آن ها را به قطعات و قسمت های کوچک تری تقسیم کرد. البته این عمل بهتر است تا ریشه تازه و نرم است انجام شود؛ چون ریشه های خشک بسیار سخت شده و خرد کردن آن ها مشکل است.
تکه های خرد شده ی ریشه را باید در روی کاغذ خشک کن و بر روی یک سطح قرار داد و در محلی گرم یا اطاق آفتابی و یا در کنار پنجره ی آفتابی گذاشت تا خشک شوند.
دانه ها:
دانه ها را باید پس از رسیدن کامل جمع آوری کرد. اکثر دانه ها در فصل تابستان به طور کامل می رسند. چنان چه دانه های ریز و کوچک در روی سرشاخه قرار داشته باشند باید حدود 20 سانتی متر بالای ساقه را چید و به طرف پایین آویزان نمود تا خشک شوند. زیر ساقه باید کاغذ خشک کن قرار داد تا دانه هایی که خشک شده و می ریزند را جمع آوری نمود. چون دانه ها پس از رسیدن توسط پرندگان یا باد از بین می رود از این رو قبل از این باید آن ها را جمع آوری نمود. هم چنین دانه ها را نباید زیر نور مستقیم آفتاب خشک کرد.
پیازها:
بهترین زمان جمع آوری پیازها هنگامی است که قسمت هوایی کاملا خشک شود. البته در بعضی موارد مانند سیر قبل از پژمرده شدن کامل برگ ها به خاطر گم نشدن محل آن ها، باید به جمع آوری سریع آن ها پرداخت
منبع: کتاب گیاهان دارویی و گیاه درمانی – تالیف دکتر محمدحسین صالحی سورمقی

در روایتی امام صادق (ع) می ‌‌فرمایند: "پنج میوه، از میوه‌ های بهشتی هستند:
انار‌، سیب‌، به، انگور و خرما."
میوه‌ها در تغذیه ی انسان اهمیت فوق ‌العاده ‌ای دارند و نقش آن ها در طراوت‌،
شادابی و نشاط انسان از نظر علمی‌
و تجربی برای عموم مردم اثبات شده است.
در برخی از
آیات قرآن کریم اشاراتی به بعضی از میوه ‌ها شده است که این میوه ‌ها از نظر خاصیت
غذایی با بعضی دیگر از میوه‌ ها قابل مقایسه نیستند. چنا‌نچه در آیات 52 و 68 سوره
" الرحمن " آمده است:
"در آن بهشت
از هر میوه ‌ای یک جفت(دو نوع) وجود دارد."
"در آن دو
بهشت نیز هر نوع میوه و خرما و انار بسیار است."

علاوه بر این
دو میوه،

زیتون
و

انجیر نیز در قرآن کریم نام برده شده ‌اند.
در روایتی
امام صادق (ع) می ‌‌فرمایند: "پنج میوه، از میوه‌ های بهشتی هستند: انار‌، سیب‌،
به، انگور و خرما."
امام صادق(ع) ضمن روایتی در مورد پدرش امام محمد باقر(ع) می‌‌فرمایند:
"پوست کندن میوه را مکروه می ‌‌دانست"
از جمله
دستورات اسلام که پس از گذشت قرن‌ ها دانشمندان به فلسفه و حکمت آن پی برده ‌اند،
پوست نکندن میوه‌ ها است. پوست میوه‌ ها که در مجاورت نور خورشید و هوا قرار گرفته
بیش از گوشت آن دارای ویتامین‌ ها‌، مخصوصا ویتامین‌ آ ‌می ‌‌باشد.

همچنین پوست
میوه ‌ها دارای دیاستاز است که سبب جذب گوشت میوه‌ ها می‌
شود.

مرسی غمگین جونم

توت فرنگی
توت فرنگی گیاهی
است با نام علمی FRAGARIA
VESCA از خانواده گل
سرخ ROSACACEAE که دو نوع ساقه
راست و خوابیده دارد‌. گل‌های آن منظم و به رنگ سفید می‌باشد‌.

قسمت مورد
استفاده خوراکی توت فرنگی در حقیقت نهنج گل آن است که به تدریج بزرگ شده و
به اصطلاح به عنوان میوه توت فرنگی معروف است‌.
توت فرنگی به
حالت خودرو در بعضی نواحی شمالی ایران وجود دارد و بعضی اوقات به دلیل خوش
طعمی‌، میوه آن را به طور مصنوعی پرورش می‌دهند‌. از دیرباز همه قسمت‌های
این گیاه مصرف دارویی داشته است و از برگ و ریشه آن که حاوی مقدار قابل
ملاحظه‌ای تانن است به عنوان ضد اسهال و ادرارآور استفاده می‌شده است‌.

توت
فرنگی، میوه ای شبیه توت است ولی کمی درشت تر، رنگش قرمز و طعم آن ترش و
مطبوع است. بوته اش کوتاه و دارای برگهایی درشت و ساقه هایی باریک و خزنده
است که روی زمین می خوابد و ریشه می دواند.
قسمت هایی که از
بوته توت فرنگی مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از: میوه ، برگ و
ریشه .
از دیر باز همه قسمت های این گیاه مصرف دارویی داشته است و از
برگ و ریشه آن که حاوی مقدار قابل ملاحظه ای تانن است به عنوان ضد اسهال
وادرارآور استفاده می شده است. توت فرنگی به صورت های گوناگون مورد استفاده
قرار می گیرد: خام، جوشانده، مربا، شربت و بستنی.

خواص تغذیه ای
توت فرنگی و اثر آن در سلامتی انسان :
توت فرنگی منبع
خوبی از فیبر، ویتامین C، فولات، پتاسیم
و آنتی اکسیدان ها می باشد که این مواد مغذی باعث می شوند توت فرنگی
بعنوان یک جایگزین شیرین، باعث افزایش سلامت قلب، کاهش خطر ابتلا به انواع
سرطان و در کل ارتقاء سلامتی بدن شود.

همچنین دارای
املاح کلسیم، آهن و فسفر می باشد. از مواد موثر مهم آن می توان تانن،
موسیلاژ، قندهای مختلف، سالیسیلات ها و به خصوص اسیدهای میوه را نام برد.

توت
فرنگی سرشار از ویتامین و فاقد چربی اشباع است و کالری کمی دارد.یک واحد
توت فرنگی معادل 8 عدد است که 50 کالری انرژی دارد. توت فرنگی مانند سایر
توت ها مثل شاه توت، توت سفید، تمشک و... پاک کننده روده و مثانه است.
تحقیقات اخیر نشان داده است، دریافت روزانه یک واحد توت فرنگی باعث افزایش
قابل توجهی در مقدار فولات خون شده و نیز فشار خون بالا را کاهش می دهد .
فولات، مقدار
هموسیستئین خون را کاهش می دهد. هموسیستئین اسید آمینه ای است که در مقادیر
زیاد باعث مسدود شدن رگهای خونی می شود. همچنین توت فرنگی دارای مقادیر
بالایی از آنتی اکسیدان ها مثل الاژیک اسید و آنتوسیانین(رنگدانه قرمز) است
که در پیشگیری از بیماری های قلبی موثرند.

این مطالعات اهمیت مصرف
توت فرنگی را در برنامه غذایی بعنوان عامل بهبود عملکرد سیستم قلبی-عروقی
نشان می دهد. همچنین مطالعات قبلی نشان داده بود که باعث بهبود عملکرد
حافظه و کنترل آرتریت روماتوئید( التهاب مفاصل) می شود.

از دیگر خواص
توت فرنگی می توان به موارد زیر اشاره کرد :

- مصرف
این میوه علاوه بر وجود انواع ویتامین، املاح و آب که هر کدام اثرات خود را
بر بدن اعمال می کنند دارای خاصیت تقویت کننده، ملین و خنک کننده نیز می
باشد.

- توت فرنگی از تصلب شرائین جلوگیری می نماید.

- توت
فرنگی اشتها آور است و ادرار را زیاد می کند.

- دم کرده برگ توت
فرنگی در زیاد کردن ادرار و شیر بانوان مفید است.

- دم کرده برگ توت
فرنگی یا میوه توت فرنگی می تواند نقرس و سنگ های مثانه را معالجه کند.

-
املاح معدنی موجود در توت فرنگی خاصیت مسهلی به آن بخشیده است، زیرا این
املاح عضلات روده را به انبساط و انقباض وادار می کند و به همین جهت توت
فرنگی برای درمان یبوست مؤثر است.

- اگر توت فرنگی را له کنید و در
آب بریزید، نوشابه ای به دست می آید که برای درمان تب هایی که با
بیماریهای التهابی همراه می باشد، بسیار مفید است.

- توت فرنگی به
علت داشتن آهن و ویتامین C
در خونسازی بدن مؤثر است.

- توت فرنگی به علت دارابودن مقادیر کافی
کلسیم و فسفر، در رشد و نمو کودکان و نوجوانان ، استحکام دندان ها و ترمیم
شکستگی استخوان ها بسیار مؤثر است.

- توت ‌فرنگی حاوی موادی چون
فسفر، کلسیم، منیزم، پتاسیم و مقداری آهن و هیدرات 2 کربن بوده و در بدن
تولید انرژی کرده و خستگی را برطرف می‌کند.

- توت فرنگی به دلیل
داشتن ویتامین C ، در درمان
بیماری لثه مؤثر بوده و به هضم غذا کمک زیادی می‌کند.

- دانشجویان و
افرادی که تمرینات فکری می‌کنند، بهتر است حتما توت فرنگی میل کنند چرا که
خوردن این میوه باعث تامین فسفر مورد نیاز مغزشان میشود.

- همچنین،
توت فرنگی به علت داشتن ویتامین B
در کاهش و رفع ترس، عصبانیت، خمودی، اضطراب، هیجان و سستی مؤثرست.

-
توت فرنگی نقش مهمی در خونسازی بدن دارد و از خاصیت ضدعفونی کننده‌ای
برخوردارست. علاوه بر اینها خوردن توت فرنگی باعث پاک شدن خون از مواد مضر و
زاید مثل اوره، اسیداوریک و چربی می‌شود و نیز درمان کننده نقرس است.

-
ویتامین A موجود در توت
باعث رشد ناخن‌ها و تقویت چشم می‌شود.

مصرف روزانه 5 واحد میوه و
سبزی، احتمال ابتلاء به سرطان را کاهش می دهد.

مطالعات جدید نشان می
دهد مصرف روزانه 9 یا 10 واحد میوه و سبزی به همراه 3 واحد لبنیات کم چرب،
در کاهش فشار خون بالا بسیار مؤثر است.

توت سفید
میوه ای آبدار ،
ریز ، شیرین ، و لذیذ است . درخت توت سفید ، بزرگ تنومند و دارای برگهای
پهن است که در تغذیه کرمهای ابریشم مورد استفاده قرار می گیرد. قسمتهایی
که در تغذیه و پزشکی مورد استفاده است عبارتند از : میوه – برگ – شیره –
پوست شاخه های تازه – توت سفید را تازه می خورند و برای مصارف زمستان آن را
خشک کرده و

مانند کشمش می
خورند . در زبان عربی توت سفید را « توت الاًبیض » گویند.

خواص
توت سفید سرشار
از املاح معدنی ،تانن ، مواد چربی و ویتامین های A و C میباشد.
جوشانده‏ً پوست خشک شاخه های جوان و تازه درخت توت برای لینت مزاج مفید است
.

مواد غذایی توت سفید وقتی جذب بدن میشود که صبح ناشتا یا عصر در
فاصله غذایی ظهر و شام خورده شود(یعنی درست زمانی که شکم از غذا خالی است).
قند موجود در توت سفید به کسانی که مبتلا به مرض قند میباشند ضرر ندارد و
آنان غالباً به جای قند سفید مصنوعی ، چای را با توت خشک میخورند .
دیگر خواص: ملین ، سهل کردن
جریان ادرار ، جوشانده برگ آن با برگ انگور جهت رنگ مو ، ضماد کوبیده برگ
با روغن زیتون برای درمان سوختگی

تمشک
تمشک میوه ای
شبیه شاه توت و توت فرنگی است و به رنگ زرد یا سرخ مایل به سیاه یافت می
شود. میوه تمشک ترش مزه بوده و به صورت خام یا پخته، شربت، کمپوت و ...
خورده می شود. بوته تمشک در مناطق گرم و مرطوب، در جنگلها و صحراها می
روید و گاهی آن را می کارند. نامهای دیگر تمشک، توت وحشی و سه گلی است.
ساقه های تمشک نرم و به رنگ قرمز و دارای خارهای دراز است. برگهای آن
متفاوت و بیضی شکل و اطراف آن کنگره

کنگره و به شکل
دندانه های اره ای است. گلهای تمشک به رنگهای سفید، صورتی یا به صورت خوشه
در ماههای مرداد پدیدار می شود و تا مهر دوام می آورد. قسمتهای مورد
استفاده بوته تمشک عبارتند از : میوه ، برگ، تخم ، دانه و گل .

خواص
1- جوشانده 25
گرم از برگهای تمشک در یک لیتر آب برای درمان انسداد مجاری ادرار مفید است.

2- تمشک سرشار
از ویتامینهای C و K است و دارای
خواص خنک، نرم کننده و ضد اسکوربوت می باشد.

3- تمشک خون را
تصفیه می کند و برای کسانی که به روماتیسم مبتلا هستند، بسیار مفید است.

4-
تمشک یبوست مزاج را معالجه می کند.

5- تمشک برای تسکین درد سودمند
است، زیرا تمشک دارای اسید سالسیلیک می باشد.

6- تمشک خون را
قلیائی می کند و قند آن برای مبتلایان به مرض قند مفید است.

7-
شربت تمشک برای بیماران مبتلا به سرخک و مخملک تجویز شده است.

8-
تخم و دانه ای که درتمشک وجود دارد، اغلب با دندان نیز خرد نمی شود، ولی
وقتی خورده شود درمعالجه ی یبوست و خشکی مزاج به طور طبیعی بسیارمؤثر است و
سبب می شود که یبوست به کلی رفع گردد.

9- شربت تمشک، مخلوط با آب
برای رفع تب تجویز شده است.

10- خوردن تمشک برای مبتلایان به مرض
قند( دیابت)، تبهای صفراوی، التهاب مجاری ادرار، گلو درد( آنژین ) مفید
است.

11- جوشانده 20 تا 50 گرم گل تمشک یا برگ تمشک در یک لیتر آب
برای درمان ترشحات زنانگی، خونریزی در فواصل قاعدگی ، اخلاط خونی، وجود خون
در ادرار، گریپ، گرفتگی صدا، آب آوردن نسوج و بیماریهای پوستی اثر شفا بخش
دارد. جوشانده را بعد از هر وعده ی غذا یک استکان می خورند.

12-
جوشانده گل یا برگ تمشک( به روشی که گفته شد) در استعمال خارجی برای درمان
زخمهای دهان، ورم لثه، درد گلو و ورم لوزه ها بکار می رود و بیمار با غرغره
کردن این جوشانده دهان را می شوید.

13- جوشانده برگ تمشک اسهال و
ورم روده را معالجه می کند، بدین منظور باید 40 تا 50 گرم برگ خشک تمشک را
در یک لیتر آب سرد بخیسانید و به مدت 10 دقیقه آن را جوشانده و سپس بگذارید
10 دقیقه دم بکشد. پس از صاف کردن، روزی سه بار، هر بار یک فنجان آن را
بین غذاهای اصلی بنوشید.

14- جوشانده فوق برای تسکین درد معده از
هر نوع که باشد مانند ترشی معده، نفخ و گاز شکم و تشنج معده مؤثر است.

15-
خوردن جوشانده برگ تمشک به مقدار 3 تا 4 فنجان در روز و بین غذاهای اصلی،
بند آوردن ادرار را معالجه می کند وبهترین دارو بر ضد درد کیسه مثانه است.

16-
اگر 40 تا 50 گرم برگ خشک تمشک را در یک لیتر آب بریزید و آن را به مدت 5
تا 10 دقیقه جوشانده و پس از 10 دقیقه دم کشیدن و صاف کردن آن، به مقدار 3
فنجان در روز بین غذاهای اصلی بنوشید، دردهای نقرسی و بسیاری از انواع
رماتیسم را آرام می کند.

17- اگر 100 گرم برگ خشک تمشک را به مدت
10 دقیقه بجوشانید و پس از دم کشیدن و صاف کردن آن را به عنوان محلول شستشو
برای شستن بیماری برفک، جوشهای صورت و یا هر نوع تحریکات دیگر پوست به کار
ببرید ، اثر شفابخش دارد.

18- تمشک دارای خاصیت ضد عفونی کننده
است.

19- تمشک به علت دارا بودن ویتامینهای C و K برای اوره و
فشار خون مفید است.

20- برای معالجه کک و مک، ابتدا صورت را خوب
بشوئید و سپس ورقه نازکی از تمشک �

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آشپز آنلاین]

[مشاهده در: www.ashpazonline.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 2654]